| Πέμπτη, 04 Αύγουστος 2011 10:59 |
 Σήμερα μάλωσα πολύ ασχημα με την 12χρονη κόρη μου. Είναι παιδί ακόμη και δεν δέχεται τις συμβουλές του πατέρα της για το μέλλον της παρασυρόμενη από κάτι χαζοσήριαλ και το ρεύμα της εποχής. Γρήγορα όμως κατάλαβε το λάθος της, βέβαια δεν έτρεξε στην αγκαλιά μου να ζητήσει συγγνώμη αλλα διαπίστωσα στο βλέμμα της μια γαλήνη και μια μεταστροφή στη συμπεριφορά της. Μερικές σοφές αράδες που ξεφούρνισα, κάπου ίσως να έπαιξαν τον ρόλο τους κι αυτές, σας τις παραθέτω:Τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου: 4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα! 7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά! 8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά. 12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται. 14 ετών: Ο πατέρας μου? Ασε καλύτερα! 21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου! 25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα. 30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα. 35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά. 50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό?! 60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία! 65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας... |
