2 6

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Στῦλος γέγονας Ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων τὴν Ἐκκλησίαν, ἱεράρχα Ἀθανάσιε, τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατήσχυνας Ἄρειον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ

Ως θείος Αρχάγγελος, των νοερών στρατιών, Τριάδος την έλλαμψιν, καθυποδέχη λαμπρώς, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε· όθεν εκ πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, σώζε απαρατρώτους, τους πιστώς σε τιμώντας, και πόθω ανευφημούντας, τα σα θαυμάσια

Κανένας δεν ζημιώθηκε από τη νηστεία!


Κανένας δεν ζημιώθηκε από τη νηστεία!




Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Η νηστεία ενισχύει την προσευχή. Γίνεται φτερό στην πορεία της προς τον ουρανό. Είναι μητέρα της υγείας, παιδαγωγός της νιότης, στολίδι των γηρατειών. Είναι συνοδοιπόρος των ταξιδιωτών και ασφάλεια των συγκατοίκων.

Ο άνδρας δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη συζυγική πίστη της γυναίκας του, όταν τη βλέπει να συζεί με τη νηστεία. Η γυναίκα δεν λιώνει από ζήλεια, όταν βλέπει τον άνδρα της να νηστεύει.

Ποιος ζημιώθηκε ποτέ από τη νηστεία; Υπολόγισε την οικονομική κατάσταση του σπιτιού σου σε μια μέρα νηστείας. Υπολόγισέ την και σε μια συνηθισμένη μέρα. Θα διαπιστώσεις έτσι εύκολα, πόσο μεγάλο κέρδος έχεις με τη νηστεία.

Σκέψου πως ακόμα και οι εφοριακοί αφήνουν τους φορολογουμένους να ζήσουν λίγο καιρό ήσυχοι και ανενόχλητοι. Ας επιτρέψει λοιπόν και η σάρκα μια μικρή ανάπαυλα στο στόμα. Ας κάνει μια μικρή ανακωχή αυτή, που, όταν χορτάσει, φιλοσοφεί γύρω από την εγκράτεια, ενώ, όταν πεινάσει, ξεχνάει όσα δέχτηκε πριν.

Το Ξύλο της Ζωής


Το Ξύλο της Ζωής



Άγιος Ιππόλυτος Ρώμης

Αυτό το ξύλο του σταυρού με τρέφει, με στεριώνει με τις ρίζες του, αναπαύομαι κάτω από τους κλώνους του, εγκαταλείπομαι με απόλαυση στην πνοή του…

Αυτό το δέντρο, απλώνεται όσο κι ο ουρανός, υψώνεται από τη γη στους ουρανούς. Αθάνατο φυτό, ορθώνεται στο κέντρο του ουρανού και της γης, στήριγμα γερό του σύμπαντος, δεσμός όλων των πραγμάτων,… περίπτυξη του κόσμου…

Καρφωμένο με τα αόρατα καρφιά του Πνεύματος για να μην ταλαντεύεται στην προσαρμογή του στο θείο, αγγίζοντας τον ουρανό με την κορφή της κεφαλής, στεριώνοντας τη γη με τα πόδια του και, στον ενδιάμεσο χώρο, αγκαλιάζοντας όλη την ατμόσφαιρα με τα απέραντα χέρια του, ήταν ολόκληρο παντού, σε κάθε πράγμα…

Με την Ανάληψη Του (Εκείνος) μετάδωσε ζωή και δύναμη σε όλα τα πράγματα που τρέμανε, και το σύμπαν ολόκληρο έγινε σταθερό, σα να είχε διεισδύσει σε όλα τα πράγματα αυτή η θεία έκταση και η οδύνη του Σταύρου. Ω εσύ, πού είσαι μόνος ανάμεσα στους μόνους και πού είσαι όλος στο παν, ας έχουν οι ουρανοί το πνεύμα σου και ο παράδεισος την ψυχή σου, αλλά το αίμα σου ας είναι στη γη.

synodoiporia.gr/

Ο Απόστολος της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2016


Ο Απόστολος της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2016

(Β´ Κορ. ια´ 31 – ιβ´ 9)

Αδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. ᾿Εν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ᾿Αρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ. Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ.

To Ευαγγέλιο της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2016 – Ε´ Λουκά


To Ευαγγέλιο της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2016 – Ε´ Λουκά


(Λουκ. ιστ´ 19-31)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ῎Ανθρωπος τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. ᾿Εγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον ᾿Αβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν ᾿Αβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. Καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· Πάτερ ᾿Αβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ.

Τι χρειάζεται ένα ζευγάρι για να είναι ευτυχισμένο;


Τι χρειάζεται ένα ζευγάρι για να είναι ευτυχισμένο;




Δρ. Γρηγόρης Βασιλειάδης, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής

Tο πρόβλημα που συνήθως εμφανίζεται ως διαφωνία στην σχέση ενός ζευγαριού έχει την ρίζα του στην προθυμία του κάθε συντρόφου να ταμπουρωθεί στο «δικαίωμα» και το «δίκιο» της δικής του οπτικής κι ερμηνείας. Προθυμία, η οποία συνδέεται άμεσα με την απροθυμία του να έρθει σε ουσιαστική επαφή με την ψυχική του ευαλωτότητα, επανεξετάζοντας την ανάγκη του να αυτοδικαιώνεται μέσα από τις διαφωνίες και τις διενέξεις.

