Ένας άστεγος, μια τυρόπιτα και μία σόμπα, δώρο του Χριστού
Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα… Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές…? Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά περίμενε όχι την τυρόπιτα, αλλά το τέλος που δεν ερχόταν…? Τον κοίταξα άλλη μια φορά και του την πρόσφερα μαζί το νερό… Την πήρε στα χέρια αλλά δεν την έφαγε…
«Ένα τσιγάρο έχεις να μου δώσεις;»
«Δεν καπνίζω», του λέω, αλλά τρέχω στο περίπτερο δίπλα του και αγοράζω ένα πακέτο, δεν θυμάμαι και ποια μάρκα…? Το προσφέρω χαμογελώντας και καθώς απομακρύνομαι μη έχοντας να δώσω κάτι άλλο, ξεκίνησε η δική του προσφορα!!!
Αυστραλία: Δικαιώθηκε το «ουδέτερο ον»
Να μία ακόμα πρόοδος... Ζήσαμε να το μάθουμε και αυτό! Και προσέξτε, σε λίγο δεν θα μπορούμε να πούμε το παραμικρό, αφού με τον νέο τάχα "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο, θα είναι αδύνατον να πούμε κάτι σχετικό με την ομοφυλοφιλία, αφού θα θεωρούμαστε ρατσιστές... Η Αυστραλία, πάντως, πρωτοτύπησε και αναγνώρισε το... "τρίτο φύλο"! Διαβάστε την είδηση που γνωστοποιήθηκε σήμερα Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013.
Στη Μ. Βρετανία ο Χριστιανισμός καταρρέει ενώ επελαύνει το Ισλάμ
του Νίκου Χειλαδάκη
Μια άκρως θλιβερή αλλά και πολύ ανησυχητική διαπίστωση κάνει η βρετανική εφημερίδα, Daily Mail και την οποία αναδημοσιεύει με «περισσή χαρά» η τουρκική ισλαμική εφημερίδα, Yeni Şafak, ότι όλο και λιγότεροι χριστιανοί πηγαίνουν να προσευχηθούν στους χριστιανικούς ναούς στην Μεγάλη Βρετανία την ίδια ώρα που κάνουν την εμφάνισή τους όλο και περισσότεροι μουσουλμάνοι να προσεύχονται και μάλιστα σε δημόσιους χώρους δίνοντας την εντύπωση ότι η χώρα είναι καθαρά μουσουλμανική.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι για να καταδείξει αυτή την κατάσταση η βρετανική εφημερίδα δημοσιεύει κάποιες φωτογραφίες που δείχνουν με έντονο τρόπο αυτό το κοντράστ της θρησκευτικής παρουσίας του χριστιανισμού και του Ισλάμ στην Μεγάλη Βρετανία. Όπως αναφέρεται, ενώ την ίδια ώρα μόλις δώδεκα άτομα βρίσκονταν στην χριστιανική εκκλησία και προσεύχονταν, λίγο παρακάτω έξω από ένα μουσουλμανικό τέμενος εκατοντάδες μουσουλμάνοι τελούσαν το γνωστό ναμάζ, δηλαδή την μουσουλμανική προσευχή και μάλιστα δημόσια δείχνοντας την μεγάλη τους πίστη αλλά και την ραγδαία εξάπλωση του Ισλάμ.
Πώς αντιδράμε όταν ακούμε ανθρώπους να βρίζουν τα θεία;
Είναι δύσκολη και λεπτή κατάσταση. Μένουμε αμμέτοχοι;
Αν ναι, πώς θα βρούμε κάποτε το θάρρος να υπερασπιστούμε την οικογένειά μας, το δίκαιο, έναν άνθρωπο που κατηγορείται και βρίζεται άδικα;
Ας δούμε τι λέει ο Γέροντας Παΐσιος γι' αυτό.
- Γέροντα, όταν μιλούν κατά της Εκκλησίας η κατά του Μοναχισμού κ.λπ., τι πρέπει να κάνη κανείς;
- Κατ’ αρχάς, αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δεν πειράζει. Να σκεφθείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και δεν μιλούσε· εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να βρίσουν εμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν ως μοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός δεν είμαι ανεξάρτητος, και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει δύο κουβέντες.
Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα να ξεσπάσει και, όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τους παπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννηση και πώς θα το αναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;».
Αν ναι, πώς θα βρούμε κάποτε το θάρρος να υπερασπιστούμε την οικογένειά μας, το δίκαιο, έναν άνθρωπο που κατηγορείται και βρίζεται άδικα;
Ας δούμε τι λέει ο Γέροντας Παΐσιος γι' αυτό.
