2 6

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Στῦλος γέγονας Ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων τὴν Ἐκκλησίαν, ἱεράρχα Ἀθανάσιε, τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατήσχυνας Ἄρειον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ

Ως θείος Αρχάγγελος, των νοερών στρατιών, Τριάδος την έλλαμψιν, καθυποδέχη λαμπρώς, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε· όθεν εκ πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, σώζε απαρατρώτους, τους πιστώς σε τιμώντας, και πόθω ανευφημούντας, τα σα θαυμάσια

ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΟ ΕΞΩΚΛΗΣΣΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 29-06-2011



  


 








Εορτάζοντες την 30ην του μηνός Ιουνίου


  • Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΦΥΓΕΛΛΟΣ απόστολος από τους 70 (Ο')
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ από τη Σινώπη
  • ΟΙ ΑΓΙΟΙ 1040 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΚΝΑΝΑΣ
  • Μνήμη των αγρίως σφαγιασθέντων υπό Κουρδικών ορδών


Αναλυτικά

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30ή Ιουνίου, ή Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους πού αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ),' Ματθαίος, Ιάκωβος του Άλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, πού εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας πού είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, πού τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, πού διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.Ως δωδεκάπυρσος, λυχνία έλαμψαν, οι Δωδεκάριθμοι, Χριστού Απόστολοι, Πέτρος και Παύλος συν Λουκά, Ανδρέας και Ιωάννης, Βαρθολομαίος Φίλιππος, συν Ματθαίω και Σίμωνι, Μάρκος και Ιάκωβος και Θωμάς ο μακάριος και ηύγασαν τους πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οι αυτόπται.

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΥΓΕΛΛΟΣ απόστολος από τους 70 (Ο')
Αναφέρεται μόνο στον Συναξαριστή του Delehaye μεταξύ των μνημονευομένων αποστόλων από τους 70 και σημειώνεται, ότι "ούτος φρονήσας τα του Σίμωνος εγένετο επίσκοπος Εφέσου".

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ από τη Σινώπη
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν συρόμενο επάνω σε αιχμηρές πέτρες.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 1040 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Άγνωστοι στους Συναξαριστές. Ή μνήμη τους, μαζί με τους μάρτυρες Φωκά, Κόνωνα, Συμεών και Ισαάκ, αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 97).

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΚΝΑΝΑΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς ευσεβείς. Επειδή οι γονείς του ήταν πολύ φτωχοί, παρέμεινε αγράμματος και έγινε κηπουρός. Έκανε την εργασία αυτή, μεταφέροντας κατόπιν φιλοδωρήματος με τον γάιδαρό του εμπορεύματα, για την εξυπηρέτηση των χωρικών πού ήταν γύρω από την Αθήνα. Κάποια μέρα πού επέστρεφε από τα χωριά αυτά, συνελήφθη από τους Τούρκους φύλακες και συκοφαντήθηκε απ' αυτούς, ότι δήθεν μετέφερε μπαρούτι για τους επαναστάτες Έλληνες. Οδηγήθηκε στον κριτή και καταδικάστηκε σε θάνατο, εκτός και αν δεχόταν τον ισλαμισμό, οπότε θα γλίτωνε τη ζωή του. ο ευσεβής αυτός Αθηναίος απαντούσε συνεχώς στους φοβερισμούς και τις υποσχέσεις των Τούρκων, με την απλή φράση: "Δεν τουρκεύω". Τότε οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης και γονάτισε με χαρά, περιμένοντας το μαρτυρικό του τέλος. ο δήμιος χτύπησε τον Άγιο με αντεστραμμένο ξίφος στο λαιμό, για να τον εκφοβίσει, προσδοκώντας τη μεταστροφή του. Αλλ' ο γενναίος μάρτυρας του Χριστού, με θάρρος είπε στον δήμιο: "Χτύπα για την πίστη". Και πάλι ο δήμιος έβαλε το μαχαίρι στον τράχηλο του Αγίου και αφού τον πλήγωσε λίγο, άκουσε και πάλι από τον Μιχαήλ την ίδια φράση: "Χτύπα για την πίστη". Οπότε ο δήμιος έκοψε το κεφάλι του μάρτυρα, πού δέχτηκε το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου το 1771. Στην πρώτη κολώνα του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, διακρινόταν το ακόλουθο επιγραφικό χάραγμα: "1771 Ιουλίου 9 απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης". Ή μνήμη του αγίου γίνεται την 30ή Ιουνίου. (Άλλοι τοποθετούν το μαρτύριο του Αγίου αυτού στα 1770).

Μνήμη των αγρίως σφαγιασθέντων υπό Κουρδικών ορδών εν τω νομώ  Διαρβεκίρ της Μ. Ασίας Ορθοδόξων Χριστιανών υπαγομένων εις το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας (+ 1896).








ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ
(ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ)
Εορτάζει 30 Ιουνίου 

Σας γνωρίζουμε ότι, η γιορτή των Αγίων Αποστόλων  στο εξωκλήσι που βρίσκεται στην περιοχή μετά το Ασκληπιείο  θα εορταστεί και φέτος ως ακολούθως:
-         Σήμερα Τετάρτη 29 Ιουνίου και  ώρα 19:00 Εσπερινός και
-         Αύριο Πέμπτη 30 Ιουνίου  στις 7:30 η Θεία Λειτουργία.
Μετά το πέρας θα ακολουθήσει τράπεζα για ολο το εκκλησίασμα

Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Ιουνίου



  • ΟΙ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΠΕΤΡΟΣ και ΠΑΥΛΟΣ
  • ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΛΕΣΒΩ ΑΓΙΩΝ
  • [Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, μάρτυρας]




Αναλυτικά

ΟΙ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΠΕΤΡΟΣ και ΠΑΥΛΟΣ
Ό Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίος και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά, μαζί με την πενθερά του. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις Πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές 'Επιστολές, μέσα στις οποίες, να τι προτρέπει στους χριστιανούς: "Νήψατε, γρηγορήσατε' ό αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη"1. Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ό αντίπαλος και κατήγορός σας διάβολος, σαν λιοντάρι πού βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιόν να τραβήξει μακριά από την πίστη για να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ό Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (πού σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα Ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι τη Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω.
Ό δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του χριστιανισμού. Όμως, με θαύμα γνώρισε το Χριστό και έγινε ό μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και τη ζωή του γι' αυτό. Ονομάστηκε Απόστολος των Εθνών και τη ζωή με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ό Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ό ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: "ζω δε ουκέτι εγώ, ζή δε εν εμοί Χριστός"2. Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ό παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ό Χριστός. Και ακόμα, "τα πάντα και εν πόσι Χριστός"3. Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής μας ό Χριστός. Ό απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς αυτό να είναι απόλυτα διασταυρωμένο) δι' αποκεφαλισμού στη Ρώμη.
Α' Επιστολή Πέτρου, ε' 8 .
Προς Γαλατάς. 6 20.
Προς Κολασσαείς. γ' 11.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'.Οι των Αποστόλων πρωτόθρονοι, και της οικουμένης διδάσκαλοι, τω Δεσπότη των όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΛΕΣΒΩ ΑΓΙΩΝ

[Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, μάρτυρας]

Εορτάζοντες την 28ην του μηνός Ιουνίου



  • ΕΥΡΕΣΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΥΡΟΥ και ΙΩΑΝΝΟΥ
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΠΙΑΣ
  • Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ ο Μάγιστρος
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ
  • Ο ΟΣΙΟΣ ΟΥΛΚΙΑΝΟΣ
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο ιατρός
  • ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ
  • Ο ΟΣΙΟΣ ΜΩΫΣΗΣ ο Αναχωρητής
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΓΟΣ επίσκοπος Λιβύης
  • ΟΙ ΑΓΙΟΙ70 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σκυθοπόλει
  • ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Γαλατία
  • Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΓΝΟΣ
  • ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΕΡΓΙΟΣ και ΓΕΡΜΑΝΟΣ οι θαυματουργοί οι εν Βαλάμη
  • Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ 

Αναλυτικά

ΕΥΡΕΣΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΥΡΟΥ και ΙΩΑΝΝΟΥ
Αγωνίσθηκαν και οι δύο στα χρόνια του Διοκλητιανού (292 μ.Χ.). ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα. Άριστα καταρτισμένοι στην ιατρική επιστήμη, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς στους φτωχότερους συνανθρώπους τους. Και όχι μόνο δεν έπαιρναν χρήματα από κανένα, αλλά και οι ίδιοι έδιναν τα δικά τους, μέχρι πού έμειναν φτωχοί. Γι' αυτό και επονομάστηκαν Ανάργυροι. Μαζί με την ιατρική βοήθεια πού προσέφεραν στους πάσχοντες, μετέδιδαν σ' αυτούς και τη σωτήρια αλήθεια του Ευαγγελίου. Τα λόγια τους έδωσαν φως του Χριστού σε πολλούς ειδωλολάτρες. Άλλα ή δράση τους καταγγέλθηκε στις αρχές, με αποτέλεσμα να τους αποκεφαλίσουν και άξια να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε οι χριστιανοί τους έθαψαν κρυφά, και όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αρκάδιος και Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Θεόφιλος, τα άγια λείψανα τους βρέθηκαν και με πανηγυρικό τρόπο έγινε ή ανακομιδή τους. Πολλοί, μάλιστα, ασθενείς πού άγγιξαν αυτά, θεραπεύθηκαν. Έτσι, επιβεβαιώνεται ότι οι "δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ο μισθός αυτών"1. Οι δίκαιοι δηλαδή, ζουν αιώνια, και ή ανταμοιβή πού αρμόζει σ' αυτούς βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου.
1. Σοφία Σολομώντος, ε' 15.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.Θείας χάριτος, τη ενεργεία, αναβλύζοντα, θαυμάτων ρείθρα, αναργύρως τα σεπτά υμών λείψανα, εκ των λαγόνων της γης κόσμω έλαμψαν, Κύρε θεόφρον, Ιωάννη τε ένδοξε' όθεν άπαντες, την τούτων τιμώντες εύρεσιν, αιτούμεν δι' υμών το μέγα έλεος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΠΙΑΣ
Υπήρξε και αυτός ολοκαύτωμα στην πολυάριθμη σειρά των επί Διοκλητιανού (301) μαρτυρικών θυμάτων. Μόνο δια το ότι πίστεψε στον Χριστό και δεν θέλησε ν' αρνηθεί την πίστη του, φυλακίστηκε και βασανίστηκε για μέρες ολόκληρες. Επειδή όμως έμεινε αμετάθετος στην πίστη του, αποκεφαλίστηκε και ανέβηκε νικηφόρος στα ουράνια.

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ ο Μάγιστρος
Καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια της Αμάστρισος του Ευξείνου Πόντου. Ή οικογένεια του ήταν διακεκριμένη, συγγενής της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου. Μπόρεσε λοιπόν ο Σέργιος να εκπαιδευτεί και να φτάσει σε μεγάλα πολιτικά και στρατιωτικά αξιώματα. Αν και ο Θεόφιλος ήταν θερμός προστάτης των εικονομάχων, ο Σέργιος έμεινε πιστός στις ορθόδοξες τάξεις και μόχθησε πολύ για την αναστήλωση των αγίων εικόνων. Πολλούς μάλιστα υπερασπιστές των αγίων εικόνων προστάτεψε, κατά τον διωγμό τους, και όταν πέθανε ο Θεόφιλος, συνετέλεσε με την επιρροή του να ενισχυθεί ή γνώμη της Θεοδώρας για την αναστήλωση των εικόνων. ο Σέργιος πέθανε στην Κρήτη και τάφηκε στη μονή του Μαγίοτρου. Αργότερα τα λείψανα του, ανακομίστηκαν και δόθηκαν στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου, πού είχε κτίσει ο ίδιος στον κόλπο της Νικομήδειας, και ή οποία λεγόταν του Νικητιάτου, επειδή ο κτίτωρ αυτής ήταν από την κωμόπολη Νικήτια.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ
Μαρτύρησε αφού του έκοψαν τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών.

