2 6

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Στῦλος γέγονας Ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων τὴν Ἐκκλησίαν, ἱεράρχα Ἀθανάσιε, τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατήσχυνας Ἄρειον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ

Ως θείος Αρχάγγελος, των νοερών στρατιών, Τριάδος την έλλαμψιν, καθυποδέχη λαμπρώς, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε· όθεν εκ πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, σώζε απαρατρώτους, τους πιστώς σε τιμώντας, και πόθω ανευφημούντας, τα σα θαυμάσια

O Γέροντας Παίσιος διηγείται τις επισκέψεις της Θεοτόκου


O Γέροντας Παίσιος διηγείται τις επισκέψεις της Θεοτόκου


Όπως διηγείται ο Γέροντας Παίσιος, «Ήταν Δεκαπενταύγουστος. Ύστερα από τη Θεία Λειτουργία με έστειλε ο γέροντας μου για μια εργασία.


Ήμουν εξαντλημένος από τη νηστεία και τη προηγούμενη αγρυπνία, και μετά τη Θεία Λειτουργία δεν έφαγα γιατί δε μου είπε ο Γέροντας».


Έφτασα στην Ιβήρων και περίμενα το «μοτόρι» (καραβάκι). Ενώ θα ερχόταν το μεσημέρι, έφθασε το βράδυ και ακόμα να φανή. Ήμουν εξαντλημένος. Λέω να κάνω ένα κομποσχοίνι στην Παναγία κάτι να μου οικονομήση. Μετά λέω στον εαυτό μου: «Βρε χαμένε για τέτοια μικροπράγματα θα ενοχλείς την Παναγία;». Δεν πρόλαβα να τελειώσω και έρχεται ένας αδελφός από μέσα. Μου δίνει ένα δεματάκι και μου λέει: «Να, αδελφέ μου για τη χάρη της Κυρίας Θεοτόκου».


«Το άνοιξα. Είχε μέσα μισό ψωμάκι, σύκα και σταφύλια. Μόλις κρατήθηκα από τα κλάματα μέχρι να φύγει ο αδελφός».


Αυτό συνέβη στο κιόσκι της Ιβήρων. Και άλλοτε έλαβε αμεσότερη πείρα της θεομητορικής πρόνοιας στον αρσανά του αυτού Μοναστηριού. Τα δύο γεγονότα έχουν πολλές ομοιότητες αλλά και αρκετές διαφορές. Και στην δεύτερη περίπτωση ήταν άυπνος και νηστικός και περίμενε το «μοτόρι».


Διηγήθηκε ο Γέροντας: «Από την εξάντληση δεν αισθανόμουν καλά. Φοβήθηκα να μη λιποθυμήσω και με δουν οι εργάτες. Για αυτό έκανα κουράγιο και πήγα πίσω από μια ντάνα ξύλα.


Σκέφτηκα προς στιγμήν να παρακαλέσω την Παναγία και αμέσως μετά είπα στον εαυτό μου: «Άθλιε, την Παναγία για το ψωμάκι την έχουμε;»


Και μόλις είπα αυτό, να η Παναγία και μου έδωσε ζεστό ψωμί και σταφύλι! Ε, από κει και πέρα μετά…


Κάποιος τον οποίον ο Γέροντας θεράπευσε από ανίατη ασθένεια, ακούγοντας την διήγηση, ρώτησε έκπληκτος:


-Καλά Γέροντα, μετά που έφαγες τις ρόγες του σταφυλιού, το κοτσάνι σου έμεινε στο χέρι;


-Και το κοτσάνι και τα ψίχουλα, απάντησε με έμφαση.


***


Κατά το σύντομο διάστημα της παραμονής του στην Ι. Μ. Φιλοθέου, δεν έπαυσε να σκέφτεται την έρημο. Αισθανόταν έντονη την επιθυμία για ησυχία.


Είχε συμφωνήσει με τον π. Φ. Φιλοθείτη να πάνε στα κατουνάκια να ασκητέψουν. Ο π. Παίσιος θα έκανε εργόχειρο ο π. Φ. θα το έδινε στα μοναστήρια και θα έπαιρνε παξιμάδι για να οικονομούνται. Αλλά μια νύχτα πριν σημάνει το τάλαντο για την Εκκλησία, ο Γέροντας χτύπησε την πόρτα του κελλιού του π. Φ. και του είπε ότι δεν είναι θέλημα Θεού να φύγουν. Ο π. Φ. του διηγήθηκε το εξής όνειρο που είδε: «Τρέχαμε στη στέγη της Μονής και, ενώ ήμασταν έτοιμοι να πηδήξουμε, μια μαυροφόρα γυναίκα μιας κράτησε από τη πλάτη και είπε ότι είναι γκρεμός και θα σκοτωθούμε. Έτσι και εγώ κατάλαβα ότι δεν επιθυμεί ο Θεός να πάμε».


Ο π. Παίσιος διηγήθηκε αργότερα ως εξής αυτό που συνέβη και τον έκανε να πάη αντί για τα Κατουνάκια στην Μονη Στομίου: «Έκανα προσευχή στο κελί μου. Ξαφνικά ακινητοποιήθηκα τελείως. Δεν μπορούσα να σηκωθώ. Ήταν αδύνατο. Μια αόρατη δύναμη με κρατούσε ακίνητο. Κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Έμεινα έτσι βιδωμένος για δυο-δυόμισι ώρες. Μπορούσα να προσεύχωμαι, να σκέφτωμαι, αλλά δεν μπορούσα να κινηθώ καθόλου. Ενώ βρισκόμουν σ΄ αυτή την κατάσταση είδα σαν σε τηλεόραση από τη μια μεριά τα Κατουνάκια και από την άλλη τη Μονή Στομίου στην Κόνιτσα. Εγώ με λαχτάρα γύρισα τα μάτια ου στα Κατουνάκια. Μια φωνή τότε –ήταν της Παναγίας- μου είπε καθαρά:


«Δε θα πας στα Κατουνάκια, θα πας στην Μονή Στομίου». «Παναγία μου εγώ έρημο σου ζήτησα και συ με στέλνεις στο κόσμο;», είπα. Άκουσα ξανά την ίδια φωνή να μου λέη αυστηρά: «θα πας να συναντήσεις το τάδε πρόσωπο, (1) το οποίο θα σε βοηθήσει πολύ». Συγχρόνως κατά τη διάρκεια αυτού του θείου γεγονότος μου ήρθαν απαντήσεις σαν σε τηλεόραση σε πολλές απορίες που είχα. Αμέσως λύθηκα από εκείνο το αόρατο δέσιμο και πλημμύρισε η καρδιά μου από τη θεία χάρι. Μετά πήγα και το είπα στον Πνευματικό. «Αυτό είναι το θέλημα του Θεού» , μου είπε. Μη κάνεις όμως λόγο για το γεγονός. Πες πως για λόγους υγείας». –έβγαζα αίμα αυτή την εποχή- «θα χρειασθεί να βγεις από το Όρος και πήγαινε». Άλλο ήθελα εγώ, αλλά ο Θεός είχε το σχέδιο του. Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ο κύριος λόγος ήταν για να βοηθηθούν οι ογδόντα οικογένειες που είχαν γίνει προτεσταντικές, να επιστρέψουν στην ορθοδοξία.


***


Στη Μονή Στομίου, δύο ευλαβείς γυναίκες από την Κόνιτσα, η κυρία Πόπη Μουρελάτου και η κυρία Πηνελόπη Μπσρμπούτη, βοηθούσαν στην καλλιέργεια του κήπου.


Ένα βράδυ, μετά το Απόδειπνο, πήγαν στον Ξενώνα και έπεσαν νωρίς να κοιμηθούν. Ξύπνησαν όταν άκουσαν να χτυπά το σήμαντρο. Βγήκαν έξω από το δωμάτιο. Είδαν το Γέροντα να βγαίνη από το κελί του και μάλιστα τους είπε: «Ευλογημένες, δε σας είπα να μη χτυπάτε τη νύχτα το σήμαντρο»;


Με απορία απάντησαν ότι αυτές δεν έκαναν κάτι τέτοιο, και συγχρόνως βλέπουν μια γυναίκα να εξαφανίζεται μέσα στην Εκκλησία. Την είδαν από το πλάι, δηλαδή από τον ώμο και κάτω , το χέρι της και το μαφόριο. Ήταν η Παναγία, που η νυχτερινή επίσκεψη της αναγγέλθηκε με το αυτόματο χτύπημα του σημάντρου.


Ο Γέροντας, ενώ μέχρι τότε μιλούσε δυνατά, ύστερα από ευλάβεια και δέος έκανε σιωπηλά νόημα στις δύο γυναίκες να πάνε στο δωμάτιο τους, και ο ίδιος μπήκε στο κελί του.


***


Ο Γέροντας είδες στον ύπνο του ότι θα πήγαινε μακρινό ταξίδι και ετοίμασε τα χαρτιά του. Ήταν και άλλοι άνθρωποι και ετοίμαζαν και αυτοί τα δικά τους. παρουσιάστηκε τότε μια ωραία, μεγαλοπρεπής γυναίκα, ντυμένη στα χρυσά. Του πήρε τα χαρτιά, τα έβαλε στον κόρφο της και του είπε ότι αυτή θα τα τακτοποιήσει αλλά ακόμη δεν είναι καιρός να φύγη, είναι νωρίς. Προηγουμένως ο Γέροντας είχε προσευχηθεί: «Παναγιά μου, το διαβατήριο και τα χαρτιά μου δεν είναι έτοιμα», με συναίσθηση ότι είναι ανέτοιμος να αναχωρήσει για την άλλη ζωή.


Όταν ύστερα από λίγο καιρό πήγε στα Ιεροσόλυμα, στη Γεσθημανή, με έκπληξη που διαπίστωσαν και οι συνοδοί του, αντίκρυσε στο πρόσωπο της εικόνας της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας την «Κυρία» που είχε δει στο όνειρο του. Έτσι συνειδητοποίησε ότι Αυτή που του παρουσιάστηκε ήταν η Παναγία και το μεγάλο ταξίδι ήταν η αναχώρηση απ΄ αυτήν την ζωή, αλλά ακόμη δεν ήταν η ώρα.


***


Διηγήθηκε ο Γέροντας: «Την περασμένη Σαρακοστή [21 Φερ. 1985] παρουσιάστηκε ντυμένη στα άσπρα. Μου είπε ότι θα συμβούν πολλά στον κόσμο, γι΄ αυτό και να φροντίσω να πάρω…(κάτι που αφορούσε προσωπικά τον ίδιο)».


Φανερώθηκε κοντά στην Βορειοανατολική γωνιά της Καλύβης του. Όταν την είδε ο Γέροντας, είπε ταπεινά: «Παναγία μου, και ο τόπος είναι βρώμικος (2) και εγώ βρώμικος». Όμως έκτοτε ευλαβείτο και τον τόπο «ου έστησαν οι πόδες» της αχράντου Θεομήτορος. Ήθελε στο μέρος εκείνο να φυτέψη λουλούδια, για να μη πατιέται.


Στο Ωρολόγιο, στις 21 Φεβρουαρίου, σημείωσε κρυπτογραφικά το θαυμαστό αυτό γεγονός ως εξής: «Η Παναγία!10,30 πριν το μεσάν Ολόλευκα Άστραφ συγχωρ.»


1. το πρόσωπο αυτό ήταν η Αικατερίνη Ρούσση, μητέρα του Δημάρχου. «Ήταν αγία ψυχή», κατά το Γέροντα.


2. Ίσως επειδή μερικές φορές πετούσε εκεί κοντά φλούδες.


Από το βιβλίο: Ιερομόναχου Ισαάκ, Βίος Γέροντας Παΐσιου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος, 2004, σελ. 114, 142, 291, 296.

http://ahdoni.blogspot.gr/

Οφείλω μια συγνώμη......


Οφείλω μια συγνώμη......





Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα. Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα.
Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…
Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες…. Δεν θα σου τύχει πολλές φορές στην ζωή. Και να θυμάσαι, οτι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίξεις ποτέ.....


**και κάτι απο τα παλιά μου, που πάντα ζει μέσα μου ως προσευχή...


http://plibyos.blogspot.gr/

Τίμιε πάτερ, φλόγες κολάσεως στο κορμί μου!







Κάποτε νεαρός δόκιμος δοκιμάζεται σφόδρα από πειρασμούς πορνείας. Τρέχει στον πνευματικό του.

Τίμιε πάτερ, φλόγες κολάσεως στο κορμί μου! Βασανίζομαι από πορνικούς διαλογισμούς.

Ο γέροντας δίνει πολλά φάρμακα: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μελέτη, εργασία.

Ο νέος πριν φύγει παρακαλεί τον πνευματικό του:

Να προσεύχεσαι, πάτερ, για ν’ ανακουφιστώ λίγο από το φοβερό αυτό πόλεμο.

Ο γέροντας νηστεύει, αγρυπνά, προσεύχεται θερμά για το παιδί του, βάζει και άλλους να προσεύχονται παράλληλα. Κατά την εβδομάδα ρωτά το νεαρό.

Πώς πάει ο πόλεμος, παιδί μου;

Τίποτε! Ίδια κατάσταση! Αν ξέρατε τι συλλογίζομαι κάθε βράδυ, θα με πετάγατε με κλωτσιές έξω από το μοναστήρι!

Ο γέροντας παραξενεύεται. Το βράδυ ρωτά τον Θεό:

Γιατί, Κύριέ μου, δεν ανακουφίζεις λίγο το πλάσμα σου. Γιατί τ’ αφήνεις να το πειράζει ο λύκος;

Τότε παρουσιάζεται μπροστά του μ’ ανθρώπινη μορφή ο ίδιος ο διάβολος:

– Ψέμματα λέγει ο νεαρός! Εγώ δεν φταίω καθόλου. Από την πρώτη μέρα, Αββά, που άρχισες προσευχή, εγώ αναγκαστικά, σταμάτησα να τον πειράζω! Αυτός έχει μέσα του το δαίμονα, μέσα στη «γούλα» του (= πρόλοβος πουλιών. Έχει το διάολο μέσα του, στην κοιλιά του. Εγώ δεν έχω καμιά σχέση μ’ αυτό τον πόλεμο.

Αυτός μονάχος του πολεμά τον εαυτό του, γιατί τρώγει σα λύκος, πίνει κρασί σα νεροφίδα, κοιμάται ατέλειωτες ώρες, λαρθοτρώγει Τετάρτη και Παρασκευή!

Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»

http://www.vimaorthodoxias.gr

Πρέπει να φιλάμε το χέρι του Ιερέα;


Πρέπει να φιλάμε το χέρι του Ιερέα;




Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πέθανε ο γέροντας Ιερέας σας. Στη θέση του ήρθε ένας νεαρός Ιερέας, που μόλις αποφοίτησε από την Ιερατική Σχολή. Με χαρά φιλούσατε το χέρι του γέροντα Ιερέα. Αλλά τώρα σας ήρθε ένας νεαρός! Πως να του φιλήσετε το χέρι αφού είναι πολύ νεότερός σας;

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία για τον Σέρβο βασιλιά Μίλος. Κάποτε θα λειτουργούσε ένας όχι ηλικιωμένος, αλλά πολύ νέος Ιερέας. Ο γερο – βασιλιάς ήταν πολύ ευσεβής.

Η Θεία Λειτουργία δεν άρχιζε, αν δεν είχε ακόμη πάει και αυτός στην Εκκλησία. Και όταν επήγε, στάθηκε στη μέση στο θρόνο του, και προσευχόταν όπως όλοι.

Όταν τελείωσε η Λειτουργία, ο βασιλιάς πήγε να φιλήσει το χέρι του παπά και να πάρει αντίδωρο. Μα εκείνος από σεβασμό έδωσε το αντίδωρο, και τράβηξε γρήγορα το χέρι του, για να μην το φιλήσει ο γερο – βασιλιάς. Τότε ο βασιλιάς Μίλος τον κοίταξε αυστηρά και του είπε:

– Δως μου το χέρι σου. Δεν φιλάω το δικό σου χέρι, πάτερ. Την ιερωσύνη σου προσκυνώ, που είναι πιο μεγάλη και από μένα και από σένα!

Τώρα το καταλαβαίνεις το νόημα. Ο γερο – βασιλιάς μίλησε στην εκκλησία θεόπνευστα.

Ο Ιερέας σας μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. Μα η ιερωσύνη του είναι από καταβολής κόσμου. Όταν λοιπόν του ασπάζεσθε το χέρι, προσκυνάτε την ιερωσύνη του, που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστό και τους Αποστόλους μέχρι τον Ιερέα σας. Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των Οσίων και αγίων ιερέων και Ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα.

Ασπάζασθε και προσκυνάτε τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τον Αγιο Νικόλαο, τον Αγιο Βασίλειο, τον Αγιο Σάββα και “όλους τους επιγείους αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους”, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό!

Το φίλημα που κάνουμε στο χέρι του παπά δεν είναι φίλημα φυσικό. Είναι φίλημα άγιον, όπως γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος.

Να το ασπάζεσθε λοιπόν το χέρι του Ιερέα που σας ευλογεί. Είναι ευλογημένο από τον Θεό. Με τη χάρη της ιερωσύνης. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Να το φιλάτε το χέρι του Ιερέα σας. Όσο νέος και αν είναι. Και να τον ακούτε.

http://www.vimaorthodoxias.gr

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 4 Ιουνίου 2017 – Της Πεντηκοστής


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 4 Ιουνίου 2017 – Της Πεντηκοστής

(᾿Ιω. ζ´ 37-52, η´ 12)

Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ᾿Εάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ῾Ο πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν. Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας.

Ο Απόστολος της Κυριακής 4 Ιουνίου 2017 – Της Πεντηκοστής


Ο Απόστολος της Κυριακής 4 Ιουνίου 2017 – Της Πεντηκοστής


(Πραξ. β´ 1-11)

Εν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.

Γάμοι και Βαφτίσεις: Ημερομηνίες που δεν επιτρέπονται


Γάμοι και Βαφτίσεις: Ημερομηνίες που δεν επιτρέπονται

Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι η θρησκεία μας απαγορεύει κάποιες συγκεκριμένες ημέρες να γίνονται γάμοι και βαφτίσεις, με αποτέλεσμα να βρίσκουν μια ημερομηνία που τελικά δεν είναι διαθέσιμη.


Για να κάνετε τον προγραμματισμό σας σωστά, μαζέψαμε όλες τις ημερομηνίες σε ένα άρθρο ώστε να μπορείτε να τις βρείτε εύκολα.

Ημερομηνίες που δεν γίνονται γάμοι και βαφτίσεις είναι οι ακόλουθες:

14 Σεπτεμβρίου (Ύψωση του Τιμίου Σταυρού)
Από 18 ως 25 Δεκεμβρίου (Νηστεία Χριστουγέννων)
5 Ιανουαρίου (παραμονή των Φώτων)
6 Ιανουαρίου (Θεοφάνεια – Ημέρα των Φώτων)
Σαρακοστή (Καθαρά Δευτέρα μέχρι Μεγάλο Σάββατο)
Τα Ψυχοσάββατα (Αν είναι μέσα στη Σαρακοστή)
Του Αγίου Πνεύματος
Των Αγίων Αποστόλων (από Κυριακή Αγίων Πάντων μέχρι της Παραμονής της εορτής)
Από 1 ως 15 Αυγούστου (Νηστεία Δεκαπενταύγουστου)
29 Αυγούστου (Αποτομή Τιμίας Κεφαλής Προδρόμου)
Σαρακοστή (Καθαρά Δευτέρα μέχρι Μεγάλο Σάββατο)
Κάποιος Ναός, μπορεί να απαγορεύσει έναν γάμο ή μια βάφτιση αν η ημερομηνία συμπίπτει με την ημερομηνία που γιορτάζει ο Ναός.

Εάν υπάρχει σοβαρός λόγος που πρέπει να τελεσθεί ένα μυστήριο τότε πρέπει να δοθεί ειδική άδεια από τον Μητροπολίτη.
Θα κλείσουμε το άρθρο μας, λέγοντάς σας ότι πάντα καλό είναι να ρωτάτε και τον ιερέα του Ναού που θέλετε να τελεστεί το μυστήριο. Κάποιοι ιερείς λειτουργούν αυτόνομα οπότε καλό είναι να ρωτήσετε για τη διαθεσιμότητα της ημέρας για να είστε απολύτως σίγουροι.

Σε ευχαριστώ για όλα Κύριε και Θεέ μου

Κύριε, όλη η φύση υμνολογεί και δοξάζει το Άγιο Όνομά Σου…Όλα τα δημιούργησες με τάξη, αρμονία, ισορροπία και ομορφιά.

Εσύ Πανάγαθε Θεέ, με τοποθέτησες πάνω στη γη. Εσύ, Άριστε Τεχνίτη, στερέωσες για χάρη μου το θόλο του ουρανού.

Εσύ μου ανάβεις το φως του ηλίου κάθε ημέρα. Εσύ αναβλύζεις τις πηγές με γάργαρο νερό.

Με τη Θεία και Αγαθή βουλή Σου δημιούργησες τα δέντρα με τους καρπούς, τα καταπράσινα βοσκοτόπια, τα υπέροχα και ευωδιαστά λουλούδια.

Με το Θείον πρόσταγμά Σου εμφανίστηκαν επάνω στη γη όλων των ειδών τα ζώα, μικρά και μεγάλα.

Στο τέλος, δημιούργησες εμένα αυτεξούσιο και με ψυχή αθάνατη, και με κατέστησες εξουσιαστή όλων των δημιουργημάτων Σου.

Όλα γύρω μου είναι σταλαγματιές της δικής Σου αγάπης.

Και τα έμψυχα και τα άψυχα, και τα βουνά και η θάλασσα, και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός.

Γι’ αυτό κι εγώ Σε δοξάζω και Σε ευχαριστώ για όσα μου χάρισες.



Για τη φύση που δημιούργησες και μου την παραχώρησες να την απολαμβάνω και να την διαχειρίζομαι με αγάπη και φροντίδα προκειμένου να με διακονεί και να κατανοώ το μέγεθος της αγάπης Σου.

Για τον ήλιο που σκορπά παντού το φως του. Για τα λουλούδια που ευωδιάζουν. Για τα πουλιά και τα ζώα που με ψυχαγωγούν και με διδάσκουν.

Για τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα της ζωής, που μου μιλούν για την αγάπή Σου και συγκλονίζεται η καρδιά μου.

Για όλα αυτά Σ’ ευχαριστώ και Σού ζητώ ν’ με ελεήσεις Κύριε και να με φωτίζεις ώστε να ζω σύμφωνα με το θέλημά Σου, και να χαίρομαι κάθε τι που με περιβάλλει.

Ακόμη να εκτιμώ, να προστατεύω και να θαυμάζω όλα τα δημιουργήματά Σου, ώστε να μην αποκοπώ από αυτά, γιατί αυτό με απομακρύνει από Εσένα, τον Πατέρα μου τον Προστάτη, Πλάστη και Δημιουργό μου. Αμήν.

http://www.vimaorthodoxias.gr

Ο Απόστολος της Κυριακής 21 Μαΐου 2017 – Των αγίων


Ο Απόστολος της Κυριακής 21 Μαΐου 2017 – Των αγίων




(Πραξ. κστ´ 1, 12-20)

Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ᾿Αγρίππας ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· ᾿Επιτρέπεταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν. Τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο· ᾿Εν οἷς καὶ πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετ᾿ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς παρὰ τῶν ἀρχιερέων, ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους· πάντων δὲ καταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λαλοῦσαν πρός με καὶ λέγουσαν τῇ ῾Εβραΐδι διαλέκτῳ· Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις;

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21 Μαΐου 2017 – Του τυφλού


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21 Μαΐου 2017 – Του τυφλού




(᾿Ιω. θ´ 1-38)

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ ᾿Ιησοῦς, εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῾Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς· Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. ᾿Εμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι. ῞Οταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου. Ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ῞Υπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ᾿Απῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων. Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· Οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν; ῎Αλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ᾿Εκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. ῎Ελεγον οὖν αὐτῷ· Πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; ᾿Απεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ῎Ανθρωπος λεγόμενος ᾿Ιησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. Εἶπον οὖν αὐτῷ· Ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; Λέγει· Οὐκ οἶδα. ῎Αγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν. ῏Ην δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. Πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω. ῎Ελεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· Οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ῎Αλλοι ἔλεγον·

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 14 Μαΐου 2017 – Της Σαμαρείτιδος


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 14 Μαΐου 2017 – Της Σαμαρείτιδος




(᾿Ιω. δ´ 5-42)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν ᾿Ιακὼβ ᾿Ιωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ῾Ο οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. ῎Ερχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Δός μοι πιεῖν. Οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. Λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· Πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; Οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις. ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. Λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; Μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν ᾿Ιακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ῞Υπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. ᾿Απεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· Οὐκ ἔχω ἄνδρα.

Το Απόστολος της Κυριακής 14 Μαΐου 2017 – Της Σαμαρείτιδος


Το Απόστολος της Κυριακής 14 Μαΐου 2017 – Της Σαμαρείτιδος




(Πραξ. ια´ 19-30)

Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διασπαρέντες οἱ ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ ᾿Αντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον ᾿Ιουδαίοις. ῏Ησαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς ᾿Αντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς ῾Ελληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν. Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾿Ηκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν ῾Ιεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως ᾿Αντιοχείας· ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου καὶ πίστεως· καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ.

Αμαρτήματα θανάσιμα και συγγνωστά


Αμαρτήματα θανάσιμα και συγγνωστά
Δημήτριος Παναγόπουλος


Πολλές φορές ακούμε να γίνεται λόγος, τόσο για θανάσιμα, όσο και για συγγνωστά αμαρτήματα, και είναι αλήθεια ότι λίγοι από εμάς γνωρίζουμε να κάνουμε την διάκριση αυτή.

Επειδή, λοιπόν, η διάκριση της αμαρτίας είναι απαραίτητη για κάθε άνθρωπο, θα αναφέρουμε λίγα πράγματα για τα δύο αυτά αμαρτήματα, θανάσιμα και συγγνωστά, για να γνωρίζουμε πού βαδίζουμε. Διότι πολλοί από εμάς υποπίπτουμε σε θανάσιμα αμαρτήματα και λέμε, α, δεν είναι τίποτε αυτό! Και το αντίθετο, υποπίπτουμε σε συγγνωστά και νομίζουμε ότι έχουμε αμαρτήσει θανάσιμα και απελπιζόμαστε.



α) Για τα θανάσιμα.

Τα θανάσιμα αμαρτήματα, κατά τον Γεννάδιο Σχολάριο, τον Κορέσσιο και των Ιεροσολύμων Χρύσανθο, όπως αναφέρει ο άγιος Νικόδημος, είναι τα προαιρετικά εκείνα αμαρτήματα που προσβάλλουν την μεταξύ ημών και Θεού αγάπη, ή την αγάπη μεταξύ ημών, Θεού και πλησίον, και καθιστούν τους αμαρτάνοντες ενόχους αιωνίου Κολάσεως. Και η μεταξύ ημών και Θεού αγάπη προσβάλλεται, όταν π.χ. θα βλασφημήσουμε Αυτόν, ενώ η μεταξύ ημών, Θεού και πλησίον αγάπη προσβάλλεται, όταν π.χ. θα φονεύσουμε κάποιον.

Τα αμαρτήματα λοιπόν αυτά που λέγονται θανάσιμα είναι τα εξής: 1) η Υπερηφάνεια, 2) η Φιλαργυρία, 3) η Πορνεία, 4) ο Φθόνος, 5) η Γαστριμαργία, 6) ο Θυμός και 7) η Ακηδία (ή Αμέλεια). Από αυτά τα επτά βασικά αμαρτήματα πηγάζουν όλα τ’ άλλα. Το τι δε ακριβώς γεννά το καθένα από αυτά μάς το σημειώνει ο Γαβριήλ Φιλαδελφείας στην Ορθόδοξη Ομολογία του, όπως και ο Νικόλαος Βούλγαρης, που γράφουν τα εξής:

1) Από την Υπερηφάνεια πηγάζουν: κενοδοξία, καύχηση, οίηση, φιλοδοξία, ανυποταξία, καταγέλαση, υπόκριση, πείσμα κ.α.

2) Από τη Φιλαργυρία πηγάζουν: πλεονεξία, ανελεημοσύνη, σκληρότητα της καρδιάς, κλοπή, αρπαγή, ψεύδος, αδικία, δολιότητα, επιορκία, σιμωνία, ιεροσυλία, απιστία, ανειλικρίνεια κ.α.

3) Από την Πορνεία πηγάζουν: μοιχεία, αρσενοκοιτία, κτηνοβασία, αιμομιξία, παιδοφθορία, παρθενοφθορία, συγκυλισμός, αυνανισμός, τύφλωση του νου, αθεοφοβία κ.α.

4) Από τον Φθόνο πηγάζουν: επιβουλή, έχθρα, χαιρεκακία, φιλονεικία, καταλαλιά, απάτη, προδοσία, φόνος, αχαριστία, λύπη για τα καλά του φθονουμένου.

