Αφιερωμένο στον «Παραγωγικό» κύριο Θεόδωρο Πάγκαλο

Του Μητροπολίτου Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ Ο ..ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ!

Σύμφωνα μέ πρόσφατες δηλώσεις του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, οι στρατιωτικοί καί οι ιερείς δεν ανήκουν στις παραγωγικές τάξεις της Κοινωνίας. 'Επειτα από τή προηγούμενη μεγάλη γκάφα του "μαζί τά φάγαμε" έρχεται μια νέα απρέπεια, λέγω "απρέπεια" για να χαρακτηρίσω με τόν πιό επιεική όρο τό εγκληματικό λάθος του κ. Αντιπροέδρου, εννοώ το προ- αναφερθέν νέο ολίσθημα της γλώσσης του! Και τα δύο ολισθήματα είναι α-π-α-ρ-ά-δ-ε-κ-τ-α!
_____Άν η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τον σωματικό του τύπο, τότε ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος!
______Άν η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο την ταχύτητα στη διαδικασία παραδόσεως ενός πολιτικού σέ ξένες δυνάμεις, τότε επίσης ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος! Ας θυμηθούμε την περίπτωση Οτσαλάν, όταν ο κ. Πάγκαλος ήταν Υπουργός των Εξωτερικών.
_____Άν επίσης η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τα περιουσιακά του στοιχεία, είτε δηλ. με το πλήθος των ακινήτων, είτε μέ τήν ποιότητά τους καί τήν χλιδή τους, (βίλλες, πισίνες κλπ) τότε και πάλιν ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος!
________Άν ακόμη η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τον τρόπο συμπεριφοράς πρός τόν συνάνθρωπο, για μια ακόμη φορά ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθερωρείτο παραγωγικώτατος! Συχνά πυκνά με τά λόγια του προσβάλλει ομάδες εντίμων ανθρώπων, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες των στην Πατρίδα, όπως οι στρατιωτικοί καί οι κληρικοί, τους οποίους υβρίζει!
______Μοναδική περίπτωση, στην οποία ο κ. Πάγκαλος θα μπορούσε να υστερήσει ως πρός την παραγωγικότητα, θα ήταν η συμμετοχή του σε off-shore εταιρείες. Στόν τομέα αυτό π-α-ρ-α-γ-ω-γ-ι-κ-ώ-τ-α-τ-ο-ς θεωρείται κάποιος άλλος πρ. συνάδελφός του στήν Βουλή καί την Κυβέρνηση, δηλ. πρ.Υπουργός, ο οποίος καταγγέλλεται ότι έχει συμμετοχή σέ 180 off-shore εταιρείες.

Να η σχετική είδηση:

Πρώην υπουργός με 180 off-shore!

Η υπόθεση αφορά σε φοροδιαφυγή πολλών εκατομμυρίων και έφτασε στην υπηρεσία με τη μέθοδο της μαρτυρίας από πολίτες. 

Δόκανα έχει στήσει το ΣΔΟΕ για πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ‘80 και μάλιστα από εκείνους που θεωρούνταν «έντιμοι» άνθρωποι και «αδιάφθορα» στελέχη, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της «Ισοτιμίας»

Το ιστορικό της Ιεράς Κάρας του Αγίου Ανδρέου και οι 2 Ιεροί Ναοί του στην Πάτρα

Μέχρι τον 4ο αιώνα το λείψανο του Αγίου βρισκόταν ακέραιο στην Πάτρα. Ζητήθηκε και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όταν αυτή έγινε πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος γιος του Μ. Κωνσταντίνου, ανέθεσε στον αξιωματικό του και κατόπιν μάρτυρα της πίστεώς μας Άγιο Αρτέμιο να μεταφέρει στην Πόλη το λείψανο του Αγίου Ανδρέου από την Πάτρα και του Ευαγγελιστού Λουκά από τη Θήβα. Η μεταφορά έγινε το 353 ή πιθανότερα το 357 και εναπετέθη στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Κατά τις υπάρχουσες μαρτυρίες, ο Μ. Κων/νος έκτισε το ναό των Αγίων Αποστόλων και κατασκεύασε 12 λάρνακες (θήκες), εις μνήμην των 12 Αποστόλων και σιγά – σιγά να συγκεντρώσει και να εναποθέσει εκεί τα λείψανά τους.

To Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου και επίσημα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Ρεπορτάζ -φωτό: Νικόλαος ΜαγγίναςΠαραδόθηκε σήμερα το μεσημέρι, περίπου στις 12:10μμ, στους δικηγόρους του Πατριαρχείου κ.κ. Σοφούογλου και Γιάννη Κτιστάκι, το "ταπού" δηλαδή ο κτηματολογικός τίτλος ιδιοκτησίας του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου μετά την επανεγγραφή του στην κυριότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Έτσι ολοκληρώνεται μια δικαστική περιπέτεια που έφτασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το οποίο και δικαίωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Στιγμές από τη θρονική γιορτή στο Φανάρι

Φωτορεπορτάζ του π. Παναγιώτη ΚαποδίστριαΟ Πρωτόκλητος Μαθητής του Χριστού, ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, γι' αυτό και σήμερα, εδώ στο Φανάρι, με πανεπίσημη Πατριαρχική Λειτουργία
τιμάται η Θρονική Εορτή της Πρωτόθρονης Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας.

Οικουμενικός Πατριάρχης: "Το Πατριαρχείο μας έχει και επισήμως νομική προσωπικότητα"

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος ΜαγγίναςΕμφανώς συγκινημένος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρέλαβε αργά το μεσημέρι της Δευτέρας από τους δικηγόρους του Πατριαρχείου κ.κ. Τζεμ Σοφούογλου και Γιάννη Κτιστάκι, λέκτορα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τον κτηματολογικό τίτλο ιδιοκτησίας του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου. Νωρίτερα το έγγραφο είχε επιδοθεί στου δύο νομικούς εκπροσώπους του Πατριαρχείου από τους αρμοδίους του Κτηματολογικού Γραφείου της Πριγκήπου.

