Εορτάζοντες την 31ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΑΧΥΣ, ΑΠΕΛΛΗΣ, ΑΜΠΛΙΑΣ, ΟΥΡΒΑΝΟΣ, ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ και ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ οι Απόστολοι από τους 70.
• Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΜΑΧΟΣ ο Αιγύπτιος
• ΜΝΗΜΗ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ επίσκοπος Μυγδονίας
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ΤΡΟΦΙΜΟΣ, ΔΟΡΥΜΕΔΩΝ, ΚΟΣΜΑΣ. ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΣΑΒΒΑΣ, ΒΑΣΗΣ, ΑΒΡΑΜΙΟΣ "και της συνοδείας αυτών"
• ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙ
• ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΟΡΕΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕΛΕΥΚΟΣ & ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ οι σύζυγοι.
• Ο ΑΓΙΟΣ ΓΟΡΔΙΑΝΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΜΑΧΟΣ ο Ρωμαίος
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ "οι εν Μελιτινή"
• Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ από τη Χίο ο Νεομάρτυρας
• ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΥΚΤΗΡΙΩΝ
• ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΠΥΡΙΔΩΝ & ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ "οι εν τω Σπηλαίω" (Ρώσοι).

Του Δημήτρη Καραβασίλη

Στην Ίμβρο δεν γιορτάζαμε γενέθλια. Πολλές φορές, κι αυτός που είχε τα γενέθλια του δεν τα θυμόταν. Γιορτή του καθένος ήταν η ονομαστική, η ημέρα της γιορτής του Αγίου που είχε το όνομά του. 'Ολοι είχαν χριστιανικά ονόματα και μάλιστα αγίων ονομαστών. Αυτό το φρόντιζαν πολύ.
" Να μην έχει μαθέ το παιδί γιορτή;" λέγαμε

Εθνικά ονόματα δεν είχαμε, ένας στους εκατό, μπορεί και όχι.

Έτσι λοιπόν, όλοι είχαν τη γιορτή τους. Κάθε μέρα του χρόνου που ήταν γιορτή κάποιου Αγίου, η μέρα για όλο το χωριό ήταν γιορτή, ήταν σχόλη. Το σήμα το έδινε το πρωί η καμπάνα.
"Του Αη Δημήτρη σήμερα, μεγάλ' η χάρη του" κι έκαναν τον σταυρό τους. Κόσμος πολύς στις εκκλησιές και πιο πολύ αυτοί που γιόρταζαν. Κάποιοι έκαναν και αρτοκλασία. Τα πέντε πρόσφορα στο πανέρι. Πολλή ευλάβεια, πολλή συγκίνηση, σε όσους στέκονταν γύρω στο τραπέζι, όπου ήταν τοποθετημένα ένα πρόσφορο από κάθε πανέρι, το λάδι, το κρασί και οι αναμμένες λαμπάδες. " Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν" και κλείνει η αυλάια της αρτοκλασίας. Παίρνει η καθε μια νοικοκυρά το πανέρι της, κόβει μερικά πρόσφορα σε μικρές φετούλες και τις μοιράζει στο εκκλησίασμα.

Όσι δεν έχουνε "άρτο" φέρνουν ένα μόνο πρόσφορο το "σταυρό" και το δίνουν στον παπά την ώρα της προσκομιδής, να μνημονεύσει το όνομα, "υπερ υγείας" του εορτάζοντος.

Μέρα γιορτής λοιπόν, άρα αργία, σκόλη. Μόνο τα μπακάλικα, τα κρεοπωλεία, τα κουρεία είναι ανοιχτά. Μετά την εκκλησία οι εορτάζοντες στα καφενεία κερνούν όλους τους πελάτες του μαγαζιού και αυτοί τους εύχονται "χρόνια πολλά".

Το βράδυ, όσα σπίτια γιορτάζουν φαίνονται από τα πολλά φώτα. Σήμα! "Γιορτάζουμε! Ορίστε!"

Το σπίτι που γιορτάζει έχει Λαμπρή. Λάμπει, αστράφτει, γελά! Πάστρα και στόλισμα. Το μικρό σαλονάκι του καταστόλιστο με μεταξωτα υφαντά, κεντήματα, νταντέλες. Όλα από τα χέρια της νοικουράς.

Το βράδυ έρχονται οι επισκέπτες, συγγενείς, γείτονες, φίλοι, γεμίζει το σπίτι όχι μόνο ανθρώπους αλλά και εγκάρδιες εκδηλώσεις, σφιχτές χειραψίες, αγκαλιές, φιλιά, αγάπη. Ενα μόνο λειπει, το δώρο. Τούτη την άχρηση πολυτέλεια δεν την συνηθίζαμε.

Κάθονται οι επισκέπτες, σφιχτά ο ένας κοντά στον άλλον (μικρό το σαλονάκι), και προσπαθούν να βρουν κάτι να πουν να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα. Η κοπέλα που μπαίνει με τον δίσκο τους βγάζει από την αμηχανία. Ένας μεγάλος δίσκος με μικρά ποτήρια, μ' ένα ποτό και μεγάλα ποτήρια με νερό και στη μέση ένας κεσές με γλυκό του κουταλιού, πλάι μικρά κουταλάκια. Παίρνει ο καθένας γλυκό με ένα κουταλάκι, πίνει το νερό του και στη σειρά ένα ποτηράκι με ποτό και χαιρετά " χρόνια πολλά!" και μαζί όσες ευχές έχει στην καρδια του γι' αυτόν που γιορτάζει. Στο δεύτερο γύρο, άλλος δίσκος με πιατάκια του γλυκού το καθένα, κουραμπιέδες, αμυγδαλωτά, παντεσπάνι, μπακλαβού, όλα επίσης από τα αχέρια της γυνάικας, της μάνας, της αδελφής.

Στο μεταξύ έρχονται άλλοι, ο χώρος είναι μικρός, φεύγουν λοιπόν οι πρώτοι και κάθονται οι καινούργιοι. Αυτό γίνεται και πέρα από τα μεσάνυχτά!

Αχ!!! Αυτή η μυρωδάτη ατμόσφαιρα γλυκαίνει το παρόν και το μέλλον μου.

dkaravasilis.gr

Εορτάζοντες την 30ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΟΒΙΟΣ & ΖΗΝΟΒΙΑ τα αδέλφια
• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Συρακουσών
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΪΝΤΑΣ, ΜΗΤΡΑΣ, ΝΕΜΕΣΙΩΝ, ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ, ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ΙΓΕΝΗΣ, ΙΣΙΔΩΡΟΣ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΕΠΙΜΑΧΟΣ, ΕΥΤΡΟΠΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΗΡΩΝ, ΑΜΜΩΝ, ΑΤΗΡ, ΒΗΣΑΣ, ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΡΟΝΙΩΝ, ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ και άλλοι 13 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
• Η ΑΓΙΑ ΕΥΤΡΟΠΙΑ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΛΕΟΠΑΣ ο Απόστολος και ΙΩΣΗΦ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
• Η ΑΓΙΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ, ή Παρθένος και Πρεσβύτης και οι συν αυτή εν Αλεξάνδρεια Μάρτυρες (+ 3ος αϊ.)
• ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Μιλιούτιν, ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ο αδελφός του και ΕΛΕΝΗ ή μητέρα τους, Σέρβοι.
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΣΤΕΡΙΟΣ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΝΕΩΝ και ΝΕΟΝΙΛΛΗ τα αδέλφια
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΡΤΙΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ, ΙΟΥΣΤΟΣ (ή Ίησούς) και ΑΡΤΕΜΑΣ οι Απόστολοι από τους 70
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΝΟΥΗΛ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΙΟΣ

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2011

Ε´ Λουκά - Κατά Λουκάν (ιστ΄ 19–31)

Εἶπεν ὁ Κύριος· «Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ.
Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. Καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ.

Το χέρι του παπά

Αγίου Νικολάου ΒελιμίροβιτςΟ ιερέας σας μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. Μα η ιεροσύνη του είναι από καταβολής κόσμου. Όταν, λοιπόν, του ασπάζεστε το χέρι, προσκυνάτε την ιεροσύνη του, που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστόν και τους Αποστόλους μέχρι τον ιερέα σας.

Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα. Ασπάζεστε και προσκυνάτε τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τον άγιον Νικόλαο, τον άγιον Βασίλειο, τον άγιον Σάββα και όλους τους «επίγειους αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους», που όταν ήταν στη γη κοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό. Είναι φίλημα άγιον, όπως γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος. Να ασπάζεστε λοιπόν το χέρι του ιερέα που σας ευλογεί. Είναι ευλογημένο από τον Θεό. Με την χάρη της ιεροσύνης. Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Να το φιλάτε το χέρι του ιερέα σας. Όσο νέος και αν είναι. Και να τον ακούτε.
Επίσκοπος Αχρίδας Νικόλαος

πηγή: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

agiosvasileiospeiraiws.blogspot.com

Ο Απόστολος της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2011

 

Προς Κορινθίους Β΄ επιστολή Παύλου (ια΄ 31 – ιβ΄ 9)

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ή Ρωμαία, ή Οσιομάρτυς
• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ και ΜΑΡΙΑ ή ανεψιά του
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, ΜΙΝΗΣ & ΜΙΝΑΙΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο στρατηλάτης
• Η ΟΣΙΑ ΑΝΝΑ
• Η ΑΓΙΑ ΜΕΛΙΤΙΝΗ
• Η ΑΓΙΑ ΒΑΣΣΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ
• ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας "εκ Σπάρτης Ατταλίας"
• Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο Έσφιγμενίτης ο νέος Οσιομάρτυρας.
• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ Αρχιμανδρίτης, ο Ροστοβίας θαυματουργός Ρώσος.

Σπάνιο ὀπτικό ὑλικό ἀπό τὴν Γερμανική κατοχή

Σπάνιο οπτικό υλικό από την Γερμανική Κατοχή Κατά την διάρκεια τής Γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα (1941-44), ένας πρώην αξιωματικός τού Πολεμικού Ναυτικού και μετέπειτα επιχειρηματίας, ο Άγγελος Παπαναστασίου, αποτύπωσε κάποιες εικόνες τής περιόδου εκείνης στην κινηματογραφική του μηχανή. Ένα εγχείρημα, ιδιαιτέρως δύσκολο και επικίνδυνο, δεδομένου ότι η φωτογράφιση ή κινηματογράφιση άνευ άδειας από τον εχθρό, τιμωρούνταν διά τής θανατικής ποινής. Ο Παπαναστασίου, με κίνδυνο τής ζωής του, έκρυβε την μηχανή του σε μια καραβάνα συσσιτίου για να μην κινήσει υποψίες και κατέγραφε κρυφά εικόνες, τόσο από την καθημερινότητα, αλλά και -κυρίως- σκληρές εικόνες από τα δεινά που επέφερε η Κατοχή. Το κινηματογραφικό υλικό τού Παπαναστασίου, χρησιμοποιήθηκε στην Δίκη τής Νυρεμβέργης, ως αποδεικτικό στοιχείο τών εγκλημάτων που διέπραξαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Το 1978, οι υπεύθυνοι τού Πολεμικού Μουσείου, δανείστηκαν την ταινία από την κόρη τού Παπαναστασίου, Λουκία, για μία και μόνη προβολή. Πριν την επιστρέψουν όμως, αφαίρεσαν σημαντικό τμήμα τού υλικού (18′ από τα περίπου 45′), χωρίς να δώσουν πειστική εξήγηση. Όπως λέγεται, ο κύριος λόγος που «εξαφανίστηκαν» σκηνές από το υλικό, ωφείλεται στο ότι σε κάποιες απ’ αυτές εμφανίζονται δωσίλογοι εν ώρα δράσης…

Αθάνατο το Έπος του 1940 - 41

Tου Σεβ. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα
Όταν το πρωϊνό της Δευτέρας, 28ης Οκτωβρίου 1940, ακούστηκαν οι σειρήνες του πολέμου, ο Ελληνικός Λαός ξεχύθηκε στους δρόμους σαν να άρχιζε κάποιο πανηγύρι. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά τραγουδούσαν πατριωτικά τραγούδια
και κατευόδωναν τους στρατιώτες μας, που «με το χαμόγελο στα χείλη» τραβούσαν για το Μέτωπο, απ’ όπου ήδη οι Ιταλοί επιδρομείς είχαν εισβάλει στην Χώρα μας.
Όλοι οι Έλληνες, χωρίς κανένα ίχνος φόβου, έμοιαζαν σαν νάτανε μεθυσμένοι για τις νίκες του Στρατού μας, που τις μάντευαν και τις περίμεναν. Γινόταν αυτό που είχε πη ο εθνικός μας ποιητής, ο Κωστής Παλαμάς : «Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα. Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα».

Ναι ! Μ’ εκείνο το κρασί της αθάνατης λεβεντιάς του Εικοσιένα είχαν μεθύσει οι Έλληνες του 1940. Γιατί, χωρίς να υπολογίσουν τους κομπασμούς του Μουσολίνι, χωρίς να λάβουν υπ’ όψη τους την υπεροπλία και τον τεράστιο αριθμό των Ιταλών στρατιωτών. Και, κυρίως, χωρίς να πτοηθούν από το στοιχείο του αιφνιδιασμού, είπαν τον λόγο του πρωθυπουργού Ιωάννου Μεταξά προς τον Ιταλό πρεσβευτή, τον Γκράτσι, που τον επισκέφθηκε στο σπίτι του, στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, ξημερώνοντας η 28η Οκτωβρίου 1940 : «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο». Αυτή η φράση ήταν το θρυλικό «ΟΧΙ», που το επανέλαβαν κατόπιν οι Στρατιώτες μας και σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός.

28 Οκτωβρίου 1940

Εορτάζοντες την 28ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ & ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ" (εθνική γιορτή)
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ & ΝΕΟΝΙΛΛΗ οι σύζυγοι και τα παιδιά τους ΣΑΡΒΗΛΟΣ, ΝΙΤΑΣ, ΙΕΡΑΞ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ, ΦΩΤΙΟΣ, ΒΗΛΗ και ΕΥΝΙΚΗ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Σαββαΐτης
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ, ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ, ΠΟΜΠΗΪΟΣ, ΦΩΚΑΣ και άλλοι 36 Αφρικανοί ΜΑΡΤΥΡΕΣ
• ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΦΙΡΜΙΛΙΑΝΟΣ Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας και ΜΕΛΧΙΩΝ Πρεσβύτερος Αντιοχείας
• Η ΑΓΙΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο Ιερομάρτυρας
• Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ μητέρα του Αγίου Κυριάκου
• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Α Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΓΓΕΛΗΣ, ΜΑΝΟΥΗΛ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ & ΝΙΚΟΛΑΟΣ "εκ Μελάμπων Κρήτης".
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Σερβίας
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ επίσκοπος Εφέσου
• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, της Λαύρας των Σπηλαίων Κιέβου (Ρώσος)
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΒΑΝ (Ιρλανδός)
• Η ΑΓΙΑ LIOBA (Βρεταννίδα)
• Ο άγιος Διομήδης

28 Οκτωβρίου. Ένα καλό επετειακό κείμενο

 

Δημήτρης Νατσιός

Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα, όχι μόνο να κλαις, αλλά, κυρίως, να καμαρώνεις. Λίγο να σηκωθούμε, μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις... το Μνημόνιο, η Τρόικα, ο Βενιζέλος, η Βάσω, η Άννα πτώματα άταφα, χαμένα πράγματα, καντιποτένιοι άνθρωποι. Στρεφόμαστε, γυρίζουμε προς την ιστορία, όχι σαν φυγάδες από το παρόν, μα για να αντικρίσουμε νηφαλιότερα το επερχόμενο μέλλον και να παρηγορηθούμε λίγο. Ιδίως τώρα που θόλωσε ο νους μας και μας βρήκε το κακό, το «πισωγύρισμα» στην ιστορία, (η καημένη η γλωσσα μας, τι τράβηξε από τους γλωσσοκόπανους της δήθεν «δημοτικιάς»), η μελέτη, λοιπόν, της ιστορίας φρονηματίζει, «διά το μηδεμίαν ετοιμοτέραν είναι τοις ανθρώποις διόρθωσιν της των προγεγενημένων πράξεων επιστήμης» κατά τον Πολύβιο. Οι πράξεις, τα κατορθώματα των περασμένων, δι-ορθώνουν τους απογόνους και όχι τα «ασκιά γιομάτ’ αγέρα», τα λόγια τα κούφια.

