2 6

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Στῦλος γέγονας Ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων τὴν Ἐκκλησίαν, ἱεράρχα Ἀθανάσιε, τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατήσχυνας Ἄρειον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ

Ως θείος Αρχάγγελος, των νοερών στρατιών, Τριάδος την έλλαμψιν, καθυποδέχη λαμπρώς, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε· όθεν εκ πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, σώζε απαρατρώτους, τους πιστώς σε τιμώντας, και πόθω ανευφημούντας, τα σα θαυμάσια

Το μυστικό του 8χρονου που ράγισε καρδιές!




Άφωνη άφησε δασκάλα σε Δημοτικό Σχολείο κοινότητας των Κοκκινοχωρίων, ένας οκτάχρονος μαθητής, όταν τυχαία, ανακάλυψε το «μυστικό» του πριν λίγες μέρες.
Μέχρι εκείνη τη μέρα, το υπέροχο μυστικό, μοιραζόταν ο οκτάχρονος με συνομήλικο συμμαθητή και φίλο του. Ο φίλος του οκτάχρονου, μας ανέφερε η δασκάλα του με την παράκληση να τηρηθεί απόλυτη εχεμύθεια, είχε πατέρα άνεργο και φαίνεται ότι μια μέρα, είπε στον οκτάχρονο φίλο του, πως σε λίγες μέρες -του είπε η μάμα του- δεν θα είχε υλικά να του φτιάχνει σάντουιτς για το σχολείο και ήταν στεναχωρημένη.
Ο οκτάχρονος, όπως είπε στη δασκάλα του, χωρίς να πει στη μητέρα του το γιατί, της ζήτησε να του μοιράζει το σάντουιτς από τη μέση, για να… μπορεί να το τρώει πιο εύκολα. Στην πραγματικότητα όμως, εδώ και βδομάδες, κάθε μέρα ο οκτάχρονος έδινε το μισό του σάντουιτς στο φίλο του. Κάθονταν στο παγκάκι στην πίσω μεριά του σχολικού γηπέδου το διάλειμμα, μοίραζαν το σάντουιτς και έτρωγαν μαζί.
Μια μέρα η δασκάλα τους, το πρόσεξε και τις επόμενες δυο μέρες τα παρακολούθησε. Την τρίτη μέρα, την περασμένη Δευτέρα, δεν κρατήθηκε. Τους πλησίασε και απλά τους έσφιξε στην αγκαλιά της. Η δασκάλα κράτησε το μυστικό των δύο οκτάχρονων και όπως μας είπε, νιώθει μεγάλη χαρά που έχει στην τάξη της ένα τέτοιο μαθητή.        

Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΙΡΑΝΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Απαιτώ! - Ένα θαύμα κατ' απαίτηση...(Αληθινή ιστορία)

 


Το θαύμα, που θα εξιστορηθεί τώρα, δυστυχώς, όπως έδειξαν τα πράγματα, δεν έγινε κατ᾿ ευδοκίαν Θεού αλλά κατ᾿ απαίτησιν κάποιας μητέρας, που θεώρησε η δυστυχής τη δική της γνώμη και επιθυμία πιο σωστή από τη Θεία απόφαση που είχε ληφθεί για το καλό του παιδιού της.