Χθες βράδυ κατά τη διάρκεια της δεξιώσεως με την ευκαιρία της σημερινής θρονικής εορτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στην ιστορική αυτή εξέλιξη σημειώνοντας ότι αποτελεί ένα «δώρο» του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου. Είπε, μεταξύ άλλων, ο Πατριάρχης:

Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στο Φανάρι για τη Θρονική γιορτή

Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Πατριαρχική και Συνοδική Θ. Λειτουργία αυτή την ώρα στο Φανάρι, επί τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Η Μεγάλη Εκκλησία γιορτάζει τη Θρονική της εορτή.
Της Θείας Λειτουργίας, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, προεξάρχει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και συλλειτουργούν τα μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος και ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας - Αμμοχώστου Βασίλειος, εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Κύπρου.

Συναξαριστής 30 Νοεμβρίου: Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος

Ο πρώτος που κάλεσε ο Χριστός από τους ψαράδες της Γαλιλαίας για να τον αναδείξη απόστολο και κήρυξα του Ευαγγελίου είναι ο Ανδρέας, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη. Ο πρωτόκλητος Ανδρέας είναι αδελφός του πρωτοκορυφαίου Πέτρου, γιος του Ιωνά από τη Βηθσαϊδά. Δυο μεγάλες ελληνικές πόλεις συνδέονται με την αποστολική δράση του Αποστόλου Ανδρέα, το Βυζάντιο και η Πάτρα. Στην Πάτρα μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο και μάλιστα ανάποδα, δηλαδή με το κεφάλι προς τα κάτω. Παρ' όλο που ο Ανδρέας, σαν ψαράς, ήταν ένας απλός άνθρωπος, όμως δεν έπαυε νάχη πνευματικά διαφέροντα, να είν' από κείνους, που ερευνώντας στον Μωϋσή και τους άλλους προφήτας, περίμεναν την εκπλήρωση των επαγγελιών του Θεού. Γι' αυτό όχι μόνο πρωτόκλητος είναι ο Ανδρέας αλλά και πρώτος που ανάγγειλε θριαμβικά την παρουσία του Χριστού: "Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν!".

Βιογραφία

Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές.

Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.

Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης.

Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.

Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.

Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ' ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος. Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς πουθενά νερό. Κάποια στιγμή, που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών, που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που 'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα, ο άγιος γονάτισε μπροστά σ' ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ' ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ' εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου.

Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ' την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους, θα μπορούσε να χαρίσει και σ' αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ' τη δίψα. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει!

Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολος μας και βαφτίστηκαν. Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού, ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε.

Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής, το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρεαν στο μοναστήρι, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής.

Αναδημοσίευση απο http://ahdoni.blogspot.com/

10 πρακτικές συμβουλές γάμου

(1) Τη ζωή του ζεύγους πρέπει να διακρίνει η προσφορά του ενός προς τον άλλον. Έτσι «εξαφανίζεται» το ΕΓΩ καί το ΕΣΥ καί μετατρέπονται σε ΕΜΕΙΣ.
(2) Προσπαθεί ο καθένας να κάνει το θέλημα καί την επιθυμία του άλλου, όπως ακριβώς καί όταν ήσαν πρωτοερωτευμένοι.
(3) Δε λέει κανείς στο ταίρι του «δεν έχεις δίκαιο», τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, αλλά στον κατάλληλο χρόνο με τον κατάλληλο τρόπο.
(4) Ψάχνει να βρει καί επαινεί ό,τι καλό βλέπει, παραβλέποντας τα κακά. Η γκρίνια είναι δηλητήριο πού... σκοτώνει σιγά - σιγά καί ύπουλα.

Η Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης για την «Κάρτα του Πολίτη»

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος και όλοι οι Ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου κατά τη σημερινή Ιερατική Σύναξη (Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010) που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό
Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Γιάννουλης, κατά την οποία συζητήσαμε περί της «Κάρτας του Πολίτη», αποφασίσαμε να εκφράσουμε δημοσίως τους φόβους μας και τις επιφυλάξεις μας ότι η Κάρτα του Πολίτη έτσι όπως μεθοδεύεται να εφαρμοσθεί, χωρίς να διασαφηνίζεται τι ακριβώς θα περιλαμβάνει, μας δίνει την αίσθηση ότι ευρισκόμαστε ενώπιον κινδύνου απ’ τον οποίο καλούμε την Πολιτεία να μας διαβεβαιώσει ότι θα μας απαλλάξει και ότι θα δώσει στην Εκκλησία εγγυήσεις ότι θα ακούσει τους φόβους της, όπως τους διετύπωσε η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

άγιος νεομάρτυρας Φιλούμενος

Στο ηχητικό απόσπασμα που ακολουθεί ο Μητροπολίτης Μόρφου π.Νεόφυτος μιλά στην Πειραϊκή Εκκλησία και τον Λυκούργο Μαρκούδη για τον άγιο ιερομάρτυρα , αναφέροντας  θαυμαστά γεγονότα  από τη ζωή και την δράση  του.
Μεταξύ άλλων , λέει ο μητροπολίτης πως ο τότε π. Φιλουμενος και μετέπειτα άγιος νεοϊερομάρτυς, όταν είδε τηλεοράσεις σε κελλιά μοναχών τις  πέταξε από το παράθυρο , λέγοντας πως η τηλεόραση θα καταστρέψει τον ορθόδοξο μοναχισμό.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Συναξαριστής 29 Νοεμβρίου: Άγιος Παράμονος και οι Τριακόσιοι Εβδομήντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί μ' αυτόν

Άγιος Παράμονος και οι Τριακόσιοι Εβδομήντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί μ' αυτόν 

Κάθε σχεδόν ημέρα του έτους είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία και σ' έναν ή και περισσότερους Μάρτυρας της πίστεως. Σήμερα πάλι όχι έναν ούτε δύο, αλλά τριακόσιους ογδονταδύο τόσους Μάρτυρας τιμά και γιορτάζει η Εκκλησία. ’λλων τα ονόματα είναι γνωστά και άλλων άγνωστα κι όπως είναι φυσικό, το πλήθος των ανωνύμων Μαρτύρων είναι πάντα το μεγαλύτερο. Ο Απόστολος του Χριστού το ονομάζει "νέφος" και πράγματι σύννεφο ολόκληρο είν' εκείνοι, που έγραψαν με το αίμα τους την ιστορία της νίκης της Εκκλησίας. Όλους αυτούς τους γενναίους αθλητάς οι χριστιανοί τους τιμούν, όπως λέει ένας από τους αρχαίους Πατέρες της Εκκλησίας, "ουχ ως θεοίς προσιόντες, αλλ΄ως θείοις ανθρώποις αντιβολούντες, και γενέσθαι πρεσβευτάς υπέρ σφων παρακαλούντες". Δεν προσκυνούμε για θεούς τους αγίους Μάρτυρες, μα τους παρακαλούμε να γίνουν πρέσβεις στο Θεό για τη σωτηρία μας.

