Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
Ενός μεγάλου φιλανθρώπου Αγίου την μνήμη γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, του αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας. Όλων των Αγίων το γνώρισμα είναι η φιλανθρωπία, η αγάπη τους δηλαδή προς τους ανθρώπους, από την οποία πιστοποιείται και η αγάπη τους προς τον Θεό, όπως το διδάσκει ο άγιος Ευαγγελιστής. Μα του αγίου Ιωάννου η φιλανθρωπία έγινε ονομαστή, ώστε και την προσωνυμία του Ελεήμονος να του απονείμη η Εκκλησία. Φιλάνθρωποι και κοινωνικοί ευεργέται υπάρχουν πολλοί, μα έχει σημασία με ποιόν τρόπο και για ποιόν σκοπό ο καθένας ασκεί την φιλανθρωπία. Οι Άγιοι βέβαια του Θεού δεν βάζουν τίποτα στο μυαλό τους από εκείνα που σκέπτονται οι σύγχρονοί μας δήθεν φιάνθρωποι και κοινωνικοί ευεργέται, που όταν δίνουν δεν βλέπουν τον άνθρωπο αλλά τις περιστάσεις. Οι Άγιοι δίνουν και ευεργετούν για την αγάπη των ανθρώπων και για τη δόξα του Θεού.
Βιογραφία
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων γεννήθηκε στην Αμαθούντα της Κύπρου (η Αμαθούς, ήταν η σημερινή Παλαιά Λεμεσός). Ήταν γιος του άρχοντα Επιφανίου και της Ευκοσμίας και έζησε στα χρόνια του Βασιλιά Ηρακλείου (615 μ.Χ.).
Όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά, τα οποία ανέτρεψαν με τη σύζυγό του σαν αληθινοί χριστιανοί γονείς. Γρήγορα, όμως, η γυναίκα του και τα παιδιά του πέθαναν. Ο Ιωάννης είχε μεγάλη περιουσία και του έγιναν πολλές προτάσεις να κάνει καινούργια οικογένεια. Όμως τις απέρριψε όλες, απαντώντας: «Νομίζω, προς όλους είμαι οφειλέτης. Και δεν το νομίζω μόνο. Είμαι. Διότι οι χριστιανοί έχουμε αλληλεγγύη. Δεν το λέει ο Παύλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Αφού, λοιπόν έχω τη δυνατότητα να δώσω στους αδελφούς μου, άρα είμαι και υποχρεωμένος να δώσω. Να γιατί εργάζομαι και δε θα πάψω να το κάνω. Η περιουσία μου δεν μπορεί να είναι ανώτερη απ' αυτά τα χρέη μου».
Για τη λαμπρότητα της ζωής του, ο Ιωάννης έγινε αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Διέπρεψε σαν πνευματική λυχνία στην πατριαρχεία πολλά χρόνια και έκανε πολλά θαύματα. Επειδή δε μοίραζε πλουσιοπάροχα στους φτωχούς την ελεημοσύνη ονομάστηκε Ελεήμων. Είχε καταστεί τόσο σεβάσμιος, ώστε και αυτοί οι ειδωλολάτρες τον σέβονταν. Τελικά, ειρηνικά παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στο Θεό το 620 μ.Χ. Και είναι μακάρια η ψυχή του, διότι ο Κύριος λέει: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» ( Ευαγγέλιο Ματθαίου, ε' 7). Μακάριοι, δηλαδή, είναι οι ευσπλαχνικοί στη δυστυχία του πλησίον, διότι αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό.
αναδημοσίευση απο http://ahdoni.blogspot.com/2010/11/12_12.html
