2 6

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Στῦλος γέγονας Ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων τὴν Ἐκκλησίαν, ἱεράρχα Ἀθανάσιε, τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατήσχυνας Ἄρειον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ

Ως θείος Αρχάγγελος, των νοερών στρατιών, Τριάδος την έλλαμψιν, καθυποδέχη λαμπρώς, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε· όθεν εκ πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, σώζε απαρατρώτους, τους πιστώς σε τιμώντας, και πόθω ανευφημούντας, τα σα θαυμάσια

Ἡ Μικρὰ Εἰσοδος

Νίκων Κουτσίδης (Ἀρχιμανδρίτης)



Στήν θεία Λειτουργία, ὅταν ψάλλεται τό ἀναστάσιμο ἀπολυτίκιο (τίς Κυριακές) ἤ τοῦ ἁγίου τῆς ἡμέρας (τίς καθημερινές), γίνεται ἡ λεγομένη «Μικρά Εἴσοδος», δηλ. ἡ «εἴσοδος τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου».

Τί ἀκριβῶς σημαίνει αὐτό;
 
* * *
 
Ὁ ἱερέας παίρνει ἀπό τήν ἁγία Τράπεζα τό Εὐαγγέλιο καί βαστάζοντάς το μέ εὐλάβεια, διασχίζει τόν ναό καί ἔρχεται μπροστά στήν ὡραία πύλη τοῦ ἱεροῦ. Κατά τόν ἅγιο Γερμανό Κωνσταντινουπόλεως ἡ εἴσοδος αὐτή φανερώνει «τήν παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί τήν εἴσοδό Του στόν κόσμο τοῦτο» (P.G. 98, 405 C).

Τοῦ ἱερέως προηγεῖται ἡ λαμπάδα πού συμβολίζει τόν Πρόδρομο Ἰωάννη. Γιατί γι’ αὐτόν ἔλεγε ὁ Χριστός:

-Ὁ Ἰωάννης ἦταν ἕνα λυχνάρι ἀναμμένο, πού σκόρπιζε γύρω του φῶς (Ἰωαν. 5, 35).

Τό φῶς, τοῦ λυχναριοῦ-Ἰωάννου μᾶς προετοιμάζει γιά τό Φῶς πού ἀκολουθεῖ, τόν ἴδιο τόν Χριστό, σύμφωνα μέ τά δικά Του λόγια:

-Ἐγώ εἶμαι τό Φῶς τοῦ κόσμου. Ὅποιος ἀκολουθεῖ Ἐμένα, δέν θά περπατήσει στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει τό Φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰωάν. 8,12)

Ἐκεῖ, λοιπόν, μπροστά στήν ὡραία πύλη, ὁ ἱερέας εὐλογεῖ κάνοντας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καί λέει:

-Εὐλογημένη ἡ εἴσοδος τῶν ἁγίων Σου, πού σημαίνει:

-Σέ δοξάζουμε πού εἰσῆλθες στά ἅγια τῶν Ἁγίων, ἑτοιμάζοντας τήν δική μας εἴσοδο στήν βασιλεία Σου.

Στήν συνέχεια ὑψώνει τό Εὐαγγέλιο καί σχηματίζει μέ αὐτό τύπον Σταυροῦ, ἐνῶ ταυτόχρονα λέει:

-Σοφία. Ὀρθοί.

• Σοφία εἶναι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ πού περιέχεται στό Εὐαγγέλιο.

• Ὀρθοί: δηλ. νά σηκωθοῦμε ὄρθιοι, μέ εὐλάβεια.
 
* * *
 
Τό γεγονός τῆς «Μικρᾶς Εἰσόδου» μᾶς ὑπενθυμίζει τήν εἴσοδό μας στό ναό. Πρῶτα-πρῶτα, μπαίνομε στήν ἐκκλησία μέ τήν διάθεση καί τήν προθυμία νά ἀκούσουμε τήν Σοφία, δηλ. τά λόγια τοῦ εὐαγγελίου. Ἀλλά καί τά λόγια τῶν τροπαρίων καί τῶν ὕμνων. Γιατί, ὅλα εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅλα, στόχο ἔχουν νά μᾶς ὁδηγήσουν σ΄ Αὐτόν: καί σ’ αὐτήν τήν ζωή καί στήν αἰωνιότητα.

Ἀφοῦ, λοιπόν, μποῦμε, πρέπει νά εἴμαστε «ὀρθοί», ὄρθιοι. Τό νά σταθοῦμε σωματικά ὄρθιοι, μπορεῖ νά εἶναι σχετικά εὔκολο. Ἀλλά, τό «ὀρθοί» σημαίνει ἐπίσης ὄρθιοι καί ψυχικά. Ὄχι καθιστοί ἤ καί κοιμισμένοι μέ τίς ἁμαρτίες καί ἀδυναμίες μας! Γι΄ αὐτό, καί ὁ Πρόδρομος, ἀλλά προπαντός καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἔλεγαν:

-Μετανοεῖτε· γιατί ἔχει πλησιάσει ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. 4, 17).

Τότε, πραγματικά, ἡ εἴσοδός μας στό ναό θά εἶναι καί ἡ εἴσοδος μας στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλ. ἡ συνάντηση καί ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό, τόν Θεό καί Σωτήρα μας. Τό κορυφαῖο αὐτό γεγονός εἶναι ἡ μέγιστη χαρά καί χάρη γιά κάθε χριστιανό. Κάτι μεγαλύτερο ἀπό αὐτό δέν ὑπάρχει, οὔτε στόν οὐρανό, οὔτε στή γῆ.