Ο ΟΣΙΟΣ ΟΥΛΚΙΑΝΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο ιατρός
'Απεβίωσε ειρηνικά.

ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ
Μαρτύρησαν δια σταυρικού θανάτου.

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΩΫΣΗΣ ο Αναχωρητής
Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΓΟΣ επίσκοπος Λιβύης
Μαρτύρησε δια πυρός.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ70 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σκυθοπόλει
Μαρτύρησαν δια ξίφους.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Γαλατία
Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΓΝΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά προσευχόμενος.

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΕΡΓΙΟΣ και ΓΕΡΜΑΝΟΣ οι θαυματουργοί οι εν Βαλάμη

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ
Βλέπε σχετικά
Α.Χ.Ε.Χ. ως "Ευλαβής"

Ο εορτασμός του Αγίου Νικήτα του Νυσυρίου στη Νίσυρο





















Νίσυρος, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Βασιλείου Δ. Γεωργιοπούλου


Με λαμπρότητα και θρησκευτική κατάνυξη, συμφώνα με την ορθόδοξη Αιγαιοπελαγίτικη παράδοσή μας που παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου, εορτάστηκε στο όμορφο ακριτικό νησί της Νισύρου που βρίσκεται μεταξύ Κω και Ρόδου.

Η Νίσυρος είναι ένα μικρό ηφαιστειογενές νησί με πλούσια θρησκευτική παράδοση, αλλά και με μεγάλο γεωλογικό και γεωθερμικό ενδιαφέρον λόγω του ενεργού ηφαιστείου της του ότι το νησί το κοσμεί το σπουδαίο μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιανής στο οποίο φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.

Το νησί είναι μικρό άγονο και πετρώδες που θαλασσοδέρνεται από τους άνεμους και τα κύματα της θάλασσας του Αιγαίου Πελάγους. Σε ένα τέτοιο νησί άνθισε ο σπόρος της Αναστάσεως του Κύριου και γέννησε τον Άγιο Νικήτα το Νισύριο λες και από τα μικρά δημιουργούνται τα μεγάλα και τα θαυμαστά.

Με λαμπρότητα γιόρτασαν τη μνήμη του και φέτος οι συγκάτοικοι αυτού του νέου Άγιου μαρτύρα της Εκκλησίας μας που μαρτύρησε για την αλήθεια της Αναστάσεως σε ηλικία 17 ετών στην Χίο όπου τον είχαν μεταφέρει και εξισλαμίσει οι Οθωμανοί Τούρκοι μαζί με την οικογένειά του.

Το διήμερο του εορτασμού ξεκίνησε με την υποδοχή στο λιμάνι της Νισύρου του μικρού καραβιού «Καπεταν Αντώνης» που μετέφερε δωρεάν τους πιστούς και τους ιερείς από την Κω αλλά και από τα υπόλοιπα νησάκια της Δωδεκανήσου. Μαζί με τους προσκυνητές κατέφθασε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λέρου Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παϊσιος.

Στον Οικουμενικό Πατριάρχη η φλόγα των Special Olympics

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
H «φλόγα της ελπίδας» που θα φωτίσει τους Παγκόσμιους Αγώνες Special Olympics, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν στην Αθήνα από τις 25 Ιουνίου μέχρι και τις 4 Ιουλίου, ταξίδεψε σήμερα μέχρι την Κωνσταντινούπολη, μεταφέροντας μέσω
της λαμπαδηδρομίας το μήνυμα της ανθρώπινης προσπάθειας, του σεβασμού της διαφορετικότητας, της συνύπαρξης και της ειρήνης στον κόσμο.
Αθλητές με θέληση και ικανότητες ξεχωριστές αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση σε μια εποχή που ο κόσμος δοκιμάζεται από πολυδιάστατη κρίση.

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

H «φλόγα της ελπίδας» που θα φωτίσει τους Παγκόσμιους Αγώνες Special Olympics, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν στην Αθήνα από τις 25 Ιουνίου μέχρι και τις 4 Ιουλίου, ταξίδεψε σήμερα μέχρι την Κωνσταντινούπολη, μεταφέροντας μέσω της λαμπαδηδρομίας το μήνυμα της ανθρώπινης προσπάθειας, του σεβασμού της διαφορετικότητας, της συνύπαρξης και της ειρήνης στον κόσμο.

Αθλητές με θέληση και ικανότητες ξεχωριστές αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση σε μια εποχή που ο κόσμος δοκιμάζεται από πολυδιάστατη κρίση.

Η «φλόγα της ελπίδας» πέρασε, για πρώτη φορά, την πόρτα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και «συνάντησε» τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο,
 ο οποίος ευλόγησε γι’ άλλη μια φορά την προσπάθεια των αθλητών και όλων εκείνων που καθημερινά δίνουν το δικό τους ξεχωριστό αγώνα της ζωής.

Ο Πατριάρχης είχε υπογράψει τον Νοέμβριο του 2009 την αίτηση εθελοντισμού για τους αγώνες, όταν δέχτηκε στο Φανάρι την Πρόεδρο των Special Olympics Γιάννα Δεσποτοπούλου. Το σχετικό ρεπορτάζ δείτε εδώ.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, τιμώντας αυτή τη μεγάλη προσπάθεια των αθλητών και των οικογενειών τους, θα παραστεί στην τελετή έναρξης των Special Olympics της Αθήνας που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθυνόμενος στους αθλητές αναφέρθηκε και στην κρίση που πλήττει την Ελλάδα, λέγοντας μεταξύ άλλων
«Όλα θα τα ξεπεράσουμε με εθνική ομοψυχία, καλή διάθεση και δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και εμείς από εδώ, προσευχόμαστε.
Συμπαραστέκεστε στους αδερφούς μας με ειδικές ανάγκες, συμμετέχετε σε αυτά τα ευγενή αγωνίσματα και δίνετε ένα μήνυμα ελπίδος, αγάπης, ενότητας, αισιοδοξίας για το μέλλον» σημείωσε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μιλώντας προς τους Έλληνες εθελοντές των Special Olympics και συνέχισε: «Επανέρχομαι σε αυτό που είπα προηγουμένως, ότι προσευχόμεθα ιδιαιτέρως το τελευταίο διάστημα για την Ελλάδα. Και τονίζω την λέξη αισιοδοξία. Δεν πρέπει να αποθαρρυνόμεθα και να απογοητευόμεθα, αλλά να κοιτάζουμε μπροστά με αισιοδοξία. Και για να καρποφορήσει η αισιοδοξία, αυτό προϋποθέτει δουλειά, εργασία, αγώνα. Να αφήνουμε τις μικρότητες κατά μέρος και να ατενίζουμε προς το εθνικό συμφέρον της Ελλάδος, όχι το κομματικό, αλλά το ενιαίο συμφέρον, το μοναδικό συμφέρον της όλης της χώρας, του όλου λαού, της όλης κοινωνίας. Λοιπόν, καλή επιτυχία στην προσπάθεια σας, καλή επιστροφή στην Ελλάδα».
:

φωτό: Ο Πατριάρχης με τους Έλληνες αθλητές - μέλη της αντιπροσωπείας που επισκέφθηκαν σήμερα το Φανάρι

Το αλφαβητάρι της αρετής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

Ά ρχιζε πάντα απ' το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του
Β ίου το κέρδος είν' αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων
Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.
Ζ ήτα απ' το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ
Η  σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά
Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική
Ί σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να 'χεις μέτρο
Κ λειδί στ' αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να 'ναι σεμνό
Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο
Μ η σου γλυστράει κάτω απ' ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Ν α ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι' αυτό τίμα τους ξένους
Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα
Π άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται
Ρ αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Σ τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ' τις θύρες των πλουσίων
Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί
Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ' την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις
Φ υλάξου συ απ' το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς
Χ άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία
Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί

Η γιορτή του πατέρα μέσα από ένα συγκλονιστικό γράμμα


Μια μέρα πριν τη Γιορτή του Πατέρα στις 19 Ιουνίου ένα κοριτσάκι 10 ετών δημοσίευσε μια επιστολή για τον εξαφανισμένο πατέρα της ο οποίος πιθανολογείται ότι έχει δολοφονηθεί.
Οι 14 επιθυμίες που γράφει μέσα στο γράμμα συγκινούν ακόμα και τον πιο σκληρό χαρακτήρα. “Πόσο μου λείπει η αγκαλιά, τα μάτια σου, τα αστεία σου” αλλά και η ερώτηση για το πώς πέθανε, συγκλονίζουν.
Ο Γκάρι Χάμπσον έχει εξαφανιστεί από τον περασμένο Ιανουάριο και το τελευταίο άτομο που τον είδε ήταν η κόρη του όταν τη γύρισε στο σπίτι από το σχολείο. Μέχρι σήμερα και παρά τις συνεχείς έρευνες της αστυνομίας του East Sussex δεν έχουν βρεθεί τα ίχνη του 42χρονου άνδρα, όπως σημειώνει η Daily Mail.

Το συγκινητικό γράμμα της μικρής δόθηκε στη δημοσιότητα ώστε αυτόπτες μάρτυρες να παρακινηθούν και να δώσουν λεπτομέρειες-στοιχεία για την εξαφάνιση του άνδρα.
Το γράμμα τιτλοφορείται ως “Αν επέστρεφες έστω για πέντε λεπτά” και περιέχει 14 πράγματα που αν είχε την ευκαιρία θα έλεγε στον εξαφανισμένο πατέρα της. Μεταξύ των άλλων η μικρούλα αναφέρει πως δεν είχε την ευκαιρία να τον αποχαιρετήσει ενώ της λείπουν τα αστεία που της έκανε και οι αγκαλιές του.
Οι αστυνομικοί επισκέφτηκαν τον τόπο εργασίας του και εντόπισαν κηλίδες αίματος οι οποίες ύστερα από ανάλυση αποδείχτηκε ότι άνηκαν σε εκείνον. Οι αρχές είναι βέβαιες ότι πρόκειται για δολοφονία ωστόσο το νεκρό σώμα του 42χρονου δεν έχει βρεθεί.
“Ενόψει της γιορτής του πατέρα, είναι πολύ δύσκολο για την κόρη μας καθώς μετά από δέκα χρόνια δε θα τη γιορτάσει μαζί του. Μέχρι σήμερα έχει φανεί γενναία και γεμάτη κουράγιο. Συχνά γράφει στον πατέρα της για το πώς αισθάνεται κάτι που τη βοηθά σε αυτήν την δύσκολη κατάσταση“, δήλωσε η μητέρα της, Κέλυ.
Από την πλευρά της, η αστυνομία ζητά όσοι γνωρίζουν στοιχεία να καταθέσουν στις αρχές.


Οι 14 επιθυμίες της 10χρονης
1. Θα ήθελα να σου έλεγα αντίο
2. πως σ' αγαπώ
3. πως μου λείπεις
4. πώς πέθανες;
5. σ' αγαπώ μέχρι τον τόπο Care Bear και πίσω
6. μου λείπουν τα αστεία σου
7. σου αγόρασα ένα φυτό
8. μου λείπει η αγκαλιά σου
9. θα ήθελα οι εφιάλτες μου να φύγουν
10. κάποιος να με βοηθήσει να σε βρω
11. όπου και αν είσαι ελπίζω να είσαι χαρούμενος
12. θα ήθελα τόσο να ξαναδώ τα γαλάζια σου μάτια
13. χρόνια πολλά για τη γιορτή του πατέρα
14. Mannamanoo ανάμεσά μας – σ' αγαπώ


http://www.hamomilaki.gr/

Ένας Ιερέας κόντρα στην αμάθεια και τα ναρκωτικά


 

ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΔΕΝΔΡΟΠΟΤΑΜΟΥ
Περίπου 400 τσιγγανόπουλα μαθαίνουν γράμματα χάρη στο «πείσμα» ενός δραστήριου κληρικού
Την φροντίδα 400 τσιγγανόπουλων, που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στο άτυπο γκέτο της συμπρωτεύουσας, στην περιοχή του Δενδροποτάμου, γνωστή και ως «τα Ζωνιανά της Θεσσαλονίκης», έχει αναλάβει ο πατέρας Αθηναγόρας Λουκατάρης. Με τη στήριξη του Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, ο πατέρας Αθηναγόρας με μια ομάδα εθελοντών προσπαθεί να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της περιοχής αυτής, όπου είναι εγκατεστημένοι Ρομά.