Βιογραφία

Ο Άγιος Παράμονος μαρτύρησε μαζί με άλλους 370 χριστιανούς στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος, που είχε κάνει πολλούς φόνους χριστιανών. Τότε λοιπόν, κοντά στον ποταμό Τίγρη υπήρχαν ιαματικά λουτρά. Στα λουτρά αυτά είχε πάει και ένας φανατικός λάτρης των ειδώλων, ο άρχων Ακυλίνος. Όταν έκανε θυσίες στο ναό της Ίσιδος, έδωσε διαταγή να συμμετέχουν σ' αυτές ο Παράμονος και άλλοι 370 χριστιανοί, που είχαν συλληφθεί και τους κρατούσαν φυλακισμένους. Όλοι όμως αρνήθηκαν. Και ενώ γίνονταν οι ειδωλολατρικές θυσίες, οι πιστοί του Χριστού έψαλλαν «ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς» (Προς Εφεσίους, ε' 19) στο Σωτήρα τους. Ο Ακυλίνος, εξαγριωμένος από τη στάση τους, διέταξε να τους σκοτώσουν. Όρμησαν εναντίον τους οι στρατιώτες, και κτυπώντας τους με τις λόγχες, καταξέσχισαν τα σώματα τους. Έτσι, μαρτυρικά και ένδοξα παρέδωσαν όλοι τη γενναία ψυχή τους στο στεφανοδότη Χριστό.

 

Αναδημοσίευση απο http://ahdoni.blogspot.com/

ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ

Ο Άγιος, κατά κόσμον Σοφοκλής, γεννήθηκε το 1913 και ήταν παιδί του Γεωργίου και της Μαγδαληνής Χασάπη ή Ουρουντιώτη, καθώς και ο δίδυμος αδελφός του αρχιμανδρίτης Ελπίδιος, κατά κόσμον Αλέξανδρος. Οι γονείς του, αν και κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου, έμεναν στην ενορία του Αγίου Σάββα στη Λευκωσία, αφού ο πατέρας του αγίου είχε δικό του πανδοχείο και φούρνο. Μαζί με τον αδελφό του Ελπίδιο, έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο για προσευχή και διάβαζαν βίους Αγίων, απ' όπου ιδιαιτέρως τους συγκίνησε ο βίος του Οσίου Ιωάννου του Καλυβίτη, που κατά κάποιον τρόπο επέδρασε πάνω τους ώστε, να θέλουν να ακολουθήσουν τον μοναχικό βίο. Επίσης, εκτός από τη μητέρα τους, ιδιαίτερη επίδραση στο να αποκτήσουν εκκλησιαστική και ορθόδοξη συνείδηση είχε πάνω τους και η γιαγιά τους Λωξάντρα.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ

     Με την ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη μας κκ Ναθαναήλ  λειτουργεί στην ενορία μας Κατώτερο Κατηχητικό Σχολείο κάθε Κυριακή  11:00 - 13:00   με κατηχητή  τον Πρεσβ. Ἀναστάσιο Γιώτη 
               Το εντευκτήριο του Ιερού Ναού ειναι ανοικτό
          καθημερινά 09:30 - 14:00 και Σάββατο 10:00 - 13:00

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

τι πρεπει να γνωριζουμε για τους χιλιαστες

 

ΛΕΞΙΚΟ

Αββάς : Μοναστικός τίτλος ο οποίος χρησιμοποιήθηκε πολύ απο τους πρώτους αναχωρητές (ασκητές ) στον ανατολικό μοναχισμό(Αιγυπτο - Συρία). Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τον τίτλο οι δυτικοί ταυτίζοντάς τον με τους ηγουμένους και τα μοναστήρια(αβαείον). Αγάπαι (Αγάπες) : Τά πρώτα χριστιανικά χρόνια σε κάθε σύναξη, γιά την τέλεση της θείας ευχαριστίας, προσέφεραν οι δυνάμενοι καί παρεκάθεντο σε κοινή τράπεζα ολοι. Τά συσσίτια αυτά τα επονομαζόμενα και φιλίτια ή φειδίτια μνημονεύονται από τους πρώτους εκκλησιαστικούς συγγρεφείς καί υπάρχουν μαρτυρίες οτι το εκκλησιαστικό αυτό σύστημα κράτησε σε ορισμένες περιοχές μέχρι καί τον 3ο αιώνα

Θεία Κοινωνία

Τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἀνακαινίζει τὴν ὕπαρξή μας, μᾶς ἁγιάζει καί μᾶς βοηθεῖ νά ζήσουμε λειτουργικά κατ’ ἐξοχήν τό Σταυρικό Πάθος καί τή ζωηφόρο τοῦ Κυρίου μας Ἀνάσταση. Ὅταν κοινωνοῦμε λαμβάνουμε μέσα μας τό ἀληθινό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Διότι, ὅπως πιστεύει, διδάσκει καί ζεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος, μέ τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, καθαγιάζονται σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ.

Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας ἐξαλείφει τίς ἁμαρτίες, καθαρίζει τή συνείδηση, αὐξάνει τήν πίστη, θερμαίνει τήν ἀγάπη, στερεώνει τήν ἐλπίδα, στηρίζει τούς ὀλιγοψύχους, χαροποιεῖ τούς θλιμμένους, ἀφυπνίζει καί κινητοποιεῖ τούς ἀμελεῖς, θεραπεύει τούς ἀσθενεῖς, «πλουτίζει» τούς φτωχούς, «χορταίνει» τούς πεινασμένους, «ντύνει» τούς γυμνούς, «ἀναπαύει» τούς κουρασμένους. Ἡ Θεία Κοινωνία μᾶς κρατᾶ ἑνωμένους μέ τόν Χριστό: «ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό Αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ».