Πολύ συχνά έκαστος απαιτεί, χωρίς καθόλου να συνειδητοποιεί πως, ακριβώς επειδή απαιτεί, δεν πρόκειται ποτέ να πάρει αυτό που απαιτεί! Το αληθινό του αίτημα χάνεται, πίσω από το προπέτασμα της απαίτησης!

Αυτός που απαιτεί, επειδή ακριβώς φοβάται πολύ να απολαύσει την θέση του δέκτη της φροντίδας, της προσοχής, της ζεστής συναισθηματικής επικοινωνίας από τον δικό του άνθρωπο, ενώ διατείνεται πως τα χρειάζεται επειγόντως, την ίδια στιγμή διστάζει να τα δεχτεί. Συνήθως, ανταποκρινόμενος ο σύντροφος του στην έντονη αμφιθυμία του πρώτου, δεν του τα προσφέρει.

Μπορεί βέβαια να μην τα διαθέτει για να τα προσφέρει. Συχνά όμως η άλλη πλευρά της συντροφικής σχέσης λειτουργεί αντανακλαστικά σαν αλάνθαστος καθρέφτης της επιθυμίας, ή της αμφιθυμίας κάποιου να δεχτεί και να προσφέρει συναισθηματική κάλυψη κι αγάπη.

Ο παπάς που δεν «έβγαζε» Ανάσταση αν δεν ήσαν όλοι οι χωριανοί παρόντες


Ο παπάς που δεν «έβγαζε» Ανάσταση αν δεν ήσαν όλοι οι χωριανοί παρόντες



Απ’ όλες τις διηγήσεις των παλαιών γερόντων, που κατά καιρούς έχω ακούσει, την πιο όμορφη και την πιο συγκινητική θεωρώ πως την άκουσα από τον μπάρμπα-Θανάση Παπαντώνη, τον, για πολλά χρόνια, ψάλτη της εκκλησίας μας.

Την άκουσα το Μεγάλο Σαββατο του έτους 1970, μέσα στο σπιτοκάλυβό του, που βρισκόταν στον κάτω μαχαλά του χωριού μας.

Είχε τελειώσει, θυμάμαι, η θεία λειτουργία με την πρώτη Ανάσταση. Εγώ, φεύγοντας από την εκκλησία, ακολούθησα τον μπάρμπα-Θανάση στο σπίτι του. Με αγαπούσε ο γέροντας και η αγάπη του με τραβούσε κοντά του και, όπως μου ‘λεγε, με προετοίμαζε για διάδοχό του στο αναλόγιο.

Όταν φθάσαμε στο σπίτι, καθίσαμε κοντά στο αναμμένο τζάκι. Η θεια Θανάσαινα, αφού με καλωσόρισε, έσπευσε να γεμίσει τη χούφτα μου με ξερά σύκα, καρύδια και σταφίδες.

«Σήμερα παιδί μου», μου είπε, «έχουμε αυστηρή νηστεία, γι’ αυτό σου δίνω, να φας, ξηρούς καρπούς. Αύριο, που θα είναι Λαμπρή, έλα να σε κεράσω κόκκινο αυγό και γλυκιά καρυδόπαστα που έφτιαξα για τη γιορτή».

Την ώρα που η θεια Θανάσαινα μου έλεγε αυτά, είδα τον μπάρμπα-Θανάση να κουνάει δακρυσμένος το κεφάλι του και αυθόρμητα τον ερώτησα: «Τι συμβαίνει μπάρμπα, γιατί κλαις;»

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2016 – Στ´ Λουκά


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2016 – Στ´ Λουκά


(Λουκ. η´ 27-39)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. ᾿Ιδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους.

Ο Απόστολος της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2016


Ο Απόστολος της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2016


(Γαλ. α´ 11-19)

Αδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. ῞Οτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾿Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ῞Ετερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, πρέπει νὰ ξέρετε πὼς τὸ εὐαγγέλιο ποὺ σᾶς κήρυξα ἐγὼ δὲν προέρχεται ἀπὸ ἄνθρωπο. Γιατὶ κι ἐγὼ οὔτε τὸ παρέλαβα οὔτε τὸ διδάχτηκα ἀπὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ μοῦ τὸ ἀποκάλυψε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός. ᾿Ασφαλῶς ἔχετε ἀκούσει γιὰ τὴ διαγωγή μου ὅσον καιρὸ ἀνήκα στὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία, ὅτι καταδίωκα μὲ πάθος τὴν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ προσπαθοῦσα νὰ τὴν ἐξαφανίσω. Καὶ πρόκοβα στὸν ἰουδαϊσμὸ πιὸ πολὺ ἀπὸ πολλοὺς συνομήλικους συμπατριῶτες μου, γιατὶ εἶχα μεγαλύτερο ζῆλο γιὰ τὶς προγονικές μου παραδόσεις. ῾Ο Θεὸς ὅμως μὲ εἶχε ξεχωρίσει ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας μου καὶ ἡ χάρη του μὲ εἶχε καλέσει νὰ τὸν ὑπηρετήσω. ῞Οταν, λοιπόν, εὐδόκησε νὰ μοῦ ἀποκαλύψει τὸν Υἱό του γιὰ νὰ φέρω στοὺς ἐθνικοὺς τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γι’ αὐτόν, δὲν στηρίχθηκα σ’ ἀνθρώπινες δυνάμεις· οὔτε ἀνέβηκα στὰ ῾Ιεροσόλυμα νὰ δῶ ἐκείνους ποὺ ἦταν ἀπόστολοι πρὶν ἀπὸ μένα, ἀλλὰ ἔφυγα στὴν ᾿Αραβία, καὶ ὕστερα ξαναγύρισα στὴ Δαμασκό. ῎Επειτα, μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια, ἀνέβηκα στὰ ῾Ιεροσόλυμα νὰ γνωρίσω ἀπὸ κοντὰ τὸν Πέτρο, κι ἔμεινα κοντά του δεκαπέντε μέρες. ῎Αλλον ἀπόστολο δὲν εἶδα, παρὰ τὸν ᾿Ιάκωβο, τὸν ἀδελφὸ τοῦ Κυρίου.

synodoiporia.gr

Θέλω να δω το Θεό


Θέλω να δω το Θεό





Ένας βασιλιάς κάλεσε όλους τους λόγιους για να του δείξουν τον Θεό…

– Σας κάλεσα εδώ, εσάς τους επιστήμονες της αυτοκρατορίας μου, για να μου δείξετε τον Θεό. Θέλω να δω τον Θεό! Αν δε μου Τον δείξετε θα σας κόψω το κεφάλι!…

– Μα, βασιλιά μου, πως θα σας δείξουμε τον Θεό;

– Ε, εσείς ξέρετε πολλά πράγματα, έχετε βιβλία, θα βρείτε τον τρόπο.

Όταν πλησίαζε ο καιρός που έπρεπε να δώσουν απάντηση συνάντησαν έναν βοσκό με τα πρόβατα του.

– Γιατί είστε στενοχωρημένοι;

– Ο βασιλιάς μας κάλεσε επειδή είμαστε επιστήμονες και μας ζήτησε να του δείξουμε το Θεό. Αλλά εμείς παρά τις γνώσεις μας δεν τα καταφέραμε και τώρα μας περιμένει ο θάνατος.

-Μην στεναχωριέστε. Εγώ μπορώ να δείξω στο βασιλιά το Θεό, αλλά, ποιος θα με πάρει σε αυτόν;

Και πήραν το βοσκό και τον παρουσίασαν στο βασιλιά.

-Μεγαλειότατε, ξέρουμε ότι μας περιμένει ο θάνατος επειδή δεν καταφέραμε να σας δείξουμε το Θεό. Όμως, βρήκαμε αυτόν το βοσκό και μας είπε ότι αυτός θα σας Τον δείξει.

-Εντάξει βοσκέ, αυτοί παρά τις γνώσεις τους δεν κατάφεραν να μου δείξουν το Θεό και θα τα καταφέρεις εσύ;

-Βασιλιά μου θα δεις το Θεό αλλά θα κάνεις ότι σου πω;

-Θα κάνω ότι μου πεις μόνο να Τον δω.

Έκανε μεγάλη ζέστη, ο ήλιος έκαιγε, ήταν Ιούλιος μήνας και του λέει:

– Βασιλιά, ο Θεός βρίσκεται στον ήλιο. Εκεί κατοικεί. Να κοιτάς τον ήλιο αλλά να έχεις υπομονή, ο Θεός δεν εμφανίζεται γρήγορα.

Και ο βασιλιάς κοίταζε… προσπαθούσε… κάποια στιγμή όμως πονέσανε τα μάτια του και του λέει:

– Βρε βοσκέ, ο ήλιος καίει και φωτίζει πολύ δυνατά και δεν μπορώ να κοιτάζω άλλο.

Μετά απ’ αυτό, βρήκε την ευκαιρία ο βοσκός να διδάξει τον βασιλιά το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής.

-Καλά βασιλιά μου, αν εσύ δεν μπορείς να κοιτάζεις τον ήλιο που είναι δημιούργημα του Θεού, πως θα δεις τον Θεό που δημιούργησε τον ήλιο;

Και τότε ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε και είπε στους σοφούς του:

– Κοιτάξτε βρε, εσείς με όλα σας τα γράμματα του κόσμου δεν μπορέσατε να μου το εξηγήσετε τόσο καλά όσο αυτός ο βοσκός!…

synodoiporia.gr

Θα μας πείτε τί ακριβώς θέλετε από την Εκκλησία;



ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 13, 2016




Σεβ. Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ κ. Νεκταρίου/facebook

Το θέμα της μισθοδοσίας του κλήρου στην Ελλάδα αποτελεί για την εκάστοτε κυβέρνηση έναν μοχλό πίεσης και απειλής εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας και για μερικούς άλλους ευκαιρία να εκφράσουν το μένος εναντίον του κλήρου και της Εκκλησίας.
Γράφουν ό,τι νάναι χωρίς να έχουν ερευνήσει, ούτε καν να έχουν ερωτήσει τους παλαιότερους που θυμούνται τους παππούδες τους ιερείς οι οποίοι ζούσαν χωρίς την κρατική μισθοδοσία.
Η Εκκλησία στην Ελλάδα έδωσε (αφελώς) κατά καιρούς το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της στο Κράτος. Το Κράτος ανέλαβε την μισθοδοσία του Κλήρου. Η μισθοδοσία δεν προέρχεται από τα χρήματα των φορολογουμένων. Ουσιαστικά προέρχεται από την περιουσία που έχει δώσει η Εκκλησία.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 16 Οκτωβρίου 2016 – Δ´ Λουκά


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 16 Οκτωβρίου 2016 – Δ´ Λουκά
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 14, 2016
|



(Λουκ. η´ 5-15)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ᾿Εξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη. ῾Ο δὲ εἶπεν· ῾Υμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν.

Ο Απόστολος της Κυριακής 16 Οκτωβρίου 2016 – Των Πατέρων της Ζ´ Οικ. Συνόδου


Ο Απόστολος της Κυριακής 16 Οκτωβρίου 2016 – Των Πατέρων της Ζ´ Οικ. Συνόδου
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 14, 2016






(Τιτ. γ´ 8-15)

Τέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιίστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. ῞Οταν πέμψω ᾿Αρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ᾿Απολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. Μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. ᾿Ασπάζονταί σε οἱ μετ᾿ ἐμοῦ πάντες. ῎Ασπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Ουράνιοι Φύλακες. Φλεγόμενος και μη Καταφλεγόμενος


Ουράνιοι Φύλακες. Φλεγόμενος και μη Καταφλεγόμενος

Ουράνιοι Φύλακες
Ο φωστήρας της οικουμένης, ο ιερός Χρυσόστομος (4ος αι.), με το διορατικό του χάρισμα είδε πολλές φορές τους αγίους αγγέλους να επιτηρούν και να φυλάνε ακατάπαυστα την εκκλησία, και μάλιστα την ώρα της αναίμακτης θυσίας.
«Όταν αρχίζει ο ιερέας να προσκομίζει», διηγήθηκε ο άγιος στους πνευματικούς του φίλους, «κατεβαίνουν αμέσως αγγελικές δυνάμεις από τον ουρανό με λαμπρές και θαυμαστές ενδυμασίες. Με πόδια γυμνά και σκυμμένο πρόσωπο περιτριγυρίζουν το άγιο θυσιαστήριο, και στέκονται εκεί ήσυχοι και σιωπηλοί μέχρι το τέλος της θείας λειτουργίας.
Ύστερα σκορπίζονται σ” όλο το ναό, βοηθούν τους κληρικούς που μεταδίδουν στο λαό τ” άχραντα Μυστήρια, και τους δυναμώνουν στην πίστη».

Φλεγόμενος και μη Καταφλεγόμενος
Ήταν ημέρα Κυριακή. Ένας επίσκοπος επισκέφθηκε με τη συνοδεία του κάποιο χωριό της επαρχίας του. Εκεί αναζήτησε τον εφημέριο και του ζήτησε να τελέσει τη θεία μυσταγωγία.
Ο ιερέας ήταν ένας απλός και αγράμματος χωρικός. Από τη στιγμή όμως που στάθηκε μπροστά στην αγία τράπεζα, τον κύκλωσαν πύρινες φλόγες χωρίς όμως να τον καίνε!
Έκπληκτος από το θέαμα ο επίσκοπος, τον καλεί μετά τη λειτουργία και του λέει:
– Ευλόγησέ με, άξιε δούλε του Θεού!

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 9 Οκτωβρίου 2016 – Γ´ Λουκά


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 9 Οκτωβρίου 2016 – Γ´ Λουκά




(Λουκ. ζ´ 11-16)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς. ῾Ως δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ.

Ο Απόστολος της Κυριακής 9 Οκτωβρίου 2016


Ο Απόστολος της Κυριακής 9 Οκτωβρίου 2016




(Β´ Κορ. στ´ 1-10)

Αδελφοί, συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς – λέγει γάρ· «Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι»· ἰδοὺ νῦν «καιρὸς εὐπρόσδεκτος», ἰδοὺ νῦν «ἡμέρα σωτηρίας» – μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις,

Νυχτερινή καταιγίδα ( διήγημα)


Νυχτερινή καταιγίδα ( διήγημα)