Τα ξυπνούν για το σχολείο
Κάθε πρωί ο π. Αθηναγόρας, με την βοήθεια των εθελοντών, κυρίως γυναικών, αναλαμβάνει να ξυπνάει και να ετοιμάζει για το σχολείο τουλάχιστον 60 παιδιά, μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου.
Οι περισσότεροι από τους γονείς των παιδιών αυτών είναι είτε στη φυλακή, είτε ναρκομανείς, είτε χρόνια αλκοολικοί, είτε αντιμετωπίζουν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα. «Υπάρχουν παιδιά Δημοτικού που ζουν μόνα τους με τα αδέλφια τους, επειδή και οι δυο γονείς τους είναι στη φυλακή. Τα 60 αυτά παιδιά είναι οι πιο ακραίες περιπτώσεις και χρήζουν συνεχούς φροντίδας. Είναι υποχρέωσή μας να τα βοηθήσουμε», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ιερέας.
Όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα, πριν τρία χρόνια, τα περισσότερα παιδιά δεν είχαν πάει ποτέ τους σχολείο και δεν ήξεραν καν ελληνικά. Με τη φροντίδα της ομάδος που συστήθηκε, αυτά κάθε πρωί ξυπνούν και πηγαίνουν στην ενορία, όπου τρώνε πρωινό. Οι γυναίκες εθελόντριες φτιάχνουν τυρόπιτες και ζεσταίνουν το γάλα των παιδιών. Αφού αυτά απολαύσουν το πρωινό τους, ξεκινούν για το σχολείο της περιοχής. Εκεί, οι προσπάθειες που καταβάλλονται έχουν ως στόχο το να μάθουν τα παιδιά αυτά ελληνικά. Όταν τελειώσουν τα μαθήματά τους, το μεσημέρι, επιστρέφουν στην ενορία, όπου ο πατέρας Αθηναγόρας με την ομάδα του έχει ετοιμάσει το συσσίτιο. Εκεί τρώνε όλα μαζί, κάνοντας παρέα μεταξύ τους.
Στη συνέχεια, επιστρέφουν στο σχολείο, όπου σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς φορείς της περιοχής γίνονται μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Πέρα από τα 60 αυτά παιδιά, 320 ακόμα τσιγγανόπουλα βρίσκουν θαλπωρή στους κόλπους της συγκεκριμένης ενορίας.
«Τα παιδιά αυτά μας αισθάνονται σαν οικογένειά τους, κι εμείς το ίδιο» τονίζει συγκινημένος ο πατέρας Αθηναγόρας, επισημαίνοντας, παράλληλα, τη σημαντική συμβολή των 15 τακτικών εθελοντών και των 15 ακόμα γυναικών που βοηθούν στον ελεύθερο χρόνο τους.
Το… άβατο του Δενδροποτάμου
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τη στήριξη της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, συνεχίζεται, όμως, με την οικονομική συμβολή της Μητροπόλεως Νεαπόλεως αλλά και των απλών πολιτών. Όταν ο ιερέας προσπάθησε να προσεγγίσει τα παιδιά στην περιοχή του Δενδροποτάμου, οι γονείς τον αντιμετώπισαν επιφυλακτικά, ακόμη και επιθετικά.
«Όταν, όμως, κάθισα μαζί τους, στο χαλί τους, έφαγα από το φαγητό τους με τα χέρια, εξηγώντας τους τι θέλω ακριβώς να κάνω, με υποδέχθηκαν με αγάπη. Πλέον, μου εμπιστεύονται τα παιδιά τους», αναφέρει ο ίδιος. Η προσπάθεια του ιερέα είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς σε εκείνη την περιοχή εδώ και χρόνια διακινούνται ναρκωτικά και η περιοχή θεωρείται ακόμη και σήμερα «το άβατο» της Βόρειας Ελλάδας.
Πολλές φορές, ο Δενδροπόταμος, τα «Ζωνιανά της Θεσσαλονίκης», έχουν έλθει στην επικαιρότητα για τη διακίνηση τεραστίων ποσοτήτων ναρκωτικών με την ανοχή του κράτους και της αστυνομίας, που δεν έχει… τολμήσει να παρέμβει. «Η κατάσταση είναι τραγική. Τουλάχιστον 4.000 παιδιά “ψωνίζουν” ναρκωτικά από την περιοχή μας. Όλη η συμπρωτεύουσα προμηθεύεται ναρκωτικά από εδώ και κανείς δεν παρεμβαίνει» τονίζει ο π. Αθηναγόρας.
Ανάγκη δημιουργίας Ιδρύματος
Ο ιερέας, προκειμένου να εξασφαλίσει την αρμονική ένταξη των παιδιών στην κοινωνία, οργανώνει συναντήσεις και επισκέψεις στο Αστυνομικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης αλλά και σε στρατόπεδο της περιοχής, με στόχο να αποκαταστήσει τις σχέσεις των παιδιών με τις αρχές αλλά και να τα παροτρύνει να εκπληρώσουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις. Παρά τις προσπάθειες, ωστόσο, τα προβλήματα είναι μεγάλα.
Αρκετά παιδιά δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν το σχολείο. Πολλά δε γνωρίζουν τη γλώσσα και οι δάσκαλοι δεν έχουν την απαραίτητη κατάρτιση για να βοηθήσουν τα παιδιά αυτά, που χρειάζονται ειδική μεταχείριση. Παράλληλα, το σχολείο τους εδώ και οχτώ χρόνια είναι ετοιμόρροπο. Είναι κατασκευασμένο από τις επικίνδυνες αμιαντολαμαρίνες και, παρά την πάροδο των χρόνων, δεν έχει ακόμα βρεθεί λύση.
Οι δυσκολίες, όμως, αυτές δεν έχουν καταφέρει να μειώσουν τη θέληση των εθελοντών της συγκεκριμένης Ενορίας να συνεχίσουν το πρόγραμμα πρόληψης της εγκληματικότητας και κοινωνικής ένταξης των παιδιών. Ήδη, πιέζουν τις αρχές για τη δημιουργία ενός ιδρύματος στην περιοχή, πλήρως στελεχωμένου με κοινωνικούς λειτουργούς, που θα προσφέρει στέγη, ζεστασιά και σωστές συνθήκες υγιεινής στα παιδιά που δεν έχουν γονείς ή είναι στη φυλακή. «Τα πήραμε από το δρόμο, τα μάθαμε να πηγαίνουν σχολείο και να μην τρώνε με τα χέρια. Μας θεωρούν δεύτερους γονείς τους. Το έργο μας, όμως, δεν σταματάει εδώ. Πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας» καταλήγει ο πρωτοπόρος Ιερέας.

«Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ» του Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀ­να­στα­σί­ου Μετεωρίτου




Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου

Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου

Ἁγίων Μετεώρων

Ὁμιλία στήν ἀνοικτή συγκέντρωση στήν Κόνιτσα

19-6-2011

                              
«Ἡ κάρτα τοῦ πολίτη καί οἱ κίνδυνοι γιά τήν ζωή τῶν πολιτῶν»



Σεβασμιώτατε, Ἅγιοι Καθηγούμενοι, σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφές, ἀξιότιμοι κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν ἀρχῶν, προσφιλέστατοι ἐν Χριστῷ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ἀπό τά αἱματοβαμμένα αὐτά χώματα, τά σπαρμένα μέ τά ὀστά τῶν ἡρώων γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας, μέ ζωντανές τίς φωνές τῶν βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας, πού ἀναμένουν ἀκόμη τήν ἐκπλήρωση τῶν ἐθνικῶν τους δικαίων, μαζευτήκαμε ἐδῶ ὅλοι σήμερα, μετά τήν ἐμπνευσμένη πρωτοβουλία καί πρόσκληση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πωγωνιανῆς, Δρυινουπόλεως καί Κονίτσης κ. Ἀνδρέα, γιά νά διατρανώσουμε τήν ἀντίθεση καί τήν ἀντίστασή μας στήν σύγχρονη διάλυση πού ἀπειλεῖ τά πάντα μέ ὄλεθρο στό πέρασμά της.
Εἶναι ἡ πρώτη μαζική ἀνοικτή ἐπίσημη ἐκδήλωση κατά τῆς κάρτας τοῦ πολίτη, πού διοργανώνεται ἀπό Μητροπολίτη τῆς Ἐκκλησίας μας καί γι’ αὐτό, Σεβασμιώτατε, Σᾶς εὐχαριστοῦμε καί Σᾶς εὐγνωμονοῦμε ἀπό τήν καρδιά μας, Ἐσᾶς καί ὅλους τούς συνεργάτες Σας, κληρικούς καί λαϊκούς. Καί εἶναι ἀκόμη πιό ἀξιέπαινη ἡ πρωτοβουλία Σας αὐτή Σεβασμιώτατε, γιατί πραγματοποιεῖται σέ μία πόλη καί Μητρόπολη πτωχή καί ὀλιγάριθμη μέν, ἀλλά ἀκριτική καί ἡρωϊκή, καί σέ ἕνα ποίμνιο μέ ἀκμαῖο καί ἀνδρεῖο ἐθνικό καί ἐκκλησιαστικό φρόνημα, πού τό ἐμπνέετε μέ τήν δική Σας συνετή καί διακριτική καθοδήγηση καί διαποίμανση.
Συγκεντρωθήκαμε ὅλοι ἐδῶ σήμερα γιά νά διατρανώσουμε τήν ἀντίθεσή μας στόν ἠλεκτρονικό ὁλοκληρωτισμό, στήν νέα ἠλεκτρονική φυλακή, στήν ὑποβάθμιση τῆς προσωπικῆς μας ἀξιοπρέπειας καί τήν ἀριθμοποίηση τοῦ προσώπου• στήν καταστρατήγηση τῆς ἐλευθερίας μας, στήν καταπάτηση καί περιστολή τῶν ἀτομικῶν μας δικαιωμάτων.
Ἀπό τήν ἱερή αὐτή ἠπειρωτική γῆ, πού 70 χρόνια πρίν φώλιασε καί θέριεψε καί πύρωσε τόν πόθο γιά τήν λευτεριά καί γέννησε τό ἡρωϊκό ἔπος τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς καί εὐρωπαϊκῆς ἱστορίας, πού ὕψωσε ἀνυπότακτα ἀναστήματα καί προέταξε στήθη ἀτρόμητα κατά τῶν ἐχθρῶν, πού γέννησε τήν ἡρωϊκή ἀντίσταση κατά τοῦ κατακτητῆ καί τήν ἀποτίναξη τῆς ξένης κατοχῆς, διατρανώνουμε καί ἐμεῖς σήμερα τήν ἀντίστασή μας στήν νέα κατοχή καί τό ἀνελεύθερο καθεστώς πού ἔχει ἐπιβληθεῖ στήν χώρα μας.

