Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 24 Φεβρουαρίου 2013 (Τελώνου και Φαρισαίου)

 

(Λουκ. ιη´ 10-14)

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. ῾Ο Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. Καὶ ὁ τελώνης
μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Ο Απόστολος της Κυριακής 24 Φεβρουαρίου 2013

 

(Β´ Τιμ. γ´ 10-15)

Τέκνον Τιμόθεε, παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, ἐν ᾿Ικονίῳ, ἐν Λύστροις. Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης,

εἰδὼς παρὰ τίνος
ἔμαθες, καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ: «ΤΑ ΑΘΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ»

Εκατόν πενήντα χρόνια συμπληρώνουν από την ομολογιακή κοίμηση του οσίου πατρός ημών Χριστοφόρου του Παπουλάκου Ινστιτούτου (+ 18-1-1861). Ωστόσο η βιωτή και η τιμή του αν και παρήλθε ενάμιση αιώνας μένη πολύ ζωντανή στον σύγχρονο ρωμιό. Οι διώκτες του νόμιζαν ότι με το να τον φιμώσουν θα τον «σκότωναν». Μπορεί αν τον σκότωσαν σωματικά, όμως το πνεύμα του και η Διδαχές του πήραν σάρκα και έμειναν ζωντανές και δυναμώνουν. 


Παρακάτω παρατίθεται ένα σύντομο βιογραφικό της θρυλικής αυτής μορφής.

Ο Μοναχός Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος είναι ένας σύγχρονος απόστολος των Ρωμιών και της Ορθοδοξίας. Παρά ταύτα η μορφή και η δράση του επί εκατόν πενήντα και πλέον χρόνια τελούσε υπό αμφισβήτηση και παρεξήγηση μέσα στην τεχνητή ομίχλη, την οποία  είχαν δημιουργήσει η κακία και η αντινομίες της εποχής του, και μόλις στις μέρες μας  αποκαθίσταται με όλη της τη λαμπρότητα.

Ο Παπουλάκος/κης γεννήθηκε μετά το 1770 στον Άρμπουνα των Καλαβρύτων. Μετέρχονταν το οικογενειακό επάγγελμα του κρεοπώλη. Ήταν άνθρωπος φιλήσυχος και δίκαιος. Σε ώριμη ηλικία βλέπει ένα ουράνιο σημείο στην οικία του, που τον προστάζει να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στον Χριστό ως κήρυκας μοναχός. Πιό ψηλά από το χωριό του χτίζει τη Ιδ. Σκήτη της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου». Ήταν απλός και κατείχε στοιχειώδεις γραμματικές γνώσεις· ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να κατακτήσει κάποια υπεύθυνη θέση στον ανώτατο κλήρο. Είχε όμως την τύχη να ζήσει στην πιο έντονη περίοδο του Έθνους μας. Συμμετείχε στη μεγάλη προετοιμασία και στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος από το μακρόχρονο οθωμανικό ζυγό.

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΕΛΛΆΔΑ" κληρονομιά μας "GRACIAS, GRECIA" Nuestra herencia (video)

 

Ένα συγκινητικό βίντεο, το οποίο ευχαριστεί την Ελλάδα, για όσα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα, έφτιαξε μια ομάδα από ισπανούς μαθητές με τη βοήθεια των καθηγητών τους.
Το βίντεο το οποίο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στην χώρα μας έχει τίτλο: «Ευχαριστούμε Ελλάδα, κληρονομιά μας» και απεικονίζει τα επιτεύγματα της χώρας μας σε γλώσσα, επιστήμες και τέχνες.

«ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΘΕΩ Ο ΕΛΕΩΝ ΠΤΩΧΟΝ»

Μια μέρα, την ώρα που περνούσα μαζί με τον όσιο από την πλατεία της πόλης, βλέπω στα δεξιά μου έναν άνθρωπο, που κάτι σιγομουρμούριζε. Τον ακολουθούσαν ένα σμάρι φτωχοί και ζητιάνοι, ζητώντας του ελεημοσύνη. Κι εκείνος, ενώ έκανε πως τους απόδιωχνε τάχα, τους έβαζε κρυφά στα χέρια τα ελέη της αγάπης του. Μ’ αυτόν τον τρόπο έκρυβε από τους ανθρώπους τις αγαθοεργίες Του.

Εγώ όμως το πήρα είδηση. Σκούντησα λοιπόν τον όσιο και του φανέρωσα χαμηλόφωνα την αρετή του διαβάτη. Αυτός δεν φάνηκε να εντυπωσιάστηκε.

- Τον ξέρω, παιδί μου, είπε. Πολλές φορές έχουμε ανταμώσει. Εσύ μάθε μόνο τούτο, ότι για τον Θεό είναι μέγας.

Λίγες μέρες αργότερα του ζήτησα να μου πει κάτι γι’ αυτή την αρετή, και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.

- Ήμουνα παιδί μικρό, είπε, ίσαμε δέκα χρονών, και είχα πάει στην εκκλησία του αγίου αποστόλου Θωμά για να προσευχηθώ.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΙΚΩΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

Ήρθε ένας δαιμονισμένος μια φορά στο μοναστήρι και τον δέχτηκαν οι πατέρες, είδαν ότι ήταν καλό παιδί, τον έκαναν μοναχό. Το δαιμόνιο υπήρχε πάντα δεν έφευγε. Μιά φορά γινόταν μία αγρυπνία και έβλεπε ότι όταν ήταν μέσα στην Εκκλησία χάζευε, τι κάνει ο ένας τι κάνει ο άλλος, πως ψέλνει ο άλλος και λέει: "για στάσου, τώρα προσεύχομαι η χαζεύω;" και βγαίνει έξω. Κάθεται σε ένα βραχάκι και αρχίζει, "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με" και τον πιάνει το δαιμόνιο, ανοίγει το στόμα του, η γλώσσα ακίνητη και να βγαίνει μια φωνή από μέσα που ακουγόταν ως την θάλασσα κάτω.

"Σκάσε πανάθεμα σε αυτό το όνομα, γιατί λες αυτό το όνομα, γιατί ρε βγήκες από την Εκκλησία, τι καλόγερος είσαι εσύ, πήγαινε μέσα ψάλλε όπως οι άλλοι, πήγαινε να διαβάσεις κανενά ψαλτήρι". Να είσαι μέσα στην Εκκλησία αρκεί το μυαλό να χαζεύει, του φτάνει του διαβόλου.

"Γιατί λες αυτό το όνομα" του είπε ο διάβολος, μα δεν σας βάζει σε περιέργεια; Ο,τι αισχρό βγαίνει, εναντίον του Χριστού βγαίνουν και του Σταυρού και της Εκκλησίας Του. Ξέρετε κανένα να γελοιοποιεί τον Αλλάχ; Ξέρετε κανένα να βρίζει τον Βούδα; Ξέρετε κανένα να βρίζει τον Γιαχβέ τον Ιεχωβά; Δεν σας κάνει εντύπωση; Γιατί όλοι έχουνε λυσσάξει εναντίον του Χριστού;

Γιατί μόνον  Εκείνος ενοχλεί τον διάβολο, κανένας άλλος. Σκεφθήτε λιγάκι, λέμε "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε με" και γίνεται μπάχαλο, λέμε π.χ. "βούδα ελέησε με" και δεν τρέχει τίποτα.

Καταλαβαίνουμε από αυτό που είναι η δύναμη, Ποιός έχει την δύναμη. Λοιπόν θα είμαστε με τον Θεό και ας χτυπιέται ο διάβολος κάτω σαν χταπόδι, δεν θα του περάσει, το έχει χάσει το παιχνίδι, απλός θέλει παρέα εκεί που είναι, μην μας πιάνει  κορόιδα, μην μας πιάνει στον ύπνο. Ξυπνήστε! "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε με" μια φορά, "Δόξα σοι ο Θεός" εκατό φορές.

http://www.agioritikovima.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ... ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ!