5) Από τη Γαστριμαργία πηγάζουν: λαιμαργία, μέθη, ασωτία, καρηβαρία (πονοκέφαλος), λαγνεία, ακηδία κ.α.

6) Από τον Θυμό πηγάζουν: βλασφημία, μίσος, μνησικακία, φιλονεικία, επιορκία, κατάρα, ύβρη, μάχη, διαπληκτισμός, φόνος κ.α.

7) Από την Ακηδία πηγάζουν: μικροψυχία, λύπη και αγανάκτηση για το καλό που κάνουμε, προφάσεις εν αμαρτίαις, απόγνωση, απιστία και νωθρότητα προς κάθε καλό έργο που ήταν δυνατό να πράξουμε.

Ας σημειωθεί ότι τα επτά αυτά βασικά θανάσιμα αμαρτήματα είναι ως πάθη και έξεις ριζωμένα στην ψυχή, από τα οποία βλαστάνουν όλα τα ανωτέρω. Και ακόμη, ότι άλλα από αυτά είναι μεγαλύτερα και άλλα μικρότερα και άλλα είναι αίτια των άλλων και άλλα αιτιατά. Π.χ. η λαγνεία (η ασέλγεια δηλαδή) και η ακηδία (η αμέλεια ή αδιαφορία) γεννιούνται από την γαστριμαργία. Ο φθόνος, ο θυμός και η φιλαργυρία γεννούν τον φόνο και τη φιλονεικία κ.ο.κ.

Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας λέει, ότι η ρίζα όλων των αμαρτημάτων, θανασίμων και μη, είναι η φιλαυτία. Αυτή η αμαρτία είναι η αιτία όλων των άλλων κακών. Το αναφέρει δε αυτό, ερμηνεύοντας το του αποστόλου Παύλου, εκεί που λέει: «Έσονται οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι» κτλ. (Β’ Τιμ. 3:2-7), διότι και ο απόστολος προέταξε αυτήν την αμαρτία από τις λοιπές.



β) Για τα συγγνωστά.

Συγγνωστά αμαρτήματα λέγονται τα αμαρτήματα εκείνα, τα οποία δεν προσβάλλουν την προς τον Θεό ή τον πλησίον αγάπη, ούτε καθιστούν τον άνθρωπο εχθρό του Θεού και ένοχο αιωνίου Κολάσεως, στα οποία είναι υποκείμενοι και αυτοί οι Άγιοι κατά το ρητό του Ιακώβου που λέει: «Πολλά γαρ πταίομεν άπαντες» (Ιακ. 3:2), το του Ιωάννου: «Εάν είπωμεν αμαρτίαν ουκ έχομεν εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν» (Α’ Ιω. 1:8), το του Δαβίδ: «Μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων» (Ψαλ. 142:2), το του Σολομώντος: «Ουκ έστιν άνθρωπος, ος ουχ ήμαρτε» (Γ’ Βασ. 8:46), το του Δανιήλ: «Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν» (Δαν. 9:5) και το «Ηυχόμην και εξωμολογούμην τας αμαρτίας μου και τας αμαρτίας του λαού μου Κυρίω τω Θεώ μου» του ίδιου (Δαν. 9:20).

Έτσι αναφέρει και η εν Καρθαγένη Σύνοδος στους κανόνες της 125, 126 και 127. Τα συγγνωστά λοιπόν αμαρτήματα είναι π.χ. η πρώτη κίνηση προς άνομη επιθυμία, η πρώτη κίνηση του μίσους, το παιγνιώδες (αν είναι δυνατόν να λεχθεί) ψεύδος, ο κατά πάροδον φθόνος, δηλαδή η λεγόμενη ζήλεια, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μικρή λύπη για κάτι καλό που έχει επάνω του ή γύρω του ο άλλος.

Και λέμε, ότι σε αυτά υποπίπτουμε άπαντες και δεν υπάρχει άνθρωπος στη γη που έμεινε άτρωτος από αυτά.

Και είναι αλήθεια τόσο λυπηρό, άνθρωποι αγωνιζόμενοι εν Κυρίω να πέφτουν πολλές φορές σε αμαρτήματα θανάσιμα, που αυτοί τα βλέπουν ίσως για συγγνωστά. Αλλά ο Κύριος που είναι τόσο καλός όλα τα ενεργεί για την σωτηρία μας και την αφύπνισή μας.

Ως επί το πλείστον δε, την παθαίνουν οι άνθρωποι που έχουν πολλές αρετές. Εκεί ο Σατανάς βρίσκει ευκαιρία να τους βαστά από κάπου, από τη στιγμή που έχουν τόσα άλλα.

* * *

Είναι πράγματι δυσκολοδιάκριτη η διαφορά που υπάρχει μεταξύ θανάσιμου και συγγνωστού αμαρτήματος. Γι’ αυτό θα παραθέσουμε, με τη θεία χάρη, γνώμες διαφόρων αγίων προσώπων που μιλούν για τη διάκριση αυτή. Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης π.χ. λέει, ότι «Προς θάνατον αμαρτία είναι η αμαρτία που γίνεται εν γνώσει, μη προς θάνατον δε, αυτή που γίνεται εν αγνοία. Αλλά και η κατά του Θεού βλασφημία και η εν γνώσει μεγάλη αμαρτία (δηλαδή φόνος, μοιχεία κ.τ.τ.) είναι προς θάνατον» (Ερωτ. νδ’).

Επίσης ο Ε’ κανόνας της Ζ’ Οικ. Συνόδου, όπως και ο Οικουμένιος, προς θάνατον αμαρτία λένε την αμετανόητη και αδιόρθωτη. Ο Γεώργιος Κορέσσιος, ο οποίος φαίνεται ότι μιλάει ακριβέστερα, λέει ότι «τα θανάσιμα διαφέρουν από τα συγγνωστά καθώς διαφέρει ένα θανάσιμο έργο από έναν αργό λόγο ή έναν μάταιο λογισμό. Καθότι με τρεις όψεις παρουσιάζεται η αμαρτία, ή ως πονηρό έργο ή ως πονηρός λόγος ή ως πονηρό νόημα. Και όλα τα πονηρά έργα είναι βέβαια ενός γένους, διαφέρουν όμως μεταξύ τους κατά το είδος· ομοίως και όλα τα πονηρά λόγια και νοήματα διαφέρουν κατά την ατέλεια της πράξεως και ενεργείας, όπως διαφέρει η πρώτη κίνηση του θυμού και του μίσους από τον πραγματικό θυμό και τη μνησικακία. Επίσης η επιορκία, αν και είναι θανάσιμη, διαφέρει του αργού λόγου».

Ο Γεννάδιος ο Σχολάριος ταξινομεί τα θανάσιμα και συγγνωστά αμαρτήματα σε γενικότερους κανόνες. Δηλαδή στον νου αποδίδει τους κακούς λογισμούς, στη γλώσσα τους κακούς λόγους και στο σώμα τα κακά έργα. Και προσθέτει ότι γίνεται θανάσιμη η αμαρτία που ανήκει στον νου, όταν πραγματοποιηθεί, όπως η υπερηφάνεια, η μνησικακία, η αίρεση κ.α., και όχι όταν απλώς περάσει από τον νου ο εγωϊσμός, το μίσος, η απιστία. Γι’ αυτά αναφέρει και ο Νηστευτής στον β’, γ’ και δ’ κανόνα του.

Ομοίως γίνεται θανάσιμη η αμαρτία που ανήκει στη γλώσσα, όταν πραγματοποιηθεί, όπως είναι η βλασφημία, η επιορκία, η ψευδομαρτυρία.

Κατά τον ίδιο τρόπο, κάθε αμαρτία που ανήκει στο σώμα γίνεται θανάσιμη όταν πραγματοποιηθεί, όπως είναι η πορνεία, η μοιχεία, ο φόνος, η έκτρωση κ.τ.τ.

Συγγνωστά παραμένουν τα θανάσιμα αμαρτήματα που ανήκουν στο σώμα αλλ’ όταν έλθουν μόνο στον νου και παραμείνουν μόνο εκεί και φύγουν από εκεί. Διότι όταν αυτή την απλή επιθυμία της πορνείας, ας πούμε, δεν προσέξουμε και τη δεχθούμε και την πράξουμε, τότε αυτή η απλή επιθυμία γεννά θάνατο, όπως λέει ο αδελφόθεος Ιάκωβος: «Η επιθυμία συλλαβούσα τίκτει αμαρτίαν (συγγνωστή δηλαδή), η δε αμαρτία αποτελεσθείσα (μέσω του σώματος) αποκύει θάνατον» (Ιακ. 1:15).

Ομοίως και η θανάσιμη αμαρτία που ανήκει στον λόγο, αν μείνει μόνο στον νου, είναι συγγνωστή. Παραδείγματος χάριν, η βλασφημία που πραγματοποιήθηκε είναι θανάσιμο αμάρτημα, αλλ’ όταν δεν πραγματοποιηθεί και μόνο περάσει από τον νου ή παραμένει και κάπως σ’ αυτόν ακουσίως, είναι συγγνωστή. Με λίγα λόγια, συγγνωστά είναι και αυτά τα θανάσιμα αμαρτήματα, αν δεν πραγματοποιηθούν.





Από το περιοδικό «ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ» Αθηνών, φύλλο 197 του 1959 (απόσπασμα).

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 7 Μαΐου – Δ´ από του Πάσχα, Του παραλύτου


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 7 Μαΐου – Δ´ από του Πάσχα, Του παραλύτου




Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ῎Εστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ᾿Εν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ῎Αγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ῏Ην δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. Τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;

Ο Απόστολος της Κυριακής 7 Μαΐου – Δ´ από του Πάσχα ΜΑΪΟΣ 4, 2017


Ο Απόστολος της Κυριακής 7 Μαΐου – Δ´ από του Πάσχα

(Πράξ. θ´ 32-42)

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον.

Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή των Μυροφόρων, 30/04/2017



Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή των Μυροφόρων, 30/04/2017

Μάρκ. ιε΄43 – ις΄ 8
Κυριακή των Μυροφόρων

43 ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

1 Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 καὶ λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.



Απόδοση στην Νέα Ελληνική

43 ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του συνεδρίου, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να του ζητήσει το σώμα του Ιησού. 44 Ο Πιλάτος απόρησε που ο Ιησούς είχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πεθάνει από ώρα. 45 Όταν πήρε την απάντηση από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. 46 Εκείνος αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Ιησού, τον τύλιξε μ’ αυτό και τον τοποθέτησε σ’ ένα μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο· μετά κύλησε ένα λιθάρι κι έκλεισε την είσοδο του μνήματος. 47 Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.
Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού. 2 Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. 3 Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» 4 Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα ’κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της.



5 Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. 6 Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. 7 Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: “πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει- εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε”». 8 Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος· δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες.

Ναι στο Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία της ταυτότητας των Μετεώρων

Ναι στο Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία της ταυτότητας των Μετεώρων


Ναι στο Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία της ταυτότητας των Μετεώρων
Όπως γνωρίζετε, τα ΜΕΤΕΩΡΑ είναι η ταυτότητα της πίστεώς μας, η παρακαταθήκη που μας κληροδότησαν οι Όσιοι Μετεωρίτες πατέρες μέσα από τον προσωπικό τους αγώνα και την θυσιαστική προσφορά τους. Είναι τα μείλια της περιοχής, της Ορθοδοξίας και του έθνους μας που πρέπει να μείνουν άγια και αναλλοίωτα στο επέκεινα και να παραδοθούν στις επόμενες γενιές, ώστε να συνεχίσουν να αποτελούν το φάρο της ορθής πίστης προσφέροντας στην Ορθοδοξία και στο έθνος.

Τα Μετέωρα, για να παραμείνουν Άγια, πρέπει να προστατευθούν και να θωρακιστούν νομικά από κάθε δράση και πράξη που αλλοιώνει και παραχαράσσει την ταυτότητά τους ως ζωντανό Ορθόδοξο μοναστικό κέντρο. Το τελευταίο διάστημα γίνονται συντονισμένες προσπάθειες, ώστε ο ιερός χώρος να παραδοθεί προς χρήση σε μια σειρά δράσεις που όχι μόνο δεν συνάδουν με τον χώρο, αλλά και τον προσβάλλουν βάναυσα.
Αύριο, 25 Απριλίου και ώρα 5 μ.μ στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου, θα συζητηθεί η πρόταση του Υπουργείου Πολιτισμού για την προστασία των ΜΕΤΕΩΡΩΝ. Επειδή το θέμα κρίνεται σοβαρό και καθοριστικό για τα ΜΕΤΕΩΡΑ, θα σας παρακαλούσαμε να παρευρεθείτε και να στείλετε, σήμερα και αύριο, ένα mail που να τονίζει την σύμφωνη γνώμη σας στην ανάγκη νομικής θωράκισης και προστασίας των ΜΕΤΕΩΡΩΝ.
Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να αποσταλούν σήμερα μηνύματα στον περιφερειάρχη, τον αντιπεριφερειάρχη και στα μέλη του περιφερειακού συμβουλίου με ανάλογο περιεχόμενο:
Παρακαλούμε όπως γνωμοδοτήσετε θετικά για το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος για τον ιερό χώρο των Αγίων Μετεώρων.
Προστατέψτε τους ιερούς αυτούς βράχους, τους αγιασμένους από τη βιωτή και τους αγώνες των Αγίων μας. Προστατέψτε τους βράχους των Μετεώρων οι οποίοι αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πατρίδας μας, βαριά πολιτιστική κληρονομιά που καλούμαστε να διαφυλάξουμε αλώβητη. Μην τους παραδίδετε βορά σε μικροσυμφέροντα και ιδιοτέλειες. Κατοχυρώστε τους νομικά, φυλάξτε τους, γνωμοδοτήστε θετικά για το Προεδρικό Διάταγμα.
Ευχαριστούμε
Σύλλογος «Μετεώρων Λιθόπολις»
Σημείωση: Παρακάτω αναφέρονται τα emai lτων αιρετών στα οποία μπορείτε να στείλετε τα κείμενα σας ή ακόμα και να τηλεφωνήσετε για θετική γνωμοδότηση για το Προεδρικό Διάταγμα.
Περιφερειακό Συμβούλιο:persymv.pro@thessaly.gov.gr
Περιφερειάρχης [Αγοραστός Κωνσταντίνος]
Διοικητήριο
Τηλέφωνο: 2413.506552-4
Φαξ: 2413.506144
Email: periferiarxis@thessaly.gov.gr


Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Τρικάλων
Μιχαλάκης Χρήστος
τηλ.: 24310.27445
email: antiper.trik.gram@thessaly.gov.gr


Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Λάρισας [Παπαδημόπουλος Δημήτριος]
email: antiper.lar@thessaly.gov.gr


Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Μαγνησίας [Κολυνδρίνη Δωροθέα]
email: antiper.kard@thessaly.gov.gr


Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Καρδίτσας [Τσιάκος Βασίλειος]
email: antiper.kard@thessaly.gov.gr


Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού, Πολιτισμού και Δια Βίου Μάθησης
Παιδής Αθανάσιος
τηλ.: 2413.506323
email: apedis@thessaly.gov.gr


Αντιπεριφερειάρχης Περιβάλλοντος, Υδροοικονομίας, Χωρικού Σχεδιασμού, Πολιτικής Γής, Ευρωπ.προγρ.
Νούσιος Κωνσταντίνος
τηλ.: 2413.506558
email: k.nousios@thessaly.gov.gr


Αντιπεριφερειάρχης Δημόσιας Υγείας [Αναγνωστόπουλος Βασίλειος]
email: va.health@thessaly.gov.gr


Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Τρικάλων
email: efatri@culture.gr


Υπουργείο πολιτισμού
email: grplk@culture.gr


Υπουργός πολιτισμού
email: minoff@culture.gr
……………………………………………………………………………………….