Αρχιμ. Αθανάσιος Μετεωρίτης: τα θέματα της πίστεως δεν επιδέχονται εκπτώσεις και συμβιβασμούς


" Δέν ὑ­πα­κού­ου­με σέ ἐκ­φο­βι­σμούς καί ἀ­πει­λές. Δέν ἀ­πο­δε­χό­με­θα τε­λε­σί­γρα­φα καί τε­τε­λε­σμέ­να γε­γο­νό­τα. Ἀρ­νού­με­θα νά ἐγ­κα­τα­λεί­ψου­με τήν σω­τή­ριο πί­στη καί τήν ἁ­γι­ο­τό­κο πα­ρά­δο­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας ὁ­δη­γού­με­νοι σέ ἐ­ξω­εκ­κλη­σι­α­στι­κές ἀ­τρα­πούς ψευ­δε­νώ­σε­ων καί οὐ­νι­τι­κῶν προ­σχω­ρή­σε­ων" . 

Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων στον αγωνιστικό  χαιρετισμό του στην ημερίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αρχιμ. Αθανάσιος, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε απ όλη την αίθουσα.


ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
τοῦ Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου,
Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου - Ἁγίων Μετεώρων
στήν Ἡμερίδα: «Πρω­τεῖ­ον-Συ­νο­δι­κό­της καί Ἑ­νό­της τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας»
Πειραιάς, 28 Ἀπριλίου 2010

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ






Ἐν Πειραιεῖ τῇ 3ῃ Ἰουνίου 2011


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν


Καθώς βαθαίνει ἡ κρίση καί ἡ ὕφεση συγκλονίζει τήν χώρα μας οἱ ἐκβιασμοί τῆς Κυβέρνησης διά στόματος τοῦ Ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν ἀποδεικνύουν ἐναργέστατα τήν βασιμότητα τῆς γνωστῆς δήλωσης τοῦ πρ. Διευθύνοντος Συμβούλου τοῦ ΔΝΤ περί «προεκλογικῶν ὑπογείων διαδρομῶν» διά τήν οἰκονομική ὑποδούλωση καί ἐξαθλίωση τῆς χώρας μέ στοχοθεσία τήν ἀπομείωση τῶν οἰκονομικῶν της ἀξιῶν καί μεγεθῶν καί τήν ἁρπαγή τοῦ φυσικοῦ της πλούτου καί τῶν βασικῶν ὑποδομῶν της σέ ἐξευτελισμένες τιμές ἐφαρμόζοντας τήν γνωστή μέθοδο τῶν ἁρπακτικῶν τοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος.
Ναυαρχίδα ὅλου αὐτοῦ τοῦ δολίου καί αἰσχροῦ σχεδιασμοῦ εἶναι ἡ σατανοκίνητη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, πού ἀποτελεῖ τόν πολιτικό βραχίονα τοῦ διαμονιώδους Σιωνιστικοῦ τέρατος καί ἡ ὁποία εἶναι ἡ συντονίστρια τῶν διαφόρων μασονικῶν καί ναζιστικῆς ὑφῆς ὀργανώσεων πού στοχεύουν στήν παγκόσμια ὀλιγαρχική καί τυρρανική διακυβέρνηση. Πρῶτα μέλη τῆς ναυαρχίδας ὑπῆρξαν ὁ Πολωνοεβραῖος Ρότζερ Ρέντιγκερ καί ὁ ναζιστής πρίγκηπας Μπέρνχαρντ τῆς Ὀλλανδίας, χρηματοδότες δέ ὅλος ὁ «καλός» κόσμος Σιωνιστές καί Ναζιστές Ρότζιλντ, Ροκφέλερ, Schiff, Kuhn, Loeb, Οὐόλεμπεργκ κλπ. Αὐτή ἡ ὀργάνωση ἀνέλαβε νά δημιουργήσει ὅλα τά διεθνῆ ὄργανα πού θά ὑπηρετούσαν δῆθεν τήν παγκόσμια εἰρήνη.Γιά παράδειγμα τόν Ο.Η.Ε. τοῦ ὁποίου τό κτίριο κτίστηκε σέ οἰκόπεδο τῶν Ροκφέλερ. Ὁ μακροβιότερος Γραμματέας του ἦταν ὁ διαβόητος Κούρτ Βάλτ Χάιμ, σκληρός ναζιστής μέ κατηγορίες γιά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος. Καριέρα μεγάλη ἔκανε στόν Ὀργανισμό ὁ ἐπίσης διαβόητος Κόφι Ἀνάν, σύζυγος τῆς ἀνεψιᾶς τοῦ Οὐόλεμπεργκ, ἑνός ἀπό τούς κύριους χρηματοδότες τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ" ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΟΝΙΤΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΗΠΕΙΡΟΣ- ΕΛΛΑΣ ΣΤΙΣ 19/6/2011




Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 6ῃ Ἰουνίου 2011
Ἀριθ. Πρωτ. 53
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 148η
ΘΕΜΑ: Ἐκδήλωση γιὰ τὴν «κάρτα τοῦ πολίτη».
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό, ἕνα σοβαρὸ θέμα ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τοὺς πολῖτες τῆς Πατρίδος μας. Κι’ αὐτὸ εἶναι ἡ λεγόμενη «κάρτα τοῦ πολίτη». Ἀπὸ ὅσα λένε, ὅσοι γνωρίζουν τὰ πράγματα, ἡ περιβόητη αὐτὴ κάρτα παραβιάζει τὰ προσωπικὰ δεδομένα τοῦ ἀνθρώπου καί, χωρὶς ὑπερβολή, συντελεῖ στὸν ἔντεχνα ἐπιβεβλημένο ἀφελληνισμὸ καὶ ἀποχριστιανισμὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Γι’ αὐτό, μέχρι τώρα, ἔχουν γίνει ἀρκετὲς συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας καὶ σὲ ἐπαρχιακὲς πόλεις, κυρίως ὅμως στὴν Ἀθήνα, στὴν πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος.
-Β-
Προσωπικῶς ἐπερίμενα τὴν γνώμη καὶ τὴν ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό. Ἐπειδή, ὅμως, μέχρι σήμερα, δὲν ἀκούστηκε ὑπεύθυνος λόγος ἀπὸ τὴν Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχή · καὶ ἐπειδὴ ἐντόνως φημολογεῖται, ὅτι δὲν θὰ ἀργήσῃ νὰ παρουσιασθῇ ἡ ἐν λόγῳ «κάρτα τοῦ πολίτη», γι’ αὐτό, ἔπειτα ἀπὸ πολλὴ σκέψη καὶ θερμὴ προσευχή, ἀποφάσισα νὰ δώσῃ ἡ ἀκριτική μας Ἐπαρχία μιὰ δυναμικὴ παρουσία γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό. Ἔτσι :
α) Τὴν Κυριακή, 19 Ἰουνίου 2011 θὰ πραγματοποιηθῆ σχετικὴ ἐκδήλωση ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Μητροπόλεώς μας.
β) Ἡ ἐκδήλωση θὰ λάβῃ χώραν στὴν κεντρικὴ πλατεῖα τῆς Κονίτσης, στὶς 11 π.μ.
γ) Τὸ πρωῒ τῆς Κυριακῆς (19.6.2011), θὰ τελεσθῇ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἐν μονοεκκλησίᾳ (7.30 - 10.15 π.μ.).
-Γ-
Ἐκλεκτοὶ ὁμιλητές, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν βαθειὰ τὸ ζήτημα, θὰ μᾶς κατατοπίσουν μὲ ἁπλότητα καὶ σαφήνεια γιὰ τὴν «κάρτα τοῦ πολίτη», ὥστε νὰ γνωρίζουμε πῶς ἔχει τὸ ζήτημα καὶ τὶ πρέπει νὰ πράξουμε.
Ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, ἡ ἐκδήλωση θὰ ἀρχίσῃ στὶς 11 τὸ πρωῒ τῆς Κυριακῆς (19.6.2011) καὶ θὰ τελειώσῃ, σὺν Θεῷ, στὶς 12.30 τὸ ἀργότερο.
Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνδιαφερθοῦμε γιὰ τὰ ἐπερχόμενα δεινά, νὰ ξέρουμε τὶ μᾶς περιμένει, ἀλλὰ καὶ πῶς νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε. Πέρα ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, ἡ ὁποία δικαίως ἀπασχολεῖ ὅλους τοὺς Ἕλληνες, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ νοιαστοῦμε καὶ γιὰ τὴν ψυχή μας, καθὼς καὶ γιὰ τὸ αἰώνιο μέλλον μας.
Γι’ αὐτό, νὰ δώσουμε ὅλοι τὸ «παρών» στὴν ἐκδήλωση τῆς Κυριακῆς, 19 Ἰουνίου 2011, στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ καί, ἐν συνεχείᾳ, στὴν Κεντρικὴ Πλατεῖα τῆς Κονίτσης. Εἶναι μιὰ εὐκαιρία μοναδικὴ μέσα στὴν σύγχυση τῶν ταραγμένων καιρῶν μας.
Εὐχόμενος σὲ ὅλους σας τὴν εὐλογία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, Διατελῶ
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ




 


ΟΧΙ στην Κάρτα του Πολίτη.
ΟΧΙ στην αρπαγή του θεόσδοτου δώρου 
της ελευθερίας μας.
ΟΧΙ στην ηλεκτρονική φυλακή.
ΟΧΙ στο ξεπούλημα της Πατρίδας μας.
 
Διαβάστε περισσότερα: ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

Τα πορίσματα της ημερίδος «Γλώσσα και Λατρεία - νοησιαρχία ή μέθεξις;»


Τα πορίσματα της ημερίδος «Γλώσσα και Λατρεία - νοησιαρχία ή μέθεξις;»
διοργανωθείσης ὑπὸ τῆς Ἐνορίας Ἁγ. Παρασκευῆς Ἀττικῆς,
τὴν 17η Ἀπριλίου 2010,
ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν
καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου Β´.


Τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ γλῶσσα τῆς λατρείας θεωρεῖται ἀπὸ ὡρισμένους ὡς τὸ μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῶν ἀνθρώπων στὴν θ. Λατρεία καὶ ζητοῦν ἐπιμόνως ριζικὲς ἀλλαγές.
Ὡς συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ κληρικοὶ μὲ ποιμαντικὴ εὐθύνη συμπάσχουμε καὶ ἀλγοῦμε γιὰ τὴν ἀφύσικα διαμορφωμένη ἐξωτερικὴ κατάσταση τῆς γλωσσικῆς ἀφασίας καὶ ἀπαξίας, ποὺ ἐμπνέει καταναλώσιμους πειραματισμοὺς ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὁπότε χρειάζεται μιὰ γνήσια ἀπάντηση στὸ γλωσσικὸ τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ ἀπὸ μιὰ εἰλικρινῆ συζήτηση. Μιὰ ἀπάντηση ἐκκλησιαστική, ρεαλιστική, γερὰ θεμελιωμένη στὰ πατερικὰ κριτήρια.

1 Ιουνίου Συναξαριστής

Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Μάρτυρας ὁ Φιλόσοφος, Οἱ Ἅγιοι Εὐέλπιστος, Ἱέρακας, Ἰουστίνος, Ἰούστος, Λιβεριανός, Παίωνας, Χαρίτων καὶ Χαρίτη οἱ Μάρτυρες, Ὁ Ἅγιος Νέων ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Πύρρος, Ὁ Ἅγιος Θεσπέσιος ὁ Μάρτυρας, Οἱ Ἅγιοι Φελινὸς καὶ Γρατινιανὸς οἱ Μάρτυρες, Ὁ Ἅγιος Ἰσχυρίων ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, Οἱ Ἅγιοι δέκα χιλιάδες Μάρτυρες, Οἱ Ἅγιοι Ρεβεριανὸς καὶ Παῦλος οἱ Ἱερομάρτυρες καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς, Ὁ Ἅγιος Κρεσκεντιανὸς ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Φίρμος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Πρόκλος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Σεκοῦνδος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Φουρτουνάτος ὁ Θαυματουργός, Ὁ Ὅσιος Καρπάσιος τῶν Λερίνων, Ὁ Ὅσιος Ρουαδανὸς τῆς Κορνουάλης, Ὁ Ἅγιος Οὐϊστάνος ἐξ Ἀγγλίας, Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς ὁ Ἀνάργυρος καὶ Ἰαματικός, Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ὁ Θαυματουργός τοῦ Γλουσέτσκ, Ὁ Ἅγιος Σίος ὁ Ὁσιομάρτυρας, Σύναξις τῶν Ἁγίων Δαβίδ, Γαβριὴλ καὶ Παύλου Ὁσιομαρτύρων ἐκ Γεωργίας, Μνήμη θαύματος ἀπαλλαγῆς τῆς νήσου Λευκάδος ἐκ τῆς πανώλης, Ὠφέλιμος Διήγησις γεωργοῦ τινος Μετρίου ὀνομαζομένου.     


