Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας παρατηρείται μια γενικευμένη προσπάθεια διάλυσης της παιδείας! Ο εκάστοτε υπουργός δίνει όσες «κλωτσιές» προλάβει στο ήδη αρρωστημένο σώμα της ελληνικής παιδείας. Άλλος καταργεί το πολυτονικό σύστημα γραφής, άλλος αλλοιώνει την ιστορία μέσω νέων ύποπτων βιβλίων, άλλος πολεμά το μάθημα των Θρησκευτικών, άλλος το εθνόσημο με τον σταυρό, άλλος δεν επιθυμεί την έπαρση της σημαίας, την πρωϊνή προσευχή, τις εικόνες στις τάξεις κ.ο.κ...
Γυρνώντας αρκετά χρόνια πίσω, στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, όπου (ευτυχώς) δεν υπήρχε ελληνικό υπουργείο παιδείας, συναντάμε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος περιερχόμενος την ύπαιθρο χώρα (Ήπειρο, Αλβανία, Μακεδονία) για να σταματήσει τους υπόδουλους Έλληνες να τουρκεύουν, με βαθυτάτη λύπη διαπίστωνε ότι Ελληνικά σχολεία δεν υπήρχαν.
Όλοι σχεδόν οι Χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, ήσαν αγράμματοι και στα δάκτυλα της μιας χειρός σε κάθε χωριό μετριόταν οι γνωρίζοντες ανάγνωση και γραφή. Με θερμότητα μιλούσε στον λαό περί της αξίας των γραμμάτων, της αναγκαιότητας της χριστιανικής παιδείας και ανατροφής της νέας γενιάς, η οποία αργότερα δημιούργησε το θαύμα της επαναστάσεως του 1821. Κηρύττοντας έλεγε: «Ανοίξατε σχολεία. Να σπουδάζετε και σεις, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα, όσον ημπορείτε. Και αν δεν εμάθατε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας να μανθάνουν τα Ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την Ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα Ελληνικά αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβεις εκείνα όπου ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, να έχεις Ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια, και ωσάν μάθει το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος ...».
Χάρη των ενεργειών του Αγίου Κοσμά κτίσθηκαν 210 Ελληνικά σκολεία, και λειτουργούσαν άλλα 1.100 κατώτερα σχολεία, στα οποία διδασκόντουσαν οι ελληνόπαιδες ανάγνωση και γραφή. Μόνος του ο Άγιος αναπλήρωσε την έλλειψη -σωστού- υπουργείου παιδείας επί τουρκοκρατίας. Χωρίς να έχει χρήματα αφού δεν είχε «μήτε σακούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασέλα, μήτε άλλο ράσο από αυτό που φορώ ...», έβλεπε ότι οι γυναίκες των ευπόρων αγαπούσαν την πολυτέλεια, ντυνόντουσαν με μεταξωτά ενδύματα και στολίζονταν με δαχτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια, καδένες, ταινίες από χρυσά φλουριά. Τον άχρηστο αυτό πλούτο της ματαιότητας, ο Άγιος, έπεισε τις χριστιανές γυναίκες και τον παρέδωσαν υπέρ του Γένους και της ιδρύσεως και λειτουργίας Ελληνικών σχολείων.
Να ποιο είναι το έργο των υπουργών και όχι η νεογενιτσαρίστικη πολιτική.
