Όταν η ευτυχία σου ετοιμάσει τη φωλιά, για σένα και για τα παιδιά σου, μη νομίζεις, ότι αύτη θα σε χαϊδεύει για πολύ, ούτε εσένα ούτε τα παιδιά σου.
Ενάντια σε κάθε μας ευτυχία στη γη συνωμοτεί κάποια αόρατη συνωμοσία.
Μόλις καλά κατοικήσεις και ζεσταθείς στη φωλιά της ευτυχίας, ξαφνικά μέσα από τη φωλιά βγαίνει το κεφάλι του φιδιού.
Τούτη είναι εκείνη η ίδια ευτυχία, την οποία το φίδι υποσχέθηκε στην Εύα και να, εμφανίζεται εκείνο το ίδιο φίδι να δείξει την ποιότητα της ευτυχίας σου.
Θρηνούσε η καημένη η μάνα πάνω από τα δύο νεκρά παιδιά της:
- Θεέ μου, μα δεν είχες συμπόνια απέναντι σ’ αυτά τα δύο σκουληκάκια;
Και η θεϊκή απάντηση της ήρθε μέσω ενός πνευματικού:
- Είχε ο Θεός συμπόνια απέναντι στα δύο σου σκουληκάκια, μητέρα, γι’ αυτό και τα πηρέ. Για σένα αυτά είναι σκουληκάκια, ενώ για το Θεό αυτά θα είναι αγγελάκια. Είχε ο Θεός συμπόνια και απέναντι σ’ εσένα και ακριβώς λόγω αυτής της συμπόνιας και σου πήρε τα παιδιά. Αφού με τα παιδιά είχες βυθιστεί παραπάνω στη φωλιά της ευτυχίας, και δεν παρατήρησες το κεφάλι του φιδιού επάνω από τη φωλιά.
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Στοχασμοί περί καλού και κακού»)
αναδημοσιευση απο http://ahdoni.blogspot.com/2010/08/blog-post_17.html