- Γέροντα, όταν μιλούν κατά της Εκκλησίας η κατά του Μοναχισμού κ.λπ., τι πρέπει να κάνη κανείς;
- Κατ’ αρχάς, αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δεν πειράζει. Να σκεφθείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και δεν μιλούσε· εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να βρίσουν εμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν ως μοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός δεν είμαι ανεξάρτητος, και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει δύο κουβέντες.
Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα να ξεσπάσει και, όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τους παπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννηση και πώς θα το αναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;».
Επικήδειος και ομολογία ψυχής...
Μια κοπέλα αδελφοί μου, που την έλεγαν Δήμητρα, ήταν για 35 ολόκληρα χρόνια στο κρεβάτι του πόνου, από βαριά μυασθένεια και μορφές καρκίνου, από τα 12 της χρόνια μέχρι και τα 47 που εκοιμήθη, στο άσυλο ανιάτων. Πότε στο κρεβάτι ανάσκελα οριζοντιωμένη και ακίνητη και πότε στο αναπηρικό καροτσάκι, γεμάτη από σίδηρα. Οι πόνοι φρικτοί σε όλο το σώμα που εξελίσσοντο σχεδόν κάθε μέρα σε ένα ατέλειωτο μαρτύριο.
Κάπου βρέθηκαν κάποιες σημειώσεις της, στη συμπλήρωση των 30 χρόνων, από την βαριά της αρρώστια, από το 1965 μέχρι το 1995. Βέβαια εκοιμήθη 4 χρόνια αργότερα, το ’99. Θα αρχίσω όμως από κείνο που άφησε ως παρακαταθήκη, για να διαβαστεί την ημέρα της κηδείας της. Και ύστερα θα δούμε τις προσωπικές της σημειώσεις, επί τη συμπληρώσει των 30 ετών της ασθενείας της. Γράφει λοιπόν στον επικήδειο:
Θρήνου ο καιρός πέπαυται.
Μη κλαίετε.
Duplex Μυστήρια με Duplex συνείδηση
Έγινε της μόδας και επιβεβλημένο πλέον κάθε ζευγάρι που θέλει να ενώσει τις ζωές του να ξεκινά τα πρώτα του κοινά βήματα και κατά προτεραιότητα από την μεγάλη «ευλογία» του Δημάρχου ή Αντιδημάρχου και κατόπιν ,τις περισσότερες φορές με παιδιά στην αγκαλιά που κλαυθμηρίζουν γοερά από την ταλαιπωρία των 2 συναπτομένων Μυστηρίων να προσέρχονται και στις Εκκλησιές για να επιτελέσουν κατά τα παραδοσιακά ειωθότα και τον Θρησκευτικό Γάμο.
Το ακόμη χειρότερο είναι αφού φτάσουν στην Εκκλησία ,κατόπιν εορτής, να λαμβάνουν και το απαραίτητο ύφος του επιτυχημένου και όχι του μετανοούντος αφού υπο αυτές τις συνθήκες, λίγα χρόνια πριν, θα ντρεπόσουν για τον εαυτό σου πόσο μάλλον να προσέρχεσαι με τυμπανοκρουσίες, πλουσίους στολισμούς και άλλα εφέ για να παρουσιάσεις σε ιερό τόπο την αναίδειά σου στον Θεό αφού αποδεικνύεις στην πράξη πως Αυτός έχει την τελευταία προτεραιότητα στην ζωή σου.
Το ακόμη χειρότερο είναι αφού φτάσουν στην Εκκλησία ,κατόπιν εορτής, να λαμβάνουν και το απαραίτητο ύφος του επιτυχημένου και όχι του μετανοούντος αφού υπο αυτές τις συνθήκες, λίγα χρόνια πριν, θα ντρεπόσουν για τον εαυτό σου πόσο μάλλον να προσέρχεσαι με τυμπανοκρουσίες, πλουσίους στολισμούς και άλλα εφέ για να παρουσιάσεις σε ιερό τόπο την αναίδειά σου στον Θεό αφού αποδεικνύεις στην πράξη πως Αυτός έχει την τελευταία προτεραιότητα στην ζωή σου.
Η Πνευματική Διαθήκη του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
Ο Απ. Παύλος άφησε διαθήκη σε όλους τους Χριστιανούς. «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού».
Δεν τολμώ βέβαια να πω προς όλους τους Χριστιανούς, αλλά σε σας, τα παιδιά μου, μπορώ να πω: Μιμηθείτε εμένα, όπως και εγώ τον Απ. Παύλο.
