τὸ ἕνα ἦταν δικό του καὶ τὸ ἄλλο τοῦ Κυρίου.Ἀφοῦ ἄστραψε καὶ ἡ τελευταία σκηνὴ μπροστά του κοίταξε πίσω τ' ἀποτυπώματα στὴν ἄμμο. Πρόσεξε τότε ὅτι πολλὲς φορὲς στὸ μονοπάτι τῆς ζωῆς τοῦ ὑπῆρχε μονάχα ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα.Παρατήρησε ἀκόμα ὅτι αὐτὸ συνέβαινε στὶς πιὸ δύσκολες καὶ θλιβερὲς στιγμὲς τῆς ζωῆς του.Αὐτὸ τὸν ἔκανε νὰ ἀπορήσει καὶ ρώτησε τὸν Κύριο:«Κύριε, εἶπες ὅτι ἀπ' τὴ στιγμὴ ποὺ ἀποφάσισα νὰ σ' ἀκολουθήσω θὰ βάδιζες μαζί μου σὲ ὅλη τὴν πορεία. Εἶδα ὅμως ὅτι στὶς πιὸ ταραγμένες στιγμὲς τῆς ζωῆς μου ὑπῆρχε μόνο ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα. Δὲν καταλαβαίνω γιατί ὅταν σὲ χρειαζόμουν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἐσὺ μὲ εἶχες eγκαταλείψει».Ὁ Κύριος ἀπάντησε:«Υἱέ μου, πολύτιμό μου παιδί, σὲ ἀγαπῶ καὶ ποτὲ δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω. Τὸν καιρὸ ποὺ δοκιμαζόσουν καὶ ὑπέφερες, ὅπου εἶδες μόνο ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα, ἦταν τότε ποὺ σὲ σήκωνα στους ώμουςμου».
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
