Διαβάστε περισσότερα: ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ http://orthodoxia-pateriki.blogspot.com/#ixzz1LJefJdZk
ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ
Μέσα στήν πάμφωτη ἀτμόσφαιρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, τήν Παρασκευή 29 Ἀπριλίου, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας Ζωοδόχου Πηγῆς, κοιμήθηκε ἡ Γερόντισσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου Ἁγίων Μετεώρων Μοναχή Ἀγάθη, σέ ἠλικία 71 ἐτῶν.
Ἡ μακαριστή Γερόντισσα Ἀγάθη γεννήθηκε στό χωριό Κατηχώρι τοῦ Πηλίου τό 1940. Τό ἔτος 1962 προσῆλθε ὡς μοναχή στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Στεφάνου στά Μετέωρα, ἡ ὁποία ἕνα χρόνο πρίν εἶχε μετατραπεῖ σέ γυναικεῖο μοναστήρι (1961). Ἐκάρη μεγαλόσχημος μοναχή τό ἔτος 1964. Ἐξελέγη καί ἐνθρονίστηκε ὡς Ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς στίς 19 Ἰανουαρίου τοῦ 1989. Διεποίμανε τήν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μέ ἅγια «μητρώα σπλάχνα» καί στοργή ἀπέραντη μέχρι καί τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς της.
Ἡ μακαριστή Γερόντισσα Ἀγάθη διεκρινόταν γιά τήν ἁγία ἁπλότητά της, τήν μεγάλη καί βαθειά πίστη της στόν Οὐράνιο Νυμφίο της Ἰησοῦ Χριστό, τήν ἐν Χριστῶ ἀγάπη σέ συνδυασμό μέ τήν πρός Αὐτόν ἐλευθερία, τήν μοναχική ὑπακοή καί ταπείνωσή της, τήν πραότητα καί ἀνεξικακία της, τήν καλωσύνη καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή της. Χαριτωμένη ἀπό τόν Θεό σέ ὅλη της τήν ζωή νοσταλγοῦσε τό Θεῖον Πάσχα, ἡ δέ νοερά προσευχή αὐτενεργοῦσε στήν καρδιά της καί σέ ὅλη της τήν ζωή ἡ δοξολογία τοῦ Ὀνόματος τοῦ Νυμφίου της Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἔπαυε. Ἔγινε κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «παιδίον» ἀγαθόν καί καθαρόν, ὥστε νά φτάσει νά γίνει κληρονόμος τῆς Βασιλείας Του. «Τετρωμένη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Νυμφίου της Χριστοῦ μέ γενναιότητα καί ὑπομονή μεγάλη ἀντιμετώπιζε ὅλες τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα, τόσο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ὅσο καί τά προβλήματα τῶν Μοναχῶν ἀδελφῶν της.
Αὔριο τό πρωί, Τρίτη 3 Μαΐου στίς 11 ἡ ὥρα, ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Στεφάνου τῶν Ἁγίων Μετεώρων προπέμπει τό σεπτόν Σκήνωμα τῆς Καθηγουμένης της πρός τήν ἀληθινή καί οὐράνια πατρίδα μας, τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἀφοῦ γιά τούς χριστιανούς
ὁ θάνατος δέν εἶναι θάνατος, ἀλλά κοίμησις καί μετάβασις στήν πραγματική ζωή, γι’ αὐτό καί προπέμπουμε τούς κεκοιμημένους μας μέ ὕμνους, ὠδές καί δοξολογίες πρός τόν Θεό. Γι’ αὐτό καί οἱ μοναχές της καί τά ἄλλα πνευματικά της παιδιά καί ὅσοι τήν γνώρισαν καί γεύτηκαν τήν ἀγάπη της, τήν στοργή της καί τίς ἄλλες ἀρετές της, εὐχόμαστε νά τήν ἀναπαύσει ὁ Πλαστουργός Θεός μας «ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων».
ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ
Ἐκοιμήθη ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγίου Στεφάνου
Μέσα στήν πάμφωτη ἀτμόσφαιρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, τήν Παρασκευή 29 Ἀπριλίου, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας Ζωοδόχου Πηγῆς, κοιμήθηκε ἡ Γερόντισσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου Ἁγίων Μετεώρων Μοναχή Ἀγάθη, σέ ἠλικία 71 ἐτῶν.Ἡ μακαριστή Γερόντισσα Ἀγάθη γεννήθηκε στό χωριό Κατηχώρι τοῦ Πηλίου τό 1940. Τό ἔτος 1962 προσῆλθε ὡς μοναχή στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Στεφάνου στά Μετέωρα, ἡ ὁποία ἕνα χρόνο πρίν εἶχε μετατραπεῖ σέ γυναικεῖο μοναστήρι (1961). Ἐκάρη μεγαλόσχημος μοναχή τό ἔτος 1964. Ἐξελέγη καί ἐνθρονίστηκε ὡς Ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς στίς 19 Ἰανουαρίου τοῦ 1989. Διεποίμανε τήν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μέ ἅγια «μητρώα σπλάχνα» καί στοργή ἀπέραντη μέχρι καί τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς της.
Ἡ μακαριστή Γερόντισσα Ἀγάθη διεκρινόταν γιά τήν ἁγία ἁπλότητά της, τήν μεγάλη καί βαθειά πίστη της στόν Οὐράνιο Νυμφίο της Ἰησοῦ Χριστό, τήν ἐν Χριστῶ ἀγάπη σέ συνδυασμό μέ τήν πρός Αὐτόν ἐλευθερία, τήν μοναχική ὑπακοή καί ταπείνωσή της, τήν πραότητα καί ἀνεξικακία της, τήν καλωσύνη καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή της. Χαριτωμένη ἀπό τόν Θεό σέ ὅλη της τήν ζωή νοσταλγοῦσε τό Θεῖον Πάσχα, ἡ δέ νοερά προσευχή αὐτενεργοῦσε στήν καρδιά της καί σέ ὅλη της τήν ζωή ἡ δοξολογία τοῦ Ὀνόματος τοῦ Νυμφίου της Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἔπαυε. Ἔγινε κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «παιδίον» ἀγαθόν καί καθαρόν, ὥστε νά φτάσει νά γίνει κληρονόμος τῆς Βασιλείας Του. «Τετρωμένη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Νυμφίου της Χριστοῦ μέ γενναιότητα καί ὑπομονή μεγάλη ἀντιμετώπιζε ὅλες τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα, τόσο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ὅσο καί τά προβλήματα τῶν Μοναχῶν ἀδελφῶν της.
Αὔριο τό πρωί, Τρίτη 3 Μαΐου στίς 11 ἡ ὥρα, ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Στεφάνου τῶν Ἁγίων Μετεώρων προπέμπει τό σεπτόν Σκήνωμα τῆς Καθηγουμένης της πρός τήν ἀληθινή καί οὐράνια πατρίδα μας, τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἀφοῦ γιά τούς χριστιανούς
ὁ θάνατος δέν εἶναι θάνατος, ἀλλά κοίμησις καί μετάβασις στήν πραγματική ζωή, γι’ αὐτό καί προπέμπουμε τούς κεκοιμημένους μας μέ ὕμνους, ὠδές καί δοξολογίες πρός τόν Θεό. Γι’ αὐτό καί οἱ μοναχές της καί τά ἄλλα πνευματικά της παιδιά καί ὅσοι τήν γνώρισαν καί γεύτηκαν τήν ἀγάπη της, τήν στοργή της καί τίς ἄλλες ἀρετές της, εὐχόμαστε νά τήν ἀναπαύσει ὁ Πλαστουργός Θεός μας «ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων».