Το βλέπω μες στην τάξη. Ενθουσιάζονται τα παιδιά και αποτυπώνεται στην μνήμη τους ανεξίτηλα η διήγηση μιας ιστορίας, στην οποία δεσπόζει ένα ωραίο και σπουδαίο πρόσωπο. Συναρπάζονται με αυθόρμητες, ζωντανές, αψιμυθίωτες αφηγήσεις. Πανηγύρι στην τάξη γίνεται όταν φέρνεις μπροστά τους ιστορίες χαρούμενες, «πεποικιλμένες» με ηρωισμό και θυσία. Φέτος έχω χαρά μεγάλη, γιατί δεν έφτασαν ακόμη στην μικρή, ακριτική μας πόλη, τα βιβλία που η αβελτηρία (το σωστό αβελτερία εκ του α +βέλτερος) και η ευήθεια του ΥΠΠΔΒΜ (υπουργού «ποδοβολητό») στέρησε από τους Ελληνόπαιδες.

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ

Εορτάζοντες την 27ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΠΠΟΣ
• ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΑΠΕΤΩΛΙΝΑ & ΕΡΩΤΗΪΔΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
• Η ΑΓΙΑ ΠΡΟΚΛΑ σύζυγος του Πιλάτου
• ΔΙΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΒΗΡΕΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΒΡΙΑΝΟΣ & ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ ο Χρονογράφος "ό εν τω Σπηλαίω (Ρώσος).

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ

Ὁ Μεγαλομάρτυς ἅγιος Δημήτριος

Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας και Μυροβλύτης
• ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΕΙΚΟΝΑΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στην Κωνσταντινούπολη
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΟΣ & ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
• Η ΑΓΙΑ ΛΕΠΤΙΝΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΓΛΥΚΩΝ
• ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ ο νέος οσιομάρτυρας
• Η ΑΓΙΑ ΛΕΩΝΤΙΝΗ μάρτυς
• ΟΙ  ΟΣΙΟΙ ΔΥΟ (2) ΛΕΟΝΤΙΟΙ οι εν Άθω
• ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ του νεομάρτυρος Γεωργίου, του εν Ιωαννίνοις (1971)

Εορτάζοντες την 25ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ & ΜΑΡΤΥΡΙΟΣ οι νοτάριοι
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΛΕΡΙΝΟΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΥΑΛΕΡΙΟΣ (ή Ουαλερίνος) και ΧΡΥΣΑΦΙΟΣ (ή Χρύσαφος)
• Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΙΝΟΣ
• Η ΑΓΙΑ ΤΑΒΙΘΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΡΟΣ "ο εν Αιγύπτω"
• Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Άμάστριδος
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΠΠΙΑΣ , ΔΙΟΔΩΡΟΣ & ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΑΥΣΤΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ & ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ & ΣΤΕΦΑΝΟΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ & ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ επίσκοπος Πάφου της Κύπρου
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Θράκη
• Η ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΑΝΘΗ

Εορτάζοντες την 24ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ ο Μεγαλομάρτυρας και οι "συν αυτώ"
• Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ & ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ΤΗΣ
• Η ΑΓΙΑ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ, ΣΩΤΗΡΙΧΟΣ & ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ ο Πρεσβύτερος
• Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΡΔΩΝ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ "ό εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος).

Εορτάζοντες την 23ην του μηνός Οκτωβρίου

Εορτάζοντες την 22ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ίεράπολης
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο Επίσκοπος, ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ, ΑΝΝΑ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΘΕΟΔΟΤΗ και ΓΛΥΚΕΡΙΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ 7 ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Επίσκοπος Μεθώνης, εθνο-ιερομάρτυρας (1816-1825)
• Ο ΟΣΙΟΣ ΡΟΥΦΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΛΩΤ
• Ο άγιος Ευλάλιος

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ

Εορτάζοντες την 21ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ο Μέγας
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΑΪΟΣ, ΔΑΣΙΟΣ & ΖΩΤΙΚΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ πού ασκήτευσε στον Άθω
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΠΕΤΡΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Οσιομάρτυρας
• Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ & Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ο Πρεσβύτερος
• Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΚΡΑΤΗΣ (ή Εύκρατος) ο Οσιομάρτυρας
• Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΟΥΧ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΖΗΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΑΝΤΙΝΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ο ιερομάρτυρας
• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νεομάρτυρας από τη Μονεμβασιά
• Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ του Θαυματουργού
• Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΛΑΡΙΩΝΑ Επισκόπου Μεγληνίας (Ρώσος)
• [Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ]
• Οι όσιοι θεοφόροι πατέρες ημών Βαρνάβας και Ιλαρίων οι θαυματουργοί
• Η ΑΓΙΑ URSULA (Βρεταννίδα)
• Ο ΑΓΙΟΣ FINAN (Ιρλανδός)

Εορτάζοντες την 20ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΒΟΡΗΣ & ΕΝΟΗΣ
• Η ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ ή Χιοπολίτιδα, ή θαυματουργή (Κυρά - Κυρατσώ - Κερασιά)
• Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ο νέος ασκητής, ο Πελοποννήσιος (Μνήμη ανακομιδής ιερών λειψάνων του)
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΕΒΙΝΑΣ, ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ (ή Άντωνίνος)
• Η ΑΓΙΑ ΜΑΝΑΘΩ ή παρθένος
• Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ επίσκοπος Τραπεζούντας

Εορτάζοντες την 19ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΗΛ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΡΟΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞΙ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ οι ερημίτες
• Η ΟΣΙΑ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΔΩΘ (ή Σαδώκ ή Σαδώχ) ο επίσκοπος και οι 120 ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Περσία
• Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο φιλόσοφος
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΗΛΙΞ ο Πρεσβύτερος και ΕΥΣΕΒΙΟΣ ο Διάκονος
• Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο θαυματουργός πού ασκήτευσε στο όρος του Ρίλα
• Μνάσων ο αρχαίος μαθητής
• Η ΑΓΙΑ FRIDESWIDE  (Αγγλίδα)

Εορτάζοντες την 18ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο Ευαγγελιστής
• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ο Γέρων
• Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ "Ό εν τω Ευφράτη ποταμώ"
• ΤΑ ΑΓΙΑ 40 ΠΑΙΔΙΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΑΣΩΝ επίσκοπος Κύπρου
• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο Ιερομάρτυρας
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ & ΚΥΡΜΙΔΩΛΗΣ Νεομάρτυρες "οι εν Αίγύπτω".
• ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ οι θαυματουργοί

Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΩΣΗΕ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Οσιομάρτυρας "Ό εν τη Κρίσει"
• ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
• ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ στην Κωνσταντινούπολη
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ, ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΑΝΘΙΜΟΣ και ΕΥΠΡΕΠΙΟΣ οι Ανάργυροι.
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ, ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ, ΝΙΚΟΜΗΔΗΣ και ΘΕΟΦΑΝΗΣ
• ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΙΣΙΔΩΡΑ & ΝΕΟΦΥΤΗ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ "ό εν Γεωργία"
• ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΥΧΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΥΔΡΑΣ

Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ ο Εκατόνταρχος
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΔΟΜΕΤΙΟΣ, ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ και ΔΟΜΝΙΝΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΛΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ GALL (ή Γάλλος), προστάτης Άγιος της Ελβετίας.

Βρήκαν μετά από 4 χρόνια τους γονείς τους!

Βρήκαν μετά από 4 χρόνια τους γονείς τους!

  

Παιδιά ενός κατώτερου θεού. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια πίστευαν ότι οι γονείς τους έχουν φύγει από τη ζωή. Τέσσερα αγγελούδια, που στην αρχή της ζωής τους η μοίρα τούς έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο.

Από τα συντρίμμια ενός μακροχρόνιου πολέμου στο Αφγανιστάν τα αδελφάκια βρέθηκαν στην Ελλάδα, στο νοσοκομείο παίδων. Τις πληγές τους προσπάθησε να επουλώσει πριν από οχτώ μήνες ο πατέρας Αντώνιος φιλοξενώντας τα στην «Κιβωτό του Κόσμου», προσφέροντάς τους την οικογενειακή γαλήνη που στερήθηκαν. Παράλληλα, ο πατέρας Αντώνιος αναζητούσε εναγωνίως τους γονείς τους. Η είδηση που μετέφερε πριν από λίγες μέρες στα αδελφάκια ήταν συγκλονιστική: οι γονείς τους ζουν και πολύ σύντομα θα τα σφίξουν στην αγκαλιά τους.