π. Σταύρου Τρικαλιώτη

Ἀπό τό πρωί εἶχε ἀρχίσει νά χαλάει ὁ καιρός.
-Νά ντυθεῖς καλά, μπορεῖ νά βρέξει σήμερα, μοῦ εἶπε ἡ μάνα μου πρίν φύγω γιά τό σχολεῖο.
Καθώς ἔφευγα, βγῆκε στήν πόρτα -ὅπως ἔκανε κάθε φορά- νά μέ ξεπροβοδίσει. Ἐνόσω ἀπομακρυνόμουν, τήν ἔβλεπα πού μέ σταύρωνε «γιά νά ἔχω μιά καλή ἡμέρα καί γιά νά μέ φυλάει ἡ Παναγιά», ὅπως συνήθιζε νά μοῦ λέει. Στά πενήντα μέτρα ἄρχιζα νά τήν χάνω ἀπό τό ὀπτικό μου πεδίο. Φαινόταν μόνο ἡ θολή της φιγούρα μέσα ἀπό τήν πυκνή πρωινή ὁμίχλη, χρωματισμένη μέ κιτρινοκόκκινες καί γαλάζιες ἀνταύγειες, πού τίς προκαλοῦσαν τά παιχνίδια τῶν πρωινῶν ἡλιαχτίδων.
Βιαστικός, ὅπως ἤμουν, θέλησα νά κόψω δρόμο, ἀποφεύγοντας τήν κεντρική ἀσφαλτοστρωμένη ἀνηφοριά, πού ἔβγαζε στό δρόμο τοῦ σχολείου μου. Δίπλα ἀπό τό σπίτι μας περνοῦσε ἕνα ρέμα, ἀπό τό ὁποῖο τούτη τήν περίοδο διέρχονταν λιγοστά νερά. Τό ρέμα γέμιζε μόνο ὅταν ἔπιαναν συνεχόμενες καί καταρρακτώδεις βροχές. Κατέβηκα τό ἀπότομο μονοπατάκι, πού ὁδηγοῦσε στήν κοίτη, δρασκέλισα προσεκτικά πατώντας πάνω στίς πέτρες κι ἔτσι ἀπέφυγα τά λιμνάζοντα ὕδατα. Πέρασα στήν ἀπέναντι πλευρά τοῦ ρέματος καί ἀκολούθησα τό χωματένιο ἀνηφορικό μονοπατάκι πού ὁδηγοῦσε στήν δημοσιά, ὅπου ἦταν ἡ κεντρική πλατεία τῆς μικρῆς μας συνοικίας. ῎Εστριψα ἀριστερά στήν ἥσυχη ὁδό Ἀνθέων καί σέ πέντε λεπτά ἤμουν στό ἀγαπημένο μου δημοτικό σχολεῖο.
Ὅλα αὐτά τά θυμᾶμαι σάν νά ἔγιναν χθές. Δύσκολα ξεχνιοῦνται τά παιδικά βιώματα, πού ἔχουν τίς χαρές τους, ἀλλά καί τίς δυσκολίες τους. Καί λέω δυσκολίες γιατί ὁ πατέρας μας μᾶς ἄφησε χρόνους πρίν δύο χρόνια καί ὅλο τό βάρος τῆς ἐπιβίωσής μας εἶχε πέσει στούς ὤμους τῆς μητέρας μας. Ὅμως τότε ἐμεῖς τά παιδιά βρίσκαμε τρόπους νά μήν μᾶς ἀγγίζουν ὅλα αὐτά. Ζούσαμε τά ξέγνοιαστα παιδικά μας χρόνια μέ πολύ παιχνίδι στήν ὄμορφη φύση, πού μᾶς χάριζε ἡ ρεματιά, ἡ ὁποία περιστοιχιζόταν κι ἀπό τίς δύο πλευρές της μέ καλαμιές, πλατάνια, πεῦκα καί λεῦκες. Μετά τό σχολεῖο πέταγα σέ μιά ἄκρη τήν σχολική μου τσάντα καί τό ἔριχνα στό παιχνίδι μέχρι πού βράδιαζε. Ὅσο γιά διάβασμα, ὅτι προλάβαινα τό βραδάκι ἤ ἐάν δέν προλάβαινα, ἔκανα ἕνα πασάλειμμα νωρίς τό πρωί, τότε πού εἶναι τό μυαλό μου καθαρό…
Χαιρόμουν τό Καλοκαιράκι, τά πρωτοβρόχια τοῦ Φθινοπώρου, ἀλλά καί τά κρύα, τίς βροχές καί τίς ξαφνικές καταιγίδες τοῦ Χειμώνα. Περισσότερο ὅμως χαιρόμουν τό σπάνιο γιά τήν ἀττική γῆ χιόνι. Ὅταν χιόνιζε, ἦταν ἡ καλύτερή μου! Τότε ὁ ἐνθουσιασμός μου ἦταν ἀπερίγραπτος. Φτιάχναμε χιονάνθρωπους, παίζαμε χιονοπόλεμο μέ τά ἄλλα παιδιά τῆς γειτονιᾶς, κυλιόμαστε σάν τά παιχνιδιάρικα ζῶα πάνω στά κατάλευκα χωράφια. Πάγωνε τό πρόσωπό μας, κοκκίνιζαν οἱ μύτες μας, ἀλλά ἐμεῖς πέρα βρέχει. Μόνο μέ τά λιγοστά πλουσιόπαιδα τῆς συνοικίας μας δέν κάναμε παρέα. Αὐτά πήγαιναν σέ ἰδιωτικά σχολεῖα, ἔπαιζαν μεταξύ τους καί ὅταν μᾶς ἔβλεπαν στήν πλατεία, μᾶς ἀπέφευγαν. Κατά βάθος πιστεύω ὅτι κι αὐτά θά ἤθελαν νά παίξουν μαζί μας, ἀλλά φαίνεται πώς οἱ γονεῖς τους τούς ἔδιναν διαφορετικές ὁδηγίες. Ἡ δική μου παρέα ἦταν τά φτωχόπαιδα τῆς γειτονιᾶς, πού ἦταν καί τά περισσότερα.