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ
Καλαμπάκα, 23 Απριλίου 2017
ΠΡΟΣ : α)Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Κωνσταντίνο Αγοραστό
β)Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας
γ)Αντιπεριφερειάρχη κ. Χρήστο Μιχαλάκη
δ)Περιφερειακούς Συμβούλους
ε)Μητρόπολη ΣΤΑΓΩΝ & ΜΕΤΕΩΡΩΝ
ζ) Διευθύντρια Εφορίας Αρχαιοτήτων Τρικάλων κ.Κρυσταλία Μαντζανά
η) Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο
Θέμα: Τα Μετέωρα και η αναγκαιότητα διαφύλαξης της αγιομετεωρίτικης κληρονομιάς.
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι Περιφερειακοί Σύμβουλοι,
Στο πλαίσιο της συζήτησης στο Περιφερειακό Συμβούλιο της διατύπωσης άποψης επί του περιεχομένου των προτάσεων του Υπουργείου Πολιτισμού αναφορικά με την έκδοση των προβλεπόμενων από το νόμο 2351/95 Προεδρικών διαταγμάτων, σας υποβάλλουμε τις απόψεις του Συλλόγου μας επί του θέματος δεδομένου της δραστηριοποίησής του, εκτός των άλλων, στην διαφύλαξη και ανάδειξη της αγιομετεωρίτικης κληρονομιάς.
Θεωρούμε το θέμα εξόχως σοβαρό καθώς εκτιμούμε ότι η όποια απόφαση ληφθεί τώρα θα επηρεάσει καθοριστικά την αγία λιθόπολη των Μετεώρων στο επέκεινα και θα κριθεί αν η βαριά κληρονομιά περάσει στις επόμενες αγνή και ατόφια, όπως ακριβώς μας παραδόθηκαν.
Μετέωρα:τα κάστρα της Ορθοδοξίας και της Ρωμηοσύνης
Για να κατανοήσουμε περί τίνος θέματος ομιλούμε θα πρέπει να ξέρουμε τι είναι τα ΜΕΤΕΩΡΑ και ο χώρος που τα περιβάλλει.
Μετέωρα, χώρος προσευχής και ιλασμού, χώρος ιερός, χώρος μοναδικός, όπου η Θεία πλαστουργία και τα έργα των χειρών και του πνεύματος της χορείας των Οσίων Μετεωριτών πατέρων που κοσμούν το Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, συναντήθηκαν και μεγαλούργησαν δημιουργώντας την βαρύτιμη και υπερπολύτιμη κληρονομιά την οποία παραλάβαμε ως παρακαταθήκη και οφείλουμε να την κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές καθαρή, ατόφια.
Άγια Μετέωρα; Nαι άγια, ακριβώς γιατί αποτέλεσαν τόπο προσωπικού αγώνα, δακρύων, μετανοίας, αγιοσύνης και προσφοράς στην Ορθοδοξία και στο έθνος καθώς τροφοδότησαν και αιματοδότησαν πνευματικά την Εκκλησία και το έθνος σε καιρούς που τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Για μας που ζούμε υπό την φυσική και πνευματική σκιά της αγίας λιθοπόλεως τα Μετέωρα είναι ο χώρος όπου ο καθένας βιώνει την προσωπική του συνάντηση με τον Θεό‧ είναι ο χώρος στον οποίο εναποθέτουμε τις χαρές και τις λύπες μας, τα καθημερινά προβλήματα και τις αγωνίες μας, με τη βεβαιότητα ότι οι αποδέκτες όλων αυτών, ψυχές αφιερωμένες ολοκληρωτικά στον Θεό που ξέρουν να συμπάσχουν με τον πάσχοντα και να συγχαίρουν με τον χαίροντα, είναι οι πιο θερμοί ευχέτες στον Θεό.
Τα Μετέωρα είναι χώρος απ' όπου αντλούμε τα πρότυπα της θυσιαστικής αγάπης προς το Θεό και τον συνάνθρωπο, της αγωνιστικότητας και της πνευματικής επαγρύπνησης, πρότυπα που τόσο λείπουν στις μέρες μας και είναι πολύτιμος οδηγός στην προσωπική αλλά και εθνική μας πορεία στο επέκεινα.
Η προσφορά των Μετεώρων στα γράμματα, στο έθνος, στην εκκλησία
Στο πέρασμα των αιώνων τα Μετεωρίτικα μοναστήρια έχουν να μας παρουσιάσουν πλούσια δράση. Προσέφεραν πολλά και συνεχίζουν να προσφέρουν, όχι μόνο στον Ορθόδοξο Μοναχισμό και στην εκκλησία αλλά και στο Έθνος, τότε με την διατήρηση της εθνικής συνείδησης και την ενίσχυση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, σήμερα με το πλούσιο και πολύπλευρο έργο (πνευματικό, κοινωνικό, αναστυλωτικό) και τη συμβολή τους στη διατήρηση της Ορθόδοξης παράδοσης και κληρονομιάς.
Μοναχοί και μοναχές αφιερωμένοι στο Χριστό, γαλουχημένοι με τα νάματα και τις παραδόσεις και διδαχές των οσιομαρτύρων της «Θηβαΐδας των Σταγών», κουβαλούν στις καρδιές τους τον Θρησκευτικό χαρακτήρα, το πολιτισμικό περιεχόμενο των Αγίων Μετεώρων προσπαθώντας να το διαφυλάξουν και αναδείξουν στο επέκεινα.
Η συμβουλή των Μετεωρίτικων μονών στο θέμα της παιδείας υπήρξε σημαντικότατη. Ίδρυσαν σχολεία για να σωθεί η γλώσσα και μαζί και η Ορθόδοξη πίστη. Για το σκοπό αυτό στα μέσα του 16ου αιώνα είχε συγκροτηθεί η Σωκράτους Ακαδημία εν Μετεώρων. Ο λόγιος Επίσκοπος Σταγών Παΐσιος ο Κλεινοβίτης (1784-1808) δώρισε δια διαθήκης την πλούσια βιβλιοθήκη στην Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου. Ο προκάτοχός του το 1818 είχε προσφέρει δύο χιλιάδες γρόσια στην Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου. Στο Σχολείο της Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου φοίτησε μεταξύ των άλλων και ο λόγιος Ιεράρχης και μέγας ευεργέτης του Γένους Δωρόθεος ο Σχολάριος (1812-1889). Αργότερα ίδρυσε στα Τρίκαλα την Δωρόθεο Σχολή.
Το ενδιαφέρον τους για την παιδεία είναι εντυπωσιακό. Το 1845 οι Ηγούμενοι των Μονών: Βαρλαάμ, Μετεώρου και Αγίου Στεφάνου συνυπογράφουν κοινό γράμμα με το οποίο αναλαμβάνουν να συνεισφέρουν το χρόνο 500 γρόσια στα Σχολεία της Πόλης Τρίκκης για μισθούς Δασκάλων. Ο ονομαστός Ηγούμενος Κωνστάντιος της Μονής Αγίου Στεφάνου στα μέσα του 19ου αιώνα ίδρυσε την Κωνστάντιο Σχολή Καλαμπάκας και πρόσφερε πολλά χρήματα για την ανέγερση Σχολείων στα Τρίκαλα.
Μέσα στα Μοναστήρια, με την λατρευτική ζωή διατηρήθηκε μαζί με την Ορθόδοξη Πίστη μας και ανόθευτη η ελληνική γλώσσα αυτή που επέτρεπε στους σκλαβωμένους να κατανοούν το Ψαλτήρι και την Οκτώηχο και να διατηρούν σε αγωνιστική εγρήγορση την εθνική τους συνείδηση και τον πόθο τους για την απόκτηση της λευτεριάς. Τα μοναστήρια έγιναν κάστρα αγώνα και θυσίας για την λευτεριά του γένους από τον Οθωμανικό ζυγό με κορυφαίο τον Παπά- Θύμιο Βλαχάβα που με ορμητήριο την Μονή Αγίου Δημητρίου Μετεώρων στήριξε, οργάνωσε, αγωνίστηκε και θυσιάστηκε για την λευτεριά του σκλαβωμένου ελληνικού γένους για να γίνει σημαία και θρύλος από τον λαό που τον τραγούδησε.
Αυτήν την παρακαταθήκη συνεχίζουν και οι σημερινοί οικιστές της αγίας και σεπτής λιθοπόλεως αγωνιζόμενοι να κρατήσουν όρθια και καθαρή την πίστη, όρθια την ελληνική συνείδηση, όρθιο το φρόνημα του λαού στις σημερινές απειλές με έργα πνευματικά, έργα αναστηλωτικά, έργα κοινωνικά.
Μοναδική ισορροπία
Τα άγια Μετέωρα σημαίνουν για την Ορθοδοξία, την Εκκλησία, την Ελλάδα και το Έθνος μας ό,τι και οι «Άγιοι Τόποι»,το «Άγιον Όρος», «Θεοβάδιστο Σινά», ο Μυστράς και για ολόκληρη την οικουμένη ότι ο Παρθενώνας, η Δήλος και οιΔελφοί.
Η μοναδικότητα του πολύμορφου λίθινου συγκροτήματος των Αγίων Μετεώρων, της Ακροπόλεως αυτής της Ορθοδοξίας και προμετωπίδας του Ανατολικού Χριστιανισμού, αποτελεί υπόδειγμα σοφής ισορροπίας ανθρώπου και φύσης, τόπο, δηλαδή, στον οποίο η ανθρώπινη παρουσία δεν καταχράσθηκε την προνομιακή της θέση στη δημιουργία του Θεού, δεν ανέτρεψε το φυσικό οικοσύστημα και δεν παραμόρφωσε την ωραιότητα του τοπίου, αλλά ανέταξε τα δημιουργήματά της (τις Ιερές Μονές, δηλαδή) στο χώρο, με ιδιαίτερη ευαισθησία και στοργή και με μοναδική αισθητική και σεβασμό προς αυτόν, ώστε να προβάλλεται η ιερότητα και πνευματικότητα της Αγίας Λιθοπόλεως και να μη διαταράσσονται οι ισορροπίες. Γι΄ αυτό και τόσους αιώνες ο χώρος συνεχίζει να παραμένει όπως μας τον παρέδωσαν οι άγιοι και όσιοι πατέρες.
Το υπάρχον νομικό πλαίσιο προστασίας
Ακριβώς, αυτή η μοναδικότητα του φυσικού περιβάλλοντος, που αρμονικά συνταιριάζεται με το μεγαλείο των Ιερών Μονών, και η αυστηρότητα της ιερότητας του ευρύτερου χώρου, αποτελούν αυτό που επιζητεί να συναντήσει ο επισκέπτης που επισκέπτεται την σεπτή αγία λιθόπολη. Αυτή όμως η μοναδικότητα, που αποτελεί την πεμπτουσία της ιστορίας και παράδοσής μας επιχειρείται να αλλοιωθεί με την δικαιολογία της ανάπτυξης και εκμετάλλευσης για εύκολο, γρήγορο και υπερβολικό κέρδος, και την μετατροπή του σε πεδίο άσκησης ποικίλων οργανωμένων δράσεων των λεγόμενων εναλλακτικών μορφών τουρισμού χωρίς να ενδιαφερόμαστε διόλου για τις όποιες βλαπτικές και παραμορφωτικές συνέπειες, που θα επέλθουν εξ αιτίας αυτών των ανεξέλεγκτων συμπεριφορών στον ιερό χώρο.
Όλα αυτά τα φαινόμενα ορθώς οδήγησαν, κατά την άποψή μας, την πολιτεία να δημιουργήσει το νομικό υπόβαθρο προστασίας της Αγίας Λιθοπόλεως με τον Ν. 2351/95 (ΦΕΚ Α' 225)(Αναγνώριση της περιοχής των Μετεώρων ως ιερού χώρου και άλλες διατάξεις).
Πέραν αυτού υπάρχουν δυο ουδέτερες ζώνες. Η ουδέτερη Ζώνη Α περιβάλλει τα μοναστήρια των Μετεώρων και απαγορεύει αυστηρά την ανέγερση οποιονδήποτε κτιρίων, ενώ η ουδέτερη Ζώνη Β περιβάλλει τους βράχους των Μετεώρων και θέτει νόμους κατασκευής στους οικισμούς Καστρακίου και Καλαμπάκας.
Αυτό που κάνει τα Μετέωρα μια πιο περίπλοκη κληρονομιά για να διαχειριστείς, είναι ο ζωντανός της χαρακτήρας ως μοναστικού κέντρου και μάλιστα με μια τόσο βαριά κληρονομιά εθνικής, πνευματικής και πολιτισμικής σημασίας.
Για όλους αυτούς τους λόγους η Ελλάδα υπέγραψε το 1981 τη Συνθήκη της UNESCO για την προστασία των μνημείων και χώρων παγκόσμιας κληρονομιάς με στόχο την προστασία από κάθε φθορά και καταστροφή, προκειμένου αυτά να κληροδοτηθούν στις γενιές του μέλλοντος.Για τους ίδιους λόγους το 1989 ηUNESCO ενέγραψε τα Μετέωρα στον κατάλογο των μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς ως ένα ιδιαίτερης σημασίας πολιτιστικό και φυσικό αγαθό.
Η αναγκαιότητα περαιτέρω νομικής θωράκισης διαφύλαξη της αγιομετεωρίτικης κληρονομιάς
Έχοντας όλα αυτά υπόψη αντιλαμβανόμαστε πλήρως για ποια περιοχή μιλάμε και ποιο ιερό καθήκον μας καθοδηγεί να τύχει της διαφύλαξης και ανάδειξής της.
Για να επιβιώσουν τα Άγια Μετέωρα, το μεγαλειώδες αυτό τμήμα της Θείας Δημιουργίας, όπου η φύση, η τέχνη και η ανθρώπινη ασκητική παρουσία βρίσκονται σε εντατικό διαγωνισμό, δεν χρειάζονται μόνον αγνοί ιδεολόγοι μοναχοί οικιστές. Χρειάζεται επίσης, ειδική νομική θωράκιση από την Πολιτεία καθώς παρά το υπάρχον νομικό πλαίσιο προστασίας ο χώρος των Μετεώρων απειλείται από επεμβάσεις που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση του μαζικού τουρισμού και τις νέες δράσεις που αναφύονται συνεχώς (αναρριχητές, ανεμοπτεριστές, ντρόουν, νεοπαγανιστές, τελετές άλλων θρησκειών κ.α ).
Οι συνεχείς παρεμβάσεις και αλλοιώσεις του φυσικού περιβάλλοντος ,η διοικητική πολυαρχία και έλλειψη συντονισμού μεταξύ των εμπλεκομένων, όλα αυτά σκιάζουν το φυσικό και πνευματικό Ύψος και Κάλλος των βράχων και των μοναστηριών και ιδιαίτερα την πνευματικότητα της μοναστικής κοινωνίας.
Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι «απειλές» ο χώρος χρίζει προστασίας άρα χρειάζεται περαιτέρω νομική θωράκιση όσον αφορά την οργάνωση και λειτουργία του χώρου με στόχο να απαλλαγούν τα Μετέωρα από πολλούς κινδύνους αλλοίωσης και παραχάραξης.
Η προσπάθεια πρέπει να επικεντρώνει στον σεβασμό του ιερού χώρου καθώς πρόκειται για πολύτιμο και μοναδικό φυσικό περιβάλλον, για θρησκευτική και πολιτιστική κληρονομιά και παραδοσιακή περιοχή, στοιχεία, που είναι κοινά αγαθά και πρέπει να διασωθούν. Και θα διασωθούν αν η περιοχή των Μετεώρων ειδωθεί ως ιερή και αναλλοίωτη στην ουσία και όχι στον τύπο.
Στο ευλόγως αυθόρμητο ερώτημα, «τί θα πει ιερός χώρος» τονίζουμε ότι έχει την έννοια του σεπτού, του αξιοσέβαστου και απρόσβλητου, που απαιτεί ειδική νομική μεταχείριση όσον αφορά τις δράσεις που αναπτύσσονται εντός αυτού.
Σημειώστε ότι σήμερα εντός του ευρύτερου Μετεωρίτικου χώρου αναπτύσσονται δράσεις όπως βοσκή, θήρα, εμπόριο, κυκλοφορία αυτοκινήτων καθ΄ όλο το εικοσιτετράωρο, βιντεοσκοπήσεις, κινηματογραφήσεις, οργανωμένη αναρρίχηση, πάσης φύσεως τελετών άλλων θρησκειών και μάλιστα έξω από την πόρτα των μοναστηριών κάτι που δικαιολογεί την λαϊκή έκφραση περί ξέφραγου αμπελιού.
Είναι τραγικό να ανακοινώνει Πρόεδρος Διεθνούς Ομοσπονδίας την οργάνωση διεθνούς συνάντησης στα Μετέωρα χωρίς να ρωτάει κανέναν, χωρίς να υποβάλλει φάκελο στο Υπουργείο Πολιτισμού και να θεωρεί μάλιστα αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά του.
Η καθυστέρηση έκδοσης των προεδρικών διαταγμάτων καθιστούν την νομική θωράκιση προστασίας των Μετεώρων προβληματική καθώς δεν αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις πιέσεις άσκησης οργανωμένων βαρέων δράσεων στο πλαίσιο των εναλλακτικών μορφών τουρισμού με την μοναστική κοινότητα να βρίσκεται σε έναν διαρκή αγώνα προκειμένου να υπερασπιστεί τα αυτονόητα.
Η μετεωρίτικη μοναστική κοινότητα, μόνιμοι οικιστές του χώρου, που φυλάγουν κυριολεκτικά Θερμοπύλες, είναι αυτοί που έχουν χρέος να διαφυλάξουν και να προστατεύσουν τον χώρο και το περιεχόμενό του κάτι που δίνει το ηθικό δικαίωμα να εκφράσουν γνώμη, να αποφασίζουν και γενικώς να διαχειρίζονται τον ιερό αυτό χώρο σύμφωνα με τις επιταγές των ιερών κανόνων και των νόμων της πολιτείας.
Την παραφυλακή αυτή οι Μετεωρίτες Μοναχοί την εκτελούν πιστά για οκτώ αιώνες τώρα, από της ιδρύσεως των Μονών τους, δηλαδή, χωρίς αυτό να σημαίνει άβατο ή συγκρότηση αυτόνομης Μοναστικής Πολιτείας, με ιδιαίτερο νομικό καθεστώς όπως ισχυρίζονται κάποιοι.
Ιερότητα χώρου σημαίνει απαγορεύσεις;
_Δηλαδή μπορεί να είναι ελεύθερη η κινηματογράφηση, βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση για επαγγελματική, εμπορική και διαφημιστική χρήση και φωτογραφήσεων - βιντεοσκοπήσεων γάμου;
_Μπορεί τα ΜΕΤΕΩΡΑ να εξελιχθούν σε κέντρο αναρρίχησης με βαριές διοργανώσεις αναρρίχησης επί των βράχων, σχοινοβασία και ότι άλλο απίθανο χόμπι που αυτοαναγορεύεται άθλημα; Επιτρέψτε μας εδώ να επαναφέρουμε την ανάγκη αξιοποίησης του άλλου βραχώδους συμπλέγματος εφάμιλλου των Μετεώρων που βρίσκεται στην περιοχή των Χασίων με την υλοποίηση της μελέτης του Δήμου Καλαμπάκας για λειτουργία αναρριχητικού πεδίου, όπως το ζητάει η Ομάδα Πρωτοβουλίας Χασιωτών.
_Θa επιτρέψουμε την τοποθέτηση επί των βράχων μεταλλικών εξαρτημάτων αναγκαίων για την αναρρίχηση, καθώς και την αυθαίρετη επιλογή διαδρομών από κάθε αναρριχητή χωρίς να λογαριάζουμε τον τραυματισμό των βράχων; Μια απλή οπτική παρατήρηση στο βράχο όπου τα χαλάσματα της Ι.Μ. Παντοκράτορα μπορεί να πείσει για την αλλοίωση του βράχου από την συνεχή ανάβαση αναρριχητών.
_Θα μπορούν ελεύθερα κάποιοι σχοινοβάτες (highline) να διοργανώνουν παγκόσμιες συναντήσεις και να δένουν τα σχοινιά από βράχο σε βράχο και από τρούλο σε τρούλο;
_Θα επιτραπεί στους ανεμοπτεριστές και στα ντρόουν να υπερίπτανται πάνω από τα μοναστήρια;
_Θα επιτραπούν οι αγώνες μοτοσικλετιστών απλές η ανώμαλων διαδρομών (enduro) και αυτοκινήτων κάθε τύπου στο οδικό δίκτυο των Μετεώρων;
_Θα επιτραπεί η θήρα στον αρχαιολογικό και ιερό χώρο των Μετεώρων, καθώς ως μνημείο εγγεγραμμένο στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO οφείλει να προστατεύεται η πανίδα και η χλωρίδα του μνημείου;(Στις περιόδους ελεύθερης θήρας οι αίνοι του ψαλτηρίου διακόπτονται από το τουφεκίδι των κυνηγών που κυνηγούν μέσα στον ιερό χώρο).
_Θα επιτραπεί η διαμονή στην ύπαιθρο εντός των ασκητηρίων, των προσευχάδικων και των λοιπών σπηλαίων και βράχων;
_Θα επιτραπεί η εγκατάσταση κατασκήνωσης μεμονωμένων κατασκηνωτών, η στάση - στάθμευση με σκοπό τη διανυκτέρευση τροχόσπιτων και τροχοβιλών;
_Θα επιτρέψουμε την παρουσία και τέλεση τελετών άλλων θρησκειών;
_Θα επιτρέψουμε την εγκατάσταση ποιμνιοστασίων και ποιμνίων έξω από τις πόρτες των μονών όπως συμβαίνει, με τους τουρίστες να ανακατεύονται με τα αιγοπρόβατα και τα βοοειδή που κατέρχονται ανεξέλεγκτα στο οδικό κύκλωμα Μετεώρων και γενικότερα στο χώρο;
_Θα επιτρέψουμε την συνέχιση του απαράδεκτου φαινομένου να μεταβάλλονται οι χώροι έξωθεν της πόρτας των μονών σε κάθε είδους ασχήμιες και ηχορύπανση μέχρι το πρωίας; Δεν πρέπει να τοποθετηθούν μπάρες στα τρία συγκεκριμένα σημεία ώστε να αποφεύγεται η πρόσβαση τις νυχτερινές ώρες στις αυλές των μοναστηριών;
_Δε θα πρέπει αλήθεια να γνωρίζει, τουλάχιστον η Αστυνομία, ποιοι δρουν στο χώρο και να δίδονται οι σχετικές άδειες πρόσβασης όσων μεμονωμένα αναρριχούνται ή πεζοπορούν στο χώρο βάση σχεδίων;
_Σε ποιο άλλο μνημείο του Παγκόσμιου Πολιτισμού επιτρέπονται να γίνονται όλα αυτά;
_Που αλλού στον κόσμο σε αντίστοιχο εμβληματικό χώρο αυτός δεν διέπεται από ρυθμιστικούς κανόνες όσον αφορά την λειτουργία του;
Όπως γίνεται αντιληπτό, ουσιαστικά δεν πρόκειται για την επιβολή κάποιων νέων ρυθμίσεων και απαγορεύσεων, αλλά για μία συγκέντρωση και κωδικοποίηση των ήδη υφιστάμενων, βάσει του Αρχαιολογικού Νόμου σε συνδυασμό με. το ν. 2351/1995, κανόνων.
Η έκδοση των προβλεπόμενων από τον Ν.2351/95 προεδρικών διαταγμάτων, όσον αφορά την σύσταση του οργάνου που είναι η σύναξη των Ιερών Μονών και τον ακριβή προσδιορισμό των δράσεων που αναπτύσσονται στο χώρο, αποτελούν μια αυτονόητη αναγκαιότητα αλλά και την ολοκλήρωση της θωράκισης για τον σεβασμό και προστασία της ιερότητας του Μετεωρίτικου χώρου από νομικής πλευράς.
Η πρόταση του Υπουργείου είναι μια προσπάθεια για να μην αλλοιωθεί ο χαραχτήρας των Μετεώρων ως ζωντανό μοναστικό κέντρο και ως φυσικό μνημείο, να μην χάσει περιοχή την βαρύτιμη κληρονομιά που συνιστούν τα Μετέωρα που μόνο μ΄ αυτά τα στοιχεία συμβάλουν καταλυτικά στην στήριξη της τοπικής οικονομίας και στην γενικότερη πρόοδο του τόπου μας καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών έρχονται στην περιοχή για να θαυμάσουν το μοναστικό κέντρο και το περιεχόμενό του και όχι για να συναντήσουν ότι μπορούν να συναντήσουν σε άλλους τόπους.
Για όλους αυτούς τους λόγους αξιότιμοι σύμβουλοι σας καλούμε να γνωμοδοτήσετε θετικά επί του συζητούμενου σχεδίου Προεδρικού διατάγματος.
Ας μην παραδώσουμε χάριν οποιουδήποτε αντιτίμου «Τα Άγια τοις κυσί»!!!
Με εκτίμηση
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Γρηγόριος Γ. Καλύβας Δημήτρης Λάσκος
Πρόεδρος Γενικός Γραμματέας
…………………………………………………………………………

