...Ξυπνάς το πρωί και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να ευχαριστήσεις το Θεό γι΄αυτό, έστω και αν δεν νιώθεις ιδιάιτερα χαρούμενος για τη μέρα που αρχίζει.
«Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.»
Αφού το κάνεις αυτό, δώσε καιρό στον εαυτό σου να συνειδητοποιήσει την αλήθεια αυτών που λες και να την καταλάβει πραγματικά, ίσως στο επίπεδο της βαθιάς εμπειρίας και όχι στο επίπεδο του ενθουσιασμού και της αγαλλίασης. Κατόπιν άφησε το κρεββάτι σου, πλύσου, τακτοποιήσου, κάνε ό,τι άλλο έχεις να κάνεις και γύρισε πάλι στο Θεό.
Πήγαινε στο Θεό και πάλι με δυό βαθιές σκέψεις: η μιά είναι ότι συ ο ίδιος ανήκεις στο Θεό και η άλλη, ότι αυτή η μέρα επίσης ανήκει στο Θεό, ότι είναι μιά μέρα εντελώς καινούργια, ανεπανάληπτη. Δεν υπήρξε για σένα ποτέ πριν. Για να μιλήσω με ρωσικά δεδομένα, είναι η μέρα αυτή σαν μιά τεράστια έκταση με απάτητο χιόνι. Κανείς δεν έχει βηματίσει πάνω του. Απλώνεται εντελώς παρθένο και καθαρό μπροστά σου.
Έπειτα ζήτησε από το Θεό να ευλογήσει αυτή τη μέρα, ώστε το κάθε τι στη διάρκειά της να είναι ευλογημένο και ρυθμισμένο από Αυτόν. Μετά από αυτό θα πρέπει να πάρεις στα σοβαρά όσα είπες, επειδή πολύ συχνά λέει κανείς: «Θεέ μου, ευλόγησέ με» και έχοντας την ευλογία του Θεού ενεργείς σαν τον άσωτο γιό. Μαζεύεις όλα τα υπάρχοντα και πας σε ξένη χώρα να ζήσεις ζωή αποστάτη.
Αυτή η μέρα είναι ευλογημένη από το Θεό, ανήκει στο Θεό, ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να μπούμε μέσα σ΄αυτή. Προχωρείς αυτή τη μέρα σαν αγγελιοφόρος του Θεού. Όποιον συναντάς, τον συναντάς με τον τρόπο του Θθεού. Βρίσκεσαι εκεί για να είσαι η παρουσία του Κυρίου και Θεού, η παρουσία του Χριστού, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του Ευαγγελίου. Αυτό είναι το καθήκον σου αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.
Ο Θεός ουδέποτε είπε πως, όταν βρεθείς σε κάποια κατάσταση «εν τω Ονόματί Του», Αυτός θα σταυρωθεί και συ θα είσαι εκείνος που θα αναστηθεί. Πρέπει να ετοιμαστείς να αντιμετωπίσεις καταστάσεις, τη μιά μετά την άλλη, στο όνομα του Θεού και να βαδίσεις όπως βάδισε ο Υιός του Θεού: «εν ταπεινοφροσύνη και αληθεία», έτοιμος και να διωχθείς ακόμα.
Συνήθως εκείνο που περιμένουμε, όταν εκπληρώνουμε τις εντολές του Θεού, είναι το καταπληκτικό αποτέλεσμα, όπως διαβάζουμε κάτι τέτοια στους βίους των αγίων. Όταν, για παράδειγμα, κάποιος μας χτυπήσει στο ένα μάγουλο, γυρίζουμε και το άλλο, αν και δεν περιμένουμε, να μας χτυπήσει και σ΄αυτό, αλλά περιμένουμε ν΄ακούσουμε τον άλλον να λέει: «μπράβο ταπείνωση!». Και μεις μεν παίρνουμε την αμοιβή μας, εκείνος δε την σωτηρία της ψυχής του. Όμως δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Πρέπει να πληρώσεις το τίμημα και πολύ συχνά χτυπιέσαι σκληρά. Αυτό που έχει σημασία είναι το να είσαι έτοιμος γι΄αυτό.
Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.
Αν προχωρείς «εν τω ονόματι Κυρίου» στην διάρκεια της μέρας που βγαίνει καινούργια μέσα από τα χέρια Του και έχει ευλογηθεί για να τη ζήσεις εσύ, τότε μπορείς να κάνεις την προσευχή και τη ζωή πραγματικά σαν δυό όψεις του ίδιου νομίσματος. Ενεργείς και προσεύχεσαι ταυτόχρονα, γιατί όλες οι περιστάσεις, που διαδέχονται η μιά την άλλη, έχουν ανάγκη από την ευλογία του Θεού.
Αρχιεπίσκοπος Anthony Bloom