Ευ – αθανασία!


Ευ – αθανασία!




Αρχιμανδρίτου Δανιήλ Αεράκη

Κατ’ ευφημισμόν! Η λέξις ευ-θανασία κακώς χαρακτηρίζει το βίαιο τέλος του σώματος. Στην ουσία της είναι καλή λέξις, μιλάει για καλό θάνατο!

• Ευθανασία πραγματική είναι εκείνη, που οδηγεί στην ευ-αθανασία. Η αθανασία της ψυχής είναι δεδομένη για όλους. Τη στιγμή του θανάτου η ψυχή πορεύεται στην αθανασία, οι πιστοί στην αθανασία της ζωής του Θεού, στο αιώνιο βασίλειο της δόξας του Θεού. Οι λοιποί, όσοι αρνήθηκαν τη δωρεά του Χριστού, πορεύονται στην αθανασία της απώλειας (Ιωαν. ε’ 23)

• Ευθανασία σημαίνει καλός θάνατος. Ο ευεργετικώτερος θάνατος είναι ο θάνατος του Σωτήρος Χριστού πάνω στο Σταυρό. Όσοι πιστεύουν στο μυστήριο του Σταυρού, αυτοί βλέπουν να επέρχεται η στιγμή του σωματικού θανάτου και βροντοφωνούν: «Θανάτω θάνατον πατήσας» (Α’ Κορ. ιε’ 54).

• Ευθανασία είναι και η αφοβία του θανάτου. Μιλώντας ο Χρυσόστομος για τον Παύλο, λέει χαρακτηριστικά: «Ου πέφρικε τον θάνατον»! Οι πιστοί βλέπουν το θάνατο ως την πύλη της ζωής. Βλέπουν το θάνατο ως μετάβασι. «Μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωαν. ε΄ 24).

• Ευθανασία ακόμη είναι ο καλός θάνατος των μαρτύρων, που δεν αρνούνται τον Χριστό. Βλέπουν το θάνατο και λένε: «Ουκέτι, θάνατε, κυριεύεις· ο γαρ των όλων Δεσπότης το κράτος σου κατέλυσε».

Αισθάνομαι ότι είμαι μόνος
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 24, 2016
|ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ: ΚΕΙΜΕΝΑ, ΠΑΤΕΡΩΝ ΛΟΓΟΣ



Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό άκομα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.

Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.

Άκουσέ πως ο μεγάλος Παύλος, ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πως μιλά: «᾿Εντή πρώτη μου απολογία ουδείς μοι συμπαρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· μη αυτοίς λογισθείη· ο δε Κύριός μοι παρέστη και ενεδυνάμωσέ με, ίναδι’ εμού το κήρυγμα πληροφορηθή και ακούση πάντα τα έθνη· και ερρύσθην εκ στόματος λέοντος» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ). Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε άκομα ούτε ένας χριστιανικός Ναός, ούτε ένας χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με χριστιανικούς Ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια.

Γαλάτεια Γρηγοριάδη Σουρέλη – Η μάνα μου, όπως δεν την γνώρισε κανείς


Γαλάτεια Γρηγοριάδη Σουρέλη – Η μάνα μου, όπως δεν την γνώρισε κανείς




Γιάννης Σουρέλης*

Έφυγε όπως της άξιζε. Με μια τελευταία πνοή μέσα στη γαλήνη και την ησυχία του σπιτιού της. Χωρίς νοσοκομεία και εντατικές, χωρίς πόνο και ταλαιπωρία. Της άξιζε γιατί όλη η ζωή της ήταν γεμάτη πόνο και αγώνα.

Χωρισμένοι οι γονείς της. Ο μπαμπάς της την κράτησε για υπηρέτρια της μητριάς της. Ο αδελφός της μακριά. Δεν της επιτρεπόταν ούτε να διαβάζει, ούτε να πάει σχολείο. Κλεισμένη στο σπίτι, έκανε τη δούλα αλλά έτσι έμαθε να μαγειρεύει όπως κανείς… Δεν ξεχνιούνται οι λαχανοντολμάδες της, το θρυλικό κοκκινιστό (που άμα δεν έχει πιάσει, δεν έχει γίνει καλό!), το χάιδεμα που ήθελε το φαί για να γίνει νόστιμο…

Ερωτεύτηκε νωρίς και έφυγε από το σπίτι της. Τρία παιδιά και πολύς πόνος. Ο έρωτας δεν ήταν αμοιβαίος. Την άφησε για μια άλλη που παραδόξως τη μνημόνευε στην εκκλησία σε όλη της τη ζωή. «Να είναι καλά που με έσωσε» έλεγε και της άναβε πάντα ένα κεράκι να συγχωρεθεί.