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ Π.Δ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ
Καλαμπάκα,23 Απριλίου 2017
Αριθ. Πρωτ. 4
ΠΡΟΣ :Το Περιφερειακό Συμβούλιο Περιφέρειας Θεσσαλίας


Θέμα: ΥΠΟΜΝΗΜΑ στο πλαίσιο της συζήτησης – γνωμοδότησης του Περιφερειακού Συμβουλίου επί του περιεχομένου των προτάσεων του Υπουργείου Πολιτισμού, αναφορικά με την έκδοση του προβλεπομένου από το νόμο 2351/95,Προεδρικού Διατάγματος.
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι Περιφερειακοί Σύμβουλοι,
Για μας που ζούμε την φυσική και πνευματική σκιά τους, τα Μετέωρα είναι ο χώρος όπου ο καθένας βιώνει την προσωπική του συνάντηση με τον Θεό. Είναι τόπος ιερός, όπου η Θεία πλαστουργία και τα έργα των οικιστών τους συναντήθηκαν και μεγαλούργησαν δημιουργώντας μια βαρύτιμη και υπερπολύτιμη κληρονομιά καθώς αυτά, τα Άγια Μετέωρα, τροφοδότησαν και αιματοδότησαν πνευματικά την Εκκλησία και το Έθνος μας σε δύσκολους καιρούς στο διάβα των αιώνων.
Τα Άγια Μετέωρα σημαίνουν για την Ορθοδοξία και την πατρίδα μας ότι και οι Άγιοι Τόποι, η Πάτμος, το Άγιον Όρος και το Θεοβάδιστο Σινά. Και για την οικουμένη ολόκληρη, ότι οι Δελφοί, η Δήλος και ο Παρθενώνας.
Η προσπάθεια όλων, λοιπόν, πρέπει να επικεντρώνεται στον σεβασμό του ιερού χώρου καθώς πρόκειται για ένα πολύτιμο και μοναδικό παγκοσμίως φυσικό περιβάλλον, για μια ανεξάντλητη θρησκευτική και πολιτιστική κληρονομιά και μια ζώσα και ακμάζουσα μοναστική κοινότητα. Τα στοιχεία αυτά, που είναι κοινά αγαθά, πρέπει με κάθε τρόπο να διασωθούν.
Άλλωστε, το υπό έκδοση Π. Δ. φιλοδοξεί να διαφυλάξει, να προστατεύσει και να περιχαρακώσει τον ιερό και αρχαιολογικό χώρο των Μετεώρων χωρίς να αποκλείει ήπιας μορφής δραστηριότητες, εφόσον αυτές δεν προσβάλλουν την ιερότητα του τόπου και δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του.
Κύριοι Σύμβουλοι,
Αυτή τη μέγιστη παρακαταθήκη οφείλουμε να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές αναλλοίωτη, καθαρή και ατόφια.
Γι’ αυτό και η έκδοση του προβλεπομένου από τον Ν.2351/95 Προεδρικού Διατάγματος αποτελεί μια αυτονόητη αναγκαιότητα για τη θωράκιση, τον σεβασμό και την προστασία της ιερότητας του Μετεωρίτικου χώρου από κάθε απειλή, αλλοίωση ή παραχάραξη.
Η έκδοση του Προεδρικού διατάγματος λειτουργεί θετικά όχι μόνο στην προστασία της αγίας και σεπτής λιθοπόλεως αλλά θετικά και προς την τοπική οικονομία και κοινωνία δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών έρχονται για να θαυμάσουν την αρμονική σύζευξη των έργων της πίστης και του μεγαλείου του φυσικού περιβάλλοντος.
Για όλους αυτούς τους λόγους παρακαλούμε, όπως γνωμοδοτήσετε θετικά για την έκδοση του εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος.
Μετά τιμής
Το Δ. Σ.
........................................................................................................

«ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ»
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ
ΑΓΙΟΜΕΤΕΩΡΙΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
Μασούτα 3, Τ.Κ 42200 ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ
Τ. Θ. 5575, Τηλ: 24320- 78183, 6944145784,

info@meteoronlithopolis.gr – meteoronlithopolis.gr

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

-Χριστος Ανεστη!!!

-Ε το ειπαμε αυτο,συνεχεια θα το λεμε?
 Ναι θα το λεμε για 40 μερες μεχρι την Πεντηκοστη. Βαριεσε ή ντρεπεσε να λες οτι ο Χριστος Ανεστηθη εκ νεκρων?
Δηλαδη χαρηκαμε την πρωτη μερα μονο με την Ανασταση του Κυριου μας?
Τωρα μαλλον μας εφυγε ο ενθουσιασμος.
 Μα πως θα ζησουμε το Αναστασιμο κλιμα των ημερων αν ξεχασουμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ? Πεσανε κατι δακρυα οταν τον ειδαμε πανω στον Σταυρο του μαρτυριου την Μεγαλη Εβδομαδα. Τωρα με την Ανασταση Του, δεν θα πρεπει να κρατησουμε μεσα μας κατι?
Η Ανασταση του Χριστου σημαινει και δικη μας Ανασταση.
Και μην ξεχναμε οτι καθε Κυριακη η Θεια Λειτουργια ειναι Αναστασιμη.
 Γιαυτο... ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!




 Αναρτηθηκε απο το ΔΙ΄ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

«Τῶ Αγίω καὶ Μεγάλω Σαββάτω, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς Ἄδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε».


ΤΟ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ



«Τῶ Αγίω καὶ Μεγάλω Σαββάτω,
τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς Ἄδου Κάθοδον
τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν
δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν,
πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε».



Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής, αφότου εξέπνευσε ο Κύριος επί του σταυρού, έπρεπε να ταφεί και μάλιστα βιαστικά, διότι όπως μας πληροφορεί ο ιερός Ευαγγελιστής οι Ιουδαίοι «ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» (Ιωάν.19: 31). Οι στρατιώτες με χονδρές σιδερένιες βέργες τσάκισαν τα κόκαλα των δύο συσταυρωμένων ληστών, για να επιταχύνουν το θάνατό τους, διότι ακόμη δεν είχαν εκπνεύσει.


«ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ» (Ιωάν.19:33). Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος του Κυρίου υπήρξε πραγματικός.



Κοντά στο σταυρό του Κυρίου είχαν απομείνει μόνο η Θεοτόκος και οι μαθήτριές Του, οι οποίες συνέπασχαν με Αυτόν, έκλαιγαν και πενθούσαν το άδικο πάθος και το θάνατό Του. Αντίθετα οι ένδεκα μαθητές είχαν κρυφτεί για το φόβο των Ιουδαίων (Ιωάν.20:19). Όμως ήταν αδύνατο σ’ αυτές να αναλάβουν το δύσκολο έργο της αποκαθηλώσεως και της ταφής του Χριστού. Το πιο ανυπέρβλητο εμπόδιο ήταν η αίτηση στον Πιλάτο να τους δοθεί η άδεια της ταφής.


Το έργο αυτό ανάλαβαν οι ευσεβείς άρχοντες Ιωσήφ και Νικόδημος. «ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου» (Μάρκ.15: 43-46).


Τότε μαζεύτηκαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι στον Πιλάτο και τον παρακάλεσαν να ασφαλίσει τον τάφο του Χριστού μέχρι την Τρίτη ημέρα, διότι, όπως έλεγαν, «έχουμε υποψία μήπως οι μαθητές του κλέψουν την νύχτα το σώμα του Ιησού και κηρύξουν κατόπιν στο λαό ότι αναστήθηκε, όπως προείπε ο πλάνος εκείνος, όταν ακόμα ζούσε. Και τότε η πλάνη αυτή θα είναι χειρότερη από την πρώτη».


Ο Πιλάτος, αφού τους άκουσε, έδωσε την άδεια και πήγαν και ασφράγισαν τον τάφο. Για ασφάλεια, τοποθέτησαν και μια φρουρά από στρατιώτες και αποχώρησαν.


«Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνη καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι. Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ὧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος».


«Αυτός που περιόρισε την απέραντη θάλασσα, παρουσιάζεται τώρα νεκρός. Αυτός ο Αθάνατος αφού τυλίχθηκε με σεντόνι κι αλείφθηκε με μύρα, τοποθετήθηκε σε μνήμα σαν θνητός. Και κάποιες γυναίκες ήλθαν να τον αλείψουν με αρώματα, κλαίγοντας πικρά και φωνάζοντας: Αυτό το Σάββατο είναι το ευλογημένο, γιατί σ’ αυτό ο Χριστός αφού κοιμήθηκε σα νεκρός, σε τρεις ημέρες θα αναστηθεί».


«Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῶ φόβω συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεώχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. Ἅδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι. Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ὧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος».


«Αυτός που συγκρατεί τα σύμπαντα υψώθηκε πάνω στο Σταυρό, και όλη η κτίση θρηνεί καθώς τον βλέπει να κρέμεται γυμνός πάνω στο ξύλο. Ο ήλιος έκρυψε τις ακτίνες του, και τα άστρα έχασαν το φως τους. Η γη σείστηκε γεμάτη φόβο, η θάλασσα αποσύρθηκε και οι πέτρες έσπαζαν. Πολλοί τάφοι άνοιξαν και αναστήθηκαν σώματα αγίων ανδρών. Ο άδης κάτω (στο βασίλειό του) στενάζει και οι Ιουδαίοι σκέπτονται να διαδώσουν συκοφαντίες ότι είναι ψέμα η ανάσταση του Χριστού, οι γυναίκες δε επιμένουν να φωνάζουν: Αυτό το Σάββατο είναι το ευλογημένο, γιατί σ’ αυτό ο Χριστός αφού κοιμήθηκε σα νεκρός σε τρεις μέρες θα αναστηθεί».



«Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελῶν τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, σινδόνι καθαρά, εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῶ κηδεύσας ἀπέθετο».


«Ο ευγενής (επίσημος) Ιωσήφ, αφού κατέβασε απ’ το ξύλο του Σταυρού το αμόλυντο Σώμα Σου κι αφού το τύλιξε με καθαρό σεντόνι και το άλειψε με αρώματα το κήδευσε και το τοποθέτησε σε καινούργιο μνήμα».


Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄


«Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν Ἅδην ἐνέκρωσας, τὴ ἀστραπὴ τῆς θεότητος, ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεώτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοί».


«Όταν κατέβηκες στο βασίλειο του θανάτου, Εσύ που είσαι η αθάνατη ζωή, τότε νέκρωσες τον άδη με τη λάμψη της Θεότητάς Σου. Όταν δε ανέστησες από τα βάθη της γης τους πεθαμένους, τότε όλες οι ουράνιες Αγγελικές Δυνάμεις εφώναζαν: Δόξα σ’ Εσένα Χριστέ, ο Θεός μας, που δίνεις τη ζωή».


«Ταὶς Μυροφόροις Γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα. Τὰ μύρα τοὶς θνητοὶς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστὸς δὲ διαφθορὰς ἐδείχθη ἀλλότριος».


«Ο άγγελος, που είχε σταθεί κοντά στο μνήμα φώναξε στις μυροφόρες γυναίκες: Τα αρώματα ταιριάζουν στους θνητούς. Ο Χριστός όμως αποδείχτηκε τελείως ξένος προς τη φθορά (που υφίστανται οι θνητοί).».




Ευαγγελικόν ανάγνωσμα:
- εις τον Όρθρον: Ματθ. 27: 62-66
- εις την Ματθ. 25: 1-20




πηγη http://www.xfe.gr/

Ὁ Οἶκος
Κοντάκιον

υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου



Αυτό το Σάββατο τιμάμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.




Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)




Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.


Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.


Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.


Ἀπολυτίκιον
Θέλοντας Χριστέ και Θεέ μας να δείξεις, προ της σταυρικής Σου Θυσίας, ότι είναι βέβαιο πράγμα η ανάσταση όλων των νεκρών, ανέστησες εκ νεκρών τον Λάζαρον. Για τούτο και εμείς, μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν κατά την είσοδό Σου στην Ιερουσαλήμ, κρατούμε στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης, τα βάϊα και βοώμε προς Εσένα, τον νικητή του θανάτου: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του ουρανού, ας είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!


Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.


Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἡ πάντων χαρά, Χριστὸς ἡ ἀλήθεια, τὸ φῶς ἡ ζωή, τοῦ κόσμου ἡ ἀνάστασις, τοῖς ἐν γῇ πεφανέρωται, τῇ αὐτοῦ ἀγαθότητι, καὶ γέγονε τύπος τῆς Ἀναστάσεως, τοῖς πᾶσι παρέχων θείαν ἄφεσιν.

Οσία Μαρία η Αιγυπτία… απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια







Πριν 1.400 χρόνια μια κοπέλα, μόλις δώδεκα ετών, κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μπλέκεται στα δίχτυα του αγοραίου έρωτα. Δίνεται με σώμα και ψυχή στην πτώση, στην αμαρτία, στη φθορά. Η σαρκολατρεία, η ηδονοθηρία, η ακόρεστη λαγνεία την κατακυριεύουν πολύ νωρίς. Επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια ζούσε αχόρταγα αυτή τη ζωή δίχως αναστολές, ντροπές, επιφυλάξεις, ενοχές και τύψεις.



Θεωρούσε τον εαυτό της ελεύθερο, ανεξάρτητο, ανεξέλεγκτο και ακατανίκητο. Θαύμαζε την ωραιότητά της, τα πλούτη της, τις κατακτήσεις της και την προκλητικότητά της. Ένα θαυμαστό σημείο που της συνέβη στα Ιεροσόλυμα και δεν μπορούσε να εισέλθει στο ναό την έκανε να γονατίσει, να δακρύσει, να θυμηθεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων. Άρχισε να κλαίει. Άρχισε η μεταστροφή της. Η φιλόσαρκη γίνεται ξαφνικά φιλόθεη. Μεταμορφώνεται, ξεμασκοφορεί, φιλοκαλεί, ανασταίνεται. Στην καρδιά της, μετά από αυτή την απρόσμενη υπαρξιακή αλλαγή, κυριαρχεί ο θεός έρωτας. Η ζωή της λαμβάνει βαθύ νόημα. Πρόκειται για μια ηρωίδα, μάρτυρα και οσία.

Αναχωρεί για την έρημο, την πέραν του Ιορδάνου, αποφασιστικά και ανυποχώρητα. Οι λογισμοί επιστροφής στην πρότερη ζωή δεν την αφήνουν να ησυχάσει ούτε για ένα λεπτό. Τυραννιέται από τους σφοδρούς κι αισχρούς λογισμούς επί δεκαεπτά χρόνια. Όσα χρόνια ζούσε στην αμαρτία. Κόντεψε ν’ απελπιστεί. Έγινε ένας σκελετός από τη νηστεία.

Κυκλοφορούσε σαν ένα αγρίμι της ερήμου. Η αφιλόξενη έρημος, η ξένη γη, πέτρες και σπηλιές υπήρξαν κατοικίες. Έζησε άλλα είκοσι τρία χρόνια δίχως τον φοβερό πόλεμο των λογισμών. Εξαϋλώθηκε. Η περίφημη πόρνη έγινε η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των αιώνων.


Ο αββάς Ζωσιμάς ιεραποδημώντας μια Σαρακοστή στην έρημο είδε μια σκιά περιπλανώμενη. Όταν αντελήφθη ότι ήταν μια γυναίκα, κάλυψε με το ιμάτιό του τη γύμνια της και πληροφορήθηκε με συγκίνηση τη θαυμαστή ζωή της. Επιστρέφοντας την κοινώνησε. Μετά ένα έτος τη βρήκε νεκρή. Σ’ ένα κεραμίδι είχε σημειώσει ότι ανεπαύθη μόλις κοινώνησε.

Η αμαρτία δεν είναι απλά η παράβαση του νόμου, αλλά έλλειψη αγάπης στον Θεό. Η αμαρτία φαντάζει πάντα πολύ ωραία, λίαν ελκυστική και σαγηνευτική. Συλλαμβάνεται στο νου, αποδέχεται και διαπράττεται. Η αμαρτία συνηθίζει να στερεί τη μακάρια γαλήνη της ψυχής. Η συννεφιά που προηγείται της αμαρτίας, μετά τη διάπραξή της υποχωρεί και ο άνθρωπος βλέποντας τη γυμνότητά του στενοχωρείται, θλίβεται κι έχει τύψεις. Η ουρά του διαβόλου επεμβαίνει, ώστε ο άνθρωπος ν’ απογοητευτεί και να μη θέλει να μετανοήσει.

Ο μέγας ψυχοανατόμος, όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, όρισε με καταπληκτική σαφήνεια τα στάδια της αμαρτίας: Προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, αιχμαλωσία, πάλη, πάθος. Το πάθος γίνεται συνήθεια αγαπητή και χρόνια που παρασύρει τον άνθρωπο δίχως αντιστάσεις. Η αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο. Σήμερα θεωρείται αδιάφορα, έχει γίνει κανόνας, ο άνθρωπος νομίζει πως κάνοντας ό,τι θέλει είναι και ελεύθερος. Όποιος νόμος και αν ψηφισθεί, η αμαρτία δεν θα παύσει να είναι αμαρτία και να ενοχλεί την ψυχή κάθε τίμιου, σοβαρού κι ευσυνείδητου ανθρώπου. Φθάσαμε το αφύσικο να το λέμε φυσικό και το παράλογο λογικό. Αποτέλεσμα της αμαρτίας: αποξένωση, απομόνωση, κενό, μοναξιά, απόγνωση και στενοχώρια.

