Οι πράξεις ηρωισμού στις σελίδες της Ιστορίας γράφονται με αίμα. Άλλες μνημονεύονται για χρόνια για να τιμούν τους ήρωες, κι άλλες παραμένουν ξεχασμένες από τον πολύ κόσμο. Ένας τέτοιος λησμονημένος ήρωας ήταν κι ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, το όνομα του οποίου είναι σε λίγους γνωστό.
Όταν το πρωί της 27ης Απριλίου 1941, οι Γερμανοί κατακτητές έμπαιναν στην Αθήνα, ο νεαρός εύζωνας, ποντιακής καταγωγής, ήταν φρουρός στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Η νέα «αρχή» των κατακτητών, σηματοδοτώντας την αφετηρία της τυρρανίας της, διατάσσει την υποστολή της ελληνικής σημαίας και την ύψωση της μισητής σβάστικας. «Κατέβασε την κάτω. Και ύψωσε την σβάστικα» διατάσσει τον Κουκίδη ο λοχαγός Γιάκομπι. Η υποστολή της γαλανόλευκης για τον Κουκίδη, είναι από μόνη της μια αβάσταχτη ατίμωση. Η πατριωτική του ψυχή δεν λογαριάζει δεύτερες σκέψεις. Υποστέλλει την ελληνική σημαία, την τυλίγεται σαν σάβανο, και θυσιάζεται πηδώντας από τον Ιερό Βράχο.
Οι μέγιστες τιμές δεν αξίζουν μόνο σε αυτούς που ζούνε σαν ήρωες, αλλά κυρίως σε αυτούς που πεθαίνουν σαν ήρωες. Τέτοιος ήταν ο Κουκίδης, ένα ήρωας που δεν λογάριασε τον θάνατο και με αυτήν του την αυτοθυσία εξευτέλισε το σιδερόφρακτο Γερμανικό απόσπασμα. Δίδαξε με το θάνατο του τι σημαίνει αγνή αγάπη για την πατρίδα, αναγκάζοντας ακόμα και τους «δημίους» της Ελλάδας, να τιμήσουν τον ηρωισμό του, επιτρέποντας δίπλα στην σημαία του κατακτητή να κυματίζει και η γαλανόλευκη.