Γι᾿ αυτό και μπαίνοντας στην εκκλησία της Παναγίας μαζί με άλλους συμπροσκυνητάς, διότι είχε έρθει με πούλμαν από ένα μεγάλο χωριό του νομού Αχαΐας, φώναζε
―Απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά.
Όταν της υπεδείχθει ότι δεν πρέπει να λέη στην Παναγία «απαιτώ», εκείνη είπε·
―Το απαιτώ, γιατί το παιδί μου είνε 28 χρονών και έχει μικρό παιδάκι και οι γιατροί είπαν ότι σε 15 μέρες θα πεθάνη, γιατί έχει ολικό καρκίνο.Όσοι την άκουσαν να προσεύχεται κατ᾿ αυτό τον τρόπο, προσπάθησαν να την συμβουλεύσουν· της είπαν, πως στην προσευχή πρέπει να παρακαλούμε και όχι να απαιτούμε, γιατί ο Θεός, ο πραγματικός πατέρας των ανθρώπων, αγαπά το πλάσμα Του απείρως περισσότερο ακόμη κι από μία μάνα. Επί πλέον της είπαν ν᾽ αφήσει το παιδί της στα χέρια της Παναγίας να το σώσει, γιατί Εκείνη δίνει τη βοήθειά της κατά το συμφέρον του κάθε ανθρώπου.
Αυτή όμως, δυστυχώς, πιο εξαγριωμένη φώναζε·
―Απαιτώ, απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά!!Δεν ήθελε να καταλάβει πως κανείς δεν πρέπει να απαιτεί, γιατί η Παναγία, σαν στοργική Μάνα, ξέρει καλύτερα απ᾽ όλους μας τι είνε καλύτερο πρώτα για την σωτηρία της ψυχής μας. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς έδωσε το υπόδειγμα της σωστής προσευχής· «Πάτερ μου, ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, πλην ουχ ως εγὼ θέλω, αλλ’ ως συ» (Ματθ. 26,39) Την τελευταία απόφαση την αφήνουμε στην αλάνθαστη και σωτήρια κρίση του Θεού.
Μετά από ένα περίπου χρόνο, κάποιος από τους προσκυνητάς που είχαν έρθει με την εν λόγω μητέρα, ξαναήλθε να προσκυνήσει την Χάρη Της και έλεγε μεγαλοφώνως μπροστά στην εικόνα της Παναγίας·

―Παναγία μου, το θέλημά Σου να γίνεται, μα το κακό που είδα στο χωριό μου!…
Όταν ρωτήθηκε τι έγινε στο χωριό του, απάντησε και διευκρίνισε πότε είχε έρθει και για ποιο περιστατικό μιλούσε. Αναφερόταν στην περίπτωση της κυρίας που φώναζε το «απαιτώ». Τότε η ηγουμένη τον ρώτησε·
―Τι έγινε ο γιος της κυρίας;
―Έγινε καλά, αλλά τώρα δεν υπάρχει ούτε αυτός ούτε οι γονείς του.
Στην απορία «γιατί;» ο προσκυνητής απήντησε με θλίψη·
―Όταν ο γιος της έγινε καλά, πήγε σ᾽ ένα νυχτερινό κέντρο και συνδέθηκε με την εκεί τραγουδίστρια. Έφυγε από το σπίτι του και έμενε στην τραγουδίστρια.
Οι γονείς του, που στενοχωρούντο για την παράνομη αυτή συμπεριφορά του, όταν τον συναντούσαν τον συμβούλευαν να αλλάξη τακτική.
―Δεν κάνει, παιδί μου, του έλεγαν· έχεις νέα γυναίκα και μικρό παιδί, γύρισε σπίτι σου.
Επειδή όμως ο γιος ενωχλείτο από τις συμβουλές των γονέων του, μια μέρα που θύμωσε πολύ εναντίον τους, πήρε το κυνηγετικό του όπλο (γιατί ήταν και κυνηγός) σκότωσε τη μάνα του και τον πατέρα του και εν συνεχεία αυτοκτόνησε!
Όσοι άκουσαν το περιστατικό έφριξαν. Μητροκτόνος, πατροκτόνος και αυτόχειρας!

Δεν ήταν απείρως καλύτερα να φύγη με έναν φυσιολογικό θάνατο, και μάλιστα εξιλεωτικό, όπως γίνεται όταν υπομένει ο ασθενής την αρρώστια του; Η Παναγία δεν ήξερε καλύτερα; Η σαρκική του μάνα απαιτούσε την υγεία του σώματος και αγνοούσε τον κίνδυνο του χαμού της ψυχής του παιδιού της, που τώρα είνε αιώνιος. Ενώ η στοργική Παναγία, γνωρίζοντας τον κίνδυνο, προσπάθησε να το εξιλεώση με την αρρώστια, για να σωθή η ψυχή του. Η παράλογη απαίτηση της μάνας το κατεδίκασε αιωνίως.