Εορτάζοντες την 15ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ο ιερομάρτυρας. Πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιοχείας
• Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΣΟΣ ο ομολογητής, Επίσκοπος Εδέσσης
• Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΙΝΟΣ ο επίσκοπος
• ΔΙΗΓΗΣΗ ΜΟΝΑΧΟΥ υποτακτικού περί υπακοής
• Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Νέος

Εθνικά διδάγματα από τον Μακεδονικό Αγώνα.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Στις 13 Οκτωβρίου 1904 έπεφτε νεκρός από τουρκικό βόλι ο Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς στο χωριό Στάτιστα της τότε τουρκοκρατούμενης Μακεδονίας. Πρόκειται για το σημερινό χωριό Μελάς του Νομού Καστοριάς.

Ο θάνατός του αφύπνισε την υπνώττουσα Αθήνα και τον απανταχού Ελληνισμό. Έτσι κορυφώθηκε η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα, δηλαδή της προσπάθειας του Ελληνισμού να αντιμετωπίσει την διεκδίκηση του Βουλγαρικού εθνικισμού επί της Μακεδονίας.
Από αυτόν τον αγώνα και από όσα προηγήθηκαν αξίζει να εξαγάγουμε σήμερα ορισμένα επίκαιρα διδάγματα.
Η πατρίδα μας στις παραμονές αυτής της πανεθνικής προσπάθειας είχε περάσει μία μείζονα οικονομική κρίση με απαρχή την πτώχευση του 1893 επί Χαριλάου Τρικούπη.

Εορτάζοντες την 14ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΑΖΑΡΙΟΣ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΣ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ και ΚΕΛΣΙΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Μελωδός (ή ποιητής) επίσκοπος Μαϊουμά
• Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΒΑΝΟΣ ο Γέρων Ιερομάρτυρας
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Αίγυπτο και Παλαιστίνη
• Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Αύσελάμου
• Η ΟΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ή Νέα
• ΜΝΗΜΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Άγαλλιανός, Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός.
• Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο απλός και θαυματουργός δούκας Τζερνηγοβιγίας

Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος: Το ιατρείο που λέγεται Εκκλησία

 

(Απομαγνητοφωνηένη ομιλία Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου, που έγινε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου)

...θα προσπαθήσουμε, παιδιά, να έχουμε μία σειρά, έτσι, ομιλιών σαν μια βάση για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην αληθινή γνώση της πνευματικής ζωής, διότι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας έδιναν πολλήν βάσιν και πολλήν έτσι προσοχή, ώστε ο άνθρωπος από την αρχή, που θα ξεκινήσει για την πνευματική ζωήν, να βάλει πολύ σωστά τα πράγματα μέσα του. Διότι η πνευματική ζωή, η εν Χριστώ ζωή, έχει πολύ λεπτότητα και πολύ ακρίβεια· είναι π.χ., όπως, ας πούμε, μία χημική εξίσωσις, στην οποία πρέπει τα στοιχεία να μπουν με πολύ σωστό τρόπο, διότι αν δεν τοποθετηθούν σωστά θα έχουμε λάθος αποτελέσματα και καμιά φορά αυτά τα αποτελέσματα είναι πολύ οδυνηρά, κυρίως στον πνευματικό χώρο, στην πνευματική πορεία μας.

Έτσι έδιναν πολύ προσοχή, ώστε από την αρχή, που θ’ αρχίσει ο άνθρωπος, να λάβει σωστές γνώσεις, την σωστήν γνώσιν. Γι’ αυτό κι εγώ εθεώρησα καλόν ν’ αρχίσουμε να μιλούμε από την πρώτην βάσιν· από την βάσιν αυτήν της γνώσεως του ανθρώπου. Οι Άγιοι Πατέρες, αν και ήσαν άνθρωποι πνευματικοί και θεολόγοι, με την έννοιαν όχι των σημερινών, που σπουδάζουμε στα Πανεπιστήμια και πιάνουμε ένα χαρτί που λέει «θεολόγοι», αλλά ήταν Θεολόγοι άνθρωποι, οι οποίοι ομιλούσαν με τον Θεόν και μιλούσαν περί του Θεού από την εμπειρίαν τους, έγραψαν λόγους και έργα περί του ανθρώπου. Ακόμα δε, ξέρετε ότι και η Αγία Γραφή, η Παλαιά Διαθήκη αρχίζει τον λόγον της προς τους ανθρώπους με το να ομιλεί περί της κτίσεως του κόσμου και της κτίσεως του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν κι εγώ σήμερα θα προσπαθήσω να πω μερικά πράγματα γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός, για να καταλάβουμε το πόσην σημασίαν έχει να είναι κανείς άνθρωπος και πόσην σημασίαν έχει το ότι ο Θεός έγινεν άνθρωπος και έδωσε σε μας την δυνατότητα να γίνουμε Θεοί. Γι’ αυτό λοιπόν θα πω μερικά πράγματα, που ασφαλώς τα ξέρετε από τα σχολεία, από τα παιδικά χρόνια, αλλά είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε, πάνω σ’ αυτά, να οικοδομήσουμε το υπόλοιπο οικοδόμημα, που με την Χάριν του Θεού θα προσπαθήσουμε να επιτύχουμε.

Σαρανταήμερο μνημόσυνο του Αρχιερέως κυρού Αιμιλιανού πρώην Κώου και Νισύρου

Κως, του Βασίλη Γεωργιόπουλου Όπως ανακοινώθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου το Σάββατο 15 Οκτώβριου 2011 και ώρα 08:00 θα τελεστεί στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικόλαου της πόλεως Κω Σαρανταήμερο Μνημόσυνο από την εκδημία στην άνω και Θριαμβεύουσα Εκκλησία του Ιεράρχου κυρού Αιμιλιανού πρώην Κώου και Νισύρου. Ο εκλειπών διετέλεσε για πενήντα δύο σύναπτά έτη ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου τα δε τελευταία είκοσι έξι στην θεοφύλακτο παύλεια Εκκλησία της Κω και της Νισύρου. Ακολουθεί ένα σύντομο βιογραφικό του, το οποίο αποτυπώνει την πολυκύμαντη παρουσία του αλλά και την δυναμική του προσώπου του στο πέρασμα του αλλά στην ιστορία της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Μητροπολίτης πρώην Κώου και Νισύρου κυρός Αιμιλιανός. (+ 08-09-2011)(Οικουμενικό Πατριαρχείο)

Ο Άγιος Κώου και Νισύρου, ο νέος Μητροπολίτης Χίου και η ενορία Αγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου

του Αθανασίου Γερ. Μουστάκη, Θεολόγου Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Νέο Φάληρο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 80 όντας μαθητής εντάχθηκα μαζί με τον αδελφό μου στην κατηχητική κίνηση της ενορίας μας, του Αγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου. Υπεύθυνος νεότητας, νέος ιερέας τότε, ήταν ο ιδιαίτερα αγαπητός μας π. Ιωάννης Λιακόσταυρος, ο οποίος υπό την πνευματική φροντίδα και καθοδήγηση του πολυσέβαστου Μητροπολίτου Πειραιώς και Φαλήρου κ. Καλλινίκου, αγωνιζόταν να δώσει χριστιανική πνοή και ζωντάνια στην ενορία μας. Στην προσπάθειά του αυτή είχε συμπαραστάτη έναν χαρισματικό νέο, ο οποίος τότε, πριν ολοκληρώσει τη θεολογική σπουδή του στο Πανεπιστήμιο, ήταν φοιτητής στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, και με την αμεσότητα του χαρακτήρα του, την εκφραστικότητα του λόγου του, την απλότητα της καθημερινής βιωτής του και τη μεταδοτικότητα που διέθετε, προσήλκυε πλήθος παιδιών, τα οποία φρόντιζε με κάθε τρόπο, μεταδίδοντάς τους Χριστό και ενοριακή συνείδηση.

