ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης, ὁ ὁποίος ὑπῆρξε κορυφαῖος διδάσκαλος τῶν Ὀρθόδοξων Δογμάτων, ἀκαταγώνιστος πολέμιος τῶν κακοδοξιῶν καὶ κήρυκας τῆς θείας Χάριτος. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, σὰν ἐνέργεια πρὸς σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἄκτιστη. Τὴν ἄκτιστη Χάρη μποροῦμε μόνο νὰ τὴν αἰσθανόμαστε καὶ νὰ τὴν ζοῦμε, ὅπως περίπου μποροῦμε νὰ αἰσθανόμαστε καὶ νὰ ζοῦμε τὴν παρουσία ἑνὸς ἁγίου Γέροντος. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ προσεγγίζει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ζητεῖ καὶ ἀνταπόκριση· τότε καθίσταται ἐνεργὸς καὶ καρποφορεῖ... Ἀπὸ μικρὸς ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀνατράφηκε στὰ ἀνάκτορα τῆς Κων/πόλεως, μορφώθηκε ἀναλόγως καὶ στὴ συνέχεια ἀσκήτευσε στὸ Ἅγιο Ὄρος. Παρευρέθηκε στὶς Συνόδους ποὺ ἔγιναν στὴν Κων/πόλη τὸ 1341 κατὰ τοῦ Βαρλαὰμ καὶ τὸ 1347 κατὰ τοῦ ὁμοφρόνου τοῦ Βαρλαάμ, Ἀκίνδυνου. Στὶς Συνόδους αὐτὲς ἀγωνίσθηκε γενναιότατα ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ 1346 ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης γιὰ 13 χρόνια καὶ σὲ ἡλικία 63 ἐτῶν τὸ 1359 κοιμήθηκε, ἀφοῦ ἔγραψε πάρα πολλὰ συγγράμματα.Τὸ ἱερό του Λείψανο σῴζεται στὸν ὁμώνυμο Μητροπολιτικὸ Ναὸ Θεσ/νίκης. Τὸν προβάλλει λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴ δεύτερη αὐτὴ Κυριακή, ὡς συνέχεια καὶ ἐπέκταση τῆς προηγούμενης, σὰν ἕνα εἶδος δεύτερης «Κυριακῆς της Ὀρθοδοξίας», διότι ἡ νίκη τοῦ θείου Γρηγορίου κατὰ τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῶν Δυτικῶν, θεωρήθηκε ὡς νίκη ἀνάλογη μὲ τὴ νίκη κατὰ τῶν εἰκονομάχων.
ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)
Τὴν Κυριακὴ αὐτὴ ποὺ βρίσκεται στὸ μέσο τῆς Σαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τὴν προσκύνηση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ἐπειδὴ ἡ σωματικὴ ἀδυναμία ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τῆς νηστείας μᾶς περικυκλώνει καὶ ἡ δυσκολία αὐξάνει, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει σήμερα, στὸ μέσο του δρόμου τῆς νηστείας σὰν βοήθειά μας, τὸν Πανάγιο Σταυρό, τὴ χαρὰ τοῦ κόσμου, τῶν πιστῶν τὴ δύναμη, τῶν ἁμαρτωλῶν τὴν ἐλπίδα.Προσκυνώντας λοιπὸν τὸν Τίμιο Σταυρὸ λαμβάνουμε χάρη καὶ δύναμη γιὰ νὰ τελειώσουμε τὸν ἀγῶνα τῆς νηστείας ψάλλοντας: «Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».
Ὅποιος δὲν αἰσθάνεται καὶ δὲ ζητᾷ αὐτὴ τὴ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γίνεται δυστυχῶς θῦμα τῶν «ἐπιτηδείων». Ἀντιθέτως, ὅποιος τὴν αἰσθάνεται, φέρει τὸν Τίμιο Σταυρὸ στὸ στῆθος του, κάνει σωστὰ τὸ σταυρό του, καὶ δὲν πέφτει στὸν πειρασμὸ νὰ καταφύγει στὰ μέντιουμ, στοὺς μάγους, ἢ σ᾿ ὅποιον ἐπαγγέλλεται «σωτηρία καὶ λύτρωση» μὲ τρόπο διάφορο ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ὑποδεικνύει ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του.
