- Ο ΟΣΙΟΣ ΤΙΤΟΣ ο Θαυματουργός
- ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΜΦΙΑΝΟΣ και ΑΙΔΕΣΙΟΣ
- Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ή Παρθενομάρτυς
- Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
- Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ πού άσκησε στον κόλπο της Νικομήδειας (1240 μ.Χ.).
- Η ΑΓΙΑ EBBA (Αγγλίδα)
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΤΙΤΟΣ ο Θαυματουργός
Ψυχή με θερμή αγάπη στο Θεό και τον πλησίον. Όπως ο Κύριος είχε πει στους μαθητές του, "έμόν βρωμά εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με"', δικό μου, δηλαδή, φαγητό είναι να πράττω το θέλημα Εκείνου (του Πατέρα Θεού) πού με απέστειλε, έτσι συνέβαινε και στον όσιο Τίτο. Τροφή του ήταν να πράττει με κάθε τρόπο το θέλημα του ουρανίου Πατέρα και να χρησιμοποιεί τη ζωή του για την ηθική και πνευματική οικοδομή των αδελφών του. Όταν έγινε μοναχός, έλαμψε με την φιλάδελφη συμπεριφορά του, την πραότητα και την επιείκεια. Ήταν χαρακτήρας πού γνώριζε να παραβλέπει, να μακροθυμεί, να ανέχεται, να συνδιαλέγεται, να διαλύει τις παρεξηγήσεις, να κερδίζει γρήγορα την εμπιστοσύνη και να κατακτά τις καρδιές των άλλων. "Ετσι, έγινε πνευματικός ηγέτης μεγάλης αποδοχής και πλήθος λαϊκών και μοναχών ζητούσαν να ωφεληθούν από την συντροφιά του. Μάλιστα, ο Θεός αντάμειψε την καθαρότητα της ψυχής και της ζωής του με το χάρισμα να θαυματουργεί. Αφού έμεινε σταθερός στην πίστη μέχρι τέλους της ζωής του, αποδήμησε στον Κύριο, αφήνοντας πίσω του πολλούς μιμητές.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, δ' 34.
Ψυχή με θερμή αγάπη στο Θεό και τον πλησίον. Όπως ο Κύριος είχε πει στους μαθητές του, "έμόν βρωμά εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με"', δικό μου, δηλαδή, φαγητό είναι να πράττω το θέλημα Εκείνου (του Πατέρα Θεού) πού με απέστειλε, έτσι συνέβαινε και στον όσιο Τίτο. Τροφή του ήταν να πράττει με κάθε τρόπο το θέλημα του ουρανίου Πατέρα και να χρησιμοποιεί τη ζωή του για την ηθική και πνευματική οικοδομή των αδελφών του. Όταν έγινε μοναχός, έλαμψε με την φιλάδελφη συμπεριφορά του, την πραότητα και την επιείκεια. Ήταν χαρακτήρας πού γνώριζε να παραβλέπει, να μακροθυμεί, να ανέχεται, να συνδιαλέγεται, να διαλύει τις παρεξηγήσεις, να κερδίζει γρήγορα την εμπιστοσύνη και να κατακτά τις καρδιές των άλλων. "Ετσι, έγινε πνευματικός ηγέτης μεγάλης αποδοχής και πλήθος λαϊκών και μοναχών ζητούσαν να ωφεληθούν από την συντροφιά του. Μάλιστα, ο Θεός αντάμειψε την καθαρότητα της ψυχής και της ζωής του με το χάρισμα να θαυματουργεί. Αφού έμεινε σταθερός στην πίστη μέχρι τέλους της ζωής του, αποδήμησε στον Κύριο, αφήνοντας πίσω του πολλούς μιμητές.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, δ' 34.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.Ανατεθείς από παιδός τω Κυρίω, άγγελικώς έπολιτεύσω εν κόσμω, και των θαυμάτων εϊληφας την χάριν εκ Θεού' όθεν έχρημάτισας, Μοναζόντων άλείπτης, Τίτε παμμακάριστε, και σοφός οικονόμος* Άλλα μη παύση Πάτερ εκτενώς, υπέρ του κόσμου, Θεόν ιλεούμενος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΜΦΙΑΝΟΣ και ΑΙΔΕΣΙΟΣ