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

Στις 13 Οκτωβρίου τιμούμε την μνήμη του μάρτυρα της Ελευθερίας, του μεγάλου αγωνιστή Παύλου Μελά. Ας γίνει η μέρα αυτή αφορμή για να μιλήσουμε στα παιδιά μας για την προσφορά των Μακεδονομάχων στον αγώνα για την Ελευθερία
Ο σεβασμός στην ελευθερία και η τιμή στο ξεχωριστό πρόσωπο κάθε λαού είναι πανανθρώπινες αξίες με οικουμενικό χαρακτήρα, που αξίζει να διδάσκονται στα παιδιά κάθε εθνικότητας, χωρίς φυσικά εθνοφυλετικές υπερβολές και φανατισμό. Όπως η ιστορία του Λεωνίδα και των τριακοσίων εμπνέει τους λαούς όλου του κόσμου, έτσι και η μεγάλη θυσία των νεαρών Μακεδονομάχων αξίζει να γίνει ευρύτερα γνωστή στα παιδιά μας

Ο Παύλος Μελάς

1870 - 1908
Περιεχόμενα
Ο Παύλος Μελάς, από τους πρωταγωνιστές του Αγώνα
Η παιδική και εφηβική ηλικία του Παύλου Μελά.
  Ένοπλη δράση.
Η άκρη της πέννας.
Στίχοι και τραγούδια για τον ήρωα Παύλο Μελά
 



  Ο Παύλος Μελάς, από τους πρωταγωνιστές του Αγώνα Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά, γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1870, μορφώθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε σ' ένα περιβάλλον με έντονο τον εθνικό παλμό. Το 1886 μπήκε στη σχολή Ευελπίδων. Αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του πυροβολικού. Το 1892 πήρε γυναίκα του τη Ναταλία, κόρη του Maκεδόνα Στέφανου Δραγούμη, η οποία του στάθηκε εξαίρετη σύντροφος και συνεργάτιδα. Η εθνική περιπέτεια του 1897 τον πλήγωσε βαθιά. Πιστεύοντας όμως ότι η χώρα θα ξαναβρεί το δρόμο της, αντέδρασε μέσα στο κλίμα της απογοήτευσης που τότε κυριαρχούσε. Δημιουργεί στη Μακεδονία έναν μαχητικό εθνικό πυρήνα ενάντια των βουλγάρικων σχεδίων και γίνεται η ψυχή του κινήματος. Στις 24 Φεβρουαρίου 1904, με διαταγή της τότε ελληνικής κυβέρνησης, ήρθε στη Μακεδονία , μαζί με άλλους 4 αξιωματικούς γιa να συγκεντρώσει στοιχεία και να μελετήσει προσωπικά την κατάσταση. Στις 10 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, ξαναήρθε μόνος στη Μακεδονία σαν ζωέμπορος στην Κοζάνη και τη Σιάτιστα , όπου οργάνωσε το πρώτο σώμα του. Κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας. Ξαναγύρισε στην Αθήνα και κατόρθωσε να ιδρύσει το Μακεδονικό Κομιτάτο.

Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΡΠΟΣ, ΠΑΠΥΛΟΣ, ΑΓΑΘΟΔΩΡΟΣ και ΑΓΑΘΟΝΙΚΗ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΟΧΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Ομολογητής και Πατρίκιος
• Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ ο Διάκονος, Ιερομάρτυρας πού μαρτύρησε στην Περσία
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΣ
• ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ
• Η ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΗ η Νεομάρτυς

Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΒΟΣ, ΤΑΡΑΧΟΣ & ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ
• Η ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ
• Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ή Παρθένος
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ 70 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ επίσκοπος Εφέσου
• Η ΑΓΙΑ ΜΑΛΦΕΘΑ
• Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΒΕΝΤΙΝΟΣ & ΜΑΞΙΜΟΣ (ή Μαξιμίνος)
• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΣΩΝ επίσκοπος Δαμασκού
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΟΣ & ΔΙΟΔΟΡΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Νέος Θεολόγος
• Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΣΕΒΙΟΣ ο Άρσινοΐτης
• Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΓΙΩΝ
• Ο ΑΓΙΟΣ WILFRID (Άγγλος)
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΛΑΝΤΙΟΣ, ΒΑΡΛΑΑΜ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ο μοναχός, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο επίσκοπος, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Βαβατσινιώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο έπιτηδειώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο περαχωρίτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Σαλαμάνης, ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ο επίσκοπος, ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ή Αρνιακός, ΕΛΠΙΔΙΟΣ, ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ και ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ.

ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας:

Του π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου

1. Όταν μας θυμιάζει ο Ιερέας. Στις περιπτώσεις αυτές αντί Σταυρού, κάνουμε μια υπόκλιση της κεφαλής ευχαριστούντες τον Ιερέα για την τιμή πού μας κάνει: Μετά τις άγιες Εικόνες να θυμιάζει και εμάς, ως εικόνες του Θεού! Εάν καθόμαστε , πρέπει να σηκωνόμαστε.
2. Όταν στην αρχή του Όρθρου αναγινώσκεται ο Εξάψαλμος.
Το σταυρό μας μπορούμε να κάνουμε στην αρχή και στο τέλος του Εξάψαλμου. Σ' όλη όμως τη διάρκεια αυτού, ακόμη και στο μέσον του, όταν λέγουμε τα «Δόξα... Και νυν... Αλληλούια...» ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας, αλλά παρακολουθούμε «εν πάση σιωπή και κατανύξει» τον Αναγνώστη, ο όποιος «μετ' ευλάβειας και φόβου Θεού», διαβάζει τον Εξάψαλμο. Διότι ό χρόνος αυτός τής αναγνώσεως προεικονίζει το χρόνο τής Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, κατά τη διάρκεια του οποίου με φόβο και τρόμο θα αναμένουμε την τελική κρίση Του για εμάς. Και, όπως τότε, έτσι και τώρα θα πρέπει σιωπώντες, όρθιοι, ακίνητοι, χωρίς μετακινήσεις ή, προπαντός, χωρίς και τούς παραμικρούς θορύβους, να παρακολουθούμε την ανάγνωση αυτή. (Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις εσπερινές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, οι οποίες είναι ό Όρθρος της επομένης. Διότι τότε, αφηρημένοι, μπαίνουμε στους Ναούς χωρίς να προσέχουμε, εάν εκείνη την ώρα διαβάζεται ο Εξάψαλμος. Σ' αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να παραμένουμε ακίνητοι στην είσοδο του Κυρίως Ναού και μετά το πέρας της αναγνώσεως να μετακινούμαστε για να καταλάβουμε τη θέση μας).
3. Όταν φιλάμε το χέρι Ιερωμένου.
Η συνήθεια ορισμένων να κάνουν το σταυρό τους πριν φιλήσουν το χέρι του Επισκόπου ή Ιερέα ή οποιουδήποτε ρασοφόρου είναι λανθασμένη. Το σταυρό μας τον κάνουμε, όταν ασπαζόμαστε τις άγιες Εικόνες και όχι όταν ασπαζόμαστε το χέρι του Ιερωμένου. Όταν λοιπόν πρόκειται να επικοινωνήσουμε ή να συναντηθούμε με Ιερωμένο, μπορούμε να πούμε «Ευλόγησον, Δέσποτα ή Πάτερ» ή «Την ευχή σας, Σεβασμιώτατε ή Αγιε Καθηγούμενε ή Πάτερ και κάνοντας μία μικρή υπόκλιση της κεφαλής να ασπαστούμε το δεξί του χέρι, όποτε συνεχίζουμε το διάλογο μαζί του, όπως επιθυμεί ό καθένας. Το ίδιο κάνουμε και φεύγοντας από κοντά του. Λέμε, «Την ευχή σας ή Ευλογείτε, Πάτερ», κάνουμε μικρή υπόκλιση, προτείνοντας τις παλάμες μας σταυροειδώς, ασπαζόμαστε τη δεξιά του και φεύγουμε.
4. Όταν λαμβάνουμε το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα, το οποίο (χέρι) στη συνέχεια το ασπαζόμαστε.