Ὅμως, πῶς θὰ πλησιάσουμε τὸ Ἅγιο Ποτήριο; Τὸ πνευματικὸ αὐτὸ ἐρώτημα μᾶς βασανίζει ὅλους. Τὰ Ἱερὰ Κείμενα τῆς Πίστεώς μας ὁμιλοῦν ξεκάθαρα γιὰ τὴν πνευματικὴ προετοιμασία ποὺ ἀπαιτεῖται πρὶν κοινωνήσουμε, γιά τήν εὐλάβεια καί τό φόβο Θεοῦ πού πρέπει νά χαρακτηρίζουν τόν προσερχόμενο πιστό καί τήν εὐχαριστιακή μας στάση μετά τήν θεία Μετάληψη.

Πρίν ἀπό τή Θεία Κοινωνία

1. Ὁμολογοῦμε στὴν Λατρεία μας, ὅτι κανείς μας δὲν εἶναι ἄξιος, γιά νά προσέλθει στήν Θεία Κοινωνία, ἀφοῦ ὅλοι μας φέρουμε τό μολυσμό τῆς ἁμαρτίας. Χρειάζεται γι’ αὐτό πνευματική προετοιμασία. «Δοκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἑαυτόν καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω», τονίζει χαρακτηριστικά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καί συνεχίζει: Ἐκεῖνος πού τρώγει καί πίνει ἀναξίως, «κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει, μή διακρίνων τό σῶμα τοῦ Κυρίου» (Α’ Κορ. ια’, 28-30). Χρειάζεται, λοιπόν, αὐτοέλεγχος, βαθειά συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας, συντριβή, ἀληθινή μετάνοια μέ διάθεση ἐπιστροφῆς στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

2. Στην προετοιμασία τοῦ χριστιανοῦ καθοριστικό ρόλο ἔχει τό πρόσωπο τοῦ Πνευματικοῦ Πατέρα. Ἐκεῖνος ἔχει τήν εὐθύνη ὁλόκληρης τῆς πνευματικῆς πορείας τοῦ πιστοῦ καί ἄρα ἐκεῖνος ρυθμίζει καί τή συχνότητα τῆς προσέλευσής του στό ποτήριο τῆς ζωῆς.

3. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση πρὶν μεταλάβουμε. Ἐκτὸς ἂν ὁ πνευματικὸς ὁρίσει ἀλλιῶς. Τό μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως εἶναι τό μόνο πού μᾶς καθαρίζει ἀπό τήν ἁμαρτία καί μᾶς προετοιμάζει νά δεχθοῦμε τόν ἴδιο τόν Κύριο.

4. Πρὶν Κοινωνήσουμε, ἐπιδιώκουμε νὰ συγχωρηθοῦμε τουλάχιστον μὲ τά μέλη τῆς οἰκογενείας μας καί μέ τούς συγγενεῖς μας. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι μυστήριο ἀγάπης καί ἑνότητας τῶν πιστῶν ἐν Χριστῷ.

5. Ἡ νηστεία τῶν τροφῶν καὶ ἡ «κατὰ τὸ δυνατὸν» ἐγκράτεια εἶναι ἀναγκαία καὶ τὰ κανονίζει προσωπικὰ γιὰ κάθε πιστό μόνον ὁ πνευματικός, ἀνάλογα μὲ τὴν ἡλικία καὶ τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ καθενός.

6. Ἀποβραδὺς διαβάζουμε τὴν Ἀκολουθία τῆς Μεταλήψεως στὸ σπίτι μας ἤ κάποια περικοπή ἀπό τὴν Ἁγία Γραφή. Κοιμόμαστε ἐπίσης νωρὶς καὶ ξυπνᾶμε πρωῒ, για νὰ μεταβοῦμε στὸ Ναὸ, ποὺ θὰ λειτουργηθοῦμε καὶ θὰ Κοινωνήσουμε. Ὅσο πιὸ πρωῒ προσέλθουμε στή θεία λατρεία, τόσο καλύτερα θὰ βιώσουμε προσωπικὰ τό σωτηριῶδες Μυστήριο.

Τήν ὥρα τῆς Θείας Κοινωνίας

1. Ὅταν εἶναι νὰ Κοινωνήσουμε ἤ ἔστω νὰ πάρουμε ἀντίδωρο, δὲν παίρνουμε ποτὲ πρωινὸ στὸ σπίτι μας πρίν, οὔτε πίνουμε ροφήματα.

2. Τὸ ντύσιμό μας καὶ ἡ φροντίδα τοῦ προσώπου μας ἂς εἶναι προσεκτική, τουλάχιστον ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὥστε νὰ μὴν σκανδαλίσουμε κανέναν μέσα στὸ Ναό.

3. Κατὰ τὴν στιγμὴ τῆς ἐκφωνήσεως ἀπὸ τὸν ἱερέα: «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», μὴ βιαστοῦμε νὰ σπεύσουμε νά Κοινωνήσουμε. Εἶναι καλὴ ἡ συνήθεια νὰ δίνουμε προβάδισμα στὰ παιδιά, στούς ἐφήβους καί στούς γέροντες. Ἡ ἀταξία εἶναι δεῖγμα περιφρόνησης τῶν Ἁγίων Μυστηρίων. Ἄς ἔχουμε πάντα κατά νοῦ, ὅτι δέν μεταλαμβάνουμε ἁπλά, ἀλλά μέ τήν θεία κοινωνία ἑνώνεται ὁ καθένας μας μέ τόν Ἴδιο τόν Κύριο καί ταυτόχρονα οἱ πιστοί ἑνώνονται καί μεταξύ τους σέ ἕνα σῶμα πνευματικό. Ἐκείνη τήν ὥρα δέν βρισκόμαστε στήν γῆ, ἀλλά στόν οὐρανό, ὅπου δέν χωροῦν θόρυβοι, ἀταξία καί βιασύνες, ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

4. Ἀναμένοντας μέ φόβο καί καθαρή συνείδηση τη σειρά μας νά μεταλάβουμε, χωρίς νά ποδοπατοῦμε καί νά σπρώχνουμε, ἄς θυμηθοῦμε τό γεγονός τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καί ἄς ψελλίσουμε τό τροπάριο: «Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Ληστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου».

5. Τήν ἱερή ἐκείνη στιγμή τῆς Θείας Μεταλήψεως κρατᾶμε μέ τά δύο χέρια μας τό μάκτρο (κόκκινο μαντήλι) κάτω ἀπό τό πηγούνι μας, κοιτάζουμε ψηλά, δέν σκύβουμε τό κεφάλι, καί λέμε μεγαλοφώνως τό ὄνομά μας, ἔστω κι ἄν τό γνωρίζει ἤδη ὁ Ἱερέας.