του π. Αθανασίου Γιουσμά
Γιορτές, γιορτές, γιορτές... Είχαμε τις πατροπαράδοτες γιορτές μας, τελευταία έχουμε κι ένα σωρό άλλες. Οι πιο πολλές ή και όλες μάλλον, είναι ξενόφερτες... Η γιορτή των λουλουδιών, η γιορτή της μητέρας, του καταναλωτή, των ζώων, του καπνίσματος, του κατά του καπνίσματος, του... Σε δουλειά να βρισκόμαστε, για να έχουμε να λέμε και να πληρώνουμε. Ας σοβαρευτούμε όμως...

Τα τελευταία χρόνια έκανε την εμφάνισή της μια καινούργια γιορτή, η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων.
Τα μαγαζιά στην αγορά, κυρίως τα ανθοπωλεία και τα είδη δώρων, κάνουν χρυσές δουλειές, οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές έχουν με κάτι να ασχολούνται, αλληλοστέλνονται ή αλληλοδίνονται χαμόγελα και φιλιά, ξανάρχονται στην επιφάνεια ή και στέλνονται στις μέρες μας μέσω του διαδικτύου και των κινητών υποσχέσεις για αιώνιες αγάπες.
Τούτος ο «Άγιος», ο Βαλεντίνος, είναι αλλιώτικος απ’ όλους τους άλλους, δεν θέλει λειτουργίες και κεριά, μάλλον ηδονίζεται μονάχα με καρδούλες κι ερωτικά; Πότε υπήρξε, αν υπήρξε, και πώς καθιερώθηκε το συγκεκριμένο πρόσωπο ή όνομα ως «Άγιος των ερωτευμένων»;

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως ήταν φυσικό, η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου. Όταν, όμως, ο ξενόφερτος άγιος άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στη ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στη χώρα μας ως η ημέρα των ερωτευμένων στα
τέλη της δεκαετίας του ‘70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν
στο ορθόδοξο εορτολόγιο.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τους δικούς της Αγίους του έρωτα. Μπορεί η Καθολική Εκκλησία και επιχειρηματικά συμφέροντα να επέβαλαν τον Άγιο Βαλεντίνο, αλλά στις 13
Φεβρουαρίου τιμάται η μνήμη των Αγίων Αποστόλων Ακύλα και Πρισκίλλης, που θεωρούνται προστάτες των ερωτευμένων, ενώ υπάρχει και ο Άγιος Υάκινθος για τους
ερωτευμένους του καλοκαιριού.

Τόσα χρόνια κανένας κληρικός δεν είχε ασχοληθεί με τον άγιο του έρωτα. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, σε μια προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή των νέων
προς την ορθόδοξη πίστη, πρότεινε στους ερωτευμένους να γιορτάζουν την αγάπη τους την προηγουμένη του Αγίου Βαλεντίνου, δηλαδή στις 13 Φεβρουαρίου, που η Ορθόδοξη
Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Ακύλα και Πρισκίλλης.

Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλα οι Απόστολοι

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Οι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα ήσαν ένα ευλογημένο ανδρόγυνο. Κατάγονταν από τον Πόντο και κατοικούσαν στην Κόρινθο. Ήσαν και οι δύο σκηνοποιοί στο επάγγελμα και είχαν την μεγάλη ευλογία στην ζωή τους να γνωριστούν με τον Απόστολο Παύλο, όταν εκείνος πήγε στην Κόρινθο. Τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους και εργάζονταν μαζί, αφού ήσαν ομότεχνοι. Όπως είναι γνωστόν ο Απόστολος των Εθνών για να εξασφαλίζη τα καθημερινά έξοδά του και να μην επιβαρύνη κανέναν, ασκούσε το επάγγελμα του σκηνοποιού. Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα συνδέθηκαν μαζί του και έγιναν έμπιστοι φίλοι και συνεργάτες του. Ήταν γι’ αυτούς απλανής διδάσκαλος και φωτισμένος πνευματικός Πατέρας. Το ότι δεν είχαν σαρκικά παιδιά τούς διευκόλυνε, σίγουρα, στις μετακινήσεις τους και τούς έδωσε την δυνατότητα να τον ακολουθήσουν σε διάφορες περιοδείες του. Τον διακονούσαν και συγχρόνως τρέφονταν με τα ζωήρρυτα νάματα της θεόπνευστης διδασκαλίας του.

Ακύλας και Πρίσκιλα…οι ορθόδοξοι «Βαλεντίνοι»

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου που ξεκίνησε να γιορτάζεται ως η μέρα των ερωτευμένων ήδη από τα Μεσαιωνικά χρόνια στην Ευρώπη, έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των περισσότερων ως η επίσημη μέρα του έρωτα. Αν και δεν υφίστανται στοιχεία για το πρόσωπο του αγίου Βαλεντίνου και ακόμα αν και η Καθολική Εκκλησία δεν συμπεριλαμβάνει την γιορτή στο επίσημο ημερολόγιό της, η συμβολικότατα της 14ης Φεβρουαρίου για ερωτευμένους διεθνώς, είναι αναμφισβήτητη. Τόση, που έχει υποσκελίσει την παραδοσιακή ορθόδοξη μέρα των ερωτευμένων, που γιορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου. Η ημέρα των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλα. Των ορθόδοξων «Βαλεντίνων», που μαρτύρησαν για την πίστη τους. 

Ο Ακύλας ήταν ένας Εβραίος που είχε γεννηθεί στον Πόντο. Σε νεαρή ηλικία πρέπει να εγκαταστάθηκε στην Ρώμη, όπου και πιθανώς γνώρισε την Πρίσκιλα, την «μικρή Πρίσκα», Ρωμαία, που ίσως ανήκε στην ανώτερη τάξη, με την οποία και παντρεύτηκε. Ως απάντηση στις αναταραχές που είχαν προκληθεί από τους Ορθόδοξους Εβραίους και τους Χριστιανούς Εβραίους της Ρώμης, σχετικά με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού,  ο τέταρτος Αυτοκράτορας Κλαύδιος διέταξε την εκκένωση της αιώνιας πόλης από όλους τους Εβραίους κατοίκους.  

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 3 Φεβρουαρίου 2013 - ΙΕ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 

(Ματθ. κβ´ 35-46)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· «᾿Αγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου». Αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· «᾿Αγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». ᾿Εν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται. Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; Λέγουσιν αὐτῷ· Τοῦ Δαυΐδ. Λέγει αὐτοῖς· Πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων, «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου»; Εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; Καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

Ο Απόστολος της Κυριακής 3 Φεβρουαρίου 2013

 

(Β´ Κορ. δ´ 6-15)

Αδελφοί, ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ᾿Αεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ῞Ωστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ῎Εχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, «᾿Επίστευσα, διὸ ἐλάλησα», καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Να καταφύγης στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα,θα βρης παρηγοριά.(Γέροντας Παίσιος)

- Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πώς θα βρω παρηγοριά;
- Να καταφύγης στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα, θα βρης παρηγοριά. Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν , και θα δης, θα βρίσκης μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.
- Μερικές φορές, Γέροντα, κατά την ώρα της προσευχής ασπάζομαι τις εικόνες. Είναι σωστό;
- Σωστό είναι . Κανονικά έτσι πρέπει να ασπαζώμαστε τις εικόνες: Να ξεχειλίζη η καρδιά μας από αγάπη προς τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, και να πέφτουμε , να προσκυνούμε τις άγιες εικόνες τους.