(Β´ Κορ. α´ 21 - β´ 4)Ἀδελφοί, ὁ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. ᾿Εγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον. Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε. ῎Εκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. Εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ; Καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτό, ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω ἀφ᾿ ὧν ἔδει με χαίρειν, πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν. ᾿Εκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς.
Απόδοση σε απλή γλώσσα
Ἀδελφοί, ὁ Θεός, ποὺ στερεώνει κι ἐμᾶς κι ἐσᾶς στὸν Χριστὸ καὶ μᾶς ἔχρισε λαό του, εἶναι ὁ ἴδιος ποὺ μὲ τὴ σφραγίδα του μᾶς ἐγγυᾶται τὸ μέλλον καὶ σὰν πρόγευσή του δίνει μέσα στὶς καρδιές μας τὸ Πνεῦμα. Μάρτυς μου ὁ Θεός, ποὺ γνωρίζει τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου ὅτι δὲν λέω ψέματα. Δὲν ξανάρθα στὴν Κόρινθο, γιὰ νὰ μὴ σᾶς λυπήσω. Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς θέλω νὰ σᾶς ἐπιβληθῶ σὲ ζητήματα τῆς πίστεως, γιατὶ σ’ αὐτὴ μένετε σταθεροί. ᾿Επειδὴ ὅμως θέλω νὰ συμβάλω στὴ χαρά σας, γι’ αὐτὸ ἔκρινα σωστὸ νὰ μὴ σᾶς φέρω λύπη, ὅταν θὰ ᾿ρθῶ ξανὰ κοντά σας. Γιατί, ἂν ἐγὼ σᾶς προκαλῶ λύπη, τότε θὰ πρέπει νὰ παίρνω χαρὰ ἀπὸ κείνους ποὺ στενοχωρῶ. Γι’ αὐτὸ σᾶς ἔγραψα ὅπως σᾶς ἔγραψα, ὥστε ὅταν ἔρθω, νὰ μὴ δοκιμάσω λύπη ἀπὸ κείνους ποὺ ἔπρεπε νὰ μοῦ δώσουν χαρά. Εἶμαι ἀπόλυτα βέβαιος πὼς ὅλοι σας πιστεύετε ὅτι ἡ δική μου χαρὰ εἶναι καὶ χαρὰ ὅλων σας. Σᾶς ἔγραψα μὲ πολλὴ ὀδύνη, μὲ πόνο στὴν καρδιὰ καὶ μὲ πολλὰ δάκρυα, ὄχι γιὰ νὰ σᾶς στενοχωρήσω, ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίσετε τὴν περίσσια ἀγάπη ποὺ ἔχω γιὰ σᾶς.