Είθε με απόλυτη εμπιστοσύνη να αναθέτουμε κάθε πρόβλημά μας, χωρίς υποδείξεις λύσεως, στην Παναγία· και Εκείνη, να πιστεύουμε απόλυτα, ό,τι επιτρέψει θα είνε και η καλύτερη λύση των προβλημάτων μας κατά το «γενηθήτω το θέλημά Σου».

[το κείμενο αυτό μας έστειλε αναγνώστης μας διά του διαδικτύου]

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012

Νηστεύω γιατί πρέπει;




Αυτή η Άννα, πολύ ιδιαίτερο κορίτσι. Τι κορίτσι δηλαδή, 26 χρονών γυναίκα είναι, αλλά για μένα τον εργοδότη της που πενηνταπενταρίζω (μεταξύ μας αυτό…) έχει την ηλικία της κόρης μου.

Από την αρχή, όταν ήρθε για τη συνέντευξη, την συμπάθησα. Οι άλλοι υποψήφιοι έμπαιναν μες στο γραφείο μου με έναν αέρα σχεδόν αλαζονικό που ήταν και ψεύτικος. Από πού το καταλάβαινα; Από την ιδρωμένη τους παλάμη βέβαια!

Πίσω στην Άννα τώρα. Αυτή, θυμάμαι, μπήκε μέσα ήρεμη και χαμογελαστή, συνεσταλμένη και παράλληλα έχοντας μια σεμνή σιγουριά για τις δυνάμεις της. Ωραίος τύπος, εξίσου ωραίο βιογραφικό, την προσέλαβα.

Φωτορεπορταζ απο τον Κατανυκτικό Εσπερινό και την τράπεζα υπερ συσιτίου Ιεράς Μητροπόλεως









Φωτορεπορταζ απο την Ιερα Θεια Λειτουργία της 25 Μαρτ 2012




Λόγος εις τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

ekdoseisxrysopigi.blogspot.com
Τρία σημαντικότατα γεγονότα στην ιστορία του κόσμου εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας.
To πρώτο είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα με χαρά και αγάπη, αλλά και με δέος ενώπιον του μεγαλείου του γεγο νότος αυτού, το οποίο ονομάζεται «κεφάλαιον» (δη λαδή αρχή) της σωτηρίας μας.
Εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό πραγματο ποιήθηκε και το δεύτερο από τα σημαντικότερα γεγονότα, η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιη σού Χρίστου. Κορυφή και ολοκλήρωση της σωτηρί ας μας θα είναι η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χρί στου μετά από ένα φρικτό θάνατο πάνω στο Σταυρό.
Όχι μόνο μια φορά αλλά πολλές φορές φανερώ θηκαν στους αγίους άγγελοι. Έξι μήνες πριν τον Ευ αγγελισμό της Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθη κε ο αρχάγγελος Γαβριήλ στον ιερέα Ζαχαρία, ο οποίος υπηρετούσε στο ναό, για να του αναγγείλει, ότι απ' αυτόν θα γεννηθεί ο μεγαλύτερος μεταξύ των αν θρώπων, ο Πρόδρομος του Κυρίου ο Ιωάννης. Και σήμερα ο ίδιος φέρνει το χαρμόσυνο άγγελμα στην Υπεραγία και άχραντο Παρθένο Μαρία, η οποία ζού σε στο ταπεινό φτωχόσπιτο του ξυλουργού Ιωσήφ.