(από το :"Λατρευτικό Εγχειρίδιο" σελ. 168,171)

agiabarbarapatras.blogspot.com

Τα πνεύματα των νεκρών κι εμείς

ΜΕΡΟΣ Ε απο Ε

Φοβόμαστε τις «κακές» ψυχές; Υπάρχουν φαντάσματα;

Όπως είπαμε παραπάνω, οι ψυχές που προγεύονται τον παράδεισο, δηλαδή έχουν εντός τους τη θεία χάρη και διαθέτουν κάποια αγιότητα, μικρή ή μεγάλη, μπορούν να μεσιτεύουν στο Θεό για την προστασία των ζωντανών. Το όραμα του αγίου Μακάριου όμως φανερώνει ότι στην πρόγευση της κόλασης οι ψυχές νιώθουν εντελώς απομονωμένες. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να επιστρέψουν με κανένα τρόπο στη γη και να επηρεάσουν τη ζωή των ζωντανών. Γι’ αυτό το λόγο, οι χριστιανοί δεν πιστεύουμε ότι οι «κακές» ψυχές είναι απειλητικές για μας. Δεν τις φοβόμαστε, απλά λυπόμαστε για την οδύνη και τη δυστυχία τους και προσευχόμαστε στο Θεό γι’ αυτές.
Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι πράγματι υπάρχουν κάποια μέρη, που κακές πνευματικές δυνάμεις τα έχουν «τυλίξει» με τη σκοτεινή και απειλητική ενέργειά τους. Τέτοια μέρη είναι κυρίως εκεί όπου γίνονται, ή γίνονταν παλιότερα, μαγικές τελετές, με επίκληση δαιμονικών πνευμάτων. Τα πνεύματα εκείνα δεν είναι ψυχές νεκρών, ακόμη κι αν μερικές φορές εμφανίζονται με τέτοια μορφή.
Ομοίως, δεν είναι ψυχές νεκρών, ούτε «καλές» ούτε «κακές», τα πνεύματα που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια «πνευματιστικών» τελετών, σε επικλήσεις πνευμάτων από μάγους, μέντιουμ και πνευματιστές κάθε είδους. Μόνο με την προσευχή, μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, οι ζωντανοί απευθύνονται στους κεκοιμημένους – και πάντα σε αγίους. Οι υπόλοιπες περιπτώσεις «επικοινωνίας» νεκρών με ζωντανούς, που συνέβαιναν και συμβαίνουν εδώ και χιλιάδες χρόνια σε πολλούς πολιτισμούς και θρησκείες, είναι τουλάχιστον ύποπτες. Ξέρουμε από την πείρα των αγίων διδασκάλων μας ότι τα πνεύματα που εμφανίζονται σ’ αυτές δεν είναι οι ψυχές των νεκρών και γενικά δεν είναι «αυτό που φαίνεται», αλλά σκοτεινές υπάρξεις που ζητούν να παραπλανήσουν τους ζωντανούς λέγοντας ψέματα.
Μια απόδειξη του παραπάνω είναι ότι τα πνεύματα αυτά μπορεί να γίνουν επικίνδυνα για τους ανθρώπους που τα προσκαλούν. Αλλά και ότι, σε μέρη όπου γίνονται κατ’ εξακολούθησιν τέτοιες επικλήσεις, συσσωρεύεται σκοτεινή ενέργεια που κάποια στιγμή εκβάλλει στις ζωές των ανθρώπων.
Για τις περιπτώσεις αυτές η διδασκαλία της Εκκλησίας και η πείρα των χριστιανών λέει τα εξής:
α) Όταν ο άνθρωπος εντάξει τον εαυτό του και τη ζωή του στο παγκόσμιο «Σώμα του Χριστού», την Εκκλησία, και λάβει τη χάρη του Θεού μέσα από το άγιο βάπτισμα, τα ιερά μυστήρια και τη χριστιανική ζωή (ζωή που δεν περιέχει μόνο συμμετοχή στις θρησκευτικές τελετές, αλλά και αγάπη προς το συνάνθρωπο και ιδιαίτερα τη συγχώρηση των εχθρών μας), τότε μπορεί με τη βοήθεια του Θεού να νικήσει τις κακοποιές πνευματικές δυνάμεις και να εκτοπίσει την επιρροή τους από τη ζωή του και τη ζωή των δικών του.
β) Υπάρχουν ειδικές πνευματικές άμυνες της Εκκλησίας για το σκοπό αυτό, όπως η θερμή προσευχή με την επίκληση του Ιησού Χριστού, η τοποθέτηση του σταυρού (διά του οποίου ο Χριστός νίκησε το θάνατο) στον τόπο με την κακή ενέργεια, η τέλεση ειδικών τελετών, όπως ο εξορκισμός, ο αγιασμός (ευλογία νερού και στη συνέχεια ραντισμός με αυτό), το ευχέλαιο (αγιασμένο λάδι) κ.λ.π. Όλα αυτά όμως δεν είναι «μαγικά», ώστε να τα πράξουμε και να έχουν αυτόματο αποτέλεσμα. Πρέπει να τα εντάξουμε στη σωστή σχέση με το Θεό: είναι παρακλήσεις προς το Θεό να έρθει αυτοπροσώπως και να βοηθήσει, και αυτό θα το κάνει όταν εμείς θα είμαστε πνευματικά έτοιμοι να δεχτούμε τη θεραπευτική και σωτήρια άκτιστη χάρη Του. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε υπομονή, επιμονή, εμπιστοσύνη στο Θεό και, ακόμη, μετάνοια για τα ελαττώματα που σίγουρα έχουμε, και να Του ζητάμε όχι μόνο να μας βοηθήσει αλλά και να μας συγχωρήσει για ό,τι πράττουμε, αισθανόμαστε ή σκεφτόμαστε ενάντια στο φιλάνθρωπο θέλημά Του.
Σκοπός της Εκκλησίας, των χριστιανών ιερέων και των χριστιανικών τελετών δεν είναι να εξυπηρετήσουν επίγειες ανάγκες των ανθρώπων (όπως να εξορκίσουν τις κακές πνευματικές δυνάμεις από τη ζωή μας). Σκοπός τους είναι να μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε το Θεό και να οδηγηθούμε στην αιώνια ζωή κοντά Του, που είναι ο παράδεισος. Μέσα στα πλαίσια αυτού του σκοπού όμως δίνεται και η βοήθεια όλων των παραπάνω στα επίγεια προβλήματά μας, αφού κι αυτά συχνά εμποδίζουν τη σωτηρία μας.
Κλείνω αυτή την αναφορά, υπενθυμίζοντας ότι όλα τα πνεύματα είναι λιγότερο δυνατά από το Χριστό (αφού Εκείνος τα δημιούργησε, κι αυτά στη συνέχεια επέλεξαν αν θέλουν να είναι καλά [άγιοι άγγελοι] ή κακά) και πιο δυνατά από τους ανθρώπους. Έτσι, η ένωση του ανθρώπου με το Χριστό είναι η κατάλληλη συμμαχία για την προστασία του ανθρώπου από κάθε κακοποιό πνευματική δύναμη.

Ο χαιρετισμός του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ (1833). Από εδώ.

Το παρόν γράφτηκε και μεταφράστηκε στα αγγλικά για τις ανάγκες της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν (http://theological.asia). Για την ιεραποστολή σε αυτή τη χώρα βλ. το ιστολόγιο asian-aroma.com

http://o-nekros.blogspot.com/

Εορτάζοντες την 11ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ο Απόστολος ένας από τους επτά Διακόνους
• ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΖΗΝΑΪΔΑ & ΦΙΛΟΝΙΛΛΗ οι αδελφές
• Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ο Κόκκινος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
• Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Γραπτός, ο Ομολογητής επίσκοπος Νικαίας
• ΟΙ  ΑΓΙΟΙ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΑΡΣΑΚΙΟΣ & ΣΙΣΙΝΙΟΣ Πατριάρχες Κωνσταντινούπολης.
• ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ επίσκοπος Σολέας και ΙΩΝΑΣ ο εν Περγάμω της Κύπρου.