Χωρισμένη με τρία παιδιά εκείνη την εποχή ίσον καταδικασμένη και ατιμασμένη για πάντα. Όχι όμως για τη Γαλάτεια! Έπιασε δουλειά και πούλαγε την αγγλική εγκυκλοπαίδεια Caxton πόρτα- πόρτα. Αναδείχθηκε η κορυφαία πωλήτρια σε όλη την Ευρώπη. Μόνο στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν της ως αναγνώριση του επιτεύγματός της, ο Άγγλος γενικός διευθυντής και οι υπόλοιποι ιθύνοντες κατάλαβαν με έκπληξη ότι η Γαλάτεια δε μιλούσε λέξη Αγγλικά…

Ανέκδοτη συνέντευξη της Γαλάτειας Σουρέλη σε μαθητές της Ε´ Δημοτικού (video)

Ανέκδοτη συνέντευξη της Γαλάτειας Σουρέλη σε μαθητές της Ε´ Δημοτικού (video)



Η συνέντευξη που παραχώρησε η Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη στους μαθητές της Ε´ Δημοτικού του Α´ Αρσακείου Δημοτικού Σχολείου, Δημήτριο Γεωργακόπουλο και Μάριο Σταφυλά, το 1998.

Από το προσωπικό αρχείο του Γιάννη Ζαργάνη.
Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη (1930-2016)


Εις μνημόσυνον Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη (video)

synodoiporia.gr

Γαλάτεια η καλομάνα..


Γαλάτεια η καλομάνα..





π.Εφραίμ Παναούση

Μας είχε συνέχεια στην προσευχή της με σειρά. Μας το θύμιζε πάντα, κάθε φορά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο.
«Έχω τον Αναστάσιο (τον επίσκοπο Αλβανίας) τον Γέροντα, και μετά εσάς. Είμαι μάνα. Σας αγαπώ και σας σταυρώνω.»
Τη Γαλάτεια δεν μπορούσες να μην την συμπαθήσεις. Είχε εκείνο που σε κρατούσε κοντά της βρέξει, χιονίσει. Σε έβλεπε και σε διάβαζε. Εκείνη χρόνια στο χωράφι του Χριστού, είχε δουλέψει με μεγάλα πρόσωπα και είχε περγαμηνές .
Μετά γεννήθηκε από τον Γέροντα (τον πρώην Πειραιώς π.Καλλίνικο ) και τον π.Ιγνάτιο (τον νυν επίσκοπο Δημητριάδος) η Πειραική Εκκλησία. Και βρεθήκανε μεγάλοι άνθρωποι αναμεταξύ μας. Ήτανε ο δάσκαλος Σαράντος Καργάκος, ο γιατρός ο Αθανάσιος Αβραμίδης, ήτανε πολλοί.
Στους μεγάλους ανάμεσα και η Γαλάτεια. Ήτανε κι ο Γιώργος ο Σουρέλης, ο άνδρας της τότε μαζί. Μορφή βιβλική με γένια και μαλλιά σαν τον Μωυσή. Εκείνος δεν μιλούσε πολύ, μα όποτε μιλούσε έκανε εντύπωση.

Η Γαλάτεια πάλι ήτανε άλλο.

Είμαστε μικροί τότε. Μας σεβόταν πολύ η Γαλάτεια αλλά και μας είχε ένοια. Μιλούσε σαν μαμά. Να προσέχετε μας έλεγε είστε νέοι να προσέχετε.
Μας είχε συνέχεια στην προσευχή της με σειρά. Μας το θύμιζε πάντα, κάθε φορά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Έχω τον Αναστάσιο (τον επίσκοπο Αλβανίας) τον Γέροντα, και μετά εσάς. Είμαι μάνα. Σας αγαπώ και σας σταυρώνω.

Η εκπομπή της ίσως να ήταν η μακροβιότερη στην Πειραϊκή Εκκλησία. Η Γαλάτεια μιλούσε για τη ζωή της. Έπαιρνε παραδείγματα από το πρωινό της ξύπνημα από το μάλωμα με το Γιώργο από την καθημερινότητα που βίωνε και σήκωνε.
Κάθε φορά που τέλειωνε η εκπομπή της είχες την εντύπωση πως για σένα έλεγε. Ότι από κάπου σε έβλεπε και σε συμβούλευε.

Η Γαλάτεια μιλούσε με τα πόδια στη γη και την ψυχή στον ουρανό. Στο χέρι της κάθε φορά που έκανε εκπομπή γύριζε τους κόμπους από ένα αγιονορείτικο κομποσχοίνι. Και μιλούσε και προσευχόταν.
Μαστόρισα στο λόγο. Σε έπαιρνε από το χέρι και σε ταξίδευε στην πίστη και την ιστορία. Όταν τέλειωνες βιβλίο της είχες την αίσθηση ότι έχεις δοκιμάσει πετιμέζι.
Πριν φύγουμε για την Αφρική με πήρε τηλέφωνο και μου είπε. Να είσαι καλά εύχομαι στην Παναγιά για σένα.
Η Γαλάτεια έχει φύγει από την Παρασκευή να συναντήσει τον κυρ Αλέξανδρο τον Παπαδιαμάντη και τον άλλο κυρ Αλέξανδρο τον Μωραιτίδη, και έχουνε τόσα να πουν.
Η Γαλάτεια η καλομάνα αναμεσά μας, μάς στόλισε όμορφα, δίδαξε τα παιδιά, μάς μεγάλωσε. Της χρωστάμε ..
Ευχαριστούμε. Μάνα Γαλάτεια.