Μετά τήν Θεία Κοινωνία

1. Μετὰ τὴν Θεία Κοινωνία δέν φεύγουμε τρέχοντας ἀπὸ τὸ Ναό. Ἐπιστρέφουμε μέ εὐλάβεια στὴ θέση μας καὶ περιμένουμε νὰ τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία, ὥστε νὰ βιώσουμε καλύτερα τὸ Μυστήριο τῆς Ζωῆς στό ὁποῖο προσήλθαμε. Θὰ βοηθηθοῦμε πολὺ καὶ θὰ νιώσουμε ἀνέκφραστη ἐσωτερική εὐφροσύνη ἂν στὸ σπίτι μας, μετὰ τὴν ἐπιστροφή μας, διαβάσουμε ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία τῆς Μεταλήψεως, τὰ «μετὰ τὴν Θεία Κοινωνία».

2. Ἑάν χρειάζεται προετοιμασία γιά νά προσέλθουμε στήν θεία Κοινωνία, χρειάζεται ἀνάλογη ἐπαγρύπνηση καί πνευματική φροντίδα καί μετά τήν θεία Λειτουργία, γιά νά μήν φανοῦμε ἀνάξιοι τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει: «Ἄκουσες στό Ναό ὕμνους ἱερούς, ἀπόλαυσες τήν βασιλική Τράπεζα, γέμισες ἀπό τό Άγιον Πνεῦμα, συνέψαλες μέ τά Σεραφείμ, ἔγινες κοινωνός τῶν οὐρανίων Δυνάμεων. Λοιπόν, μήν πετάξεις τόση χαρά, μήν διασκορπίσεις τόν θησαυρό. Ἄς εἶναι τά ἔργα μας μετά τήν θεία Κοινωνία ἀντάξια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ». Μέ τόν τρόπο αὐτό θά ἔχουμε πάντα ἔνοικο μέσα μας τόν Χριστό.

Αναδημοσιευση απο ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Συναξαριστής 27 Νοεμβρίου: Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης ο Μεγαλομάρτυρας

Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης ο Μεγαλομάρτυρας

Στα ιερά Ευαγγέλια έχομε την άρνηση του Πέτρου και την έπειτα μετάνοιά του, που με πικρά δάκρυα έκλαψε για το παράπτωμά του. Και όχι μόνο ο Απόστολος του Χριστού "εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς", αλλά και με το αίμα του τελευταία ξέπλυνε την άρνησή του. Αλλά και στην ιστορία των αγίων Μαρτύρων της Εκκλησίας έχομε παρόμοιο παράδειγμα με τον άγιο Ιάκωβο τον Πέρση, του οποίο σήμερα η Εκκλησία τιμά την μνήμη. Όχι μονάχα μετανόησε και έκλαψε, γιατί αρνήθηκε τον Χριστό, μα και το αίμα του έδωκε στο τέλος για το Σωτήρα. Το μαρτύριό του είναι φοβερό και να το διαβάζη κανείς. Εκόπηκαν κομμάτια - κομμάτια από κάθε κλείδωση τα χέρια και τα πόδια του αγίου Μάρτυρος και τελευταία έπεσε και η κεφαλή του. Ο άγιος Μάρτυς Γόρδιος είπεν όταν μαρτυρούσε: "οία ζημιούμαι, μη δυνάμενος πολλάκις υπέρ Χριστού αποθανείν!". Μα ο άγιος Ιάκωβος με τέτοιο φοβερό μαρτύριο απέθανεν "πολλάκις".

Βιογραφία

Ο Άγιος Ιάκωβος, έζησε τον 4ο μ.Χ. αι. επί βασιλέως Αρκαδίου (περί το 395 μ.Χ.).

Ζούσε στη Βηθλαδά της Περσίας και καταγόταν από επίσημο γένος. Ήταν φίλος με το βασιλιά των Περσών, Ισδιγέρδη. Παρασυρμένος από αυτή τη φιλία του, ο Ιάκωβος απαρνήθηκε την πίστη του στο Χριστό. Για να ευχαριστήσει τον Ισδιγέρδη, άφησε τον εαυτό του να χαθεί μέσα στην ψευδαίσθηση του πλούτου των ανακτόρων.

Όταν το έμαθαν αυτό η μητέρα και η γυναίκα του, οι οποίες ήταν ευσεβείς και πιστές χριστιανές λυπήθηκαν και εξοργίστηκαν. Και οι δύο λοιπόν τον επιπλήξανε για τη στάση του και του δήλωσαν ότι δεν ήθελαν καμία σχέση, μαζί του. Αυτό το μικρό πλήγμα, επανέφερε τον Ιάκωβο στον ίσιο δρόμο. Τον έκανε να διαπιστώσει το χάσμα το οποίο δημιούργησε. Έτσι ο Ιάκωβος αποφάσισε να εξαγνίσει το ατόπημά του και να επανέλθει στον δρόμο του Θεού.

Μετά από την απόφαση αυτή, πήγε στον βασιλιά και ομολόγησε μπροστά του την μία και αληθινή πίστη στον Χριστό. Ο Ισδιγέρδης εξεπλάγη γι' αυτή την αλλαγή του Ιακώβου και προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο Ιάκωβος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του και γι' αυτό διατάχθηκε να τον βασανίσουν. Μαρτύρησε με ακρωτηριασμό των άκρων του και κατόπιν με τον αποκεφαλισμό του. Με αυτό τον μαρτυρικό τρόπο παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Αναδημοσιευση απο http://ahdoni.blogspot.com/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 28.11.2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιη΄ 18-27)Κείμενο
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄρχων τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. Τὰς ἐντολὰς οἶδας· «μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου». Ὁ δὲ εἶπε· Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. Ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· Καὶ τίς δύναται σωθῆναι; Ὁ δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