Ο διάλογος του με την Παναγία είναι τόσο άγι ος και μεγαλειώδης που δεν τολμώ να τον περιγράψω με δικά μου λόγια αλλά πρέπει να τον επαναλά βω με Ευαγγελικά λόγια.
Όταν μπήκε ο αρχάγγελος στο υπερώο, είπε:
«Χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου· ευλο γημένη συ εν γυναιξίν.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου- Ερμηνεία εικόνας

ekdoseisxrysopigi.blogspot.com
Τη συμβολή της Θεοτόκου στη σάρκωση του Λόγου του Θεού φέρνει η Εκκλησία μας στη μνήμη των πιστών με την εορτή του Ευαγγελισμού. Η ακολουθία της εορτής είναι στηριγμένη στην αφήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά:
«Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ή όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυιδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. Και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη συ εν γυναιξίν. Η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος. Και είπεν ο άγγελος αυτή, μη φοβού, Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ίδου συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ του πατρός αυτού, και βασιλεύει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. Είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον, πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω; Και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή, Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι, διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού... Είπε δε Μαριάμ, ιδού η δούλη Κυρίου, γενοιτό μοι κατά το ρήμα σου. Και απήλθεν απ’ αυτής ο άγγελος» (Από το Ευαγγέλιο της εορτής, Λουκ. 1, 26-38).

Τότε ἀγώνας, μὲ σύμμαχο τὴν φτώχεια, γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Σήμερα, τί ;

 

Του Σεβαμιωτάτου Μητρ. Δρυϊνου-πόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέα
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ἡ ἐθνικὴ ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου 1821 μᾶς γυρίζει 191 χρόνια πίσω. Καὶ μᾶς φέρνει στὴν Ἁγία Λαύρα, στὰ Δερβενάκια, στὸ Μανιάκι, στὴν Γραβιά, στὸ Μεσολόγγι, στὴν Χίο καὶ στὰ Ψαρά. Σὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς θρυλικοὺς καὶ αἱματοπότιστους τόπους, ὅπου οἱ Ἕλληνες, μὲ ἐλάχιστα πολεμικὰ μέσα, τὰ ἔβαλαν μὲ τὴν πανίσχυρη τότε Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία. Καὶ τὴν ἐνίκησαν κατὰ κράτος. Μόνοι τους, μὲ τὴν Εὐρώπη ἐχθρικὴ ἀπέναντί τους, ἀφοῦ ἔτσι τὸ ἤθελε ἡ λεγόμενη «ἱερά», ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀνίερη συμμαχία, ποὺ εἶχε ἐπὶ κεφαλῆς ἕνα φοβερὸ μισέλληνα, τὸν διαβόητο Μέττερνιχ.