Η οσία Μαρία συνδράμει στοργικά στη μεταστροφή όλων. Απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια. Πρόκειται για τρομερά γενναία γυναίκα. Εμπνέει. Συνεγείρει τους αμαρτωλούς. Μη φοβάται κανείς τις λέξεις αλλά τις ανειρήνευτες πράξεις. Τελειώνει η Σαρακοστή και η Αλεξανδρινή Μαρία μας σκουντά να προχωρήσουμε άφοβα. Μας παρακινεί προς επαναπροσανατολισμό και να μας πει εμπιστευτικά πως και οι πόρνες μπορούν να θέλουν να γίνουν όσιες…

είτε την εικόνα μπροστά στην οποία έβαλε μετάνοια η Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Δείτε την εικόνα μπροστά στην οποία έβαλε μετάνοια η Οσία Μαρία η Αιγυπτία



Στο σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου στην Αθωνίτικη Βίγλα, ασκήτευε την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, ακολουθώντας την παλιά συνήθεια των μοναχών της Παλαιστίνης να αποσύρονται στην έρημο την περίοδο αυτή. Μέσα στο Σπήλαιο υπάρχει ησυχαστήριο και δύο μικρά παρεκκλήσια, του Ακαθίστου Ύμνου και του Αγίου Νικολάου, που έχουν κοινό ναό.



Στο παρεκκλήσιο του Ακαθίστου Ύμνου φυλάσσεται η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Την βρήκε μετά από όραμα ο Άγιος Αθανάσιος και την μετέφερε στο Καθολικό της Μεγίστης Λαύρας, η εικόνα όμως, θαυματουργικά γύρισε στο Σπήλαιο. Νέα απόπειρα μεταφοράς της κατέληξε στο ίδιο αποτέλεσμα.

Όρισε τότε ο Άγιος Αθανάσιος να τιμάται πανηγυρικά με ολονύχτια αγρυπνία στο Σπήλαιο, το Σάββατο του Ακαθίστου Ύμνου. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα (Παναγία η Εγγυήτρια) ήρθε στο Σπήλαιο από τα Ιεροσόλυμα και είναι η εικόνα την οποία έβαλε εγγυήτρια της αποχής της από τον πρότερο αμαρτωλό βίο η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, όταν αναχώρησε με μόνο εφόδιο δύο φραντζόλες ψωμί και εγκαταβίωσε στην έρημο επί 40 χρόνια.



Ἀπόστολος Κυριακῆς 2 Ἀπριλίου 2017, Ε΄ Νηστειῶν - Ὁσίας Μαρίας Αἰγυπτίας (Ἑβρ. θ΄ 11-14)







Ἀπόστολος Κυριακῆς 2 Ἀπριλίου 2017, Ε΄ Νηστειῶν - Ὁσίας Μαρίας Αἰγυπτίας (Ἑβρ. θ΄ 11-14)

Ἀδελφοί, Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;

«Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ... καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων»

Ἤδη φθάνουμε πρὸς τὸ τέλος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ μόλις λίγες ἡμέρες μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα, κατὰ τὴν ὁποία θὰ προσκυνήσουμε τὰ ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ πρῶτα καθαρίσουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ τὴ δυσωδία τῆς ἁμαρτίας.
Ἡ συνείδησή μας μᾶς βεβαιώνει ὅτι εἴμαστε ἔνοχοι, τὸ σημερινὸ Ἀποστολι­κὸ ἀνάγνωσμα ὅμως μᾶς δίνει θάρρος καὶ ἐλπίδα. Προβάλλοντας τὸ ἀσύγκριτο μεγαλεῖο τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου ὁ θε­oφώτιστος Ἀπόστολος μᾶς τονί­ζει ὅτι τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ ­«καθαριεῖ τὴν συν­είδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι»· δηλαδὴ θὰ καθαρίσει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ ἔρ­­­γα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ φέρνουν στὴν ψυ­­­χὴ νέκρωση, καὶ θὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ λα­τρεύουμε ἀξίως τὸν ζωντανὸ Θεό.

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 2 Ἀπριλίου, Ε΄ Νηστειῶν - Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας (Μάρκ. ι΄ 32-45)







Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 2 Ἀπριλίου, Ε΄ Νηστειῶν - Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας (Μάρκ. ι΄ 32-45)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. Καὶ προσπορεύον­ται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ δυνάμεθα.

Η ζωή της Παναγίας μας, μοιάζει καταπληκτικά με την ζωή των Αγγέλων


Αρχιμ. Θεόκλητος Λεγάτος: Η ζωή της Παναγίας μας, μοιάζει καταπληκτικά με την ζωή των Αγγέλων


Η ζωή μας να είναι μια συνεχής και αδιάλειπτη δοξολογία του ονόματος του Τριαδικού Θεού. Και ταυτόχρονα μια διακονία, μια υπηρεσία και προσφορά στον συνάνθρωπο αδελφό.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου/ Ι.Ν.Ευαγγελιστρίας

Στην 1η ακολουθία της Γ΄ Στάσεως των Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 17 Μαρτίου, προεξήρχε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Λεγάτος, της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.



Η συμμετοχή και η ομιλία του π. Θεοκλήτου, εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων, που οργανώνονται για 19η συνεχή χρονιά στο Ναό, με την ευκαιρία της εορτής του Ευαγγελισμού και με τον γενικό τίτλο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2017».

Καθ᾽ όλη την διάρκεια της ακολουθίας, οι πιστοί είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν την Ιερά Εικόνα της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Πατέρων της Όπτινα, που φιλοξενούνται στο Ναό την εορταστική αυτή περίοδο.

Η Εκκλησία μας, μετά την λατρεία που απονέμει στον Κύριο, ιδιαίτερα τιμάει την Παναγία, σημείωσε στην αρχή της ομιλίας του ο π. Θεόκλητος. Όλα δε τα σημαντικά γεγονότα της αγίας ζωής Της, είναι για την Εκκλησία, πηγές χάριτος και αγιασμού, οδοδείκτες πνευματικοί στην πορεία μας για την πραγμάτωση του μεγάλου και ιερού μας σκοπού, που είναι η είσοδος μας στην βασιλεία του Θεού.

Ο Ακάθιστος Ύμνος, συνέχισε, είναι ένα από τα στολίδια, όχι μόνο της ορθόδοξης υμνολογίας, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σε αυτόν τον ύμνο εκφράζουμε την πίστη μας και την αγάπη μας στην Παναγία και ζητάμε την βοήθεια και την προστασία Της. Στάθηκε δε στην συνέχεια στον στίχο του ύμνου «χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα».

«Ο βίος της Παναγίας μας, μοιάζει με τον βίο των Αγγέλων. Οι Άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν την δημιουργία του κόσμου. Είναι πνεύματα που υπηρετούν και διακονούν τον Θεό, τον υμνούν και τον δοξολογούν. Και υπηρετούν το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, μέσα στα πλαίσια του σωτηριώδους έργου του Κυρίου.

Η όλη παρουσία του Κυρίου μας, συνοδεύεται από την παρουσία των Αγγέλων. Στην γέννηση Του, έχουμε την παρουσία τους. Στην Ανάληψη πάλι έχουμε την παρουσία τους. Αλλά και στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, πάλι ο Κύριος θα έρθει με τους Αγγέλους Του.

Έτσι, το έργο τους είναι η δοξολογία του ονόματος του Κυρίου και η διακονία στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου.»

Η ζωή της Παναγίας μας είναι πραγματικά αγγελική, συμπλήρωσε. Μοιάζει καταπληκτικά με την ζωή των Αγγέλων. Από μικρή στο Ναό αφιερώνεται στο Θεό, όπου για περίπου δώδεκα χρόνια υμνεί και δοξολογεί τον Θεό. Ετοιμάζεται για το μεγάλο και θεάρεστο έργο, αυτό που μεταμόρφωσε και ανακαίνισε τον κόσμο και τον άνθρωπο. Και έδωσε ένα καινούργιο νόημα και περιεχόμενο στην ανθρώπινη ύπαρξη και πραγματικότητα. Μάλιστα, όπως λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Άγγελοι έφερναν τροφή στην Παναγία.

Κατόπιν, όταν πλέον ετοιμάστηκε, τότε η Παναγία γίνεται το μέσο της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου. Δεν είναι ένα απλό γεγονός, αλλά είναι σωτηριολογικής σημασίας η προσφορά Της. Είναι προσφορά που έχει άμεση και ουσιαστική σχέση με την παρουσία του Θεού στον κόσμο και την σωτηρία του ανθρώπου.

Γιατί, με το να δεχθεί από τον Άγγελο το μήνυμα ότι θα γίνει μητέρα του Θεού και να το αποδεχθεί, γίνεται το μέσο ώστε ο Θεός να γίνει άνθρωπος για να σώσει και να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο.

«Κι εδώ βρίσκεται η προσφορά και διακονία της Παναγίας στο ανθρώπινο γένος. Είναι μια προσφορά που δεν μπορούμε με λόγια να την περιγράψουμε.

Προσπαθούμε απλά να την προσεγγίσουμε και η προσέγγιση αυτή γίνεται όχι τόσο με την λογική, όσο με την καρδιά και την πίστη, με το να προσφέρουμε τον εαυτό μας στον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους.»

Όμως εμείς έχουμε το ιδιαίτερο προνόμιο να είμαστε χριστιανοί Ορθόδοξοι. Κι έχουμε ένα και μοναδικό σκοπό, σ’ αυτή την πορεία μας. Να κερδίσουμε την βασιλεία του Θεού. Αλλά για να μπορέσουμε να κερδίσουμε τον παράδεισο, θα πρέπει η ζωή μας, να είναι η ζωή των Αγγέλων και η ζωή της Παναγίας.

Δηλαδή να είναι μια συνεχής και αδιάλειπτη δοξολογία του ονόματος του Τριαδικού Θεού. Και ταυτόχρονα μια διακονία, μια υπηρεσία και προσφορά στον συνάνθρωπο αδελφό.

Οι Πατέρες μας λένε ότι οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε για τους άλλους, αφού είμαστε μέλη του ίδιου μυστικού σώματος, που κεφαλή είναι ο Χριστός.

Κι όπως, όταν το χέρι μας πονάει, πονάει και όλο το σώμα, έτσι και κάθε πόνος του αδελφού είναι και πόνος δικός μας και θέλει βοήθεια και συμπαράσταση. «Είδες τον αδελφόν σου, είδες Κύριον τον Θεόν σου», κατά τους Πατέρες.

Και ο π. Θεόκλητος έκλεισε τον λόγο του:

«Καλούμαστε λοιπόν να συνεχίσουμε την πορεία της Παναγίας μας, των Αγίων κι όλων εκείνων που αγάπησαν πραγματικά τον Θεό και Τον υπηρέτησαν. Και υπηρέτησαν στο πρόσωπο Του, τους αδελφούς.»

Την ομιλία του π. Θεοκλήτου μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.

Γιατί να συγχωρέσω;


Γιατί να συγχωρέσω;


π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Μία ξεχωριστή ακολουθία στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής είναι το ποίημα «Μέγας Κανών», γραμμένο από τον άγιο Ανδρέα, επίσκοπο Κρήτης. Είναι μία ικεσία προς τον Θεό να μας συγχωρέσει για τις αμαρτίες μας, τα πάθη και τα λάθη μας, να μας δώσει την ευκαιρία να οικειωθούμε τον τρόπο της Βασιλείας Του. Αποτυπώνει ένα αίτημα που δεσπόζει στην ζωή της Εκκλησίας, με προϋπόθεση να συγχωρήσουμε κι εμείς όσους μας οφείλουν.

Αν ρωτήσουμε, βεβαίως, νέους και μεγαλυτέρους, θα μας απαντήσουν χωρίς υπεκφυγές: «γιατί να συγχωρέσω;». Αν έχω δίκιο και η συμπεριφορά του άλλου απέναντί μου είναι κακή, η συγχώρεση είναι σαν μία επιβράβευση της αδικίας. Εξάλλου, δεν θα τον βοηθήσω να καταλάβει το λάθος του, διότι θα τον ωθήσω στην αφιλοτιμία, στην αίσθηση ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να σκεφτεί από πριν τις συνέπειες, το πόσο μπορεί να πληγώσει άλλους με τις πράξεις του, καθώς με ένα «συγγνώμη» θα αμνηστευθεί.

Απέναντι στον Θεό βέβαια δεν σκεφτόμαστε έτσι. Θα θέλαμε ό,τι λάθος έχουμε κάνει, Εκείνος να το παραβλέψει. Ωστόσο, δεν συνδέουμε την δική Του στάση με την δική μας. Εμείς έχουμε δικαιολογίες. Γι’ αυτό και κείμενα όπως αυτό του «Μεγάλου Κανόνα» δεν είναι δημοφιλή. Προϋποθέτουν αυτογνωσία . στροφή στον εαυτό μας . αναγνώριση και των δικών μας λαθών . δεύτερη ευκαιρία σε όσους μας στενοχωρούν, για να ζητήσουμε κι εμείς από τον Θεό τη δική Του ευκαιρία προς εμάς. Είναι υπέρβαση αυτός ο τρόπος σε μία εποχή εκδίκησης και διεκδίκησης. Θριαμβεύει σήμερα η αδικία σε όλες τις πτυχές της ζωής. Γιατί η Εκκλησία να ζητά από εμάς να την επιβραβεύσουμε;

Όταν συγχωρούμε δεν επιδοκιμάζουμε το κακό. Συνειδητοποιούμε όμως ότι δεν είμαστε άμοιροί του. Ότι κι εμείς, συνειδητά ή ασυνείδητα, οφείλουμε. Έχουμε πληγώσει λόγω χαρακτήρα, λόγω κακής εκτίμησης, λόγω του ότι αδιαφορήσαμε για ό,τι βοηθά τους άλλους και προτάξαμε τον εαυτό μας, το θέλημά μας, την επιθυμία μας. Συγχωρώντας, γινόμαστε ταπεινοί. Και είναι όμορφη η ταπεινοφροσύνη. Γλυκαίνει την καρδιά. Την φέρνει πιο κοντά στον Θεό, διότι μας κάνει να βλέπουμε τα πραγματικά μας μέτρα.

