π. Ευστράτιος Γιουσμάς
Κάθε Αύγουστο όλος ο Oρθόδοξος κόσμος ζει και κινείται στους ρυθμούς της μεγάλης γιορτής της Παναγίας. Εμπρός στην αγία μορφή της πιο γλυκιάς μάνας του κόσμου, αυτές τις ημέρες του «Πάσχα του Καλοκαιριού», κάθε ψυχή με ευλάβεια και ταπείνωση καταθέτει την προσευχή της. Εκείνη αδιάλειπτα μεσιτεύει προς τον Φιλάνθρωπο Θεό και συντρέχει τον άνθρωπο, στους κινδύνους και στις ανάγκες του.
Το όνομα της «Παρθένου Μαρίας» συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό προσωνυμιών που της έχουν δοθεί λόγω των ιδιοτήτων Της, του χρόνου που γιορτάζει, της θέσης που βρέθηκε η εικόνα Της και της τοποθεσίας που βρίσκεται η εκκλησία Της. Κι αυτό, γιατί το πρόσωπο της Θεοτόκου αποτέλεσε αντικείμενο εμπιστοσύνης, τιμήθηκε και υμνήθηκε όσο κανένα άλλο στο θρησκευτικό χώρο. Ως μάνα γνωρίζει τον καημό κάθε μάνας, ως γυναίκα γεμάτη από συναισθηματισμούς ανταποκρίνεται στο σπαραγμό κάθε χειμαζόμενης ψυχής. Για τον πιστό Xριστιανό που βιώνει με τη Χάρη του Θεού το μεγαλείο της Εκκλησίας μας και πασχίζει μ’ έναν ασταμάτητο αγώνα να εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, το πρόσωπό Της εξασκεί μία ξεχωριστή γοητεία και απολαμβάνει από μικρούς και μεγάλους έναν απέραντο σεβασμό και μια χαρακτηριστική ιδιαίτερη τιμή. Αυτός άλλωστε ο σεβασμός και η ευλάβεια φαίνεται από το πλήθος των Ιερών Μονών, των Ιερών Ναών, των παρεκκλησίων ή εξωκλησιών που είναι αφιερωμένα σ’ Eκείνη ή σ’ ένα θαυμαστό γεγονός της ζωής Της.
Κάθε Αύγουστο όλος ο Oρθόδοξος κόσμος ζει και κινείται στους ρυθμούς της μεγάλης γιορτής της Παναγίας. Εμπρός στην αγία μορφή της πιο γλυκιάς μάνας του κόσμου, αυτές τις ημέρες του «Πάσχα του Καλοκαιριού», κάθε ψυχή με ευλάβεια και ταπείνωση καταθέτει την προσευχή της. Εκείνη αδιάλειπτα μεσιτεύει προς τον Φιλάνθρωπο Θεό και συντρέχει τον άνθρωπο, στους κινδύνους και στις ανάγκες του. Το όνομα της «Παρθένου Μαρίας» συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό προσωνυμιών που της έχουν δοθεί λόγω των ιδιοτήτων Της, του χρόνου που γιορτάζει, της θέσης που βρέθηκε η εικόνα Της και της τοποθεσίας που βρίσκεται η εκκλησία Της. Κι αυτό, γιατί το πρόσωπο της Θεοτόκου αποτέλεσε αντικείμενο εμπιστοσύνης, τιμήθηκε και υμνήθηκε όσο κανένα άλλο στο θρησκευτικό χώρο. Ως μάνα γνωρίζει τον καημό κάθε μάνας, ως γυναίκα γεμάτη από συναισθηματισμούς ανταποκρίνεται στο σπαραγμό κάθε χειμαζόμενης ψυχής. Για τον πιστό Xριστιανό που βιώνει με τη Χάρη του Θεού το μεγαλείο της Εκκλησίας μας και πασχίζει μ’ έναν ασταμάτητο αγώνα να εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, το πρόσωπό Της εξασκεί μία ξεχωριστή γοητεία και απολαμβάνει από μικρούς και μεγάλους έναν απέραντο σεβασμό και μια χαρακτηριστική ιδιαίτερη τιμή. Αυτός άλλωστε ο σεβασμός και η ευλάβεια φαίνεται από το πλήθος των Ιερών Μονών, των Ιερών Ναών, των παρεκκλησίων ή εξωκλησιών που είναι αφιερωμένα σ’ Eκείνη ή σ’ ένα θαυμαστό γεγονός της ζωής Της.
Η Παναγία είναι η πρώτη μετά τον Έναν στη θεολογία, την εκκλησιολογία, τη σωτηριολογία και την εσχατολογία της Ορθόδοξης πίστης μας. Στη μητρική Της αγκαλιά αποθέτουν οι άνθρωποι τις προσδοκίες, τις αγωνίες, τους καημούς και τα βάσανά τους, γιατί πολύ «ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Όποιος την επικαλείται με πίστη, όποιος βιώνει τη θεομητορική Της διακονία και στάση, αυτός πολλές φορές έχει απολαύσει «τον γλυκερόν ποταμόν του ελέους Της».
Στο πανάχραντο πρόσωπό Της έχει αφιερωθεί ότι αγιότερο μπορούσε να εκφράσει η ψυχή του ανθρώπου. Την προεκήρυξαν οι προφήτες ως Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων. Tην επέλεξε ο Θεός για να συνδιαλλαγεί με τους ανθρώπους. Την προέπεμψαν οι μαθητές στον Υιό Της, συνοδεύοντας Την έως τον τάφο της Γεθσημανή, απ’ όπου Eκείνος Tην παρέλαβε «ψυχή τε και σώματι εις τας ουρανίους μονάς». Την υμνολόγησαν οι υμνογράφοι. Τη λειτούργησαν οι ιερείς. Τη ζωγράφισαν οι αγιογράφοι. Την αγάπησαν οι Πατέρες, οι ασκητές, οι μάρτυρες, οι όσιοι. Την αγαπάμε εμείς ο απλός λαός και Την επικαλούμαστε στη χαρά, στη δοκιμασία, στον πόνο και στη θλίψη μας, γιατί είναι η «εν πρεσβείαις ακοίμητος Θεοτόκος».
Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, το φως της σκοτεινιασμένης μας ψυχής, πρέσβευε και φώτιζε τον δρόμο μας. Αμήν
Στο πανάχραντο πρόσωπό Της έχει αφιερωθεί ότι αγιότερο μπορούσε να εκφράσει η ψυχή του ανθρώπου. Την προεκήρυξαν οι προφήτες ως Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων. Tην επέλεξε ο Θεός για να συνδιαλλαγεί με τους ανθρώπους. Την προέπεμψαν οι μαθητές στον Υιό Της, συνοδεύοντας Την έως τον τάφο της Γεθσημανή, απ’ όπου Eκείνος Tην παρέλαβε «ψυχή τε και σώματι εις τας ουρανίους μονάς». Την υμνολόγησαν οι υμνογράφοι. Τη λειτούργησαν οι ιερείς. Τη ζωγράφισαν οι αγιογράφοι. Την αγάπησαν οι Πατέρες, οι ασκητές, οι μάρτυρες, οι όσιοι. Την αγαπάμε εμείς ο απλός λαός και Την επικαλούμαστε στη χαρά, στη δοκιμασία, στον πόνο και στη θλίψη μας, γιατί είναι η «εν πρεσβείαις ακοίμητος Θεοτόκος».
Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, το φως της σκοτεινιασμένης μας ψυχής, πρέσβευε και φώτιζε τον δρόμο μας. Αμήν