-Β-
Ἀξίζει νὰ δοῦμε τὶς συνθῆκες ποὺ προηγήθηκαν τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ἀλλὰ καὶ τὸ τὶ ἐπακολούθησε μετὰ τὸ τέλος τῆς Ἐπαναστάσεως καὶ τὴν δημιουργία τοῦ μικροῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Κάποιοι κατηγοροῦν τοὺς προκρίτους ὅτι ἐκμεταλλεύονταν τοὺς συμπατριῶτες τους καὶ ὅτι ἐπλούτιζαν σὲ βάρος τῶν ραγιάδων Ἑλλήνων. Καὶ τοὺς κληρικοὺς κατηγοροῦν, ἰδιαίτερα τοὺς ἀρχιερεῖς, ὅτι καλοπερνοῦσαν κάνοντας τὰ χατήρια τῶν Τούρκων. Γιὰ ὡρισμένα - ἐλάχιστα, πάντως, πρόσωπα - πιθανῶς νὰ ἰσχύουν αὐτοὶ οἱ χαρακτηρισμοί. Ἄλλωστε, τὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες ποτὲ δὲν τὶς ἀποτελοῦσαν μόνον ἄγγελοι. Στὸ σύνολό τους, ὅμως, οἱ πρόκριτοι καὶ ὁ Κλῆρος καὶ τὰ Μοναστήρια τὰ ἔδωσαν ὅλα γιὰ τὸν ἱερὸ Ἀγῶνα. Κι' ὄχι μόνο χρήματα καὶ πλοῖα καὶ τροφὲς καὶ πολεμοφόδια πρόσφεραν γιὰ τὴν λευτεριά, μὰ καὶ τὴν ζωή τους κι' αὐτὰ τὰ παιδιά τους. Διαβάζουμε γιὰ τὴν Μόσχω, τὴν γυναῖκα τοῦ Λάμπρου Τζαβέλα : Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1792 ὁ Λάμπρος Τζαβέλας , ἀφοῦ παράτησε τὸν γιό του τὸν Φῶτο, ὅμηρο στὰ χέρια τοῦ Ἀλῆ πασᾶ, ἦρθε στὸ Σούλι. Ὄχι μὲ σκοπὸ νὰ τοῦ τὸ παραδώσῃ, ὅπως ξεπλάνεψε τὸν Ἀλῆ γιὰ νὰ τὸν ἐλευθερώσῃ, μὰ νὰ ξεσηκώσῃ τοὺς Σουλιῶτες νὰ χτυπήσουν τοὺς Ἀλβανοὺς τοῦ φοβεροῦ πασᾶ τῶν Ἰωαννίνων. - Ἄϊντε, στ' ἄρματα, μικροὶ και μεγάλοι, ἄντρες καὶ γυναῖκες, εἶπε ὁ Λάμπρος, τελειώνοντας στὴ σύναξη, ποὺ εἶχαν οἱ Σουλιώτικες φάρες. - Μὰ ὁ Φῶτος εἶναι στὰ χέρια τοῦ ἐχθροῦ, τόλμησε νὰ ξεστομίσῃ δειλὰ κάποιος Σουλιώτης. Καὶ τότε, μιὰ γυναικεία φωνὴ ἀκούστηκε μέσα στὴ σύναξη νὰ τοῦ ἀπαντάῃ: - Τὸ παιδί μου εἶναι παιδί τοῦ Σουλίου. Καὶ σὰν γλυτώσῃ τὸ Σοῦλι, γλυτώνει καὶ τὸ παιδί μου. Μὰ σὰν χαθῇ τὸ Σοῦλι, ἔ ἄς χαθῇ κι' ὁ Φῶτος μου κι' ἐγὼ ἡ ἴδια. Ἦταν ἡ μάνα τοῦ Φώτου, ἡ Μόσχω Τζαβέλαινα.

Οι τρεις ερωτήσεις


ΤΟΛΣΤΟΙ ΛΕΩΝ

Λέων Νικολάγιεβιτς Τολστόι, 1828-1910
Οι τρεις ερωτήσεις
Κάποτε, λέει, ήταν ένας βασιλιάς που σκέφθηκε πως θα μπορούσε- αν ήξερε το σωστό χρόνο για ν’ αρχίσει το κάθε τι, αν ήξερε ποιους ανθρώπους ν’ ακούει και ποιους ν’ αποφεύγει και, πάνω απ’ όλα, αν ήξερε πάντα ποιο ήταν το πιο σπουδαίο πράγμα να κάνει- να μην αποτύχαινε σ’ οτιδήποτε κι αν αναλάμβανε.
Και μιας και του πέρασε απ’ το μυαλό αυτή η σκέψη, έβγαλε διάτα σ’ όλο του το βασίλειο πως θα έδινε αμοιβή μεγάλη σ’ όποιον τον μάθαινε ποιος θα ήταν ο σωστός χρόνος για κάθε πράξη και ποιοι οι πιο αναγκαίοι άνθρωποι και πώς θα ήξερε ποιο θα ήταν το σπουδαιότερο πράγμα να κάνει.
Ήρθαν, λοιπόν, σοφοί πολλοί στο βασιλιά αλλά ο καθένας απάντησε στις ερωτήσεις του διαφορετικά…μερικοί είπαν πως για να ξέρεις το σωστό χρόνο για κάθε πράξη πρέπει να κατασκευάσεις…έναν πίνακα με τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια και να ζεις με βάση τον πίνακα αυτό, ποτέ μη παραβαίνοντας τίποτα…Άλλοι ισχυρίστηκαν ότι ήταν αδύνατο να αποφασίζεις από τα πριν για κάθε πράξη…Άλλοι πάλι είπαν ότι όσο κι αν προσπαθούσε ο βασιλιάς να είναι ενήμερος για το καθετί, είναι πραγματικά αδύνατο για τον οποιονδήποτε ν’ αποφασίζει ποια είναι η σωστή στιγμή για κάθε πράξη αλλά, μάλλον θα έπρεπε να έχει ένα συμβούλιο σοφών…