 


Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Μάρτυρας ὁ Φιλόσοφος


Ὁ «θαυμασιώτατος» Ἰουστίνος, κατὰ τὸν μαθητή του Τατιανό, ἐγεννήθηκε στὴ Φλαβία Νεάπολη τῆς Παλαιστίνης, στὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰῶνος μ.Χ., ἀπὸ γονεῖς Ἕλληνες εἰδωλολάτρες, τὸν Πρίσκο Βάκχιο, καὶ μητέρα, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἀγνοοῦμε.
 Ὁ Μεθόδιος Ὀλύμπου τὸν μνημονεύει ὡς ἄνδρα μὴ ἀπέχοντα πολὺ τῶν Ἀποστόλων οὔτε κατὰ τὸ χρόνο οὔτε κατὰ τὴν ἀρετή. Πράγματι δὲ ὁ χρόνος γεννήσεώς του δύναται νὰ τοποθετηθεῖ περὶ τὸ 110 μ.Χ., ἐφ’ ὅσον τὸ 135 μ.Χ., κατὰ τὴ συζήτηση πρὸς τὸν Τρύφωνα, παρουσιάζεται νὰ ἔχει περατώσει ἤδη τὶς φιλοσοφικές του σπουδὲς καὶ πρὸς τὸ τέλος τους νὰ ἔχει προσελκυσθεῖ στὴ Χριστιανικὴ πίστη.

Προικισμένος μὲ ἐξαιρετικὴ πνευματικὴ ἀνησυχία καὶ φιλομάθεια, ὁ νεαρὸς Ἰουστίνος ἀσχολήθηκε καὶ ἐμβάθυνε στὶς δοξασίες τῶν Στωικῶν, τῶν Ἐπικουρείων, τῶν Περιπατητικῶν, τῶν Πυθαγορείων καὶ τῶν Πλατωνικῶν φιλοσόφων. Μὲ ἀκόρεστη ἐπιθυμία, ἤθελε νὰ γνωρίσει ὁλόκληρη τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ εὕρει τὴν πραγματικὴ ἱκανοποίηση. Τότε ὁ Θεός, μὲ θαυμαστὴ ἐπέμβαση, τὸν ὁδήγησε στὶς πηγὲς τῆς ἀλήθειας, στὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ζωή, τὸ 135 μ.Χ.

Καθὼς διηγεῖται ὁ ἴδιος, ὁ Θεὸς τὸν ἐφώτισε μὲ κάποιο Χριστιανὸ πρεσβύτη, «πρᾶον καὶ σεμνὸν τὸ ἦθος». Ὁ θαυμάσιος ἐκεῖνος γέροντας τοῦ ἀποκάλυψε πόσο πτωχὲς ἦταν οἱ θεωρίες τῶν ἀνθρώπων μπροστὰ στὴν πραγματικὴ ἀλήθεια, τὴν ὁποία διδάσκει ὁ Θεός.

Ὁ Ἰουστίνος ἀποφασίζει νὰ μελετήσει τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ νὰ ἐμβαθύνει στὸ θεῖο λόγο. Χωρὶς νὰ πάψει νὰ φιλοσοφεῖ καὶ νὰ φορεῖ φθαρμένο χιτώνα, τὸν τρίβωνα, ποὺ ἐφοροῦσαν οἱ φιλόσοφοι, καταλάμπεται ἀπὸ τὴ Χριστιανικὴ πίστη, «τὴν μόνην φιλοσοφίαν τὴν ἀληθῆ καὶ ἀσύμφορον», στὴν ὁποία ἀποφασίζει νὰ διαθέσει πλέον τὴν ὑπόλοιπη ζωή του.

Ὁ Ἰουστίνος ἁρματωμένος μὲ τὰ ὅπλα τὰ πνευματικά, ἀποφασίζει νὰ στήσει στὴ Ρώμη τὸ πνευματικό του στρατηγεῖο. Ἀπὸ ἐκεῖ ἐξαπλώνει σφοδρὲς ἐπιθέσεις κατὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως. Στὰ δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια τῶν διωγμῶν, οἱ κατατρεγμένοι Χριστιανοὶ τῆς Ρώμης εὑρίσκουν στὸ πρόσωπό του τὸν ἔνθερμο ἀπολογητὴ καὶ ἀκούραστο ὑποστηρικτή.
Ὁ Ἰουστίνος ἀπὸ τὴν ἀνεξάντλητη φαρέτρα του ἀντλεῖ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἀποστομώνει τοὺς φιλοσόφους, ποὺ διέβαλαν τὸν Χριστιανισμό. Τοὺς ἐλέγχει, γιατὶ κατηγοροῦν τὸν Χριστιανισμὸ χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζουν.

Σημαντικότατο εἶναι καὶ τὸ ἔργο του «Διάλογος πρὸς Τρύφωνα», τὸ ὁποῖο περιέχει τὴ διήμερη θεολογικὴ συζήτηση ποὺ εἶχε μὲ τὸν Ἰουδαῖο Τρύφωνα, ὁ ὁποῖος εἶχε φύγει ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη λόγῳ τοῦ πολέμου (132 – 135 μ.Χ.) καὶ ἦταν ἐπισκέπτης στὴν πόλη ὅπου ἐσπούδαζε ὁ Ἰουστίνος.
Ὅταν ἀντιλήφθηκε ὅτι κάτω ἀπὸ τὸ φιλοσοφικὸ ἔνδυμα τοῦ νεαροῦ Ἰουστίνου κρυβόταν ἕνας Χριστιανός, τὸν εἰρωνεύθηκε.
Ἐπακολούθησε διήμερη συζήτηση, τῆς ὁποίας τὸ ὑποτιθέμενο περιεχόμενο περιελήφθηκε στὸ ἔργο «Διάλογος πρὸς Τρύφωνα». Δεδομένου ὅτι ὁ Τρύφων εἶχε ἀποφύγει «τὸ νῦν γενόμενον πόλεμον», ἡ συζήτηση πρέπει νὰ ἔγινε τὸ 136 μ.Χ.

Δὲν ἄργησαν ὅμως νὰ φανοῦν οἱ ἐναντίον τοῦ Ἁγίου ἀντιδράσεις. Οἱ φιλόσοφοι, ποὺ ἔχαναν συνεχῶς ἔδαφος καὶ οἱ ἄλλοι ἐχθροί του, τὸν διέβαλαν στὸν αὐτοκράτορα Μάρκο Αὐρήλιο (161 – 180 μ.Χ.). Ὁ Μάρτυς Ἰουστίνος ἐκφράζει τὴν ὑποψία ὅτι ἐπρόκειτο νὰ καταδοθεῖ στὶς πολιτικὲς ἀρχὲς ἀπὸ τὸν κυνικὸ φιλόσοφο καὶ μεγαλορρήμονα Κρήσκεντα, ὁ ὁποῖος ἐφθονοῦσε τὴν αὔξηση τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστιανοῦ διδασκάλου καὶ διέβλεπε κίνδυνο ἀπορροφήσεως τῶν μαθητῶν του ὑπὸ τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Φαίνεται ὅτι, μετὰ τὸ μαρτύριο τοῦ Πτολεμαίου, μαθητοῦ του πιθανῶς, περὶ τὸ 160 μ.Χ., ἀνεχώρησε ἀπὸ τὴ Ρώμη ἀπὸ φόβο γιὰ τὴ σύλληψή του καὶ ὅτι ἐπέστρεψε ἐκεῖ ἀργότερα, ἀφοῦ ἤδη εἶχε κοπάσει ὁ θόρυβος, διότι κατὰ τὴν ἀνάκρισή του πρὸ τοῦ μαρτυρίου ἐδήλωσε ὅτι διέμεινε κατὰ δύο περιόδους στὴ Ρώμη.
Ἀλλ’ ὁ Ἰουστίνος ἀποφασίζει νὰ ἀπολογηθεῖ γιὰ τὴ διωκόμενη πίστη στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὴ Ρωμαϊκὴ σύγκλητο. Οἱ δύο του Ἀπολογίες ἀποτελοῦν πραγματικὰ διαμάντια τῆς Χριστιανικῆς Ἀπολογητικῆς.

Στὴν πρώτη Ἀπολογία του, τὴν ὁποία ἀπευθύνει στὸν αὐτοκράτορα Ἀντωνίνο, τὰ παιδιά του καὶ τὴ Ρωμαϊκὴ σύγκλητο, κάνει γνωστὸ τὸ τί πιστεύουν οἱ Χριστιανοί, ἀνασκευάζει τὶς ἐναντίον του κατηγορίες τῶν Ἐθνικῶν, περιγράφει τὸν τρόπο τῆς Χριστιανικῆς λατρείας καὶ προσπαθεῖ μὲ νηφαλιότητα, εὐγένεια καὶ χωρὶς ρητορικὰ σχήματα νὰ τοὺς πείσει νὰ σταματήσουν τοὺς διωγμούς.
Ὁ ἱερὸς ἀπολογητής, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἐβίωνε πλήρως τὴν ἐκκλησιαστικὴ λειτουργικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή, ἰδίως στὰ τελευταῖα κεφάλαια τῆς πρώτης Ἀπολογίας του, ἐξέρχεται ἀπὸ τὰ καθαρῶς ἀπολογητικὰ πλαίσια καὶ ὅρια καὶ μεταβάλλεται σὲ ἄριστο μυσταγωγὸ καὶ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πρωτοπόρους σκαπανεῖς τῆς ἱστορίας τῆς θεολογίας τῆς Χριστιανικῆς λατρείας.
Ὁ ἱερὸς Ἰουστίνος τόσο στὴ μνημονευθεῖσα Ἀπολογία του, ὅσο καὶ περιστατικὰ σὲ μερικὰ σημεῖα τοῦ λοιποῦ συγγραφικοῦ του ἔργου παρέχει ἀνεκτίμητες πληροφορίες περὶ τῆς Χριστιανικῆς λατρείας τῆς ἐποχῆς του, προβάλλοντας τὸν ἑορτασμὸ τῆς Κυριακῆς, ὡς καὶ τὴν τελεσιουργία καὶ συνοπτικὴ θεολογία τῶν ἱερῶν μυστηρίων τοῦ Βαπτίσματος καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς θεωρεῖται ὡς πρώτη ἡμέρα τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ κτίσεως. Ἡ Θεία Λειτουργία γίνεται ἡ ἐμψυχοῦσα τὴν διακονία ἐντελέχεια, ἐφ’ ὅσον κατὰ τὴ διάρκεια τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως «οἱ εὐποροῦντες... καὶ βουλόμενοι κατὰ προαίρεσιν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ὃ βούλεται δίδωσι, καὶ τὸ συλλεγόμενον παρὰ τῷ προεστῶτι ἀποτίθεται, καὶ αὐτὸς ἐπικουρεῖ ὀρφανοῖς τε καὶ χήραις, καὶ τοῖς διὰ νόσον ἢ δι’ ἄλλην αἰτίαν λειπομένοις, καὶ τοῖς ἐν δεσμοῖς οὖσι, καὶ τοῖς παρεπιδήμοις οὖσι ξένοις, καὶ ἁπλῶς πᾶσι τοῖς ἐν χρείᾳ οὖσι κηδεμὼν γίνεται».