Τα πνεύματα των νεκρών κι εμείς

ΜΕΡΟΣ Δ απο Ε

Μιλώντας στο Θεό για τις ψυχές

Φωτο από εδώ

Όλοι βέβαια ελπίζουμε ότι οι ψυχές των αγαπημένων μας προσώπων βρίσκονται στην κατάσταση της πρόγευσης του παραδείσου, αλλά μόνο για τους αγίους μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Έτσι, όπως είπαμε, όταν η ψυχή ενός ανθρώπου φύγει από αυτό τον κόσμο, αρχίζουμε αμέσως να μιλάμε στο Θεό γι’ αυτόν. Δηλαδή να προσευχόμαστε.
Για μας, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, επομένως τα παρακάτω ισχύουν για όλους, άντρες, γυναίκες ή παιδιά, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση.
Αν ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η προσωπική ή ομαδική προσευχή μας γι’ αυτόν, που μπορεί και να συνοδεύεται από νηστεία ή άλλη μικρή ή μεγάλη θυσία, που θα κάνει την καρδιά μας πιο καθαρή και επομένως πιο κατάλληλη για να εκτοξεύσεις τις προσευχές μας προς το Θεό. Δεν κάνουμε γι’ αυτόν κάποια «επίσημη» τελετή στους ναούς μας, γιατί το πρώτο βήμα και η απαραίτητη προϋπόθεση, για να έχουν αποτέλεσμα αυτές οι τελετές, είναι το άγιο βάπτισμα στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Αυτό «κεντρίζει» τον άνθρωπο στην «καλή ελιά», στην «αληθινή άμπελο», στο Χριστό. Αν λοιπόν δεν υπάρχει το βάπτισμα, υπάρχει από πλευράς μας η αγάπη, η προσευχή, με όση θέρμη και δύναμη ψυχής έχει ο καθένας, η νηστεία πιθανόν ή κάποια άλλη θυσία, αλλά δεν υπάρχουν εκκλησιαστικές τελετές. Δεν έχουν αποτέλεσμα.
Αν ο άνθρωπος που φεύγει για τον ουρανό είναι ορθόδοξος χριστιανός, το πρώτο πράγμα που κάνουμε μετά την αναχώρησή του είναι μια εκκλησιαστική τελετή, με τη συμμετοχή όλων μας, που ονομάζεται «κηδεία» (=φροντίδα) του σώματος του ανθρώπου. Σ’ αυτήν παρακαλούμε πρώτη φορά το Θεό (όλοι μαζί, ως Εκκλησία, δηλαδή σύσσωμοι) να αναπαύσει την ψυχή του αδελφού μας «στο Φως του προσώπου Του».
Στη συνέχεια θάβουμε το σώμα μέσα στο χώμα και τοποθετούμε στο σημείο της ταφής του ένα σταυρό, το σύμβολο της νίκης του Χριστού κατά του θανάτου. Δεν το καίμε, γιατί, για μας, δεν είναι βέβαια ιερό, ώστε να το λατρεύουμε, αλλά είναι άξιο σεβασμού. Αξίζει το σεβασμό μας, διότι: α) ο Χριστός, ο προαιώνιος Θεός Υιός του Θεού Πατρός, πήρε ακριβώς ίδιο σώμα με το δικό μας («ομοούσιο», από την ίδια ουσία) και, επειδή ήταν Νέος Αδάμ, η χάρη που πήρε το δικό Του ανθρώπινο σώμα πέρασε σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, β) κάθε χριστιανός έλαβε ειδικά στο δικό του σώμα τη χάρη του Θεού, αφού βαπτίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδας, χρίστηκε με το άγιο Μύρο και κοινώνησε το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού, κατά το μυστήριο της θείας Μετάληψης, γ) αν ο άνθρωπος εκείνος έχει πλησιάσει πολύ το Χριστό, η θεία χάρη είναι έντονη στα λείψανά του, τα οποία γίνονται «ιερά λείψανα» – αν κάψουμε το σώμα, θα στερήσουμε τον εαυτό μας, την κοινωνία, τον κόσμο ολόκληρο, από μια πηγή θείας χάριτος, ενώ πιθανόν να μην αντιληφθούμε ποτέ ότι ο άνθρωπος αγίασε, αφού συχνά η αγιότητα αποκαλύπτεται μέσω των ιερών λειψάνων (που ευωδιάζουν, μυροβλύζουν και θαυματουργούν).
Μετά την ταφή αρχίζει μια σειρά από εκκλησιαστικές τελετές, που ονομάζονται «μνημόσυνα» (=αναμνήσεις) και σ’ αυτές επίσης παρακαλούμε το Θεό για την ανάπαυση του αδελφού μας. Κατά τα μνημόσυνα, μια μικροσκοπική μερίδα από τον ιερό άρτο της θείας Μετάληψης αφιερώνεται ονομαστικά στον κεκοιμημένο αδελφό μας, ο οποίος έτσι μνημονεύεται στο «εσωτερικό» του ιερού μυστηρίου. Μνημόσυνα τελούνται τρεις ημέρες μετά την κοίμηση, οκτώ ημέρες, σαράντα ημέρες, στη συνέχεια κάθε τρεις μήνες και, μετά τη συμπλήρωση ενός έτους, κάθε χρόνο στην επέτειο της κοίμησής του.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο για όποιον θέλει να μάθει τη διδασκαλία των ορθόδοξων αγίων για τη ζωή μετά (κλικ!).

Εκτός από τα μνημόσυνα, οι χριστιανοί συνηθίζουμε να προσφέρουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων προγόνων και αδελφών μας στον ιερέα, ώστε να τα μνημονεύσει εντός της θείας Μεταλήψεως κατά τη θεία λειτουργία που θα τελέσει την Κυριακή. Μηνύματα που έχουν δώσει, με άδεια του Θεού, κεκοιμημένοι στα όνειρα ζωντανών, φανερώνουν ότι η μνημόνευση αυτή προσφέρει σημαντική ωφέλεια στην κατάσταση της ψυχής. Ιδιαίτερα όταν γίνεται σε σαράντα λειτουργίες κατά σειρά, πράγμα που ονομάζεται «σαρανταλείτουργο».
Μια από τις αμέτρητες μαρτυρίες, που φανερώνουν πόσο ωφελεί τις ψυχές η μνημόνευση κατά τη θεία λειτουργία, είναι η περίπτωση του αγίου Θεοδοσίου του Τσερνιγκώφ (Ρωσία). Ο άγιος εμφανίστηκε στον όσιο ιερομόναχο Αλέξιο, που είχε πραγματοποιήσει με αγάπη την ανακομιδή των λειψάνων του, και του είπε: «Σ’ ευχαριστώ που κοπιάζεις για μένα, αλλά σε παρακαλώ να μνημονεύεις στη λειτουργία τους γονείς μου, που τα ονόματά τους είναι πατήρ Νικήτας και Μαρία». Ο π. Αλέξιος απόρησε και τον ρώτησε: «Εσύ, που είσαι άγιος και πρεσβεύεις απευθείας στο Θεό για όλους, ζητάς από εμένα να μνημονεύω τους γονείς σου;». Ο άγιος απάντησε: «Έχεις δίκιο, αλλά η ωφέλεια που θα έχουν από τη μνημόνευσή τους στη λειτουργία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έχουν με τις δικές μου προσευχές».
Όταν αργότερα ανακαλύφθηκε το βιβλίο μνημοσύνων της μονής, όπου ο άγιος Θεοδόσιος ήταν ηγούμενος, αποδείχτηκε ότι τα ονόματα των γονιών του ήταν ακριβώς αυτά που είπε στον π. Αλέξιο (άγνωστα προηγουμένως).
Η Εκκλησία, εκτός από τις προσευχές για τους κεκοιμημένους που στέλνει στο Θεό σε κάθε χριστιανική τελετή, έχει θεσπίσει και μία ημέρα της εβδομάδας ειδικά αφιερωμένη στη μνημόνευση των κεκοιμημένων (δηλαδή την προσευχή υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους) και η ημέρα αυτή είναι το Σάββατο. Έχει θεσπίσει επίσης κάποια ιδιαίτερα Σάββατα, αφιερωμένα στη μνημόνευση όλων των κεκοιμημένων, από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου πάνω στη Γη μέχρι σήμερα. Τα Σάββατα αυτά ονομάζονται «ψυχοσάββατα». Επίσης διαβάζεται ειδική ευχή για τους κεκοιμημένους στη σπουδαία εκκλησιαστική τελετή του Εσπερινού της Γονυκλισίας κατά την Κυριακή της Πεντηκοστής
Εκτός από τα παραπάνω, οι χριστιανοί συνηθίζουμε ιδιωτικά να ανάβουμε καντήλι με λάδι ως σύμβολο της προσευχής μας προς το Θεό, για να βιώνουν με ευχαρίστηση το Φως Του οι κεκοιμημένοι πρόγονοι και αδελφοί μας. Καίμε επίσης θυμίαμα, ως σύμβολο της προσευχής μας, που ανεβαίνει στον ουρανό όπως ο καπνός του θυμιάματος και που πρέπει να ευωδιάζει (δηλαδή να γίνεται με αγνή καρδιά, καθαρή από κακίες, μίση, εγωισμούς και διάθεση εκμετάλλευσης των άλλων ανθρώπων), όπως ευωδιάζει κι εκείνος. καντήλι και θυμίαμα αφιερώνουμε στους κεκοιμημένους μας όχι μόνο στο σπίτι μας (κοντά στις φωτογραφίες τους) αλλά και στον τάφο τους, τον οποίο επισκεπτόμαστε όποτε θέλουμε. Ενίοτε μάλιστα καλούμε τον ιερέα στον τάφο και τελεί μία μικρή τελετή («τρισάγιο») για την ανάπαυση των κεκοιμημένων.