synodoiporia.gr

Ο Απόστολος της Κυριακής 2 Οκτωβρίου 2016
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1, 2016
|ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ: ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ



(Β´ Κορ. δ´ 6-15)

Αδελφοί, ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ᾿Αεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ῞Ωστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ῎Εχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, «᾿Επίστευσα, διὸ ἐλάλησα», καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ὁ Θεὸς ποὺ εἶπε μέσα ἀπὸ τὸ σκοτάδι νὰ λάμψει φῶς, αὐτὸς ἔλαμψε μέσα στὶς καρδιές μας καὶ μᾶς φώτισε νὰ γνωρίσουμε τὴ δόξα του στὸ πρόσωπο τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ᾿Αλλὰ ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε αὐτὸν τὸν θησαυρὸ εἴμαστε σὰν τὰ πήλινα δοχεῖα· ἔτσι γίνεται φανερὸ πὼς ἡ ὑπερβολικὴ ἀξία τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ κι ὄχι ἀπὸ μᾶς. ῍Αν καὶ μᾶς πιέζουν ἀπὸ παντοῦ, δὲν μᾶς καταβάλλουν. Βρισκόμαστε σὲ ἀδιέξοδο, ἀλλὰ δὲν ἀπελπιζόμαστε. Μᾶς καταδιώκουν, ὁ Θεὸς ὅμως δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει. Μᾶς ρίχνουν κάτω, μὰ δὲν χάνουμε τὸν ἀγώνα. Συνεχῶς ὑποφέρουμε σωματικὰ μετέχοντας ἔτσι στὸν θάνατο τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ, γιὰ νὰ φανερωθεῖ στὸ πρόσωπό μας ἡ ζωὴ τοῦ ἀναστημένου ᾿Ιησοῦ. Δηλαδὴ εἴμαστε ζωντανοί, ἀλλὰ ἐκθέτουμε συνεχῶς τὸν ἑαυτό μας στὸν θάνατο γιὰ χάρη τοῦ ᾿Ιησοῦ, ὥστε νὰ φανερωθεῖ στὸ θνητό μας σῶμα ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῎Ετσι, ἐμᾶς μᾶς ἀπειλεῖ συνεχῶς ὁ θάνατος, ἐνῶ ἐσεῖς κερδίζετε τὴ ζωή. ῎Εχουμε, λοιπόν, τὴν ἴδια ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, ποὺ ἀναφέρει ἡ Γραφή· ᾿Εμπιστεύτηκα τὸν ἑαυτό μου στὸν Θεό, γι’ αὐτὸ καὶ μίλησα. Κι ἐμεῖς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, γι’ αὐτὸ καὶ κηρύττουμε. Ξέρουμε ὅτι ὁ Θεός, ποὺ ἀνέστησε τὸν Κύριο ᾿Ιησοῦ, θὰ ἀναστήσει καὶ ἐμᾶς διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ θὰ μᾶς παρουσιάσει μπροστά του μαζί σας. ῞Ολα, λοιπόν, γίνονται γιὰ σᾶς. ῎Ετσι, ὅσο πιὸ πολλοὶ δεχτοῦν τὴ χάρη, τόσο πιὸ μεγάλη θὰ εἶναι ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ δοξολογία πρὸς τὸν Θεό.

synodoiporia.gr

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 2 Οκτωβρίου 2016 – Β´ Λουκά


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 2 Οκτωβρίου 2016 – Β´ Λουκά




(Λουκ. στ´ 31-36)

Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εἶπε ὁ Κύριος· «῞Οπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ἀκριβῶς νὰ συμπεριφέρεστε κι ἐσεῖς σ’ αὐτούς. Γιατί, ἂν ἀγαπᾶτε αὐτοὺς ποὺ σᾶς ἀγαποῦν, ποιὰ εὔνοια περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; ᾿Αφοῦ καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀγαποῦν αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀγαποῦν. Κι ἂν κάνετε καλὸ σ’ αὐτοὺς ποὺ σᾶς κάνουν καλό, ποιὰ εὔνοια περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ ἴδιο κάνουν. ῍Αν δανείζετε σ’ ὅσους ἐλπίζετε νὰ σᾶς τὰ ἐπιστρέψουν, ποιὰ εὔνοια περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ δανείζουν στοὺς ὁμοίους τους γιὰ νὰ τὰ πάρουν πίσω. ᾿Αντίθετα, ἐσεῖς ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, νὰ κάνετε τὸ καλὸ καὶ νὰ δανείζετε, χωρὶς νὰ περιμένετε νὰ πάρετε πίσω τίποτα. ῎Ετσι, ὁ Θεός, ποὺ εἶναι καλὸς ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς ἀχάριστους καὶ τοὺς κακούς, θὰ σᾶς ἀνταμείψει μὲ τὸ παραπάνω καὶ θὰ σᾶς κάνει παιδιά του. Νὰ εἶστε λοιπὸν σπλαχνικοί, ὅπως σπλαχνικὸς εἶναι κι ὁ Θεὸς Πατέρας σας».

synodoiporia.gr