Όταν στην Εκκλησία χειροτονήται κληρικός, ακούμε τα αξιομνημόνευτα εκείνα λόγια: "Η θεία χάρις, η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα..." Αυτό θα πη πως δεν είναι οι ασθενείς και αμαρτωλοί άνθρωποι που τελούν τα θεία Μυστήρια, αλλά η χάρη του Θεού. Ο άγιος Πορφύριος, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη, ήταν πρώτα ηθοποιός και για να χλευάση τους Χριστιανούς παράσταινε στη σκηνή του θεάτρου πως δεχόταν το βάπτισμα από έναν άλλο ηθοποιό, που έπαιζε το ρόλο του Επισκόπου. Κι ενώ όλα αυτά εγίνονταν για χλευασμό των Χριστιανών και σύμφωνα με την τάξη της Εκκλησίας, έξαφνα, όταν στο τέλος ο Πορφύριος εφόρεσε και τον λευκό χιτώνα, που φορούσαν όσοι εβαπτίζονταν, είδεν εμπρός του Αγγέλους του Θεού. Βρέθηκε στ' αλήθεια Χριστιανός και μαρτύρησε ομολογώντας τον Χριστό. Την ανθρώπινη ασθένεια θεραπεύει κι αναπληρώνει η θεία χάρη.
Βιογραφία
Ο Άγιος Πορφύριος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (περί το 270 μ.Χ.). Καταγόταν από την Έφεσο της Μικράς Ασίας και από μικρή ηλικία είχε ανατραφεί με τους μίμους στα θέατρα. Εξασκώντας την τέχνη του μίμου συχνά κορόιδευε τις χριστιανικές συνήθειες και τελετουργίες. Αλλά η Θεία επέμβαση έφερε μία απροσδόκητη μεταβολή.
Ο Πορφύριος είχε μία κόρη την οποία έχασε από αιφνίδιο θάνατο. Η απώλειά της έφερε ένα τεράστιο πλήγμα στην καρδιά του. Άφησε το επάγγελμά του μίμου και άρχισε να περιφέρεται θρηνώντας. Η παρηγοριά στην καρδιά του ήρθε από τους κόλπους των χριστιανών, που τόσο είχε εμπαίξει. Έτσι βρίσκοντας την γαλήνη βαπτίσθηκε χριστιανός και μετά με θάρρος αποκήρυξε την ειδωλολατρική πίστη.
Ο έπαρχος όταν το έμαθε τον κάλεσε και τον πρόσταξε να ασπαστεί τα είδωλα. Ο Άγιος Πορφύριος αρνήθηκε, γι' αυτό και αποκεφαλίστηκε.