Όταν συγχωρούμε δεν είμαστε αδύναμοι. Καταδικάζουμε το κακό, αλλά δεν το αφήνουμε να δηλητηριάσει την ύπαρξή μας. Δεν απαντούμε κάνοντας πάλι κακό, έστω και με άλλη μορφή. Αληθινά δυνατός είναι αυτός που υπερβαίνει την ευκολία νικώντας το αυθόρμητο συναίσθημα της ανταπόδοσης και επιλέγοντας την οδό της αγάπης. Συγχωρούμε και προχωρούμε. Μένει έτσι η ευθύνη σ’ αυτόν που διαπράττει το κακό. Η δική του φιλοτιμία θα κριθεί από τον Θεό και τους άλλους.

Είναι άλλο η τήρηση των νόμων, οι ποινές που πρέπει να επιβάλλονται σε όσους παρανομούν και άλλο η κακία και η εκδικητικότητα. Η κοινωνία μας δεν είναι αγγελική και χρειάζεται κανόνες. Όμως ο καθένας καλείται να πάρει θέση ο ίδιος όχι μόνο έναντι του κακού, αλλά και έναντι αυτού που το διαπράττει, είτε οι συνέπειες τον αγγίζουν άμεσα είτε όχι. Η συγχώρεση είναι μίμηση Χριστού. Είναι σταυρός. Είναι όμως η μόνη λυτρωτική κίνηση για την ψυχή μας. Είναι σημάδι αληθινής γενναιότητας η οποία ελευθερώνει τελικά την ύπαρξη από την μνησικακία και της δίδει την παρρησία να δεχθεί την συγχώρεση του Θεού!

Η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής


Η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής



π.Αντώνιος Χρήστου
Έχουμε εισέλθει από την Καθαρά Δευτέρα, στην Αγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Στη καθομιλουμένη ο πολύ κόσμος την ονομάζει απλά Σαρακοστή και αποτελεί για τον κάθε πιστό, την αρχαιότερη, αυστηρότερη περίοδο νηστείας, ασκητικής και εγκράτειας της Εκκλησίας. Στο ερώτημα γιατί τόσες ημέρες, ζωντανή απάντηση και παράδειγμα, αποτελεί ο ίδιος ο Χριστός μας, ο οποίος μετά την βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό και πριν την έναρξη της δημόσιας δράσης του, αποσύρθηκε στην έρημο όπου νήστευε 40 ολόκληρες μέρες και νύκτες (Ματθ. 4,1-4,2).
Το όνομα «Σαρακοστή» λοιπόν, είναι πασιφανές ότι αντλείται, για τις σαράντα ημέρες νηστείας-προετοιμασίας των πιστών για να εισαχθούν και να βιώσουν τα πάθη και την Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Αρχίζει από την Καθαρά Δευτέρα και ολοκληρώνεται μέχρι την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου. Στις ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή κάθε εβδομάδας τηρείται αυστηρή νηστείας ξεροφαγία , δηλαδή σε φυτικές τροφές χωρίς έλαιο. Εξαίρεση γίνεται μόνο στη γιορτή των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων όπου καταλύεται το λάδι καθώς και στην εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου όπου καταλύεται το ψάρι, όποια μέρα και να γιορτασθεί. Μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές, της περιόδου αυτής έχουμε κατάλυση οίνου και ελαίου.
Βέβαια στην Αγία μεγάλη Τεσσαρακοστή, δεν έχουμε μόνο αλλαγή διατροφικών συνηθειών. Αυτό θα ήταν κάτι μακριά από το πνεύμα της γενικής Εγκράτειας αυτής της περιόδου και όχι μόνο. Το ιδιόμελο των Αποστίχων του Εσπερινού της Καθαράς Δευτέρας είναι κατατοπιστικό : «Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ· ἀληθής νηστεία, ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός, καταλαλιᾶς, ψεύδους, καί ἐπιορκίας· ἡ τούτων ἔνδεια, νηστεία ἐστίν, ἀληθής καί εὐπρόσδεκτος.»
Το παραθέτουμε και σε ερμηνευτική απόδοση: Aς νηστέψουμε νηστεία δεκτή ευάρεστη στον Κύριο· αληθινή νηστεία είναι η αποξένωση από τα κακά, η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από το θυμό, ο χωρισμός από τις ανάρμοστες επιθυμίες, την καταλαλιά, το ψέμα και την επιορκία· η εγκράτεια απ᾿ αυτά είναι νηστεία αληθινή και ευπρόσδεκτη. Άρα εκτός από το είδος των τροφών και στη συνέχεια τον περιορισμό της ποσότητας της κατανάλωσης του φαγητού, σημασία έχει να πάμε και παρακάτω, στην απομάκρυνση από τα κακά, στην συγκράτηση αυτών που λέμε, στην καλλιέργεια της πραότητας και της ειρήνευσης της καρδιάς μακριά από θυμούς, ο περιορισμός έως την εξαφάνιση των σαρκικών (γήινων και φιλήδονων) επιθυμιών, από την κατάκριση του αδελφού, από τα ψέματα και την ψευδορκία. Αν τα καταφέρουμε με την βοήθεια και τη χάρη Του Θεού τότε όντως ο αγώνας και η νηστεία θα είναι ευπρόσδεκτη στο Θεό.

https://synodoiporia.gr/

Ιστορίες από το Εξομολογητάρι και όχι μόνο (11)


Ιστορίες από το Εξομολογητάρι και όχι μόνο (11)

π. Γεωργίου Δορμπαράκη

«Την… «έκαψε» την επιστολή!»

Ένας νέος άνδρας περίμενε υπομονετικά τον ιερέα μετά την πρωινή Θεία Λειτουργία. Ο ιερέας κατέλυσε προσεκτικά το υπόλοιπο της Θείας Κοινωνίας, είπε την Ευχαριστία, και ξεφόρεσε. «Δόξα Σοι ο Θεός», ψέλλισαν τα χείλη του. Με την άκρη του ματιού του είδε τον άνδρα που περίμενε έξω ακριβώς από τη νότια θύρα του ιερού. Τον είχε δει κι άλλες φορές μέσα στο εκκλησίασμα, όχι πολλές, αλλά δεν έτυχε να ανταλλάξουν κάποιες κουβέντες, γιατί συνήθως εκείνος αποχωρούσε μετά τη λήψη του αντιδώρου. Και να, τώρα, που περίμενε τον παπά.

«Καλημέρα, τι κάνετε;», του είπε εγκάρδια ο ιερέας. «Σας έχω δει μερικές φορές στη Θεία Λειτουργία, αλλά δεν μπορέσαμε μέχρι τώρα να γνωριστούμε».

Γνωρίστηκαν. Ο άνδρας είπε το όνομά του, την εργασία του, την οικογενειακή του κατάσταση. Ήταν ελεύθερος, αλλά είχε κάποια σχέση με κάποια κοπέλα, την οποία, είπε, έβλεπε σοβαρά. «Κάποτε θα γίνει και ο γάμος μας, πάτερ. Μέχρι τότε όμως απλώς συζούμε, για να δούμε κι αν ταιριάζουμε κιόλας».

Ο ιερέας στενοχωρήθηκε. «Τι ‘ναι τούτο πάλι;» αναρωτήθηκε μέσα του. «Άνθρωποι θεωρούμενοι της Εκκλησίας, νέοι που εκκλησιάζονται, αλλά σ’ αυτό το θέμα των σχέσεων σαν να μην έχουνε ακούσει τι λέει η Εκκλησία, τι λένε οι άγιοι. Έχει όμως ο Θεός!»

Δεν θέλησε να κάνει λόγο. «Αν αυτό τον απασχολεί, ας το θέσει ο ίδιος το θέμα».

«Εύχομαι σύντομα να σας δούμε να ανεβαίνετε τα σκαλιά της Εκκλησίας», είπε με χαρούμενη διάθεση. «Να ευλογήσει ο Χριστός μας τη σχέση σας. Να πάρετε τη χάρη που χρειάζεται ένα ζευγάρι, προκειμένου να βαδίσει τον δύσκολο αλλά και τόσο όμορφο δρόμο της κοινής πορείας που τέλος έχει τη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό θέλουν ο Θεός και οι άγιοι».

«Ναι, πάτερ, κάποια στιγμή, όπως σας είπα, θα γίνει και αυτό», μουρμούρισε διστακτικά ο νέος. «Αλλά, θα ήθελα για λίγο να σας απασχολήσω με κάτι άλλο».

«Ορίστε, πείτε μου», είπε ο ιερέας, και τράβηξε τον νέο λίγο στο πλάι, γιατί τον περίμεναν και άλλοι. «Δυστυχώς, δεν έχουμε πολύ χρόνο αυτήν τη στιγμή, αλλά καλοδεχούμενος αν θέλετε κάποια άλλη ώρα που να μπορούμε και οι δύο».

«Δεν θα σας απασχολήσω πολύ, πάτερ. Θέλω να σας πω ότι μου έκανε εντύπωση το κήρυγμα που βγάλατε προηγουμένως. Είπατε αλήθειες που πράγματι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σ’ ένα σημείο όμως έχω μία ένσταση…».

«Καταρχάς να πω – είπε ο ιερέας – ότι κηρύσσω τον λόγο του Θεού και όχι προσωπικές μου απόψεις. Συνεπώς ό,τι σας άρεσε από τον λόγο μου ήταν ο λόγος του Θεού που κίνησε κάποια χορδή της καρδιάς σας. Ποια όμως είναι η ένστασή σας;»

«Πάτερ, είμαι νέος άνθρωπος, νέα είναι και η κοπέλα με την οποία συζώ, και παρακολουθούμε βεβαίως και τις σύγχρονες αντιλήψεις. Καλά όλα αυτά που είπατε, μα η θέση του αποστόλου Παύλου περί της γυναίκας, ότι δεν πρέπει να μιλάει στην Εκκλησία, να ρωτάει ό,τι θέλει τον άνδρα της στο σπίτι, να έχει ακόμη καλυμμένο το κεφάλι της, δεν νομίζετε ότι είναι υπερβολικά στην εποχή μας; Σαν κάτι να μην πάει… καλά στην επιστολή του αποστόλου».

Δεν έσπευσε να απαντήσει ο ιερέας. Κούνησε λίγο το κεφάλι του και είπε: «Ναι, πράγματι, έχετε δίκιο, ότι για την εποχή μας αυτά που λέει ο απόστολος Παύλος φαίνονται λίγο αναχρονιστικά, μολονότι γενικά στον κόσμο μας συμβαίνουν πράγματα που αυτά κυρίως συνιστούν υποβάθμιση της γυναίκας. Αλλά μάλλον δεν προσέξατε όλο το περιεχόμενο του λόγου μου. Καταρχάς, το θέμα αυτό το έθιξα ως επέκταση του κεντρικού θέματος, ότι ο Κύριος ήλθε για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τη δουλεία της αμαρτίας. Να τον επαναφέρει στην κανονική του κατάσταση, τη δημιουργημένη από τον Θεό, απ’ όπου ξέπεσε λόγω της αμαρτίας. Είδατε πόσο τόνισα την αλήθεια ότι η αμαρτία τραυματίζει τον άνθρωπο, τον πληγώνει καίρια, τόσο που τον οδηγεί και στον ίδιο τον θάνατο; «Διά της αμαρτίας ο θάνατος», που λέει ο απόστολος. Και ο Χριστός ήταν Εκείνος που αποκατέστησε και τη θέση της γυναίκας: την εξύψωσε εκεί που απαρχής την έθεσε ο Θεός: να είναι ένα με τον άνδρα, σε οργανική συνάφεια δηλαδή με αυτόν, ώστε από κοινού να ζουν την παρουσία του Θεού».

«Ναι, μα αυτά που λέει ο απόστολος δεν έρχονται σε αντίθεση με ό,τι είπε ο Χριστός;», αντέδρασε πάλι ο νέος άνδρας. «Στην εποχή μας μαντήλι στο κεφάλι, περιορισμός λόγου…», έκανε έναν μορφασμό απαξίωσης.

«Πάλι θα σας υπενθυμίσω ότι τα εξήγησα στο κήρυγμα. Λέτε για τον απόστολο. Μα δεν ακούσατε ότι είναι αυτός που τονίζει ότι δεν υπάρχει διαφορά άνδρα και γυναίκας ως προς τη θέση τους έναντι του Κυρίου, όπως και ότι όλοι οι άνθρωποι στην πραγματικότητα εν Χριστώ είμαστε ίσοι; Για το συγκεκριμένο θέμα που λέτε, εξηγούν οι ερμηνευτές της Εκκλησίας μας ότι είχε αναφανεί συγκεκριμένο πρόβλημα στην Κόρινθο, ώστε έκανε τον απόστολο Παύλο ως πνευματικός πατέρας των πιστών, να λάβει κάποια μέτρα. Μέσα στην Εκκλησία, παρουσιάστηκε κίνημα θα λέγαμε των γυναικών, που τινάζοντας ξέπλεκα τα μαλλιά τους ζητούσαν με φίλαρχο τρόπο να υποτάξουν τους πάντες. Να είναι αυτές οι κεφαλές όλων. Καταλυόταν έτσι η ιεραρχημένη δομή της Εκκλησίας. Αλλοιωνόταν η διδασκαλία της. Γι’ αυτό και είπε ο απόστολος τότε όσα είπε για τις γυναίκες: για να κατανοήσουν ότι υπερέβησαν τα όρια, ότι ξεφεύγουν από την πίστη, ότι κινούνται δηλαδή με κοσμικά και όχι χριστιανικά κριτήρια».

Ο νέος άκουγε τον ιερέα σκεφτικός. «Ναι, τα άκουσα, αλλά δεν ξέρω, κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτά που λέει ο απόστολος. Και να σας πω, πάτερ, ωραία πράγματι η επιστολή του αποστόλου Παύλου, αυτή που έστειλε όπως είπατε στους Κορινθίους. Μα νομίζω ότι μ’ αυτά που σημειώνει για τις γυναίκες…», έδειξε ότι μάλλον πάλι δεν κατανοούσε αυτά που του έλεγε ο ιερέας, «μ’ αυτά λοιπόν που σημειώνει», επανέλαβε, «έκαψε το κείμενό του. Έκαψε όλη την επιστολή του. Τι κρίμα…!».

Ο ιερέας δεν απάντησε αμέσως. Του έκανε όμως εντύπωση η ετοιμότητα του νέου, και μετά τις εξηγήσεις, να αμφισβητεί. Σαν να είχε κολλήσει το μυαλό του. «Πόσο ένας λογισμός μάς ταράζει και μας αποπροσανατολίζει», σκέφτηκε. Έπιασε με στοργή τον νέο από τον ώμο και του είπε χαμηλόφωνα. «Αν θέλετε, ελάτε αύριο, πρωί ή απόγευμα, που θα είμαι λίγο πιο ελεύθερος, για να συζητήσουμε το θέμα».


https://synodoiporia.gr/