Ήταν σκληρή και δύσκολη η ζωή μου, αλλά ουδέποτε προσευχήθηκα στον Θεό να γίνει εύκολη.
Διότι είναι «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισιν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. 7, 14).
Και ακόμη, «διά πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» (Πράξ. 14, 22).
Διαβάστε ακόμη την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. «Τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου και Λάζαρος ομοίως τα κακά· νυν δε ώδε παρακαλείται, συ δε οδυνάσαι» (Λουκ. 16,25).
Για περισσότερα από 25 χρόνια η ζωή μου ήταν συνυφασμένη με την εργασία του αγροτικού χειρουργού και καθηγητή της χειρουργικής και μετά ένδεκα χρόνια διώξεων για το όνομα του Χριστού μέσα στις φυλακές και στις σκληρές εξορίες.
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 16 Ιουνίου 2013 - Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων Α´ Οικουμενικής Συνόδου
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν Υἱόν, ἵνα καὶ ὁ Υἱός σου δοξάσῃ σε, καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν. ᾿Εγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, Πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. ᾿Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. Νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· ὅτι τὰ ῥήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. ᾿Εγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. Καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. ῞Οτε ἤμην μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. Νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.
Ο Απόστολος της Κυριακής 16 Ιουνίου 2013 - Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων Α´ Οικουμενικής Συνόδου
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν εορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού, αλλά το θάνατό του!
Αναφορά σε μια
κολοσσιαίων διαστάσεων σύγχρονη πλάνη.
Με την δύναμη και την
Χάρη της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θέλουμε με το παρόν
να γνωρίσουμε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της τοπικής μας
Εκκλησίας μια σοβαρή παρεκτροπή. Την στιγμή που σύμπας ο χριστιανικός κόσμος,
εορτάζει με ξεχωριστό τρόπο την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το
μεγαλύτερο και λαμπρότερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, η Εταιρεία «Σκοπιά»,
η οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αποτελούν θλιβερή εξαίρεση, αρνούνται την
Ανάσταση του Χριστού και ως εκ τούτου δεν θέλουν να την εορτάζουν, αν και
τελευταία αυτοαποκαλούνται «χριστιανοί». Και δεν σταματούν εκεί, αλλά
χαρακτηρίζουν τη μεγάλη εορτή του Πάσχα, εορτή σατανικής εμπνεύσεως,
ειδωλολατρική εορτή (Σκοπιά, 15-5-95, σελ.18-19)! Αντί της Αναστάσεως του
Χριστού, εορτάζουν, στις 14 του εβραϊκού μήνα Νισάν, μαζί με το εβραϊκό Πάσχα,
την εορτή του θανάτου Του! Αρνούνται να εορτάσουν την Ανάσταση του Κυρίου και
εορτάζουν το θάνατό Του!
Σι-Λα θα πει Ελλάδα
Όταν οι Κινέζοι άκουσαν
τη λέξη Hellas, προσπάθησαν να την αποδώσουν στη γλώσσα τους. Για να τη γράψουν,
χρησιμοποίησαν δύο ιδεογράμματα, τα οποία επέλεξαν με βάση την προφορά. Δηλαδή
πήραν ένα ιδεόγραμμα που προφέρεται «σι», άλλο ένα που
προφέρεται«λα», τα ένωσαν για να φτιάξουν τη λέξη «Σι-Λα» με την οποία
προσδιορίζουν την Ελλάδα. Το πρώτο ιδεόγραμμα σημαίνει «ελπίδα» και το δεύτερο
αντιστοιχεί στον μήνα Δεκέμβριο του παραδοσιακού κινεζικού ημερολογίου. Και τα
δύο όμως μαζί, όταν ενωθούν, σημαίνουν «ο άλλος μεγάλος πολιτισμός». Αυτό για να
δείτε με πόσο σεβασμό αντιμετωπίζουν τη χώρα μας. Δεν είναι καθόλου άσχημος
αυτός ο συμβολισμός για μια χώρα, όπως λένε, τόσο ταλαιπωρημένη και παράλληλα
τόσο πλούσια σε Ιστορία και πολιτισμό, όπως η δική μας. Οι Κινέζοι άλλωστε είναι
ίσως ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν αποκαλεί την Ελλάδα«Greece» ή κάτι
παρόμοιο. Περίπου το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού που ομιλεί κινεζικά αποκαλεί
την Ελλάδα «Σι-Λα».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)