Ὅσον ἀφορᾶ στὸ Βάπτισμα, ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος πληροφορεῖ ὅτι «τοῦ ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ἀναγέννησιν λουτροῦ» προηγεῖται κατήχηση. Ὡσαύτως τοῦ Βαπτίσματος προηγοῦντο προσευχὴ καὶ νηστεία τόσο τῶν βαπτιζομένων, ὅσο καὶ τῶν λοιπῶν πιστῶν.

Στὴ δεύτερη Ἀπολογία του, τὴν ὁποία ἀπευθύνει στὴ Ρωμαϊκὴ σύγκλητο, ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Χριστιανοὶ διώκονται, ἐπειδὴ πιστεύουν στὴν ἀλήθεια καὶ ζοῦν ἐνάρετη ζωὴ καὶ ὄχι γιὰ κάτι ἀξιόποινο.

Ὅμως οἱ Ἀπολογίες τοῦ Μάρτυρος Ἰουστίνου δὲν μετέτρεψαν τοὺς εἰδωλολάτρες, καθ’ ὅσον ἐπὶ ἐπάρχου Ρώμης τοῦ Ἰουνίου Ρουστικοῦ (162 – 167 μ.Χ.), ἄλλοτε παιδαγωγοῦ τοῦ αὐτοκράτορος Μάρκου Αὐρηλίου, πιθανῶς τὸ 165 μ.Χ., ἀποκεφαλίσθηκε μαζὶ μὲ ὁμάδα μαθητῶν του.

Στὸ κοιμητήριο τῆς Πρισκίλλης εὑρέθηκε λίθος ἐνεπίγραφος ποὺ ἔφερε τὰ γράμματα ΜΧΟΥΣΤΙΝΟΣ, δηλαδὴ Μάρτυς Ἰουστίνος, ὁ ὁποῖος ἴσως ἐκάλυπτε τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου.
Ὄχι μικρὸς ἀριθμὸς ἄλλων ἔργων τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰουστίνου, μαρτυρουμένων ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἴδιο ἢ ἀπὸ μεταγενέστερους συγγραφεῖς, ἔχουν χαθεῖ. Τὰ ἔργα αὐτὰ εἶναι: «Σύνταγμα κατὰ πασῶν τῶν αἱρέσεων», «Κατὰ Μαρκίωνος», «Περὶ ψυχῆς», «Πρὸς Ἔλληνας», «Ἔλεγχος πρὸς Ἕλληνας», «Περὶ μοναρχίας Θεοῦ», «Περὶ Ἀναστάσεως», «Ἑρμηνεία εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν», «Ψάλτης», «Πρὸς Σοφιστὴν Εὐφράσιον περὶ προνοίας καὶ πίστεως», «Διάλογος πρὸς Κρήσκεντα», «Πρὸς Ἰουδαίους».

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Φιλοσοφίας ταῖς ἀκτῖσιν ἐκλάμπων, θεογνωσίας ὑποφήτης ἐδείχθης, σοφῶς παραταξάμενος κατὰ τῶν δυσμενῶν· σὺ γὰρ ὡμολόγησας, ἀληθείας τὴν γνῶσιν, καὶ Μαρτύρων σύσκηνος, δι’ ἀθλήσεως ὤφθης· μεθ’ ὧν δυσώπει πάντοτε Χριστόν, ὦ Ἰουστῖνε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τὸν ἀληθῆ, τῆς εὐσεβείας κήρυκα, καὶ εὐκλεῆ, τῶν μυστηρίων ῥήτορα, Ἰουστῖνον τὸν φιλόσοφον, μετ’ ἐγκωμίων εὐφημήσωμεν· δυνάμει γὰρ σοφίας τε καὶ χάριτος, τὸν λόγον κατετράνωσε τῆς πίστεως, αἰτούμενος πᾶσι θείαν ἄφεσιν.

Μεγαλυνάριον.
Χάριτι σοφίας καταυγασθείς, ὡς αὐτοσοφίαν, ἐθεράπευσας τὸν Χριστόν, ὑπὲρ οὗ ἐνδόξως, ἀθλήσας Ἰουστῖνε, σὺν τούτῳ εἰς αἰῶνας, δοξάζῃ ἔνδοξε.





Οἱ Ἅγιοι Εὐέλπιστος, Ἱέρακας, Ἰουστίνος, Ἰούστος, Λιβεριανός, Παίωνας, Χαρίτων καὶ Χαρίτη οἱ Μάρτυρες


Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες κατάγονταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἄθλησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μάρκου Αὐρηλίου (161 – 180 μ.Χ.). Κατηγορηθέντες ὡς Χριστιανοὶ κατὰ τὸν τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν κινηθέντα διωγμό, συνελήφθησαν καὶ ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἔπαρχου Ρουστικοῦ. Ὁμολόγησαν μὲ παρρησία τὸν Χριστὸ ὡς Ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ὑπέμειναν τὰ σκληρὰ βασανιστήρια στὰ ὁποῖα ὑπεβλήθησαν. Ἀποκεφαλίσθηκαν, τὸ 166 μ.Χ., περιβληθέντες ἔτσι τὸν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.




Ὁ Ἅγιος Νέων ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Νέων ἐτελειώθηκε δι’ ἀποκεφαλισμοῦ.




Ὁ Ἅγιος Πύρρος


Ὁ Ἅγιος Πύρρος ἦταν Ἐπίσκοπος καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.




Ὁ Ἅγιος Θεσπέσιος ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεσπέσιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρου Σεβήρου (222 – 235 μ.Χ.). Διακρινόταν γιὰ τὸν ἔνθεο ζῆλο ὑπὲρ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καὶ τοὺς ἀγῶνες του ὑπὲρ αὐτῆς. Ἐκήρυττε τὸ θεῖο λόγο καὶ διαλεγόταν μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγήσει πολλοὺς ἀπὸ αὐτοὺς στὴν ἀληθινὴ πίστη.
 Γιὰ τὴ θεοφιλὴ δράση του συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος Σιμπλικίου, ὁ ὁποῖος τὸν ἐξεβίαζε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ὁ Ἅγιος Θεσπέσιος ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει. Γι’ αὐτὸ τὸν κρέμασαν καὶ τοῦ καταξέσκισαν τὶς σάρκες καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἔριξαν μέσα σὲ λέβητα μὲ καυτὴ πίσσα καὶ λάδι.
Ὅμως, μὲ τὴ Θεία Χάρη, ὁ Ἅγιος ἐξῆλθε ἀβλαβὴς ἀπὸ τὸ μαρτύριο αὐτό, γενόμενος ἔτσι πρόξενος μεταστροφῆς πολλῶν παρευρισκομένων εἰδωλολατρῶν. Κατόπιν τούτου ὁ Σιμπλίκιος διέταξε τὴν μεταφορά του ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ τὴ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θανάτωσή του. Ἦταν τὸ 222 μ.Χ.




Οἱ Ἅγιοι Φελινὸς καὶ Γρατινιανὸς οἱ Μάρτυρες


Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Φελινὸς καὶ Γρατινιανὸς ἦταν στρατιῶτες τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ καὶ ἐμαρτύρησαν στὴν πόλη Περούτζια τῆς Ἰταλίας, τὸ 250 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Τὰ ἱερὰ λείψανά τους μετεκομίσθησαν, τὸ 979 μ.Χ., στὴν πόλη Ἀρόνα κοντὰ στὸ Μιλάνο.





Ὁ Ἅγιος Ἰσχυρίων ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰσχυρίων καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἦταν ἀξιωματικός. Ἐμαρτύρησε, τὸ 250 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) μαζὶ μὲ πέντε ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες του, ἐπειδὴ ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸν Χριστό. Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ, ἐπίσης, τὴν μνήμη του στὶς 22 Δεκεμβρίου.




Οἱ Ἅγιοι δέκα χιλιάδες Μάρτυρες


Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν στὴν Ἀντιόχεια ἐπὶ αὐτοκράτορος τῶν Ρωμαίων Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.).




Οἱ Ἅγιοι Ρεβεριανὸς καὶ Παῦλος οἱ Ἱερομάρτυρες καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς

Οἱ Ἅγιοι Ἱερομάρτυρες Ρεβεριανὸς, ποὺ ἦταν Ἐπίσκοπος, καὶ Παῦλος ὁ πρεσβύτερος κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἰταλία καὶ ἔζησαν τὸν 3ο αἰώνα μ.Χ. Ἀπεστάλησαν γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Γαλλία. Συνελήφθησαν στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀουτοὺν καὶ ἐμαρτύρησαν, τὸ 272 μ.Χ., μαζὶ μὲ ἄλλους Χριστιανούς, ἐπὶ αὐτοκράτορος Αὐρηλιανοῦ (270 – 275 μ.Χ.).




Ὁ Ἅγιος Κρεσκεντιανὸς ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κρεσκεντιανὸς ἦταν στρατιώτης καὶ ἐμαρτύρησε, τὸ 287 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), στὴν πόλη Σάλντο τῆς Ἰταλίας, κοντὰ στὸ Καστέλλο.




Ὁ Ἅγιος Φίρμος ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Φίρμος ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Ἔνθερμος κήρυκας τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, συνελήφθη στὴν Ἀνατολὴ καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἔπαρχου Μάγου, ὁ ὁποῖος τὸν ἐπίεζε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.
Ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει, ἐγυμνώθηκε καὶ ἐμαστιγώθηκε ἀνηλεῶς. Κατόπιν τὸν ἐκρέμασαν καὶ κατέκοψαν τὶς σάρκες του μὲ μάχαιρες. Ἐπιμένων καὶ παρὰ ταῦτα στὴν πίστη του, ἀφοῦ τοῦ συνέτριψαν τὰ ὀστὰ καὶ ἐξάρθρωσαν τὶς ἀρθρώσεις, μετὰ ἀπὸ ἄγριο λιθοβολισμό, ἐτελειώθηκε δι’ ἀποκεφαλισμοῦ, τὸ 299 μ.Χ.





Ὁ Ἅγιος Πρόκλος ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Πρόκλος ἦταν Ρωμαῖος ἀξιωματοῦχος καὶ ἐμαρτύρησε, τὸ 304 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.), στὴν πόλη Μπολόνια τῆς Ἰταλίας.




Ὁ Ἅγιος Σεκοῦνδος ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σεκοῦνδος ἄθλησε τὸ 304 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), ἀφοῦ τὸν ἔριξαν στὸν ποταμὸ Τίβερη κοντὰ στὴν πόλη Ἀμέλια τῆς Οὐμβρίας τῆς Ἰταλίας.




Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Γεράσιμος εἶναι ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται σὲ Κώδικα τῆς μονῆς Βλατέων.




Ὁ Ἅγιος Φουρτουνάτος ὁ Θαυματουργός

Ὁ Ἅγιος Φουρτουνάτος ἦταν πρεσβύτερος στὴν πόλη Τερριτὰ κοντὰ στὸ σπολέτο τῆς Ἰταλίας. Διακρίθηκε γιὰ τὴ φιλανθρωπία καὶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας, τὸ ὁποῖο τοῦ ἐδώρισε ὁ Κύριος. Ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 400 μ.Χ.