Απόδοση
Εκεῖνο τὸν καιρό, κάποιος ἄρχοντας πλησίασε τὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀγαθὲ Διδάσκαλε, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;» Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Γιατί μὲ ἀποκαλεῖς “ἀγαθό”; Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθός, παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ξέρεις τὶς ἐντολές: μὴ μοιχεύσεις, μὴ σκοτώσεις, μὴν κλέψεις, μὴν ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου». Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ὅλα αὐτὰ τὰ τηρῶ ἀπὸ τὰ νιάτα μου». Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: «Ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει: πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυρὸ κοντὰ στὸν Θεό· κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις». Μόλις ἐκεῖνος τ’ ἄκουσε αὐτά, πολὺ στενοχωρήθηκε, γιατὶ ἦταν πάμπλουτος. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς τὸν εἶδε τόσο στενοχωρημένον, εἶπε: «Πόσο δύσκολα θὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει καμήλα μέσα ἀπὸ βελονότρυπα, παρὰ νὰ μπεῖ πλούσιος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Ὅσοι τὸν ἄκουσαν εἶπαν: «Τότε ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ;» Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε: «Αὐτὰ ποὺ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἀδύνατα, γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι δυνατά

 

 

 

Ο Απόστολος της Κυριακής

(Ἐφεσ. στ΄ 10-17) Κείμενο
Αδελφοί, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. Στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ.

Απόδοση

Αδελφοί μου, πάρτε δύναμη ἀπὸ τὴν ἕνωσή σας μὲ τὸν Κύριο κι ἀπὸ τὴ μεγάλη του ἰσχύ. Ντυθεῖτε μὲ τὴν πανοπλία ποὺ δίνει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μπορέσετε ν’ ἀντιμετωπίσετε τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Γιατὶ δὲν ἔχουμε νὰ παλέψουμε μὲ ἀνθρώπους ἀλλὰ μὲ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες, δηλαδὴ μὲ τοὺς κυρίαρχους τοῦ σκοτεινοῦ τούτου κόσμου, τὰ πονηρὰ πνεύματα ποὺ βρίσκονται ἀνάμεσα στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανό. Γι’ αὐτὸ φορέστε τὴν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ μπορέσετε νὰ προβάλετε ἀντίσταση, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς σατανικῆς ἐπίθεσης. Λάβετε κάθε ἀπαραίτητο μέτρο γιὰ νὰ μείνετε ὣς τὸ τέλος σταθεροὶ στὶς θέσεις σας. Σταθεῖτε, λοιπόν, σὲ θέση μάχης· ζωστεῖτε τὴν ἀλήθεια σὰν ζώνη στὴ μέση σας· φορέστε σὰν θώρακα τὴ δικαιοσύνη. Γιὰ ὑποδήματα στὰ πόδια σας βάλτε τὴν ἑτοιμότητα νὰ διακηρύξετε τὸ χαρούμενο ἄγγελμα τῆς εἰρήνης. Ἐκτὸς ἀπ’ ὅλα αὐτά, κρατᾶτε πάντα τὴν πίστη σὰν ἀσπίδα, πάνω στὴν ὁποία θὰ μπορέσετε νὰ σβήσετε τὰ φλογισμένα βέλη τοῦ πονηροῦ. Ἡ σωτηρία ἂς εἶναι περικεφαλαία σας, καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἡ μάχαιρα ποὺ σᾶς δίνει τὸ Πνεῦμα

 

ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Από το βιβλίο: ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ"
του Αρχ. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου
Εκδόσεις: Ορθόδοξου Τύπου

Ο Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ήταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε, τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.
Από την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Αν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος , μολο­νότι είχε κι εκείνος σάρκα , εν τούτοις δεν άφη­σε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ήταν αγνός , αγνότατος. Δεν άφησε επίσης να τον κυριεύσει κανένα γήινο πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.

Συναξαριστής 26 Νοεμβρίου: Όσιος Αλύπιος ο Κιονίτης

 

Όσιος Αλύπιος ο Κιονίτης

Όταν ο άγιος Αλύπιος ο Κιονίτης, του οποίου η Εκκλησία σήμερα τιμά την μνήμη, αποφάσισε να αφήση τον τόπο του και ν' ασκητέψη μακρυά από τον κόσμο, η μητέρα του τον αποχαιρέτισε και του είπε: "Πήγαινε, παιδί μου, όπου θα σε φωτίση ο Κύριος". Δεν υπάρχει εδώ λιγότερος ηρωϊσμός από κείνον που μάθαμε να βλέπωμε στα λόγια της Σπαρτιάτισσας μητέρας, όταν έστελνε το παιδί της στον πόλεμο, τούδινε την ασπίδα και τούλεγε: "Η ταν ή επί τας". Τα παιδιά των Σπαρτιατών μπορεί και να γύριζαν μετά τον πόλεμο, οι ασκηταί της ερήμου, φεύγοντας δεν ξαναγύριζαν στους δικούς των. Και δεν ήταν μικρότερος ο πόλεμος των ασκητών από τους πολέμους των Σπαρτιατών. Σ' όλο τους τον βίο πολεμούσαν οι ’γιοι κι απέθνησκαν κάθε ημέρα για τον βασιλέα Χριστό - γι' αυτούς δεν υπήρχε η περίπτωση του "ταν" αλλά μόνο του "επί τας". Έτσι όπως απέθνησκε πενηντατρία χρόνια πάνω στο στύλος ο άγιος Αλύπιος ο Κιονίτης.

Βιογραφία

Ο Όσιος Αλύπιο ήταν από την Αδριανούπολη της Παφλαγονίας και έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Η παράδοση αναφέρει ότι, όταν θα γεννιόταν ο Αλύπιος, η μητέρα του είδε σε όνειρο να κρατάει ένα λευκό αρνί που στα κέρατά του ήταν τρεις αναμμένες λαμπάδες, που σήμαινε τις αρετές που θα είχε το παιδί που θα γεννιόταν.

Οι γονείς του έδωσαν στον Αλύπιο χριστιανική ανατροφή, που στο πρόσωπο του επέφερε καρπούς εκατονταπλασίονας. Είχε μεγάλη περιουσία, την οποία δαπάνησε στους φτωχούς και πάσχοντες της περιοχής του. Διότι ευχαρίστηση του ήταν να εκπληρώνει το νόμο του Θεού, που προτρέπει τους χριστιανούς να είναι «συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαχνοι, φιλόφρονες» (Α' επιστολή Πέτρου, γ' 8). Δηλαδή να συμπαθούν και να συμμετέχουν στις λύπες των αδελφών τους, να αγαπούν σαν αδελφούς τους συνανθρώπους τους, να έχουν πονετική και τρυφερή καρδιά και να είναι περιποιητικοί και ευγενείς.

