Αγία Τατιανή
Στην Αποκάλυψη του Ιωάννου ο "πρώτος και ο έσχατος" και ο "ζών εις τους αιώνας των αιώνων" λέει προς τον ’γγελο της Εκκλησίας της Σμύρνης· "γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής". Η έκφραση είναι αθλητική και η εικόνα είναι από την ζωή των γυμναστηρίων και του στίβου. Αθληταί ονομάζονται, οι άγιοι Μάρτυρες και άθληση το μαρτύριό τους και το βραβείο και το έπαθλο της νίκης των είναι ο στέφανος της ζωής. Μένουν πιστοί και καρτερικοί ως το τέλος· μέχρι την ώρα, που ύστερα από βασανιστήρια σατανικής εφευρετικότητας, το ξίφος πέφτει στον τράχηλό τους και το αίμα στεφανώνει την τίμια κεφαλή τους. Στέφανος αμαράντινος είναι ο στέφανος του μαρτυρίου και του αίματος, στέφανος "της ζωής". Τέτοια έννοια εκφράζει και το ιαμβικό δίστιχο στην μνήμη σήμερα της αγίας Τατιανής. "Της πάντα λαμπράς Τατιανής τή κάρα λαμπρόν προεξένησε το ξίφος στέφος".
Βιογραφία
Η Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Σεβήρου (222 - 235 μ.Χ.). Ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.
Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία παρίσταται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου.
Όταν, επί Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη των Χριστιανών, η Τατιανή συνελήφθη και επειδή διεκήρυττε την πίστη της στον Χριστό, την οδήγησαν μπροστά στο βασιλέα και μαζί με αυτόν εισήλθε σε ένα ειδωλολατρικό ναό. Εκεί όμως η Αγία, με μια θερμή προσευχή στο Χριστό, συντάραξε τα ξόανα (τα ξύλινα αγάλματα) των θεοτήτων της ειδωλολατρίας και τα γκρέμισε στο δάπεδο. Για τον λόγο αυτό την υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Την κτύπησαν και με σιδερένια νύχια της ξέσκισαν τα βλέφαρα. Έπειτα την κρέμασαν και της ξύρισαν το κεφάλι. Ακολούθως την έριξαν πάνω σε φωτιά, αλλά δεν έπαθε τίποτα. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα άγρια θηρία, αλλά αυτά δεν τόλμησαν να την βλάψουν. Ύστερα από όλα αυτά, οι ειδωλολάτρες, έκοψαν την Τίμια κεφαλή και κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αγία εισήλθε με το στέφανο της δόξας στη χαρά του Κυρίου της
Αναδημοσίευση απο http://ahdoni.blogspot.com/
