***
Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο
Κεφ. 2, χωρία 1 έως 12
῾Η θεραπεία παραλυτικοῦ
Β´\Τῷ καιρῷ ἐκείνω εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7 τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας — λέγει τῷ παραλυτικῷ. 11 σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 12 καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Εκείνο τον καιρό μπήκε ο Ιησούς στην Καπερναούμ, και διαδόθηκε πώς ήταν σ' ένα σπίτι. Και αμέσως μαζεύτηκαν πολλοί, τόσοι πού δε χωρούσαν ούτε στην αυλή του σπιτιού, και τους κήρυττε τον θειο λόγο. Έρχονται τότε και του φέρνουν ένα παραλυτικό, πού τον σήκωναν τέσσερις άνθρωποι. Και επειδή δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν από τον κόσμο, έβγαλαν τη στέγη του σπιτιού σ' εκείνο το μέρος πού ήταν ο Ιησούς, και αφού άνοιξαν τόπο κατέβασαν το κρεβάτι οπού επάνω ήταν κατάκοιτος ο παραλυτικός. Όταν ο Ιησούς είδε την πίστη τους, λέγει στον παραλυτικό, Παιδί μου, σου συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες σου. Και ήσαν εκεί και κάθονταν μερικοί από τους γραμματείς και διαλογίζονταν μέσα τους, Τι φοβερές βλασφημίες λέγει αυτός; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες παρά μόνο ένας, ο Θεός; Και αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς με το πνεύμα του πώς τέτοια διαλογίζονται μέσα τους και τους είπε:- Τί βάζετε τέτοια στο μυαλό σας; Τί είναι πιο εύκολο να πεις στον παραλυτικό; Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες; ή να πεις, σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο και περπατά; Και για να μάθετε πώς ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί εδώ στη γη αμαρτίες (τότε λέγει στον παραλυτικό): Σε σένα λέγω, σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο και πήγαινε στο σπίτι σου. Και ο παραλυτικός σηκώθηκε αμέσως και βγήκε μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, έτσι πού όλοι να τα έχουν χαμένα, να δοξάζουν τον Θεό και να λέγουν πώς ποτέ δεν είδαμε τέτοιο πράγμα.
***
Από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 1, χωρία 10 έως 14 και Κεφ. 2, χωρία 1 έως 3
Α΄\10 Σὺ κατ' ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· 11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, 12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. 13 πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; 14 οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;
Β´\ΔΙΑ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. 2 εἰ γὰρ ὁ δι' ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη
ΑΠΟΔΟΣΗ
Συ, Κύριε, στην αρχή θεμελίωσες την γη και οι ουρανοί είναι κι εκείνοι έργα των χεριών σου. Όλο το σύμπαν θα παλιώσει, σαν που παλιώνει το ρούχο πού φοράμε και θα το τυλίξεις, καθώς τυλίγεται ένα σκέπασμα· εσύ όμως είσαι πάντα ο ίδιος και τα χρόνια σου δεν θάχουν τελειωμό.
Σε ποιόν από τους αγγέλους είπε ποτέ ο Θεός, κάθου στα δεξιά μου, ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδια σου; Μην τάχα και δεν είναι όλοι οι άγγελοι πνεύματα, που υπηρετούν και στέλνονται για εκείνους πού πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία;
Γι' αυτό εμείς πρέπει πάρα πολύ να προσέχουμε σε εκείνα πού ακούσαμε, μην κάποτε ξεπέσουμε και χαθούμε. Γιατί; αν ο λόγος πού λαλήθηκε με τη μεσολάβηση των αγγέλων στάθηκε τόσο έγκυρος κι αξιόπιστος, και κάθε παράβαση και παρακοή σ' αυτόν τιμωρήθηκε νόμιμα και δίκαια, πώς εμείς θα ξεφύγουμε την τιμωρία, όταν δεν προσέξουμε κι αμελήσουμε μια τέτοια μεγάλη σωτηρία;
Ο λόγος αυτός πήρε αρχή να κηρύσσεται από τον Κύριο και βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους πού τον άκουσαν (δηλ. τους αγίους Αποστόλους).