Ο Αλύπιος, αφού έμεινε πάμφτωχος, αποσύρθηκε στην έρημο, όπου έκανε ασκητική ζωή. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έμεινε πάνω σ' ένα στύλο 50 (κατ’ άλλους 53 ή 66) χρόνια για λόγους άσκησης και κάτω από διάφορες καιρικές συνθήκες.

Η φήμη της αρετής του έφερε κοντά στον Αλύπιο και άλλες ψυχές, που ζητούσαν ειρηνικό καταφύγιο. Στους ανθρώπους αυτούς υπήρξε φιλόστοργος πνευματικός πατέρας, και τους καθοδηγούσε με τις συμβουλές του και τους στήριζε με το παράδειγμα του.

Πέθανε ειρηνικά το έτος 608 μ.Χ., αφού έζησε 100 χρόνια, κατ' άλλους 120. Τελείται δε η Σύναξις αυτού «ἐν τῇ μονῇ αὐτοῦ τῇ οὔσῃ πλησίον τοῦ Ἱπποδρομίου», κατά τον Παρισινό Κώδικα 1594.

 

Αναδημοσιευση απο http://ahdoni.blogspot.com/

Αγία Αικατερίνα η πάνσοφος...........

.

Αγία Αικατερίνα η πάνσοφος

Βασιλική καταγωγή
Η Αγία Αικατερίνη είναι από τις πιο κοσμαγάπητες Αγίες. Της κτίζουνε οι άνθρωποι μεγαλοπρεπείς Ναούς στο όνομα της. Οι ρήτορες της πλέξανε τα καλλίτερα εγκώμια. Οι υμνογράφοι της συνέθεσαν τους ωραιότερους ύμνους. Οι μεγαλύτεροι αγιογράφοι ασχολήθηκαν με την μορφή της. Και οι ζωγράφοι κάνουν τις θαμαστότερες εικόνες γι' αυτήν. Γιατί όμως είναι τόσο δημοφιλής; Διότι υπήρξαν μεγάλα τα κατορθώματα της. Πράγματι, θαυμαστά και υπέροχα είναι τόσο η δράσις της, όσο και τα έργα της, όπως θα δούμε.

Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης

Πατήστε επάνω στην εικόνα

Εις τον τόπο ακριβώς αυτό όπου ο Μωυσής είδε το όραμα της Αγίας Βάτου ενώ ποίμαινε τα πρόβατα του Ιοθώρ, στους πρόποδες του ίδιου όρους στην κορυφή του οποίου ο Θεός του παρέδωσε αργότερα και το Νόμο, ευρίσκεται η Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά, το αρχαιότερο εν λειτουργία Χριστιανικό μοναστικό καθίδρυμα με αδιάσπαστη ζωή δέκα επτά τουλάχιστον αιώνων, προ κάθε διαιρέσεως του Χριστιανικού Κόσμου, έχοντας μάλιστα κατά το παρελθόν παράλληλη επί αιώνες λειτουργία με τους αρχαίους Ελληνικούς και Αιγυπτιακούς ναούς και μαντεία, όλες τις φιλοσοφικές σχολές της ύστερης αρχαιότητας, τον Θεσμό των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, όπως επίσης και με τη μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας. Από τους ελληνορωμαϊκούς χρόνους έως σήμερα διατηρείται εδώ αναλλοίωτος ο οικουμενικός ελληνορθόδοξος χαρακτήρας της Μονής, καθώς δεν έχει γνωρίσει ποτέ σοβαρή καταστροφή ή βίαιη αλλαγή στην ταυτότητα του έμψυχου δυναμικού της, γεγονός το οποίο αποδεικνύει το λάθος πού έχουν οι έστω και σπάνιες αναφορές σύμφωνα με τις οποίες Μονή έχει αποκλειστική σχέση με τη Ρουμανική, τη Ρωμαιοκαθολική, τη Ρωσική ή και με την Κοπτική παράδοση. Αν και η επίσημη ονομασία της είναι «Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά», ανά τους αιώνες αναφέρεται και ως «Μονή του Αγίου Όρους Σινά», «Μονή της Παναγίας της Βάτου», «Μονή του Σωτήρος Χριστού», μεταγενέστερα δε και κατά κανόνα σήμερα: «Μονή της Αγίας Αικατερίνης».

Αγία Αικατερίνη

Απολυτίκιο της Αγίας Αικατερίνης
Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν,
Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά,
την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι
εφήμωσε λαμπρώς τους κομψούς
των ασεβών του Πνεύματος τη μαχαίρα,
και νυν ως μάρτυς στεφθείσα,
αιτείται πάσι το μέγα έλεος.


Βασιλική καταγωγή
Η Αγία Αικατερίνη είναι από τις πιό κοσμοαγάπητες Αγιες. Της κτίζουνε οι ανθρώποι μεγαλοπρεπείς Ναούς στο όνομα της. Οι ρήτορες της πλέξανε τα καλλίτερα εγκώμια. Οι υμνογράφοι της συνέθεσαν τους ωραιότερους ύμνους. Οι μεγαλύτεροι αγιογράφοι ασχολήθησαν με την μορφή της. Και οι ζωγράφοι κάνουν τις θαυμασιώτερες εικόνες γι’ αυτήν.Γιατί όμως είναι τόσο δημοφιλής; Διότι υπήρξαν μεγάλα τα κατορθώματα της. Πράγματι, θαυμαστά και υπέροχα είναι τόσο η δράσις της, όσο και τα έργα της, όπως θα δούμε.
Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Ελληνικώτατη και μεγάλη πόλη της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια. Η οικογένεια της ήτανε από τις μεγαλύτερες και επισημότερες οικογένειες.
Είχε καταγωγή βασιλική. Ήταν απόγονος των Πτολεμαίων, των βασιλέων της Αιγύπτου. Ο δε πατέρας της λεγόταν Κώνστας και είχε διορισθή από εκείνους, που διοικούσαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τοπάρχης στην Κύπρο. Κατόπιν όμως μετετέθη στην Αλεξάνδρεια. Εις δε την Κύπρο έμεινε ένας αδελφός του. Όταν όμως πέθανε ο πατέρας της Αικατερίνης, αυτή ωδηγήθηκε στην Κύπρο, στον θείο της. Αλλά, όταν εκείνος έμαθε, οτι συμπαθούσε την Χριστιανική Θρησκεία, την έκλεισε στην φυλακή. Κατ’ αρχάς μεν στην Σαλαμίνα και μετά στην Πάφο. Κατόπιν από εκεί την έστειλε πάλιν στην Αλεξάνδρεια.
Σήμερα στην Κύπρο κοντά στο νεκροταφείο της αρχαίας πόλεως Σαλαμίνος, υπάρχη φυλακή που λέγεται ” Φυλακή της Αγίας Αικατερίνης”.