Κατάγονταν από τη Λυδία και ήταν άδέφλια. Στό χριστιανισμό οδηγήθηκαν από τον άγιο μάρτυρα Πάμφιλο, και σαν γνήσιοι μαθητές του, προσπαθούσαν να μιμηθούν τη σοφία του και προ πάντων το μαρτυρικό τέλος του. Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, οι αδελφοί Άμφιανός και Αίδέσιος συνελήφθησαν από τον έπαρχο Ούρβανό. Πρώτος άνακρίθηκε ο Άμφιανός. Αφού ομολόγησε την πίστη του με θάρρος, τον κτύπησαν στην αρχή σκληρά. Έπειτα με τα πλευρά σχισμένα και τις σάρκες των ποδιών του κομμένες από καυτό λάδι, ρίχτηκε στο βυθό της θάλασσας και εκεί βρήκε μαρτυρικό θάνατο. ο άλλος αδελφός, ο Αίδέσιος, αφού ομολόγησε και αυτός το Χριστό, εξορίστηκε στην Αίγυπτο, όπου υποβλήθηκε σε καταναγκαστικά έργα. 'Αλλ' ο Αίδέσιος ύπέμεινε. Διότι ήξερε καλά αυτό πού ο απ. Παύλος λέει: ότι δηλαδή στους χριστιανούς έγινε ή χάρη όχι μόνο να πιστεύουν στο Χριστό, αλλά και να πάσχουν για τη χάρη Του. Ό άρχοντας όμως Ιεροκλής, συμπεριφερόταν βάναυσα στους εκεί χριστιανούς. Από αγανάκτηση τότε ο Αίδέσιος, κάποια μέρα τον χαστούκισε δημόσια. Το αποτέλεσμα ήταν να τον βασανίσουν σκληρά, και κατόπιν τον έριξαν στη θάλασσα.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ή Παρθενομάρτυς
Καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης και δεκαεπτά χρονών παρουσιάστηκε στον άρχοντα της Παλαιστίνης Ούρβανό, ο όποιος τη ρώτησε αν πράγματι πιστεύει στον Χριστό. Ή Θεοδώρα με εκπληκτικό θάρρος ομολόγησε ότι πράγματι πιστεύει. Τότε την έδειραν σκληρά στα πλευρά και τους μαστούς. Κατόπιν την έριξαν στη θάλασσα, όπου παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Πολύ πιθανό ή Αγία αυτή να είναι ή ίδια, με την αγία Θεοδοσία της 29ης Μαΐου. Διότι τα βιογραφικά τους στοιχεία είναι, σχεδόν, όμοια.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ πού άσκησε στον κόλπο της Νικομήδειας (1240 μ.Χ.).
Έζησε τον 13ο αιώνα και καταγόταν από τα μέρη Βιθυνίας. Ό Γρηγόριος, από παιδί έζησε ζωή σύμφωνα με τα παραγγέλματα του Ευαγγελίου. Στις σπουδές του αναδείχτηκε ευφυέστατος και επιμελέστατος. Τη μάθηση του αυτή χρησιμοποίησε για την Εκκλησία και για την πνευματική οικοδομή του πλησίον. Μετά από καιρό ο Γρηγόριος αποσύρθηκε σ' ένα από τα πιο φημισμένα μοναστήρια της εποχής του. Εκεί έλαμψε με την αρετή του. Άλλα μερικοί φθονεροί μοναχοί τον συκοφάντησαν, ότι δήθεν έκλεψε ιερά σκεύη της Μονής. Ή αθωότητα του αποδείχτηκε, άλλ' ο Γρηγόριος έφυγε από το μοναστήρι εκείνο και πήγε σ' άλλο, οπού μόναζε και ο αδελφός του. Εκεί ο Γρηγόριος ανέπτυξε ακόμα περισσότερο τις γνώσεις και τις αρετές του, με αποτέλεσμα να τον κάνουν Ιερέα. Κατόπιν πήγε σ' ένα διπλανό χωριό, όπου με τις γνώσεις και την μεγάλη του πνευματικότητα, βοηθούσε τους συνανθρώπους του. Ό σατανάς, μέσω των οργάνων του, του έστησε πολλές παγίδες. Άλλ' ο Γρηγόριος, με τη χάρη του Θεού, τις ξεπέρασε άθικτος. Πέθανε σε ηλικία 50 χρονών την 2α Απριλίου 1240, αφού αγωνίστηκε με τις γνώσεις του για τον πλησίον μέχρι τελευταίας του πνοής.
Η ΑΓΙΑ EBBA (Αγγλίδα)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ "Αγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