Στὸν καθορισμὸ τῆς ἑορτῆς πιθανὸν νὰ συνετέλεσε καὶ ἡ κατὰ τὴν 6η Μαρτίου σημειούμενη στὰ Μηναῖα ἀνάμνηση τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Σημειώνεται ὅτι κατὰ τὸ τυπικὸ τοῦ Ἁγίου Σάββα, προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ γίνεται ὄχι μόνο τὴν Κυριακή, ἀλλὰ καὶ τὴ Δευτέρα, Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ τῆς ἑβδομάδας ποὺ ἀκολουθεῖ.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Σήμερα ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, συγγραφέα τῆς «Κλίμακος», ποὺ ὑπῆρξε κήρυκας τῆς μετανοίας καὶ τῆς νηστείας. Γεννήθηκε στὴν Παλαιστίνη γύρω στὸ 523 καὶ ἀπὸ μικρὸς ἄρχισε τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες. Ἔγινε Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Σινᾶ καὶ συνέγραψε τριάκοντα λόγους, τῶν ὁποίων ὁ καθένας ἀναφέρεται σὲ μία ἀρετή, ἀπὸ τὶς εὐκολότερες πρὸς τὶς δυσκολότερες, ἀναβιβάζοντας τὸν ἄνθρωπο μὲ σκαλοπάτια πνευματικὰ σὲ οὐράνιο ὕψος. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ τὸ σύγγραμμα ὀνομάστηκε Κλῖμαξ τῶν ἀρετῶν. Ἀπεβίωσε τὸ 603.Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται κανονικὰ τὴν 30η Μαρτίου, ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἑορτὴ σήμερα, διότι ἡ Ἐκκλησία μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο μας προβάλλει πρὸς μίμηση ἕνα ἄνθρωπο σὰν καὶ ἐμᾶς, ποὺ μὲ τὴν ἄσκηση ἔφθασε σὲ ἑκατονταπλασίονα καρποφορία καὶ ἁγιότητα.
Κυρίως ὅμως προβάλλεται ὁ Ἅγιος Ἰωάννης διότι μετὰ τὶς τρεῖς βασικὲς Κυριακὲς τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς, οἱ ὁποίες μᾶς δίδουν τὰ συγκεκριμένα δογματικὰ στοιχεῖα τῆς πίστεως, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξασφαλίζονται οἱ προϋποθέσεις ὀρθῆς Λατρείας τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ τὴν ἐνίσχυση ποὺ δεχόμαστε ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὴν τέταρτη αὐτὴ Κυριακὴ παρουσιάζεται ἡ ἄλλη πλευρὰ τοῦ θέματος, ἡ μεθοδολογικὴ ἐνημέρωση μὲ τὸ βιβλίο τῆς «Κλίμακος» καὶ ἡ θεολογικὴ κατοχύρωση τῆς ἐσωτερικῆς ἀναγεννήσεως, ποὺ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ἀσκητικὴ καὶ κατανυκτικὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ, ποὺ περιγράφεται στὸ βιβλίο αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Γι᾿ αὐτὸ διαβάζεται στὶς Μονὲς τὴν περίοδο αὐτὴ ἡ «Κλίμακα».
Ἀπὸ αὔριο Δευτέρα ἀρχίζει ἡ πέμπτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ λειτουργικὸ ἀποκορύφωμα τῆς Τεσσαρακοστῆς. Δηλαδὴ αὐτὴ ἡ ἑβδομάδα βαστάζει τὸ βάρος τοῦ τέλους καὶ ὄχι ἡ ἕκτη, διότι ἀκολουθεῖ ἡ Μεγ. Ἑβδομάδα μὲ τὶς πυκνές, πρωὶ - βράδυ καὶ μακρὲς Ἀκολουθίες της.
Μὲ «διάκριση» δηλ. οἱ Ἅγιοι Πατέρες πρόσθεσαν σ᾿ αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα δυὸ νέες ἀκολουθίες: τὴν Πέμπτη τὸ Μέγα Κανόνα καὶ τὸ Σάββατο τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο, ὥστε στὸ μεσοδιάστημα τῆς ἕκτης ἑβδομάδας νὰ ὑπάρξει μία σχετικὴ μικρὴ λειτουργικὴ ἀνάπαυλα καὶ ἀνάπαυση τῶν πιστῶν, γιὰ νὰ εἰσέλθουν «ξεκούραστοι» στὴ Μεγ. Ἑβδομάδα.
ΠΕΜΠΤΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ
Τὴν Τετάρτη ἀπόγευμα, μεταξὺ Δ´ καὶ Ε´ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, ψάλλεται ἡ ἀκολουθία τοῦ «Μεγάλου Κανόνος», στὸ μέσο του Μικροῦ Ἀποδείπνου. Κανονικὰ εἶναι ὁ Ὄρθρος τῆς ἑπομένης καὶ μπορεῖ νὰ τελεῖται ἀγρυπνία μὲ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων.Κανόνες εἶναι μεγάλοι ὕμνοι, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦνται ἀπὸ μικρότερες ἑνότητες ποὺ λέγονται ᾨδὲς (ἀπὸ τὸ ρῆμα ᾄδω). Κάθε ᾠδὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸν Εἱρμὸ (τὴν πρώτη δηλ. στροφή) καὶ τὰ ὑπόλοιπα 3-4 συνήθως Τροπάρια (τρέπονται, δηλ. ψάλλονται ὅπως τὸ πρῶτο, ὁ εἱρμός). Κανόνες ὑπάρχουν μὲ διάφορο ἀριθμὸ ᾠδῶν. Ὑπάρχουν Κανόνες μὲ δυὸ ᾠδές, μὲ τρεῖς (τριώδιο), μὲ τέσσερις, πέντε μέχρι ἐννέα ᾠδὲς (ἐννέα εἶναι καὶ οἱ Βιβλικὲς ᾨδές).
Ὁ Κανὼν αὐτὸς λέγεται Μέγας, λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν τροπαρίων ποὺ περιέχουν οἱ ἐννέα ᾠδές του. Σ᾿ αὐτὰ περιλαμβάνονται σήμερα καὶ τὰ τροπάρια ποὺ πρόσθεσαν μεταγενέστεροι Ὑμνογράφοι: γιὰ τὴν Ὁσία Μαρία καὶ γιὰ τὸν ἴδιο, τὸν Ἅγιο Ἀνδρέα. Ἔτσι, στὸ σύνολό του ὁ Μέγας Κανὼν ἔχει 11 Εἱρμούς, (ἡ β´ καὶ γ´ ᾨδὴ ἔχουν ἀπὸ 2 Εἱρμούς) καὶ 250 Τροπάρια! (ἡ β´ ᾨδὴ ἔχει 41 Τροπάρια!).
Συγγραφέας τοῦ Μ. Κανόνα εἶναι ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, ὁ Ἱεροσολυμίτης. Ἦταν Μοναχὸς τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα. Ἐχρημάτισε γραμματέας τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, συμμετεῖχε στὴν ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ 680 καὶ μετά, ἀφοῦ ἐξελίχθηκε στὰ διάφορα ἐκκλησιαστικὰ ὑπουργήματα, ἐκλέχθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης.
Συνέγραψε πολλοὺς κανόνες καὶ διάφορα συγγράμματα. Τὸ σπουδαιότερο ὑμνογραφικό του ἔργο εἶναι ὁ Μέγας Κανὼν ποὺ θεωρεῖται τὸ «Κύκνειό» του ᾆσμα. Ἀπέθανε γύρω στὸ 740, στὴ Λέσβο, ὅπου βρέθηκε, εἴτε ἐπιστρέφοντας στὴν Κρήτη ἀπὸ τὴν Κων/πολη, εἴτε ἐξόριστος, ὡς ὑποστηρικτὴς τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.
Περιεχόμενο τοῦ Μ. Κανόνα
Ἀνατρέχει σ᾿ ὅλα τὰ πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης προβάλλοντας τὶς πράξεις - καλὲς ἢ κακὲς -τῶν δικαίων πρὸς μίμηση καὶ τῶν ἀδίκων πρὸς ἀποφυγή.
Ἡ κεντρικὴ ἰδέα τοῦ Κανόνα εἶναι ἡ Μετάνοια. Αὐτὴ θεωρεῖ ὁ Ποιητὴς θύρα τοῦ Παραδείσου. Ἐφ᾿ ὅσον δὲν ἔχουμε καρποὺς μετανοίας, ἂς προσφέρουμε στὸν Θεὸ τὴ συντετριμμένη καρδία μας καὶ ἂς ἀναγνωρίσουμε τὴν πνευματική μας πτωχεία.
Ὁλόκληρο τὸ πένθιμο καὶ κατανυκτικὸ περιεχόμενο τοῦ ἀριστουργήματος αὐτοῦ συνοψίζεται στὸ Τροπάριο:
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι (πρόκειται νὰ θορυβηθεῖς)· ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου (σύνελθε λοιπὸν γιὰ νὰ σὲ λυπηθεῖ) Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν». Ό Μ. Κανόνας ψάλλεται τμηματικὰ τὶς τέσσερις πρῶτες ἡμέρες τῆς «Καθαρᾶς Ἑβδομάδος», (ΔΕΥΤΕΡΑ ἕως ΠΕΜΠΤΗ), μαζί μὲ τὸ Μέγα Ἀπόδειπνο.