Συναξαριστής 25 Νοεμβρίου: Αγία Αικατερίνη

 

Αγία Αικατερίνη

"Η καταγωγή μου είναι γνωστή σε όλη την Αλεξάνδρεια. Οι γονείς μου είναι από τους ευγενέστερους της αυτοκρατορίας σου. Επέρασα τη νεότητά μου αναζητώντας την αλήθεια. Όσο μελετούσα, τόσο έβλεπα την ματαιότητα των ειδώλων. Έτσι έγινα χριστιανή και πιστεύω στην μόνη αληθινή θρησκεία. Όλη μου η δόξα και το καύχημά μου είναι να φανώ αντάξια χριστιανή και νύμφη του Ιησού Χριστού...". Είναι τα λόγια που είπε μπροστά στον αυτοκράτορα η αγία μεγαλομάρτυς και πάνσοφος Αικατερίνα, της οποίας η Εκκλησία σήμερα τιμά και γιορτάζει την μνήμη. Από τα λόγια της, που είναι γεμάτα πίστη και χριστιανική αξιοπρέπεια, ξεχωρίζομε την ομολογία της, ότι όσο μελετούσε, τόσο έβλεπε την ματαιότητα των ειδώλων. Μόνο οι ημιμαθείς και οι αδιάβαστοι κάνουν τους αθέους, οι πραγματικά σοφοί ομολογούν και κηρύττουν: "Κύριε, ο Κύριος ημών, ως θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη!".

Βιογραφία

Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, αλλά και ήταν άρτια καταρτισμένη και στα δόγματα της χριστιανικής πίστης. Όταν επί Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη. Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Πέθανε στον τροχό, ύστερα από διαταγή του έπαρχου

 

Αναδημοσίευση απο http://ahdoni.blogspot.com/

ΖΥΜΑΡΙΚΟ ΜΕ ΨΑΡΟ-ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ

ΥΛΙΚΑ (Για 5 άτομα)

500 γρ. ζυμαρικό (ριγκατόνι), 3 φιλέτα ψαριού φρέσκου ή κατεψυγμένου,

1 κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο, 3 πατάτες βρασμένες,

 3-4 κλωναράκια μαιντανό ψιλοκομμένο, αλάτι, λάδι και αλεύρι για το τηγάνισμα,

Για τη σάλτσα ντομάτας

3 ντομάτες ώριμες ψιλοκομμένες, 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο,

1 κουταλιά της σούπας ντοματοπελτέ, 6 κουταλιές της σούπας λάδι,

1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη, αλάτι.

XAMΠΟΥΡΓΚΕΡ ΜΕ ΡΕΒΙΘΙΑ

ΥΛΙΚΑ (Για 4-6 άτομα)

500 γρ. ρεβίθια, 12 μικρά ψωμάκια για χαμπουργκερ,

1 κρεμμύδι ξερό, 3 κρεμμυδάκια φρέσκα,

1 φλιτζάνι αλεύρι, 1\2 ματσάκι μαιντανό,

1\2 ματσάκι άνηθο, 1 κουτ. του γλυκού μπέικιν πάουντερ,

1 κουτ. του γλυκού δυόσμο ξερό, 2 ντομάτες πλυμμένες.

λίγα φρέσκα τρυφερά φύλλα μαρουλιού πλυμμένα,

1 κουτ. του γλυκού αλάτι, 1 κουτ. της σούπας ελαιόλαδο.

ΛΑΧΑΝΟ-ΝΤΟΛΜΑΔΕΣ ΧΩΡΙΣ ΛΑΔΙ

ΛΑΧΑΝΟ-ΝΤΟΛΜΑΔΕΣ ΧΩΡΙΣ ΛΑΔΙ

ΥΛΙΚΑ

1 λάχανο για ντολμάδες, 1 1\2 κούπα ρύζι,

3 κρεμμύδια ξερά, 1 χούφτα αμύγδαλα ξασπρισμένα,

1 σακουλάκι κουκουνάρι,

1 μικρό κουτάκι των 250 γρ. φρέσκα μανιτάρια ή 1 μικρή κονσέρβα,

2 κουταλιές ταχίνι, χυμό από 1\2 με 1 λεμόνι,

λίγο άνηθο, αλάτι-πιπέρι.

ΜΑΚΑΡΟΝΑΚΙ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ

ΥΛΙΚΑ (Για 5 άτομα)

500 γρ. μακαρονάκι κοφτό ή οποιοδήποτε κοντό ζυμαρικό,

1 λίτρο γάλα φρέσκο,

2 φλιτζάνια νερό,

2 φλιτζάνια φέτα τριμμένη,

2 φλιτζάνια γραβιέρα τριμμένη,

2 φλιτζάνια κοτόπουλο από στήθος βρασμένο και πολύ ψιλοκομμένο,

5 αυγά χτυπημένα,

λίγο βούτυρο για το άλειμμα του ταψιού,

αλάτι.

TΥΡΟΠΙΤΑ ΣΤΙΓΜΗΣ

ΥΛΙΚΑ (για 4 κομμάτια)

200 γρ. φέτα τριμμένη ή κομμένη σε λεπτές φέτες,

2 κουταλιές της σούπας δυόσμο φρέσκο ψιλοκομμένο,

4 αραβικές πιτούλες μεσαίου μεγέθους,

8 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο για το τηγάνισμα,

πιπέρι.

ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ ΚΑΡΟΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΖΑΧΑΡΗ

ΥΛΙΚΑ

400 γρ.αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
100 γρ. καλαμποκάλευρο,
4 καρότα τριμμένα,

200 γρ.ελαιόλαδο,
100 γρ. νερό,
1\2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι.