"’θλησις των οσίων Πατέρων ημών των εν Σινά τελειωθέντων". Έτσι αρχίζει το Συναξάριο σήμερα, στην μνήμη των τριανταοκτώ μοναχών του Σινά. Λησταί πάτησαν κάποτε το Μοναστήτρι για να βρούν χρήματα, "ως δε ουδέν εύρον ει μη ψιάθια μόνα και τους αγίους τρίχινα φορούντας, εμάνησαν και κατέσφαξαν αυτούς μηδέν αδικούντας". Ο άγιος Παύλος έγραψε στην προς Φιλιππησίους επιστολή το "μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τώ σώματί μου είτε δια ζωής είτε δια θανάτου" κι έγινε το συναμφότερο στους οσίους Πατέρας του Σινά. Σαν να μην ήταν αρκετή η τελείωση της ασκήσεως, γεύθηκαν πικρό θάνατο και βρέθηκαν ακόμα πιο τέλειοι στην έξοδό τους. Εδόξασαν πρώτα τον Θεό "δια ζωής", τον δόξασαν στο τέλος και "δια θανάτου". Καλά είπε ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, ότι "η τελειότης όροις ου διαλαμβάνεται". Όριο δεν υπάρχει στην ηθική τελείωση· ο πιστός "τελειούται", είτε "ξίφει" είτε "εν ειρήνη", στον θάνατό του.
Βιογραφία
Οι Άγιοι αυτοί Πατέρες ζούσαν μέσα στις σπηλιές του όρους Σινά την αγία μοναχική ζωή (κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ.). Αλλά η ευσεβής ζωή τους ταράζεται ξαφνικά μια μέρα, με τρόπο άγριο και αιματηρό. Στίφη βαρβάρων, που λυσσούσαν κατά της χριστιανικής πίστης, φάνηκαν στις κατοικίες των χριστιανών αναχωρητών. Στην εμφάνιση αυτή οι Άγιοι ταράζονται στην αρχή. Συνέρχονται, όμως, αμέσως και μπροστά στη σφαγή και το θάνατο δείχνουν θαυμαστή ανδρεία και αφοβία. Δεν αρνείται κανένας την πίστη του. Οι βάρβαροι τους σφάζουν μέσα στις καλύβες και τους κήπους τους και αυτοί πεθαίνουν προσευχόμενοι, ψάλλοντας ύμνους, δοξολογίες και ευχαριστίες στο θεό. Και όπως θα έλεγε ο θεοκίνητος Απ. Παύλος, «τον καλό αγώνα της πίστης αγωνίστηκαν, το δρόμο τους τελείωσαν και την πίστη τους μέχρι θανάτου έτήρησαν». Από τα φονικά σπαθιά διεσώθησαν δύο Άγιοι, ο Σάββας και ο Ησαΐας, οι οποίοι και έθαψαν τους φονευθέντες και διηγήθηκαν τα σχετικά με αυτούς. (Αρκετά από τα ονόματα των πιο πάνω Οσιομαρτύρων Πατέρων βλέπε και 4η Διακαινησίμου στο Συναξάρι του Πεντηκοσταρίου).
Aναδημοσίευση απο http://ahdoni.blogspot.com/