Η Αγία Προσκομιδή


Ο χώρος στον οποίο προετοιμάζονται τα Τίμια Δώρα και μνημονεύονται οι ψυχές ονομάζεται Αγία Προσκομιδή. Αφού λοιπόν ενδυθούν τα άμφια τους ο διάκονος και ο ιερέας έτσι λαμπεροί σαν ουράνιοι άνθρωποι ξεκινούν την προσκομιδή. Όλο αυτό το μέρος της Ακολουθίας σκοπό έχει την προετοιμασία των αναγκαίων για την Θεία Ευχαριστία. Καθώς η τελετή της προσκομιδής δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προετοιμασία της Λειτουργίας, η Εκκλησία τη συνέδεσε με την ανάμνηση των πρώτων χρόνων της ζωής του Χριστού, τότε που Εκείνος προετοιμαζόταν για το έργο Του, για τα πάθη και τον θάνατό Του. Η προετοιμασία αυτή γίνεται μέσα στο ιερό με τα βημόθυρα και τα βήλα κλειστά, μακριά από τα μάτια των πιστών, όπως μυστικά ετοιμαζόταν ο Χριστός τα πρώτα χρόνια της επίγειας ζωής Του για τη δημόσια δράση Του.

Ο ΙΕΡΕΑΣ ΠΟΥ «ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ» ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ

 
Tου Δημήτρη Ριζούλη
Μια φορά τον χρόνο, στον Εσπερινό της Αγάπης, ένας αρχιμανδρίτης, ο πατήρ Ιωάννης Καραμούζης, βγαίνει στην ωραία πύλη και αποδίδει το Ευαγγέλιο στη νοηματική γλώσσα προκειμένου να αντιληφθούν το κείμενο οι κωφοί. Πρόκειται για τη μοναδική ακολουθία (μέχρι στιγμής) όπου ο κληρικός ενδεδυμένος με τα άμφια «μεταφράζει» τα ιερά κείμενα. Ο παπα-Γιάννης έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη διακονία των κωφών και των βαρήκοων και είναι ένας από τους τέσσερις ιερείς σε όλη την Ελλάδα που γνωρίζει τη νοηματική.

«Η ενασχόλησή μου ξεκίνησε πριν από 11 χρόνια όταν με πλησίασε η μητέρα ενός κωφού παιδιού και μου ζήτησε να ασχοληθώ μαζί του διότι είχε τελειώσει το λύκειο των κωφών, είχε επιστρέψει στο σπίτι του στη Χαλκίδα, αλλά δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με κανέναν ακούοντα.
Θεώρησα, λοιπόν, ότι ήταν ένα μήνυμα από τον Θεό να ασχοληθώ με τους κωφούς και να τους δώσω όλο το ενδιαφέρον και την ενέργειά μου» λέει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο αρχιμανδρίτης. Για τον π. Ιωάννη άνοιξε ένας νέος δρόμος στη ζωή του και αποφάσισε να ασχοληθεί όχι μόνο ποιμαντικά αλλά και επιστημονικά με το θέμα.