Ὁ Ὅσιος Καρπάσιος τῶν Λερίνων


Ὁ Ὅσιος Καρπάσιος ἔζησε στὴ Γαλλία τὸν 4ο καὶ 5ο αἰώνα μ.Χ. Ἀγάπησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἀσκήτεψε ὡς ἐρημίτης στὶς Λερίνους νήσους. Ἐκεῖ συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν Ὅσιο Ὀνωράτο († 16 Ἰανουαρίου) καὶ τὸ μεγαλύτερο ἀδελφό του Ὅσιο Βενάνδιο († 30 Μαΐου). Μαζὶ ἐπισκέφθηκαν τὶς μοναστικὲς κοινότητες τῆς Ἀνατολῆς, γιὰ νὰ γνωρίσουν ἁγίους ἀσκητὲς καὶ νὰ διδαχθοῦν ἀπὸ τὸ βίο τους.
Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ προσκυνηματικοῦ ταξιδίου τους ὁ Ὅσιος Βενάνδιος ἀπέθανε στὴν Ἑλλάδα, ἐνῶ οἱ δύο Ὅσιοι ἐπέστρεψαν στὸ ἀσκητήριό τους. Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος Ὀνωράτος ἵδρυσε μονή, στὴν ὁποία, μετὰ τὴν ἐκλογή του εἰς Ἐπίσκοπον, ἐγκατέστησε ἡγούμενο τὸν Ὅσιο Καρπάθιο.
Ὁ Ὅσιος Καρπάθιος, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 430 μ.Χ.





Ὁ Ὅσιος Ρουαδανὸς τῆς Κορνουάλης


Ὁ Ὅσιος Ρουαδανὸς καταγόταν ἀπὸ τὴ Βρετάνη καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στὴν περιοχὴ τοῦ Ταβίστοκ, τῆς Κορνουάλης καὶ τῆς Βρετάνης καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη στὴν πόλη Λοκρονὰν στὴ Βρετάνη.




Ὁ Ἅγιος Οὐϊστάνος ἐξ Ἀγγλίας


Ὁ Ἅγιος Οὐϊστάνος ἦταν υἱὸς τοῦ Βίμμουντ, υἱοῦ τοῦ βασιλέως τῆς Μερσία. Ὅταν ἐκοιμήθησαν ὁ πατέρας καὶ ὁ πάππος του, ὁ μικρὸς Οὐϊστάνος, ὑπὸ τὴν κηδεμονία τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ πάππου του, ἀνῆλθε στὸ θρόνο. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Ἅγιος ἐμεγάλωσε καὶ προέκοπτε σὲ χάρη καὶ σοφία Θεοῦ καὶ ἀγωνιζόταν νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὅμως ὁ ἐπίτροπος τοῦ θρόνου Βερθούλφιος (840 – 852 μ.Χ.) συνωμότησε μαζὶ μὲ τὸν υἱό του κατὰ τοῦ Ἁγίου, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ νόμιμο διάδοχο τοῦ θρόνου, καὶ τὸν ἐδολοφόνησαν, τὸ 849 μ.Χ., κατὰ τὴν στιγμὴ ποὺ ἐκεῖνος ἐπλησίαζε τὸν ἐξάδελφό του, γιὰ νὰ τὸν χαιρετήσει.
Τὸ κατακρεουργηθὲν λείψανο τοῦ Ἁγίου ἐνταφιάσθηκε ἀπὸ τὴ μητέρα του μὲ εὐλάβεια καὶ πολλὰ θαύματα ἐτελέσθηκαν μὲ τὴ μεσιτεία του.





Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς ὁ Ἀνάργυρος καὶ Ἰαματικός


Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς ἔζησε στὴ Ρωσία περὶ τὸν 11ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἀσκήτεψε στὴ Μεγάλη Λαύρα τοῦ Κιέβου στὰ χρόνια τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου († 10 Ἰουλίου).
Ὁ Ὅσιος πράγματι ἦταν ἀγαπητὸς στὸν Θεὸ καὶ ἔτσι τὸν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ἡ φήμη του ἁπλώθηκε παντοῦ καὶ πλήθη πιστῶν ἔρχονταν στὸν Ὅσιο, γιὰ νὰ θεραπευθοῦν.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ τὸν ἀποκαλοῦσαν ἰατρό. Ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους, ἐθεράπευσε καὶ τὸν πρίγκιπα τοῦ Τσέρνιγκωφ Βλαδίμηρο Βσεβολόντοβιτς, ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἔγινε μεγάλος πρίγκιπας τοῦ Κιέβου μὲ τὴν ἐπωνυμία «Μονομάχος».
Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη καὶ τὰ ἱερὰ λείψανά του φυλάσσονται στὸ Σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου.






Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ὁ Θαυματουργός τοῦ Γλουσέτσκ

Ὁ Ὅσιος Διονύσιος, κατὰ κόσμον Δημήτριος, ἐγεννήθηκε, πιθανὸν τὸ 1362, στὰ προάστια τῆς πόλεως Βολογκντὰ τῆς Ρωσίας. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία ἀγαποῦσε τὸ μοναχικὸ βίο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἄφησε τὴν πατρικὴ οἰκία καὶ εἰσῆλθε, τὸ 1386/87, στὴ μονὴ Σπασοκαμένσκϊυ.
 Ἡγούμενος ἦταν ὁ Διονύσιος ὁ Ἕλλην, μετέπειτα Ἐπίσκοπος Ροστώβ († 1425). Ὁ νεαρὸς Δημήτριος μὲ δάκρυα στὰ μάτια παρεκάλεσε τὸν ἡγούμενο νὰ τὸν κάνει μοναχό. Ὁ ἡγούμενος Διονύσιος, βλέποντας τὸν ἔνθεο ζῆλο του, προχώρησε στὴ μοναχικὴ κουρὰ καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομα Διονύσιος, ἐνῶ τὸν ἐμπιστεύθηκε στὴν πνευματικὴ καθοδήγηση κάποιου ἐκ τῶν ἀδελφῶν τῆς μονῆς.
 Ἐκεῖ ἔζησε γιὰ ἐννέα χρόνια μὲ ὑπακοή, νηστεία καὶ ἀδιάλειπτη προσευχή, χωρὶς νὰ μειώσει ποτὲ τὴν ἄσκηση μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

Ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ ἄσκηση στὴν ἀγάπη καὶ ἡ ἐργατικότητά του ἔκαναν τὸν Ὅσιο Διονύσιο πολὺ ἀγαπητὸ μεταξὺ τῶν μοναχῶν, ποὺ τὸν ἐθεωροῦσαν ἄνθρωπο μὲ μεγάλο πνευματικὸ βάρος.

Ἀπὸ τὴ μονὴ ἔφυγε, μαζὶ μὲ τὸ μοναχὸ Παχώμιο, μετὰ ἀπὸ εὐλογία τοῦ ἡγουμένου, μὲ προορισμὸ τὴν ξεχασμένη κοινοβιακὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ ἀναζητώντας τὴν ἡσυχία. Ὁ ἅγιος βίος καὶ ἡ πνευματικὴ σοφία τοῦ Ὁσίου Διονυσίου προσείλκυσαν πολὺ κόσμο.
Ὁ Ὅσιος συμπεριφερόταν πρὸς ὅλους ὡς πραγματικὸς πατέρας. Κατεῖχε, ἐπίσης, τὸ χάρισμα τοῦ ἁγιογράφου, ἐνῶ παράλληλα ἐργαζόταν ὡς μαραγκὸς καὶ σιδηρουργὸς γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς μονῆς.
Δὲν ἐπερνοῦσε λεπτὸ χωρὶς ἀσχολία καὶ ἔτρωγε μόνο ἐλάχιστη τροφή, ὅταν ἐξαντλοῦσε ὅλες του τὶς δυνάμεις. Τὸ 1396, ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἐχειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Ροστὼβ Γρηγόριο († 1416).

Ὅμως ὁ μοναχὸς Παχώμιος δὲν ἄντεξε τὴ σκληρὴ ἄσκηση καὶ γι’ αὐτὸ ἀναγκάσθηκε καὶ ὁ Ὅσιος Διονύσιος νὰ ἀγκαταλείψει τὸ μέρος ἐκεῖνο μαζί του. Ἐπῆγε ἀνατολικά, στὴ λίμνη Κουμπενσκόε, 15 χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Γκλουσίκα.
 Ἐγκαταστάθηκε σὲ ἕνα ἀπομακρυσμένο μέρος τὸ ὁποῖο περιέβαλαν δένδρα. Στὸν τόπο αὐτὸ ὕψωσε τὸ σταυρὸ ποὺ μετέφερε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Λουκᾶ καὶ ἀφοῦ κατασκεύασε ἕνα κελί, ἐξεκίνησε ἀπομονωμένος τὴ σκληρὴ ζωὴ τοῦ ἐρημίτου. Μὲ τὸν ἐρχομὸ ἑνὸς στάρετς καὶ μερικῶν ἄλλων ἀδελφῶν, οὁ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦσαν νὰ μείνουν μαζί του, περὶ τὸ 1400, ἐδημιούργησε μία μικρὴ μοναχικὴ ἀδελφότητα.
 Ἐκαλλιεργήθηκε ἔτσι ἡ σκέψη νὰ κτιστεῖ ἕνα μοναστήρι. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ πρίγκιπος τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ πατέρας τοῦ πρίγκιπος Ἰωάσαφ, ποὺ ἔγινε καὶ αὐτὸς μοναχός, ἐστάλησαν ἐργάτες καὶ ἐξεκίνησε ἡ οἰκοδόμηση τοῦ μοναστηριοῦ.
Τὸ 1402, ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἐπῆγε στὸ Ροστὼβ προκειμένου νὰ πάρει τὴν ἄδεια τοῦ Ἐπισκόπου Γρηγορίου γιὰ τὴν ἀνέγερση τῆς νέας μονῆς. Ὁ Ἐπίσκοπος συμβούλευσε τὸν Ὅσιο νὰ ἱδρύσει κοινόβια μονή, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν προσωπικὴ περιουσία οἱ μοναχοὶ καὶ νὰ ζοῦν μὲ κοινοκτημοσύνη κατὰ τὸ πρότυπο τῶν Ἀποστόλων. Τὸ 1403, ἐτελείωσε ὁ ξύλινος ναὸς τοῦ μοναστηριοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀφιερωμένος στὴ Κυρία Θεοτόκο.

Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ πατέρες τῆς μονῆς ἦταν περὶ τοὺς 15 καὶ ἐμόναζαν σύμφωνα μὲ τοὺς αὐστηροὺς κοινοβιακοὺς κανόνες τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καθὼς αὐξανόταν σταδιακὰ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀδελφῶν τῆς μονῆς, τὸ 1412, ἐκτίσθηκε μία καινούργια ἐκκλησία, καὶ αὐτὴ ἀφιερωμένη στὴν Παναγία.

Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ἐρημικὴ ζωὴ ἦταν ριζωμένη στὴν καρδιὰ τοῦ Ὁσίου Διονυσίου καὶ τὸν προκαλοῦσε νὰ ἐγκατασταθεῖ σὲ ἕνα ἀπομακρυσμένο καὶ κρυφὸ τόπο. Ἔτσι ἀπεφάσισε νὰ μεταβεῖ 4 χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὴ μονὴ στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Γλουσίκα, περιοχὴ ποὺ ἀργότερα ὀνομάστηκε Σονσοβέτς.
Ἐκεῖ διέμενε σὲ ἄγνοια τῶν μοναχῶν, προσευχόμενος καὶ νηστεύοντας αὐστηρά.
Μετὰ ἀπὸ μεγάλες πιέσεις τῶν ἄλλων μοναχῶν ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἐπέστρεψε στὸ μοναστήρι, ἀλλὰ ἀποφάσισε νὰ κτίσει μικρὰ ἀσκηταριὰ στὴν περιοχὴ τοῦ Σονσοβὲτς γιὰ τοὺς μοναχοὺς ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀποσυρθοῦν στὴν ἔρημο. Τὸ 1419, ἐπῆγε ἐκ νέου στὸ Ροστὼβ προκειμένου νὰ πάρει τὴν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου γιὰ τὸ νέο μοναστήρι.
 Ὁ Ἐπίσκοπος, ἀφοῦ τοῦ ἔδωσε τὴν εὐλογία του, τοῦ προσέφερε μία εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βρεφοκρατούσας καὶ διάφορα ἄλλα σκεύη γιὰ τὸ ναό. Ἔτσι στὸ Σονσοβὲτς ἐκτίστηκε, τὸ 1420, μία ἐκκλησία ἀφιερωμένη στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο. Γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ μοναστηριοῦ, ὁ Ὅσιος Διονύσιος κατάφερε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν οἰκονομικὴ βοήθεια τοῦ πρίγκιπος Γεωργίου, τοῦ ὁποίου διασώζονται τρεῖς ἐπιστολὲς περὶ τῶν δωρεῶν του.
Περὶ τὸ 1422, ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἐγκατέλειψε τὸ μοναστήρι τοῦ Γλουσίκα καὶ τὴν ἡγουμενία, γιὰ νὰ ζήσει ἀκόμη πιὸ ἀσκητικὰ μὲ μερικοὺς μοναχοὺς στὸ Σονσοβέτς.

Ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἡ ἐλεημοσύνη ἦταν ἰδιαίτερο χαρακτηριστικὸ τῆς πνευματικότητος τοῦ Ὁσίου Διονυσίου. Σὲ περιόδους πείνας πολλοὶ ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ κατέφευγαν στὸ μοναστήρι, γιὰ νὰ πάρουν λίγο ψωμὶ καὶ ὅ,τι ἄλλο μποροῦσε νὰ τοὺς διαθέσει.
Διέθετε ἀκόμη καὶ τὸ ἰδικό του φαγητὸ στοὺς ἐνδεεῖς. Οἱ ἀδελφοὶ τῆς μονῆς κάποιες φορὲς δὲν κατανοοῦσαν αὐτὴ τὴ γενναιοδωρία τοῦ Ὁσίου Διονυσίου, ἡ ὁποία κάποιες φορὲς ἀπειλοῦσε νὰ ἐξαντλήσει ἀκόμη καὶ τὶς λιγοστὲς προμήθειες τῆς μονῆς.

Στὴ βιογραφία τοῦ Ὁσίου Διονυσίου καταγράφεται τὸ παρακάτω περιστατικό: «Ἕνας νέος μεταμφιέσθηκε σὲ ζητιάνο μὲ τὴν καθοδήγηση τῶν μοναχῶν. Αὐτὸς ἐπῆγε στὴν πόρτα τοῦ μοναστηριοῦ καὶ ἐζήτησε βοήθεια ἀπὸ τὸν Ὅσιο Διονύσιο. Ἐκεῖνος τοῦ ἔδωσε χρήματα, ἀλλὰ τὸ ἴδιο βράδυ οἱ μοναχοὶ ἀπεκάλυψαν στὸν Ὅσιο τί εἶχαν κάνει δίδοντάς του πίσω τὰ χρήματα ποὺ εἶχε δώσει στὸ νέο.
Ὁ Ὅσιος, χωρὶς νὰ θυμώσει, τοὺς εἶπε ὅτι ἐφ’ ὅσον εἶναι ἐντολὴ τοῦ Κυρίου νὰ κάνουμε τὸ καλὸ θὰ πρέπει νὰ σταματήσουν νὰ τοῦ ὑποδεικνύουν νὰ πάψει νὰ εἶναι ἐλεήμων. Κατηχώντας τοὺς ἄλλους μοναχούς, ἔλεγε: «Παιδιά μου, μὴ φοβᾶσθε τοὺς κόπους ποὺ ἔχει ἡ ἔρημος καὶ μὴν ἀφήνετε τὴν ἄσκηση. Μέσα ἀπὸ πολλὲς δοκιμασίες θὰ φθάσουμε στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἐλευθερωθεῖτε μὲ τὴ νηστεία ἀπὸ κάθε χοϊκὸ καὶ φθαρτὸ πράγμα. Ἡ προσευχή μας πρέπει νὰ πηγάζει ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά μας καὶ θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε ταπεινοί. Σχετικὰ μὲ τὴν ἐλεημοσύνη σᾶς ὑπενθυμίζω τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες». Ἂς εἴμαστε ἐλεήμονες ἀπέναντι σὲ ὅλους καὶ ὁ Κύριος θὰ δείξει ἔλεος καὶ σὲ ἐμᾶς, διότι ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ μόνον ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό του».

Ἑπτὰ χρόνια πρὶν τὴν κοίμησή του ὁ Ὅσιος ἔσκαψε τὸν τάφο του καὶ κάθε ἡμέρα τὸν ἐπισκεπτόταν. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἐκαλλιεργοῦσε στὴν καρδιά του τὴ μνήμη τοῦ θανάτου.
Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 1437, σὲ ἡλικία ἑβδομήντα πέντε ἐτῶν.





Ὁ Ἅγιος Σίος ὁ Ὁσιομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Σίος (Γκαρεγκέλι) ἔζησε στὴ Γεωργία τὸ 17ο καὶ 18ο αἰώνα μ.Χ. Ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στὴν ἔρημο τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ στὴν ἀνατολικὴ Γεωργία καὶ ἐτελειώθηκε μαρτυρικὰ ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους τοῦ Καυκάσου, τὸ 1700.




Σύναξις τῶν Ἁγίων Δαβίδ, Γαβριὴλ καὶ Παύλου Ὁσιομαρτύρων ἐκ Γεωργίας

Ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Δαβίδ, Γαβριὴλ καὶ Παύλου τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία στὶς 17 Μαρτίου, ὅπου καὶ ὁ βίος τους.




Μνήμη θαύματος ἀπαλλαγῆς τῆς νήσου Λευκάδος ἐκ τῆς πανώλης


Τὸ νησὶ τῆς Λευκάδος περὶ τὰ μέσα τοῦ 18ου αἰῶνος μ.Χ. ἐπέρασε μία μεγάλη δοκιμασία ἀπὸ τὸ λοιμὸ τῆς πανώλης. Μὲ βάση διάφορα στοιχεῖα, 1.800 κάτοικοι ἀφανίσθηκαν ἀπὸ τὴν «πανούκλα». Ἐπίσης ἡ Ἑνετικὴ φρουρὰ ἀποδεκατίσθηκε. Τὸ ἴδιο καὶ ὁλόκληροι οἰκισμοί, ὅπως τὰ Κολυβάτα τοῦ ὀρεινοῦ χωριοῦ Ἀλέξανδρος.
Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1743, ὁ Ἱερομόναχος Ματθαῖος μετέφερε στὴ Λευκάδα ἀπὸ τὴν ἱερὰ μονὴ Δουσίκου, κοντὰ στὰ Τρίκαλα, τὴν τίμια κάρα τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος, Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης († 14 Σεπτεμβρίου). Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου οἱ Λευκαδίτες ἐσώθησαν ἀπὸ τὴ φοβερὴ ἀσθένεια.
Ἀνήγειραν μάλιστα ναὸ πρὸς τιμήν του στὸ χῶρο ὅπου εἶχε στηθεῖ προηγουμένως τὸ λοιμοκαθαρτήριο καὶ τὸν παρεχώρησαν ὡς μετόχι στὴ μονὴ Δουσίκου. Ἡ περιοχὴ ἐκείνη μέχρι σήμερα ὀνομάζεται «Ἁγία Κάρα».





Ὠφέλιμος Διήγησις γεωργοῦ τινος Μετρίου ὀνομαζομένου


Στὴν πόλη Γαλατία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἐζοῦσε κάποιος γεωργός, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν Μέτριος. Αὐτός, λοιπόν, ἔβλεπε τὴν οίκογένεια τοῦ γείτονά του, ποὺ εἶχε υἱούς, καὶ τοὺς προετοίμαζε, γιὰ νὰ γίνουν στελέχη τῆς βασιλικῆς αὐλῆς. Τότε ὁ Μέτριος μὲ παράπονο ἀπευθύνθηκε στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἱκέτευσε νὰ τοῦ χαρίσει υἱό, γιὰ νὰ τὸν ἔχει ὡς καταφύγιο καὶ παρηγοριὰ στὰ γηρατειά του.
 Μετὰ τὴν προσευχή του μετέβη σὲ ἕνα πανηγύρι ποὺ ἐγινόταν μία φορὰ τὸν χρόνο στὴν Παφλαγονία. Κατὰ τὴν ἐπιστροφὴ ἐσταμάτησε, γιὰ νὰ ξεκουρασθεῖ καὶ νὰ ποτίσει τὸ ζῶο του, σὲ ἕνα δάσος. Ἐκεῖ εὑρῆκε ἕνα σακούλι, τὸ ὁποῖο περιεῖχε χίλια πεντακόσια χρυσὰ νομίσματα.
 Χωρὶς νὰ τὸ ἀνοίξει, τὸ ἐπῆρε καὶ τὸ ἐπῆγε στὴν οἰκία του. Τὸν ἑπόμενο χρόνο ὁ Μέτριος ξαναπῆγε στὴν πανήγυρη τῆς Παφλαγονίας. Κατὰ τὴν ἐπιστροφὴ καὶ πάλι ἐσταμάτησε στὸ δάσος καὶ παρατηροῦσε τοὺς διερχόμενους ἀπὸ ἐκεῖνο τὸν τόπο. Τότε ἐφάνηκε κάποιος, ὁ ὁποῖος ἔψαχνε κάτι καὶ ἦταν γεμάτος ἀπὸ θλίψη καὶ στενοχώρια.
Ὁ Μέτριος τὸν ἐρώτησε τί ἔχει καὶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ ἀπάντησε ὅτι ἦταν ἔμπορος καὶ πέρυσι εἶχε πουλήσει πολλὰ ἐμπορεύματα στὴν πανήγυρη, ἀλλὰ ἔχασε τὰ χρήματα ποὺ ἐκέρδισε.
Τότε ὁ Μέτριος ἔβγαλε καὶ τοῦ παρέδωσε τὸ σακούλι μὲ τὰ νομίσματα. Ὁ ἔμπορος τὰ ἔχασε. Δὲν ἤξερε πῶς νὰ ἀντιδράσει. Ὁ Μέτριος τοῦ ἐξήγησε τί εἶχε συμβεῖ καὶ ἐκεῖνος, θέλοντας νὰ τὸν εὐχαριστήσει, ἔβγαλε καὶ τοῦ πρόσφερε πεντακόσια νομίσματα. Ὁ Μέτριος δὲν θέλησε νὰ στερήσει ἀπὸ τὸν ἔμπορο τὸν κόπο του καὶ ἀρνήθηκε. Ἔτσι, ἀφοῦ καὶ οἱ δύο ἐδόξασαν τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἀποχωρίσθηκαν.

Τὸ ἴδιο βράδυ, ποὺ ὁ Μέτριος ἔπεσε νὰ κοιμηθεῖ, εἶδε στὸν ὕπνο του Ἄγγελο Κυρίου, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔφερε τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα ὅτι θὰ ἀποκτήσει υἱό, θὰ τὸν ὀνομάσει Κωνσταντίνο καὶ θὰ φέρει τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὸν οἶκό του.

Πράγματι! Ἡ σύζυγος τοῦ Μετρίου ἔτεκε υἱό, τὸν ὁποῖο ἀνέθρεψε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου καὶ τὸν ἀπέστειλε γιὰ σπουδὲς στὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ αὐτοκράτορας τοῦ ἔδωσε τὸν τίτλο τοῦ πατρικίου καὶ αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του προσέφερε πολλὰ ἀγαθὰ στοὺς γονεῖς του.
Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁ Θεὸς ἀντάμειψε τὴν τιμιότητα καὶ τὸ ἦθος ἑνὸς ἁπλοῦ γεωργοῦ, τοῦ Μετρίου, ὁ ὁποῖος δὲν ὑπέκυψε στὸς πειρασμὸ τῆς φιλαργυρίας, ἀλλ’ ἐμπιστεύθηκε τὴ ζωή του στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.


synaxarion.gr