http://o-nekros.blogspot.com/

Εορτάζοντες την 10ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ & ΕΥΛΑΜΠΙΑ τα αδέλφια
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ 200 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΝΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Ομολογητής
• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ της Όπτινα (Ρώσος)
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ 26 ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ζωγραφίτες του Αγίου Όρους
• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Σκυλόσοφος
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΗΣ ΤΟΤΜΑ (Ρώσος)

Τα πνεύματα των νεκρών κι εμείς

ΜΕΡΟΣ Γ απο Ε
Οι κεκοιμημένοι άγιοι

Ο σύγχρονος άγιος Ιωσήφ Βατοπεδινός (μονής Βατοπεδίου, που έγινε διάσημη στα ΜΜΕ για λάθος λόγους), νεκρός. Μετά την κοίμησή του στο πρόσωπό του σχηματίστηκε το χαμόγελο (φωτο πριν το χαμόγελο εδώ).

Με το να γίνει άνθρωπος, ο Χριστός ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση και πρόσφερε σε κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να ενωθεί με Αυτόν. Επειδή όμως ο Χριστός είναι και Θεός, ο άνθρωπος που ενώνεται μαζί Του ενώνεται συγχρόνως και με το Θεό. Γι’ αυτό η ένωση με το Χριστό κάνει τον άνθρωπο «θείο πλάσμα», δηλαδή άγιο.
Ξέρουμε από την πείρα όλων των γενεών του χριστιανισμού, και ιδίως από την πείρα των αγίων διδασκάλων μας, ότι η ένωση με το Χριστό δεν γίνεται μόνο με το να είμαστε «καλοί άνθρωποι», αλλά προϋποθέτει τη θεία χάρη, γι’ αυτό μας δόθηκαν τα άγια μυστήρια της Εκκλησίας (βάπτισμα, εξομολόγηση, θεία Μετάληψη κ.λ.π.), με τα οποία ο άνθρωπος προετοιμάζει τον εαυτό του κατάλληλα και καλεί το Θεό να του στείλει τη χάρη Του.
Κάθε απλός άνθρωπος, που δέχεται μέσα του τη χάρη του Θεού και ανταποκρίνεται σ’ αυτήν αγαπώντας το Θεό και το συνάνθρωπό του και συγχωρώντας εκείνους που θέλουν να του κάνουν ή του έχουν ήδη κάνει κακό, πλησιάζει το Θεό τόσο, όσο έχει προοδεύσει σ’ αυτό το δρόμο. Γίνεται δηλαδή «λίγο άγιος». Ενώ εκείνοι που έχουν προχωρήσει πολύ σ’ αυτό το δρόμο και φτάνουν να αγαπούν το Θεό και τους άλλους, μέχρι και τους εχθρούς τους, πολύ περισσότερο από τον εαυτό τους, είναι οι κατ’ εξοχήν άγιοι, εκείνοι που συχνά αποκτούν από το Θεό το χάρισμα να κάνουν ακόμη και θαύματα.
Οι θερμές, ειλικρινείς και επίμονες προσευχές των ανθρώπων προς τον αληθινό Θεό εισακούονται, στο χρόνο και με τον τρόπο που Εκείνος θέλει. Οι προσευχές των αγίων εισακούονται περισσότερο, όχι μόνο όταν ζουν εδώ, ανάμεσά μας, αλλά κι όταν οι ψυχές τους έχουν φύγει για τον ουρανό και προγεύονται τον παράδεισο. Γι’ αυτό, όταν ο Θεός αποκαλύψει ότι ένας χριστιανός που κοιμήθηκε είναι άγιος, μιλάμε σ’ αυτόν (μέσω της προσευχής μας αλλά και με τις εκκλησιαστικές τελετές που γίνονται την ημέρα της μνήμης του) και τον παρακαλούμε να μεσιτεύει στο Θεό για μας και για όλο τον κόσμο. Επίσης, απευθυνόμαστε σ’ αυτόν ζωγραφίζοντας την εικόνα του ή αφιερώνοντας ένα ναό στο όνομά του. Υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις, που φανερώνουν ότι οι άγιοι ανταποκρίνονται από τον ουρανό και απαντούν στις προσευχές μας. Αυτό εννοούσα πριν, λέγοντας ότι συχνά μιλάμε με τους νεκρούς μας.
Ο Θεός αποκαλύπτει ότι ένας άνθρωπος είναι άγιος με διάφορους τρόπους: για παράδειγμα, τα οστά του μπορεί να ευωδιάζουν ή και να αναβλύζουν άρωμα (μύρο) ή να γίνονται θεραπείες ασθενειών ή άλλα θαύματα μέσω αυτών. Μπορεί να εμφανίζεται ο άγιος σε όνειρα ή οράματα ανθρώπων με καθαρή καρδιά κ.λ.π. Πάντα βέβαια προσέχουμε, ώστε να είναι αληθινές αυτές οι αποκαλύψεις, γιατί μπορεί να πρόκειται για απάτη ή για παγίδα του εχθρού, δηλαδή πονηρών πνευμάτων, που θέλουν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν οπαδούς τους. Όταν είναι σίγουρο πως πρόκειται για αληθινή αποκάλυψη ενός αγίου, η Εκκλησία κατατάσσει τον άγιο και επίσημα στο ημερολόγιο και ορίζει μία μέρα αφιερωμένη στη μνήμη του. Συνήθως είναι η ημέρα της κοίμησής του και ονομάζεται «γενέθλιος ημέρα», γιατί εκείνη την ημέρα σα να γεννήθηκε στον ουρανό.
Η ύπαρξη των αγίων και οι παρεμβάσεις τους στη ζωή μας από τον ουρανό αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει μετενσάρκωση, ούτε και κάποτε θα «αφανιστούν» οι ψυχές, αλλά οι ψυχές των ανθρώπων είναι αιώνιες και παραμένουν πάντα οι ψυχές των συγκεκριμένων ανθρώπων, με το συγκεκριμένο όνομα, προσωπικότητα, αναμνήσεις, συναισθήματα κ.τ.λ. Και θα παραμένουν έτσι μέχρι να αναστηθούν και να ξαναπάρουν, άφθαρτο και αιώνιο, το σώμα τους, για να ζήσουν αιώνια ως ψυχοσωματικά όντα, χωρίς να ξαναπεθάνουν ποτέ πια.
Ακόμη κι ένας άνθρωπος που δεν είναι μεγάλος και θαυματουργός άγιος, αλλά που όμως η ψυχή του είναι καθαρή και προγεύεται τον παράδεισο, μπορεί να βοηθήσει τους ζωντανούς μεσιτεύοντας στο Θεό γι’ αυτούς. Μια τέτοια περίπτωση καταγράφεται στον Ευεργετινό, ένα αρχαίο ορθόδοξο βιβλίο, όπου ένας άγνωστος κεκοιμημένος άντρας (προφανώς ευρισκόμενος στην πρόγευση του παραδείσου) εμφανίστηκε και θεράπευσε το χτυπημένο πόδι ενός ταξιδιώτη, που είχε βρει το πτώμα του στο δρόμο και το είχε θάψει. Οι άνθρωποι που προγεύονται τον παράδεισο βλέπουν το δικό μας κόσμο, επειδή ο παράδεισος είναι η πιο στενή σχέση με όλα τα πλάσματα. Όμως οι άνθρωποι που προγεύονται την κόλαση δε βλέπουν το δικό μας κόσμο, επειδή η κόλαση είναι μια κατάσταση μοναχική, αφού ο εγωισμός των ανθρώπων εκείνων ουσιαστικά τους απομόνωσε αιώνια στον εαυτό τους.

http://o-nekros.blogspot.com/